ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΚΡΗΤΗΣ - THEOLOGOI-KRITIS.SCH.GR

ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

  • Μεγαλύτερο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Προκαθορισμένο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Μικρότερο μέγεθος γραμματοσειράς
Αρχική Αρθρογραφία ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΟΥΣ 150 ΨΑΛΜΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΑΝΑΚΤΟΣ ΔΑΒΙΔ, ΚΑΘΙΣΜΑ ΙΘ΄

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΟΥΣ 150 ΨΑΛΜΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΑΝΑΚΤΟΣ ΔΑΒΙΔ, ΚΑΘΙΣΜΑ ΙΘ΄

E-mail Εκτύπωση

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΟΥΣ 150 ΨΑΛΜΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΑΝΑΚΤΟΣ ΔΑΒΙΔ

ΚΑΘΙΣΜΑ ΙΘ΄

ΨΑΛΜΟΣ ΡΛΔ΄-134

Αλληλούια.

Περί της επιγραφής του αλληλούια είπαμε προλαβόντως πως όσοι ψαλμοί έχουν αυτήν την επιγραφή είναι ευχαριστήριοι στο Θεό.

1.Όλοι εσείς οι δούλοι Κυρίου και καθό κτίσματά Του και καθό πιστοί κι οικείοι Του δοξολογείτε το όνομα του Κυρίου γιατί αυτό αγιάζει κι ευλογεί κείνους που το ευλογούν όπως προείπαμε στον ρβ΄/102ο .

2.Και παραπάνω στον πρότερο το είπε αλλά και τώρα εδώ παρακινεί όλους κείνους που πάντοτε εισέρχονται στο ναό του Θεού λέγοντας δοξολογείτε το Θεό εσείς που στο ναό στέκεστε του Θεού επειδή όσοι δε στέκονται στο ναό του Θεού αυτοί δε συγχωρούνται να υμνολογούν το Θεό αλλά γιατί; Γιατί βλέποντας το ναό και όσα εν αυτώ άγια που είναι κατοικία Θεού δε λησμονούν ποτέ το Θεό αλλά μάλιστα κινούνται στο να Τον υμνούν.

3.Δοξολογείτε τον Κύριο γιατί Αυτός είναι φιλάνθρωπος αφού είναι ευεργετικότατος σε όλους και μάλιστα σε κείνους που αινούν και Τον δοξολογούν.

Ψάλατε στο όνομα γιατί είναι καλό και ωφέλιμο να ψάλλει κανείς στον Κύριο αφού τα πνευματικά άσματα κι οι ψαλμοί μετά κατανύξεως και ευλαβείας ψαλλόμενοι διδάσκουν και τους ψάλλοντες και τους ακούοντες δογμάτων ακρίβεια και συμμαζώνουν το νου προς το Θεό και κοιμίζουν τα πάθη και γλυκαίνουν την ψυχή δια του μέλους και μαζί με την ωφέλεια έχουν και το τερπνό και χαροποιό καθώς όμως εκείνοι που έχουν έρωτα σε ένα υποκείμενο συνθέτουν κάποια εγκώμια κι άσματα σ’ αυτό τα οποία ψάλλοντας και αναγινώσκοντες παρηγορούν μ’ αυτά τον πόθο τους έτσι κι ο προφήτης εδώ λέγοντας ψάλατε δείχνει τον υπερβολικό έρωτα που πρέπει να έχουν στο Θεό οι ψάλλοντες και ακούοντες κι είπε ψάλατε όχι στη φύση του Θεού γιατί αυτή είναι ακατάληπτη αλλά στο όνομά του πλέκοντας επαίνους κι εγκώμια σ’ αυτό.

4.Εδώ λέει και την αιτία για την οποία πρέπει να ψάλλουν στον Κύριο δηλαδή διότι ο Κύριος διάλεξε από όλα τα άλλα έθνη το λαό των Ιουδαίων που κατάγεται από τον Πατριάρχη Ιακώβ και τούτον αφιέρωσε στον εαυτό Του για να λατρεύει αυτός μόνο και μόνο το Θεό.

Τον ίδιο λαό των Ιουδαίων ονομάζει εδώ Ισραήλ ως εκ του Ισραήλ δηλαδή του Ιακώβ καταγόμενο και γιατί ο ίδιος Ιακώβ ονομαζόμενος πρότερα έτσι ύστερα κατά προκοπή εν τω Θεώ ονομάστηκε κι Ισραήλ και άρα το λαό των Ιουδαίων διάλεξε ο Θεός εις περιουσιασμό δηλαδή κληρονομιά και μερίδα Του αφού και για τούτο και λαό περιούσιο τον ονόμαστε ο Θεός έσεσθέ Μοι λαός περιούσιος.

5.Εδώ βάζει κι άλλη αιτία για την οποία πρέπει να αινούν και να ψάλλουν στο Θεό κι ο παλαιός κι ο νέος Ισραήλ δηλαδή οι χριστιανοί αφού λέει Εγώ περισσότερο από σας γνώρισα κι ακριβώς κατάλαβα πως είναι μέγας ο Κύριος και τούτο γνώρισα τόσο απ’ τη θεία χάρη που με φώτισε όσο κι από τη μετά συνέσεως θεωρία των έργων και θαυμασίων Σου.

Επειδή ο Κύριος ο λατρευόμενος υφ’ ημών είναι Ών ενώ κείνοι παρά των ειδωλολατρών ονομαζόμενοι θεοί δεν είναι όλως. Κι ο Κύριός μας είναι τη αληθεία Κύριος ενώ οι θεοί τους δεν είναι και φαίνεται πως το παρά εδώ μεταχειρίστηκε ως συγκριτικό κατ’ οικονομία και συγκατάβαση δηλαδή για την παχύτητα και χονδρή γνώση του λαού των Ιουδαίων και σε άλλα μέρη Τον ονομάζει Κύριο και Θεό των Θεών Θεός Θεών Κύριος ελάλησε –μθ΄/49ος – και εν τω παρόντι κατ’ ολίγο αναβιβάζει τους ακροατές στην αληθή του Θεού γνώση και Τον δείχνει εργάτη κι αυτουργό θαυμάτων και παρέμπροσθεν περιπαίζει τους θεούς των εθνών αλλά έχει λεχθεί και στον κόππα ς΄/96ο σφόδρα υπερυψώθης υπέρ πάντας τους θεούς.

6.Τούτο το ίδιο είναι και στον ριγ΄/113ο ο Θεός ημών εν τω ουρανώ και εν τη γη πάντα όσα ηθέλησεν εποίησεν.

Θάλασσες οι διάφοροι κόλποι της επειδή κατά τον Μωυσέα τα συστήματα των υδάτων εκάλεσεν ο Θεός θαλάσσας κι αβύσσους τα υποκάτω της γης τα ανεξερεύνητα και μέσα σ’ όλα έκανε ο Θεός όλα τα εμπεριεχόμενα δημιουργήματα και ζώα και φυτά και έμψυχα κι άψυχα όσα ηθέλησε κι ακολούθως υμνεί μερικά αξιοθαύμαστα έργα του Θεού αφήνοντας τα μεγαλύτερα ώστε κι από τα κατώτερα δημιουργήματα να δείξει το μεγαλείο και αξιύμνητο του Δημιουργού.

7.Ο Κύριος είναι που δια της παρουσίας Του ανεβάζει τα νέφαλα από αυτά τα κατώτατα βάθη της γης και τόσο τα μετεωρίζει στον αέρα και μόλο που είναι βαρέα φυσικά κι Αυτός που κάνει να φέρεται από τα άνωθεν του αέρος το νερό εκ των νεφελών όταν αυτές δηλαδή παχυνθούν και γίνους βαρύτερες από τον αέρα υπό του οποίου βαστάζονται.

Κι ο Θεός είναι που κάνει και τις αστραπές στον καιρό της βροχής και Αυτός είναι που κατασκευάζει και τα εναντία και φθαρτικά ένα του άλλου να συμφωνούν αναμεταξύ τους χωρίς να  βλάπτουν το ένα το άλλο δηλαδή μήτε η αστραπή πυρώδης και φλογωδέστατη να ξοδεύει και να ξεραίνει το νερό της βροχής μήτε πάλι το νερό της βροχής ραγδαίως φερόμενο να σβήνει την αστραπή.

Ο Θεός είναι που εκβάλλει τους ανέμους από τους θησαυρούς Του και θησαυροί Του οι απόκρυφοι τόποι από τους οποίους εξέρχονται οι άνεμοι επειδή κι ο θησαυρός είναι κρυμμένος και με την ομοίωση του θησαυρού φανερώνει το άγνωστο της γενέσεως των ανέμων κι εξάγων ανέμους ως εκ θησαυρού Αυτού ώστε να φανερωθεί εκ τούτου το πρόχειρο κι η ευκολία με την οποία ο Θεός όταν θέλει ενεργεί τους ανέμους αφού θαυμαστό πράγμα στ’ αλήθεια να πέμπει ο Θεός με ευκολία άλλοτε τούτον τον άνεμο κι άλλοτε πάλι τον άλλον ή και τον ένα και τον άλλο μαζί και μερικές φορές να μην πέμπει ούτε τον ένα ούτε τον άλλο παρά ουδένα ώστε να είναι γαλήνια κι ειρηνική η του αέρος κατάσταση κι ατμόσφαιρα κι όλα αυτά να τα κάνει για κάποια χρεία και λόγο κι όχι αλόγως και μάτην σα να είχε κλεισμένους τους ανέμους μέσα σε κάποιους θησαυρούς κι από κει να τους εκβάλλει ευκόλως κι όταν βούλεται.

8.Είπαμε περί της πληγής αυτής των πρωτοτόκων της Αιγύπτου στον οζ΄/77ο του ωδοποίησε τρίβον τη οργή Αυτού και ουκ εφείσατο από θανάτου ψυχών αυτών κι έως κτήνους είπε για να δείξει υπερβολική των Αιγυπτίων τη συμφορά.

9.Βλέπε αναγνώστη στον ίδιο ως έθετο εν Αιγύπτω τα σημεία Αυτού και τα τέρατα Αυτού εν πεδίω Τάνεως κι αφού ενθυμήθηκε παραπάνω τη δεκάτη και βαρύτερη πληγή το θάνατο δηλαδή των πρωτοτόκων ακολούθως εδώ ενωμένες λέει τις άλλες πληγές λέγοντας σημεία και τέρατα.

10.Ο Θεός θανάτωσε τα έθνη κείνα που εμπόδιζαν τους Εβραίους να περάσουν και να πανε στη γη της επαγγελίας δηλαδή τους Αμαληκίτες και Μωαβίτες και Εδωμίτες και τους λοιπούς αλλά και τα επτά έθνη που κατοικούσαν στην Παλαιστίνη και συντόμως αναφέρει εδώ αυτά και κατά παραδρομή.

Ο Θεός απέκτεινε λοιπόν και θανάτωσε ηγεμόνες και βασιλείς αυτών των εθνών.

11.Ο Σηών ήταν περιβόητος βασιλεύς των Αμορραίων για τον πλούτο και τα στρατεύματά του κι ο Ώγ πολυθρύλητος για το μεγαλείο και την ανδρεία του σώματός του αφού λένε πως είχε κλίνη σιδηρά και κεί κοιμόταν κι ήταν εννέα πήχεις μάκρος και τέσσαρες πλάτος.

Ο Θεός αφάνισε όλα τα βασίλεια της γης Χαναάν δηλαδή της Παλαιστίνης στην οποία κατοικούσε ένα έθνος ξεχωριστά από τα άλλα καλούμενο Χαναναίοι.

12.Δυο φορές είπε κληρονομία για να φανερώσει το πλούσιό της κι άφθονο σα να λέει τη γη αυτών που ανέφερα κείνων δηλαδή των εθνών έδωσε κληρονομιά στο λαό του Ισραήλ όντως κληρονομία.

13.Για τα παραπάνω λοιπόν θαυμάσια που εποίησες Κύριε η ενθύμησή Σου θα διαμείνει στον αιώνα και σε όλες τις γενεές κοντά στους Εβραίους αφού αυτοί είναι που ευεργετήθηκαν με τις θαυματουργίες αυτές.

14.Ο Κύριος θα κρίνει το λαό Του δηλαδή θα κάνει υπέρ αυτού κρίση κι εκδίκηση κατ’ εκείνων των εχθρών που τον βλάπτουν και θα καμφθεί σ’ αυτόν τον λαό Του όποιος εξευμενίζει κι ιλαρύνει το λαό Του όταν αμαρτάνει και δικαίως θα τον τιμωρήσει κι όταν πάλι μετανοεί ο Θεός θα τον ευσπλαχνιστεί και θα τον βοηθήσει.

15.Τούτο το ίδιο είπε και στον ριγ΄/113ο αλλά θα απορούσε κανείς ότι οι άγιες εικόνες μας εμάς των χριστιανών δηλαδή είναι αργύριο και χρυσίο κατά την ύλη και έργα χειρών ανθρώπων αλλά αποκρινόμαστε ότι ναι είναι έργα χειρών ανθρώπων αλλά δεν είναι ανυπόστατα και ψευδή επειδή αυτά λέγονται είδωλα εκείνων που δεν είναι θεοί αλλά δαίμονες που ψεύδονται και πράττουν τη θεότητα ενώ των δικών μας αγίων οι εικόνες στα πρωτότυπα είναι όντα και αληθινά καθώς και ονομάζονται και τα είδωλα είναι είδωλα μιαρών κι ακάθαρτων ενώ οι εικόνες αγίων και καθαρών.

16.&17.Τα ίδια είπε και στον ριγ΄/113ο .

Κι εδώ βάλλει την αιτία για την οποία είναι αναίσθητα τα είδωλα των εθνών επειδή δεν έχουν λοιπόν πνοή ζωής και προχωρεί και πλατύνει την κωμωδία των ειδώλων για να αυξήσει περισσότερο την κατηγορία τους.

18.Και τούτο γράφεται κι ερμηνεύεται στον παραπάνω ψαλμό.

19.&20.Κι εκεί πάλι την ίδια διαίρεση εποίησε πλην εκεί γράφεται οίκος Ισραήλ ήλπισεν επί Κύριον ενώ εδώ ευλογήσατε τον Κύριον δηλαδή ευχαριστήσατε τον Κύριο για τις παραπάνω δηλωθείσες ευεργεσίες που σας έκανε και μοίρασε εδώ τη φυλή των ιερωμένων σε δυο δηλαδή στον οίκο του Ααρών που ήταν μερικός  αρχηγός των ιερωμένων και στη φυλή του Λευί που ήταν φύλαρχος και του Ααρών και των Λευιτών δηλαδή των διακονούντων στη σκηνή και καθολικότερα δια του Λευί και φανερότερα το λόγο ποιώντας.

21.Ας ειναι ευλογητός και δεδοξασμένος ο Κύριος από τη Σιών δηλαδή ο κατοικών στη Σιών κι ο κατοικών στο ναό της Ιερουσαλήμ αφού εκεί έλεγαν πως κατοικεί ο Κύριος γιατί ομιλούσε εκ του ιλαστηρίου της κιβωτού με τους Ιερείς.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΛΕ΄-135

Αλληλούια.

Κι  αυτός ο ψαλμός είναι σύμφωνος με τον προλαβόντα και για τούτο έχει και την όμοια με κείνου επιγραφή.

1.Ευχαριστείτε τον Κύριο δούλοι Κυρίου γιατί σας ευεργέτησε με τις όμοιες ευεργεσίες που ανέφερε κι ο προλαβών κι αυτή την αρχή εποίησε και στον ρε΄/105ο εξομολογείσθε τω Κυρίω ότι Χριστός ότι εις τον αιώνα το έλεος Αυτού και σε όλους τους στίχους του παρόντος ακροτελεύτιο γράφεται ότι εις τον αιώνα το έλεος Αυτού και τούτο έτσι γράφεται για αύξηση του ύμνου τέτοιου θείου ελέους αλλά και προς έκπληξη και θαυμασμό των ψαλλόντων αυτό.

2.Ευχαριστείτε το Θεό που είναι Θεός και Δεσπότης των ψευδώνυμων θεών και δαιμόνων κείνων που προσκυνούν οι ειδωλολάτρες ως θεούς γιατί κι ας είναι άτιμοι κι εχθροί του Θεού οι δαίμονες καθό αρχηγοί της κακίας κι εναντίοι του Θεού όμως είναι δούλοι του Θεού κατά τη δημιουργία και ως τέτοιοι είναι υποκείμενοι εξ ανάγκης στο Θεό.

3.Ευχαριστείτε τον αληθώς Κύριο όλων των προσκαίρων κυρίων της γης και μη αληθώς όντων κυρίων αφού ο Κύριος ημών είναι βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων.

4.Ευχαριστείτε στον Κύριο που μοναχός έκανε μεγάλα θαυμάσια και το μόνος προστέθηκε προς διαφορά του Υιού ή του Πνεύματος αφού Κύριο ονομάζει τον εν τρισί προσώποις προσκυνούμενο ένα Θεό.

5.Ευχαριστείτε τον Κύριο που με σοφία εποίησε τους ουρανούς και με τα λόγια αυτά μαρτυρεί στο Θεό αγαθότητα και ελεημοσύνη και κυριότητα πάντων και δύναμη και σοφία που φυσικώς έχει ο Θεός.

6.Ευχαριστείτε τον Κύριο που στερέωσε τη γη πάνω στα ύδατα και βλέπε και στο κγ΄/23ο Αυτός επί θαλασσών εθεμελίωσεν αυτήν.

7.,8.&9.Ευχαριστείτε τον Κύριο που εποίησε τους δυο φωστήρες τους μεγάλους τον φωστήρα τον μέγα εις αρχάς της ημέρας και τον φωστήρα τον ελάσσω εις αρχάς της νυκτός και έθετο αυτούς εν τω στερεώματι του ουρανού ώστε φαίνειν επί της γης και άρχειν της ημέρας και της νυκτός.

10.,11.&12.Ευχαριστείτε τον Κύριο που πλήγωσε την Αίγυπτο μαζί με τα πρωτότοκά της παιδιά και κτήνη και ελευθέρωσε από το μέσο των Αιγυπτίων το λαό του Ισραήλ με κραταιά χέρια και βραχίονα δηλαδή με μπράτσο υψηλό δηλαδή με μεγάλη και ακαταμάχητη δύναμη αφού δυνάμεως ήταν αποτελέσματα τα σημεία και τα τέρατα που εποίησε στην Αίγυπτο κι η εξέλευση κι ελευθερία του λαού των Εβραίων.

13.,14.&15.Ευχαριστείτε τον Κύριο που χώρισε την Ερυθρά Θάλασσα σε διαιρέσεις δηλαδή σε δυο μέρη αφού σε δυο τη διαμοίρασε και διαπέρασε το λαό του Ισραήλ διαμέσου της και τίναξε και τον βασιλέα Φαραώ και τα στρατεύμτά του μέσα σ’ αυτήν και τους καταπόντισε αφού εκτίναξη τη ρίψη και καταπόντιση ονομάζει καθώς εις πλάτος διηγείται η ΠΔ στη βίβλο της Εξόδου εξετίναξε ο Κύριος τους Αιγυπτίους μέσον της θαλάσσης.

16.Ευχαριστείτε τον Κύριο που διαπέρασε το λαό Του Ισραήλ διαμέσου της Ερυθράς Θαλάσσης και τον έφερε στην έρημο γιατί κι αυτό δεν ήταν λιγότερο θαύμα απο’ τη διαίρεση της Ερυθράς Θαλάσσης δηλαδή να φέρει το λαό Του ο Θεός στην έρημο κι εκεί να τον φυλάττει που ήταν πολλά τα αίτια που μπορούσαν να τον φθείρουν κι η πείνα κι η δίψα και η ανομβρία και η υπερβολική καύση του ηλίου και πλήθος θηρίων αγρίων και άλλα τέτοια μύρια δεινά από τα οποία όλα φύλαξε ο Θεός αυτούς αβλαβείς και παρατρέχει τα περισσότερα θαύματα αφήνοντας τον καθένα να τα αναγινώσκει με σκέψη στα βιβλία του Μωυσέως.

17.,18.,19.,20.,21.&22.Αυτά ερμηνεύτηκαν στον προλαβόντα.

23.&24.Ο Κύριος λοιπόν ενθυμήθηκε εμάς τους Ιουδαίους που ήμασταν ταπεινωμένοι δηλαδή κακοπαθούντες στην Αίγυπτο ιδών την κάκωσιν του λαού Μου του εν τη Αιγύπτω και κατέβην εξελέσθαι αυτούς εκ χειρός των Αιγυπτίων. Ημών είπε και μας φανέρωσε τους προγόνους του στην Αίγυπτο κι οικειοποιούμενος κείνους απ’ το γένος του κι έπειτα άφησε τις άλλες μερικές ευεργεσίες που έκανε ο Θεός στους Εβραίους κι έρχεται πάλι στην καθολική πρόνοια του Θεού και ευργεσία.

25.Ο Κύριος είναι που δίνει την αρμόδια τροφή σε κάθε φύση τόσο των ανθρώπων όσο και όλων των ζώων χερσαίων και θαλασσίων και πετεινών και αμφιβίων.

26.Ευχαριστείτε το Θεό που είναι Θεός και Ποιητής και Δεσπότης του ουρανού κι αν είναι Ποιητής του ουρανού βέβαια είναι και Ποιητής και της γης και του ουρανού επειδή στον ουρανό λέγεται πως κατοικεί ο Θεός. Μπορούμε να προσαρμόσουμε και στον εαυτό μας τός τον παρόντα όσο και τον προλαβόντα και να παρακινούμε με αυτούς ο ένας τον άλλο να ευχαριστούμε το Θεό που διαφόρως ευργέτησε τον παλαιό Του λαό και κατέβαλε τους εχθρούς Του και εποίησε όλα τα παραπάνω θαυμάσια.

Κι αν επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε τον παρόντα αναγωγικώς και υψηλοτέρως μπορούμε να ονομάζουμε Ιακώβ και Ισραήλ τον εκλεκτό νέο λαό των χριστιανών κι Αίγυπτο την ασέβεια κι αμαρτία ενώ σημεία και τέρατα εν μέσω αυτής όσα δια του Χιρστού και των αποστόλων και των λοιπών αγίων έγιναν θαύματα και Φαραώ το διάβολο ενώ δούλους του τους δαίμονες και τους ανθρώπους που λατρεύουν τους δαίμονες κι έθνη πολλά παταχθέντα και συντριφθέντα τα πλήθη των δαιμόνων ενώ βασιλείς κραταιούς τους κυριότερους κι ηγεμονικότερους δαίμονες και Σηών και Ώγ αυτόν το σατανά και δεύτερό του ενώ βασιλείς Χαναάν τις δυναστείες της αμαρτίας και γη τους τη δοθείσα στο νέο Ισραήλ οι τόποι που πρότερα κατακυρίευαν οι δαίμονες αλλά ύστερα διώχτηκαν από την κυριότητά τους. Οίκο πάλι Ισραήλ όλο απλώς το λαό των χριστιανών κι οίκο Ααρών τους αρχιερείς κι ιερείς και οίκο Λευί τους διακόνους ενώ Σιών την εκκλησία του Χριστού και πρωτότοκα Αιγύπτου τα γλυκύτερα κι ηδονικότερα πάθη όπως τα σαρκικά και τα όντα πλέον περιπόθητα στους δαίμονες καθώς και τα πρωτότοκα στους γονείς τους. Ερυθρά πάλι Θάλασσα η άλμη κι η πικράδα των ασεβών δογμάτων μέσα στην οποία περικλείονται οι άπιστοι και ασεβείς και πνίγονται κι έρημο την ακαρπία της πλάνης που διαπερνούν οι ευσεβείς χριστιανοί κι αποφεύγουν καταντώντας στην καρποφορία της αληθείας. Ταπείνωση μας σε μας τους χριστιανούς πρέπει να υπολάβουμε όχι μόνο κείνη που μας προξενείται εκ των πειρασμών στανικώς και χωρίς να το θέλουμε αλλά και την ενάρετη δηλαδή την αρετή της ταπεινοφροσύνης που κατορθώνεται με τη θεληματική μας γνώμη.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΛς΄-136

Ψαλμός τω Δαβίδ.

Ο παρών λέγεται εκ προσώπου των εν Βαβυλώνι σκλαβωθέντων Λευιτών δηλαδή διακόνων κι όλης της ιερατικής φυλής και των ψαλτών και προλέγει ο παρών κι εκείνα που έμελλαν να γίνουν στους παραπάνω Ιουδαίους κι ενταυτώ και τους διδάσκει και ποια έργα και λόγια να πράττουν και να λένε ώστε εκ τούτων να ελκύσουν σε έλεος το Θεό κι ανεπίγραφος είναι κι ο παρών κοντά στους Εβραίους.

1.Επειδή ήταν σκλαβωμένοι οι Εβραίοι για τούτο κατοικούσαν και διέτριβαν έξω από τις πόλεις δηλαδή σε τόπους έρημους και για τούτο πηγαίνοντας συχνά στις άκρες των ποταμών εκεί μόνοι κάθονταν και θρηνούσαν τη σκλαβιά και συμφορά τους με ησυχία αφού επειδή είχαν τα αγαθά και την ελευθερία στα χέρια και υπερηφανεύτηκαν και τα καταφρονούσαν με τις αμαρτίες και για τούτο κι υστερήθηκαν από τα αγαθά για να τα επιθυμήσουν πάλι αφού έτσι συνηθίζει να κάνει ο Θεός στους καταφρονητές των αγαθών και κείνους που δεν αισθάνονται ούτε και γνωρίζουν τα καλά που έχουν κι έτσι τους υστερεί από τα αγαθά για να τους φέρει σε κείνη την αίσθηση κι ενθύμηση.

2.Τα μουσικά όργανα με τα οποία ψάλλουμε και δοξάζουμε το Θεό όταν ήμασταν στην Ιερουσαλήμ αυτά όταν σκλαβωθήκαμε στη Βαβυλώνα τα κρεμάσαμε πάνω στις ιτιές τις φυτεμένες στις άκρες των ποταμών που τρέχουν στο μέσο της χώρας Βαβυλώνας που ήταν αργά κι άχρηστα σε μας τότε κι έλαβαν μαζί τους αυτά οι ψάλτες των Εβραίων να τα έχουν ενθύμηση της θεοσεβείας στην Ιερουσαλήμ και της πολιτείας τους κι αναγωγικώς κρέμασαν αυτά πάνω στην αργία γιατί δι των ακάρπων δένδρων της ιτιάς φανέρωσε το άπρακτο κι άχρηστο των ψαλμών και των οργάνων.

3.Κείνοι λοιπόν που μας σκλάβωσαν Βαβυλώνιοι μας ρώτησαν να αποκριθούμε κάποια λόγια από τα θεία άσματα κι από τους ύμνους που ψάλλουμε στο Θεό στην Ιερουσαλήμ και μας πρόσταξαν να ψάλλουμε θέλοντας να ακούσουν απλώς για τέρψη κι ηδονή και να γελάσουν τα δικά μας σεμνά και θεία πράγματα.

Και τούτο μας είπαν οι Βαβυλώνιοι ψάλτε σε μας Ιουδαίοι κανένα άσμα από κείνα που ψάλλατε όταν ήσασταν στη Σιών και την Ιερουσαλήμ.

4.Κι εμείς όμως οι Ιουδαίοι αποκριθήκαμε στους Βαβυλώνιους όταν μας ρώτησαν: πώς να ψάλουμε άσμα θείο σε άλλο ξένο τόπο έξω της Ιερουσαλήμ σε καιρό που ο νόμος μας το εμποδίζει; Βλέπε αναγνώστη πόσο ωφέλησε και διόρθωσε τους Ιουδαίους η σκλαβιά γιατί κείνοι που πρότερα παράβαιναν το νόμο του Θεού μέσα στην πατρίδα τους την ίδια αυτοί τώρα φυλάττουν το νόμο αυτό στην ξενιτειά και γη αλλοτρία είναι και κάθε καρδιά που είναι ξένη από θεοσέβεια κι αρετή και για τούτο σε τέτοια καρδιά δεν πρέπει να μεταδίδει κανείς τα θεία κι ουράνια μυστήρια μη δότε τα άγια τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων!

5.Αν εγώ ο λαός των Ιουδαίων σου λησμονήσω Ιερουσαλήμ ας λησμονηθεί κι η δύναμή μου κι η ενέργεια δηλαδή ας γίνω κουλός και παράλυτος κι ας ξεραθεί το χέρι μου να μη το αισθάνομαι πλέον.

6.Ας πιαστεί κι η φωνή μου ώστε να μη μπορώ να μιλήσω πλέον δηλαδή ας υστερηθώ και να μη μπορώ να ενεργήσω ούτε έργο ούτε λόγο αφού το έργο δηλώνετι δια της δεξιάς και της κολλήσεως της γλώσσης ο προφορικός ο λόγος αλλά και μεις οι χριστιανοί αυτά τα ίδια τα λόγια και κατάρες χρωστάμε να λέμε κινούμενοι από αγάπη της άνω Ιερουσαλήμ της αιώνιας πατρίδας μας και δεξιά κι η πράξη της αρετής και γλώσσα η θεωρία και γνώση γιατί η γλώσσα είναι σημείο κι υπηρέτης του λόγου κι αυτός πάλι της θεωρίας και γνώσεως ενώ λάρυγγας το πάθος του λαιμού δηλαδή η ηδονή ώστε λέει ας λησμονηθεί η πρακτική εργασία με την αργία κι η θεωρητική ενέργεια να κολλήσει με την ηδονή των φαγητών κι ακίνητη να γίνει στην ηδονή των θείων γνώσεων και νοημάτων που είναι μεγάλες κατάρες.

Κι ας πάθω αυτά αν πρωτύτερα απο όλα τα άλλα δεν τάξω πρώτη στην ενθύμησή μου την Ιερουσαλήμ καθότι αυτή είναι εν αρχή της οιασδήποτε ευφροσύνης μου δηλαδή αρχή και κεφάλαιο της χαράς μου ως πρώτη μου ηδονή.

7.Υιοί Εδώμ οι Αράβιοι ή Ιδουμαίοι καταγόμενοι εκ του Ησαύ που συμμάχησαν με τους Βαβυλωνίους στον πόλεμο κατά της Ιερουσαλήμ κι όταν οι Βαβυλώνιοι κατέσκαψαν την πόλη αυτή τότε κι οι Αράβιοι κι Ιδουμαίοι σπούδαζαν και τους παρακινούσαν να κατασκάψουν κι αυτά τα θεμέλιά της. Ενθυμήσου λοιπόν Κύριε να κάνεις δίκαιη ανταπόδοση και τιμωρία σε κείνους που μόλο που είχαν μαζί μας συγγένεια ως καταγόμενοι εκ του προγόνου μας Ιακώβ διαμέσου του υιού του Ησαύ κι ο Ησαύ ονομάζεται και Εδώμ εξού κι Ιδουμαίοι αλλά έγιναν αυτοί όμως πικρότεροι κι απ’τους εχθρούς μας και πολεμίους για το φρθόνο που χαν εναντίον μας και λέγοντας των υιών Εδώμ πρόσθεσε και την ημέραν Ιερουσαλήμ δηλαδή θυμήσου Κύριε και κείνους και τη μέρ της συμφοράς της πόλεως αλλάζοντας τη σύνταξη και μεταβαίνοντας αδιαφόρως από γενική σε αιτιατική και μνήσθητι εκείνων που βοήθησαν στη συμφορά της πόλεως.

8.Καθώς είναι συνήθεια στους Εβραίους να ονομάζουν τον άνθρωπο υιό ανθρώπου έτσι και θυγατέρα Βαβυλώνος την ίδια Βαβυλώνακαι λέει θύγατερ Βαβυλώνος ταλαίπωρε και Βαβυλών αθλία για τα κακά που μέλλουν να σου γίνουν και με τα λόγια αυτά προφητεύει τον αφανισμό που έμελλε να λάβει από το βασιλέα Κύρο.

Κι αυτά τα λόγια λέει ο λαός των Εβραίων επιθυμώντας πολλά την καταστροφή της πόλεως των εχθρών τους κι ανταπόδομα ό ανταπέδωκας ημίν η απόδοση δηλαδή η κάκωση και θλίψη που συ η Βαβυλώνα απέδωσες σε μας τους Εβραίους και περιττή εδώ η πρόθεση αντί καθώς προείπαμε και στον ζ΄/7ο ει ανταπέδωκα τοις ανταποδιδούσί μοι κακά.

9.Έως και στην άωρη ηλικία των νηπίων εξαπλώνουν το θυμό τους οι Ιουδαίοι μακαρίζοντας κείνον που θα συντρίψει τα μικρά τα νήπια και βρέφη των Βαβυλωνίων σκληρώς κι απανθρώπως αλλά του ευαγγελίου τα προστάγματα και τα ήθη των Χριστιανών μας δηλαδή των μαθητών του πράου και φιλανθρώπου Ιησού Χριστού δεν είναι ήθη τέτοια σκληρά κι απάνθρωπα άπαγε! Αφού ο Δεσπότης μας Χριστός πρόσταξε να αγαπάμε μάλιστα τους εχθρούς μας και να τους διαφυλάττουμε αλλά πρέπει να νοήσουμε αναγωγικώς όσα του παρόντος είναι ευκολομεταχείριστα σε αναγωγή και λοιπόν υιοί Εδώμ οι δαίμονες νοούνται που ο ένας τον άλλο προστάζουν να ευκερώσουν τον πλούτο της ψυχής μας έως το τέλος της αφού την ψυχή πρέπει να νοούμε Ιερουσαλήμ και Βαβυλών ταλαίπωρος η ασέβεια και αμαρτία που ταλαιπώρησε και καταδυνάστευσε την ευσέβεια και αρετή και μακάριος όποιος τη γκρέμισε αυτή την ασέβεια κι αμαρτία ενώ νήπια ασεβείας οι νεογέννητοι εμπαθείς λογισμοί και νηπιώδεις κι ανόητοι που όποιος νικά και συντρίβει πάνω στην πέτρα της πίστεως κι η πέτρα είναι ο Χριστός με τούτο τον τρόπο τους διαφθείρει κι αυτός είναι τότε μακάριος.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΛΖ΄-137

1.Ψαλμός τω Δαβίδ.

Το ίδιος λέει στην αρχή του θ΄/9ου .

΄Eμπροσθεν των αγγέλων θα ψάλω σε Σένα Κύριε δηλδή μαζί με τους παραπάνω κι ουρανίους αγγέλους θα ψάλω σε Σένα και εγώ ο κάτωθεν και γήινος αφού των αγγέλων έργο να σε υμνούν ακατάπαυστα κι άγγελοι κι οι ιερείς αφύ συνηθίζει η ΑΓ να ονομάζει αγγέλους και θεούς τους ιερείς και τώρα λέγοντας δια Μαλαχίου χείλη ιερέως φυλάξεται κρίσιν και νόμον εκζητήσουσιν εκ του στόματος αυτού ότι άγγελος Κυρίου Παντοκράτορός εστιν κι άλλοτε πάλι δια Μωυσέως θεούς ου κακολογήσεις και άρχοντα λαού σου ουκ ερείς κακώς και για τούτο άλλως λέγεται εναντίον Θεού άσω Σοι.

Θα Σου ψάλω Κύριε γιατί άκουσες όλη μου τη δέηση κατά το πρέπον γενομένη.

2.Θα αποδώσω σε Σένα τις χρεωστούμενες ευχαριστίες μου Κύριε δια της προσκυνήσεως του αγίου ναού Σου και γιατί με θέλησες και γιατί αληθώς ελέησες αφού τούτο σημαίνει το επί τω ελέει Σου και τη αληθεία Σου δηλαδή επί τω αληθεί ελέει Σου κατά τη συνήθεια της εβραϊκής που τα επίθετα μεταχειρίζεται για ουσιαστικά και θα Σε ευχαριστήσω γιατί σε κείνα που μου υποσχέθηκες φάνηκες αληθινός.

Θα Σε ευχαριστήσω ακόμα Κύριε γιατί έδειξες μέγα και θαυμαστό το όνομά Σου σε κάθε Σου έργο γιατί όλα όσα εποίησες κηρύττουν τη μεγαλειότητα του ονόματός Σου κι ότι εμεγαλύνθης υπέρ παν.

3.Τούτο το ίδιο είπε και στον ρα΄/101ο και πολλής επιμελείας Κύριε θα με αξιώσεις κατά ψυχή επειδή δύνασαι να το κάνεις και με τη δύναμή Σου πολύ θα με υψώσεις κατά την ψυχή δηλαδή θα υψώσεις την ψυχή μου και θα κάνεις ανώτερη τω  θλίψεων κατά το ύψος Σου επολυώρησας τους υιούς των ανθρώπων –ια΄/11ος .

4.Όλοι λοιπόν οι βασιλείς της γης οι ευσεβείς δηλαδή και πιστοί θα Σε ευχαριστήσουν Κύριε αλλά για ποια αιτία; Γιατί άκουσαν όλα τα λόγια του στόματός Σου δηλαδή δια του νόμου και δια των προφητών και του ευαγγελίου και των αποστόλων αφύ χρεωστούν κι αυτοί οι βασιλείς να Σε ευχαριστούν όχι τόσο για τις άλλες Σου τις ευεργεσίες όσο γιατί άκουσαν κι έμαθαν τα γραμμένα Σου λόγια αφού κι εκ των λογίων Σου τούτων προέρχεται η ευσέβεια κι ο ενάρετος ο βίος και τούτο είναι η αληθής και μεγάλη ευεργεσία της ψυχής.

5.Όλοι οι ευσεβείς βασιλείς θα ψάλλουν σε Σένα Κύριε διαμέσου των ωδών που είναι συνθεμένες σε Σένα αφού ωδές Κυρίου είναι οι πεποιημένες παρά του Μωυσέως και του Δαβίδ αλλά μπορούν να ναι απλώς δοξολογίες του Θεού κι ωδές αλλά γιατί θα τις άσουν αυτές; Γιατί η δόξα Σου Κύριε δηλαδή η ιδέα και υπόληψή Σου μεγάλη καθότι όλοι οι άνθρωποι Σε υπολαμβάνουν και εννοούν μεγάλο όσοι δηλαδή έχουν αίσθηση των ευεργεσιών Σου και πολλή η δόξα Κυρίου δηλαδή φανερή σε όλους γιατί ο ουρανός κι η γη είναι πλήρης από τη δόξα Σου επειδή όλοι κοινώς κι άγγελοι και άνθρωποι Τον δοξάζουν.

6.Τούτο το ρητό ομοιάζει προς το ο εν υψηλοίς κατοικών και τα ταπεινά εφορών στον ριβ΄/112ο κι υψηλός είναι κατά τη φύση ο Θεός κι εφορά και βλέπει και τα ταπεινά καθότι Αυτός και τη γη προνοείται κι έως τα παραμικρά κι ευτελέστατα κτίσματα εξαπλώνει την πρόνοιά Του κι εφορά δηλαδή φυλάττει τους ταπεινόφρονες.

Και τις ταπεινές λέει δηλαδή τις γήινες και μάταιες πράξεις που είναι ανάξιες του ύψους του Θεού ούτε από κοντά υποφέρει να τις βλέπει ο Θεός και για τούτο λέει ουκ οίδα υμάς και τα υψηλά δηλαδή τις ουράνιες πράξεις τις άξιες της θεωρίας του Θεού κι από μακρόθεν ακόμα γνωρίζει ο Θεός γινώσκει Κύριος οδόν δικαίων –α΄/1ος . Τούτο να γνωρίζει κι από μακρόθεν ο Θεός είναι δηλωτικό της πολλής αρεσκείας Του κι ο λόγος εδώ περί προγνώσεως πως δηλαδή ο Θεός μακρόθεν και προτού να γίνουν τα πάντα τα ξέρει καθώς είπε κι η σώφρων Σωσσάνα ο ειδώς τα πάντα προ γενέσεως αυτών!

7.Όταν λοιπόν κι εγώ πέσω σε θλίψεις και πειρασμούς τότε θα με διασλωσεις κι όταν κινδυνεύω σε θάνατο τότε θα με ζωογονήσεις αλλά και τη χείρα Σου δηλαδή την τιμωρητική Σου δύναμη κι ενέργεια εξάπλωσες στη μανία και λύσσα που έδειξαν καταπάνω μου οι εχθροί μου και την έσβησες κι έτσι με λύτρωσε η δεξιά Σου δηλαδή η αγαθοποιός Σου ενέργεια και βοήθεια.

8.Ο Θεός θα κάνει την ανταπόδοση στους εχθρούς μου Εμοί εκδίκησις Εγώ ανταποδώσω!

Τούτο ίδιο είναι με το ότι εις τον αιώνα το έλεος Αυτού του ρλε΄/135ος .

Κύριε Εσύ σαι και ελεήμων και δημιουργός και για τούτο και για τα δυο αυτά επίβλεψε σε μας τα δημιουργήματά Σου με μάτι εύσπλαχνο και κηδεμονικό και μη μας παραβλέψεις αβοήθητους που τυραννούμαστε και φθειρόμαστε από τα πάθη και το διάβολο και μη μας παραβλέψεις που Σε παρακαλούμε και επικαλούμαστε να μας ελεήσεις.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΛΗ΄-138

Ψαλμός τω Δαβίδ.

1.Kυριε Συ με δοκίμασες με δοκιμασία και πειρασμούς όχι γιατί δε με γνώρισες προτού να με δοκιμάσεις αφού πώς ήταν δυνατό να μη με γνωρίζεις Εσύ που ξέρεις τα πάντα και πριν να γίνουν; Αλλά με δοκίμασες με τους πειρασμούς για να γνωριστώ δόκιμος και σε κείνους που δε με γνωρίζουν κι έτσι να γίνω σ’ αυτούς ανδρείας παράδειγμα κι υπομονής αλλά Συ Κύριε με γνώρισες κατά ακρίβεια ποιος είμαι και με δοκίμασες και με γνώρισες δηλαδή ακριβώς με ξέρεις ο Θεός ερευνά τας καρδίας λέει κι ο απόστολος και δε φανερώνει πως δεν ξέρει τις καρδιές προτού να τις ερευνήσει όχι αλλά με την έρευνα δηλώνει την καθαρή και σαφή και ακριβή γνώση του Θεού.

2.Άρα Συ Κύριε με γνώρισες κι όταν κάθομαι κι όταν εγείρομαι δηλαδή γνώρισες όλη μου τη ζωή που σε αυτά τα δυο θεωρείται σε ηρεμία και κίνηση σε σχόλη κι ασχολία και σε ανάπαυση και ενέργεια.

Κι επειδή είπε παραπάνω Κύριε εδοκίμασάς με και έγνως με για τούτο και να μην υποπτεύσει κανείς πως ο Θεός αφού δοκιμάσει τους ανθρώπους τότε τους γνωρίζει για τούτο θεραπεύει το λόγο εδώ και λέει πως αν ο Θεός ξέρει τους διαλογισμούς των καρδιών των ανθρώπων και προτού κινηθούν στην καρδιά μάλλον και προ πολλών χρόνων και γενεών αφού τούτο δηλώνει το από μακρόθεν πώς Αυτός θα χρειαστεί δοκιμασία για να τους μάθει αφού τούτο είναι παντελώς ανακόλουθο.

3.Συ Κύριε εξέτασες όλη τη στράτα μου και το μέτρο της ζωής μου και ξέρεις καλά πόσο αυτή πήγε έμπροσθεν και ξέρεις πολύ καλά πόσο είναι ακόμα πίσω αφού η σχοίνος ήταν μέτρο της γης κοντά στους Αιγυπτίους και Πέρσες γιατί κείνο που είναι κοντά σε μας το ένα στάδιο τούτο σε κείνους η σχοίνος και το δοκίμασες και εξιχνίασες επί Θεού λεγόμενο δηλώνει την ασφαλή γνώση του Θεού κι όχι μόνο τη ζωή μου ξέρεις Κύριε αλλά κι όλες μου τις πράξεις τόσο τις καλές όσο και τις κακές και δεν είπε πως είδες αλλά προείδες και τις προγνώρισες προτού να τις πράξω.

4.&5.Συ Κύριε γνώρισες και τούτο μαζί με τα άλλα πως δηλαδή δε βρίσκεται πονηριά στα λόγια μου ούτε και πανουργία και σκολιότητα κι έπειτα λέει καθολικότερα Συ Κύριε όλα τα υστερινά και μέλλοντα τα ξέρεις κι όλα τα πρώτα και περασμένα δηλαδή όλα μαζί τα ξέρεις και κανένα πράγμα δεν υπάρχει που να λανθάνει τη γνώση Σου κι όχι μόνο Εσύ με έπλασες Κύριε αλλά κι αφού με έπλασες με διακρατείς και με σκέπεις ώστε το έπλασες είναι δηλωτικό της Θεού δημιουργίας και το έθηκας επ’ εμέ την χείρα Σου δηλωτικό της Θεού Προνοίας.

6.Η δική Σου Κύριε γνώση δηλαδή να Σε γνωρίσω τούτο μεγαλύνθηκε υπέρ εμέ καθώς λέχτηκε δηλαδή τούτο υπερβαίνει τη δική μου τη γνώση και κατάληψη και τούτο σαφέστερο δηλώνοντας λέει η δική Σου η γνώση είναι δυνατότερη από το να καταληφθεί υπό του δικού μου νοός και λογισμού και δε μπορώ προς τη γνώση αυτή ώστε να τη  περιλάβω στο δικό μου το νου και γνώση λέει της φύσεως και ουσίας του Θεού γιατί εμείς μόνο ξέρουμε πως είναι Θεός και τι είναι όμως κατά την ουσία ο Θεός αυτό δεν το ξέρουμε αλλά κι ότι είναι πανταχού παρών ο Θεός το ξέρουμε αλλά πώς είναι πανταχού παρών δεν το ξέρουμε κι ότι είναι αγαθός και φιλάνθρωπος και σοφός και παντοδύναμος και άλλα τέτοια το ξέρουμε αλλά πόσο δεν το ξέρουμε και έτσι με το ρητό αυτό συμφωνεί κι ο Εκκλησιαστής περί της σοφίας που είναι ο Θεός είπα σοφισθήσομαι ακι αυτή εμακρύνθη απ’ εμού μακράν υπέρ ό ήν και βάθος βαθύ τις ευρήσει αυτό; Ω βάθους λέει κι ο απόστολος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού ως ανεξερεύνητα τα κρίματα Αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί Αυτού!

Και θαυμαστώθηκε η σοφία Σου εκ της εμής διαπλάσεως και κατασκευής εκραταιώθη ου μη δύνωμαι προς αυτήν ώστε να υμνήσω και να επαινέσω αυτήν αξίως αλλά πάλι θα πει κανείς κι αν Εσύ Δαβίδ δεν ξέρεις τη σοφία αυτή πώς τη θαυμάζεις; Αλλά αποκρίνεται πως γι᾽αυτό βέβαια θαυμάζω τη σοφία του Θεού επειδή είναι ακατάληπτη κι επειδή κι εμείς κι ας μη μπορούμε να καταλάβουμε τι είναι η ακτίς και το φως του ηλίου όμως γι᾽αυτό που δεν την καταλαβαίνουμε γι᾽αυτό και μάλιστα τη  θαυμάζουμε κι έπειτα κι άλλη δύναμη του Θεού θαυμάζει δηλαδή να είναι πανταχού ο Θεός κατά τη δύναμη και πρόνοια και να πληρώνει κάθε τόπο και να είναι υπέρ το παν.

7.&8.Πνεύμα και πρόσωπο Θεού το Θεό λέει κατά περίφραση και Πνεύμα Θεού και το Πνεύμα το άγιο και πρόσωπο Θεού ο Υιός ως εικόνα του Πατρός και χαρακτήρα της υποστάσεως Αυτού ο εωρακώς Εμέ εώρακε και τον Πατέρα και δια του ουρανού φανέρωσε τον ανώτατο και πρώτο ουρανό που εν αρχή δημιουργήθηκε ενώ δια του ´Αδου το κατώτατο της γης μέρος κι έπειτα πάλι λέει και την άβυσσο και το κατώτατο άκρο της θαλάσσης και διαμέσου όλων αυτών του κόσμου των μερών συμπεριέλαβε κάθε τόπο άβατο και απερπάτητο από τους ανθρώπους.

9.&10.Πτερά η κινητική δύναμη του νοός του κι αν εγώ με τα φτερά λέει και τη φαντασία του νοός μου καταντήσω στην άβυσσο της θαλάσσης ώστε να μπορέσω να κρυφτώ από λόγου Σου Κύριε όμως κι εκεί η θεία δύναμή Σου θα με οδηγήσει και πάλι θα με κρατήσει δηλαδή ούτε στην άβυσσο θα πάω χωρίς τη δική Σου τη δύναμη αλλά αυτή θα πηγαίνει έμπροσθέν μου κι αυτή θα δώσει και τόπο σε μένα να τρέχω κι αυτή πάλι θα με κρατήσει με άφευκτο τρόπο και είπε κατ᾽όρθρο για να φανερώσει τον καιρό που μάλιστα ο νους του ανθρώπου είναι νηφάλιος και καθαρός και περιττό το γαρ εδώ. Όρθρος κι Α και έσχατα της θαλάσσης η Δ ώστε κι αν με τα φτερά του νοός μου καταντήσω στην Α η δύναμή Σου θα με οδηγήσει πετόμενο κατά το νου κι αυτή θα με πιάσει εάν καταντήσω στη Δ.

11.Στοχάστηκα κι είπα και στον εαυτό μου πως λοιπόν θα δυνηθώ να κρυφτώ μέσα στο σκότος κι αυτό θα με καταπατήσει δηλαδή θα με κατακρύψει επειδή Εκείνος που πατεί το έδαφος το κρύβει με τα πόδια του αλλά ύστερα κατάλαβα πως κι αυτή η νύχτα και το σκοτάδι είναι φωτεινά στην τρυφή μου δηλαδή κοντά στο Θεό αφού το Θεό λέει τρυφή μου δηλαδή κοντά στο Θεό αφού και μόνη η ενθύμηση του Θεού ευφροσύνη θεωρείται εμνήσθην του Θεού και ευφράνθην οζ´ /77ος και για τούτο γνώρισα πως ούτε αυτό το ίδιο το σκότος μπορεί να με κρύψει από το Θεό.

12.Koντά σε Σένα Κύριε δε θα σκοτιστεί το σκότος αφού το από Σου λέγεται και παρά Σοί καθότι το δικό μας τούτο το σκοτάδι δεν είναι σκοτάδι κοντά σε σένα γιατί κι αυτό φαίνει αλλά κι η νύχτα φωτίζεται σαν τη μέρα κοντά σε Σένα και καθώς είναι φωτεινό το φως της ημέρας έτσι κοντά σε Σένα είναι φωτεινό και το σκότος της νυκτός δηλαδή ίσα είναι και τα δυο κοντά σε Σένα και παρομοίως φωτεινά κι αυτά λέγονται για να δείξει πως όλα είναι φανερά κοντά στο Θεό αλλά νοούνται και άλλως πως εγώ περικυκλώθηκα από το σκότος των πειρασμών και τω θλίψεων κι είπα στον εαυτό μου άραγε θα με κατακυριεύσει το σκότος τούτο; Κι έπειτα όταν εσύ μόνο θέλησες Κύριε ευθύς η νύχτα της λύπης και θλίψεως φωτισμός χαράς και ευφροσύνης σε μένα έγινε κι ακολούθως πρέπει να ερμηνεύσουμε και τα άλλα ρητά. Κι άλλως πάλι λέει πως εγώ τρυφούσα και ξεφάντωνα κι η νύκτα της τρυφής μου σκότιζε το νου μου και φάνηκε φωτισμός σε μένα επειδή νύκτα και σκότος ήταν τριγύρω μου του άθλιου και δεν ήξερα γιατί νόμιζα πως είναι φωτισμός αυτή η τρυφή μου.

13.Νεφροί εδώ όλος ο εαυτός του από μέρους το παν δηλαδή Συ Κύριε με απέκτησες και κτήμα δικό Σου εποίησες κι αξιώνεις προνοίας κι επιμελείας Σου αφού κείνος που αποκτά ένα πράγμα αυτός και το προνοείται.

Κύριε στον ο΄/70ό είπε εκ κοιλίας μητρός μου Συ μου εί σκεπαστής δηλαδή από αυτά τα σπάργανα Κύριε κι αυτή την πρώτη ηλικία Συ με σκέπασες.

14.Πολλά πράγματα θαυμάζουμε ναι αλλά όχι και με φόβο γιατί θαυμάζουμε χάριν λόγου κάλλη και μεγέθη σωμάτων και οικοδομών και σοφίας και τέχνες και άλλα τέτοια αλλά όχι και με φόβο κι όταν όμως τύχει και σκύψουμε μέσα στο βάθος της θάλασσας τότε δε θαυμάζουμε απλώς μόνο αλλά και με φόβο θαυμάζουμε κι έτσι εδώ έσκυψε λέει μέσα στο αχανές πέλαγος και το άπειρο βάθος της δυνάμεως του Θεού και της σοφίας Του και ποικίλης οικονομίας και ζαλίστηκε κατά το νου και θαύμασε με φόβο και τρόμο την ακαταληψία και απειρία εκείνη κι έτσι γύρισε στη σμικρότητα του εαυτού του κι αναβόησε τούτο μόνο δηλαδή Σ’ευχαριστώ Κύριε.

Θαυμαστά λοιπόν είναι όλα τα έργα Σου Κύριε και για τούτο κι η ψυχή μου ξέρει πολύ καλά πως είναι στ’ αλήθεια τέτοια θαυμαστά και παντός θαύματος κι εκπλήξεως άξια.

15.Και φανερά είναι σε Σένα Κύριε κι αυτή η διάπλαση των οστών μου που έκανες να ναι σκεπασμένα από το κρέας και να μη φαίνονται κι άλλως οστούν ανδρός η γυνή επειδή είναι κι αυτή μια πλευρά του Αδάμ κι αυτή λοιπόν που Συ Κύριε έλαβες εκ της πλευράς του Αδάμ εν κρυφή δηλαδή έκσταση επιβαλών στον Αδάμ κι αυτή λοιπόν δεν κρύφτηκε από λόγου Σου ότν έφαγε από το ξύλο της γνώσεως στον Παράδεισο.

Φανερά σε Σένα Κύριε κι η ουσία του σώματός μου που κρύβεται στο βάθος της γης και διαλύεται μετά θάνατον δηλαδή Εσύ Κύριε με βλέπεις κι όταν πήζω και συνιστώμαι μέσα στην μήτρα της μητέρας μου κι όταν πάλι διαλύομαι στον τάφο μου και στην κοιλιά της γης. Κι άλλως φανερά είναι σε Σένα Κύριε η υπόσταση κι η πλάση μου που υφαίνεται κι οργανίζεται μέσα στα έγκατα της μητρικής μου κοιλιάς σα να ναι στα κατώτατα μέσα κι απόκρυφα της γης.

16.Ακατέργαστο κι ανεξεικόνιστο κι αμόρφωτο του ανθρωπίνου εμβρύου που ακόμα δεν έλαβε τον τέλειο διοργανισμό μέσα στο κρυπτό της φύσεως εργαστήριο δηλαδή στη μήτρα της γυναίκας κι άλλως έτσι είναι κι ατελής η κίνηση του νοός μας κι άρα Συ Κύριε ξέρεις εμένα και προτού ακόμα να μορφωθώ μέσα στην κοιλιά της μητέρας μου και Συ προς τούτοις ξέρεις και τους διαλογισμούς και τις κινήσεις του νοός μου προτού ακόμα να ρθουν σε τέλεια μορφή Συ γαρ οίδας πάντα πριν γενέσεως αυτών κατά τη Σωσάννα.

Βιβλίο Θεού η ακριβής γνώση του Θεού και Γραφή Θεού η παντοτινή και αλάνθαστη μνήμη Του και στο βιβλίο της απλής γνώσεως του Θεού γράφονται όλοι απλώς και δίκαιοι και αμαρτωλοί ενώ στο βιβλίο της κατ’ οικέιωση γνώσεως του Θεού μόνο οι δίκαιοι.

Οι πιστοί λοιπόν χριστιανοί θα πλαστούν με το φως και την ενέργεια του αγίου Πνεύματος πλάη αρίστη και καθαρότατη κι εναντία της πλάσεως της σωματικής και νυκτερινής και εμπαθούς γενομένης δηλαδή θα αναγεννηθούν πνευματικώς δια του αγίου Βαπτίσματος κείνοι που γράφονται στο βιβλίο του Θεού και κανείς από κείνους που αναγεννώνται δια του Βαπτίσματος και γράφονται στο βιβλίο αυτό δεν υπάρχει να μη ρυθμίσει πνευματικώς τον εαυτό του και να τον απευθύνει προς αρετή κι έτσι και μεις αμόρφωτο κι ατελή με είδες Κύριε ακόμα και τόσο ακριβώς με είδες καθώς βλέπουν και κείνους που γράφηκαν στο βιβλίο Σου  δηλαδή καθώς βλέπουν τους ευκαίρως κι ολοτελώς πλασθέντες που ουδεμία ημέρα ελλείπουν στον τέλειο απαρτισμό της πλάσεώς τους.

17.Φίλοι Θεού όλοι εκείνοι που οικειώθηκαν με το Θεό διαμέσου της αρετής κι εργασίας των εντολών του Θεού υμείς φίλοι Μου εστε εάν ποιήτε όσα Εγώ εντέλλομαι υμίν και δεν είναι λίγο μέρος της αρετής αυτό να τιμά κανείς τους φίλους του Θεού κι αντί αρχή αυτών άλλως αι φυλαί αυτών γράφεται δηλαδή αυτοί κατά περίφραση κι έτσι λέει ισχυροί και δυνατοί έγιναν στην αρετή οι φίλοι του Θεού κι ακίνητοι από την κακία κι αρχές και η εξουσία που λαβε κάθε φίλος του Θεού εναντίον των ακαθάρτων πνευμάτων και με τα λόγια αυτά αινιγματωδώς φανερώνει τους θείους αποστόλους και τους διαδόχους τους αλλά και κείνους που είναι ενάρετοι και μιμητές των θείων αποστόλων.

18.Με υπερβολή λέγεται ο λόγος αυτός γιατί λέει εγώ θα δοκιμάσω να αριθμήσω τους φίλους του Θεού και αυτοί θα φανούν στην  ποσότητα άπειροι επειδή θα βρεθούν περισσότεροι από την άμμο της θαλάσσης αλλά κοντά στο Θεό όχι μόνο αυτοί είναι μετρημένοι αλλά κι όλες οι τρίχες της κεφαλής τους.

Εγώ λοιπόν εγέρθηκα από τα κακά και τους πειρασμούς που ήμουν αποκαμωμένος σα νεκρός κι αφού ελευθερώθηκα δε λησμόνησα τη χάτη και ευεργεσία που έκανες σε μένα Κύριε καθώς τουναντίον παθαίνουν πολλοί κι όταν ευτυχήσουν λησμονούν την πρότερή τους δυστυχία αλλά πάντοτε ενθυμούμαι και τους πειρασμούς και την ευεργεσία και για τούτο και πάντοτε Σε ευχαριστώ εργαζόμενος τις εντολές Σου και κάθε αρετή.

19.Εδώ λείπει το καλώς έχει δηλαδή εάν αποκτείνεις Θεέ μου τους αμαρτωλούς καλώς έχει τούτο κι αμαρτωλοί οι δαίμονες κι οι παράνομοι άνθρωποι και θάνατος των δαιμόνων να μην ενεργούν πλέον μηδέ να πράττουν το κακό και των παρανόμων θάνατος πάλι να αποστραφούν την κακία και να μεταβληθούν στην αρετή και να μην είναι πλέον αμαρτωλοί και θάνατός τους κι ο σωματικός όμως γιατί όταν αυτοί μένουν αδιόρθωτοι κι ανιάτρευτοι στην κακία κάλλιο να πεθαίνουν με θάνατο άωρο να μην εμποδίζουν και άλλους με την κακία τους και το παράδειγμά τους από το δρόμο της αρετής.

Αναχωρήστε λοιπόν και φύγετε από τη συναναστροφή μου σεις οι φονικοί και αιμοχαρείς άνθρωποι που θανατώνετε κείνους που νικάτε και βάζετε στο χέρι σας γιατί όλοι οι τέτοιου είδους ανθρωποκτόνοι είναι μερίδα διαβόλου αφού αυτοί άλλους θααντώνουν με έργο κι άλλους και με πονηρούς λόγους τους και με το κακό παράδειγμα της ζωής τους και δεν είναι λίγη αρετή να φεύγει κανείς τη συναναστροφή των παρανόμων ανθρώπων.

20.Αναχωρήστε από τη συναναστροφή μου εσείς οι φονικοί άνθρωποι που είσαστε εριστές δηλαδή φιλίνεικοι και φιλοτάραχοι με τους πονηρούς σας διαλογισμούς και τις κακοβουλίες σας.

Οι παραπάνω παράνομοι ματαίως θα κατοικήσουν τις πολιτείες Σου Κύριε αφού του Κυρίου κάθε πόλη κι όλη η γη του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής –κγ΄/23ος . Αλλά γιατί δε θα κατοικήσουν ματαίως τέτοιου είδους άνθρωποι; Γιατί θα μείνουν άκαρποι στην αρετή και ουδεμία ωφέλεια θα λάβουν από το νόμο Σου.

21.&22.Κι αφού είπε περί των φίλων του Θεού εμοί λίαν ετιμήθησαν οι φίλοι Σου ο Θεός τώρα λέει εδώ τουναντίον περί των εχθρών του Θεού πως εγώ Κύριε μίσησα κείνους που Σε μισούν και καθώς η τιμή των φίλων του Θεού ήταν στον προφήτη με υπερβολή λίαν ετιμήθησαν έτσι και το μίσος των εχθρών του Θεού παρομοίως σ’ αυτόν με υπερβολή εξετήκετο δηλαδή κατακαίγονταν από το θυμό που χε εναντίον τους.

23.Και πώς το λέει αυτό σε καιρό που είπε στην αρχή του Κύριε εδοκίμασάς με και έγνως με; Κι αποκρινόμαστε πως με τα λόγια αυτά ζητεί ακόμα να δοκιμαστεί από το Θεό με διάφορους πειρασμούς προς περισσότερη πληροφορία κείνων που δεν ήξεραν την αρετή του και υπομονή ώστε να το μάθουν και να τον μιμούνται κατά δύναμη.

24.Επαναλαμβάνει ό τι είπε παραπάνω κι εδώ και λέει λοιπόν και το λόγο τούτο προς το Θεό και ζητεί να τον δοκιμάσει ακόμα για κείνους που τον αδικούν δηλαδή να διαβεβαιώνει και να τους πληροφορήσει με τις πολλές του Θεού δοκιμές πως τελείως δεν τους αδίκησε κι ακόμα ζητεί να δοκιμαστεί ώστε να δεν είναι στ᾽αλήθεια καθαρός από αμαρτία να φανερωθεί να δοκιμαστεί κι έτσι να διορθώσει τον εαυτό του πλανώμενο και υπολαμβανόμενο για καθαρό ενώ δεν είναι!

ΨΑΛΜΟΣ ΡΛΘ΄-139

1.Ψαλμός τω Δαβίδ.

2.Λύτρωσέ με Κύριε από άνθρωπο πονηρό και κακοποιό και πονηρός είναι η κακία γιατί πόνο προξενεί και κόπο σε κείνον που την εργάζεται και την έχει και για τούτο είπε κι ο Σολομών εάν κακός αποβής μόνος αντλήσεις τα κακά και ακολούθως φανερώνει και ποιον ονομάζει πονηρό δηλαδή τον άδικο και παράνομο αφού επειδή από τέτοιο πονηρό και άδικο δυσκόλως μπορεί να φυλαχτεί κανείς από λόγου του και για τούτο και ζητεί απ᾽το Θεό βοήθεια ώστε μ ᾽αυτή να λυτρωθεί από τέτοιο άνθρωπο από ανδρός αδίκου και δολίου ρύσαι με μβ΄/42ος κι επειδή είπε στον προλαβόντα άνδρες αιμάτων εκκλίνατε απ’ εμού κι ομοίως και στον ς΄/6ο απόστητε απ’ εμού πάντες οι εργαζόμενοι την  ανομίαν δηλαδή επειδή με τα λόγια αυτά έδειξε πως αποστρέφεται και φεύγει από λόγου του τους πονηρούς κι αδίκους για τούτο τώρα εδώ παρακαλεί και το Θεό να συνεργήσει σ’ αυτόν να αποστραφεί με τελειότητα τέτοιους ανθρώπους γιατί πρέπει κάθε άνθρωπος να κάνει πρότερα από λόγου του εκείνο το καλό που μπορει και να μην αμελεί κι έπειτα να παρακαλεί και το Θεό να συνεργήσει μαζί του κι ας είναι και το καλό που κάνει ο άνθρωπος από λόγου του παρά του Θεού βοηθούμενος το κάνει χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν γιατί ούτε ο Θεός συνεργεί σε σένα άνθρωπε αν συ αμελείς και δε σπουδάζεις να κάνεις το καλό ούτε πάλι συ μπορεί και δύνασαι να το κατορθώσεις το καλό με τη δική σου τη σπουδή αν ο Θεός δε σε βοηθήσει.

3.Τέτοιοι πονηροί κι άδικοι μελέτησαν άδικα και παράνομα και βλαβερά στην  καρδιά τους κι όλη τη μέρα δηλαδή σ’ όλη τους τη ζωή ετοιμάζονται να κάνουν πολέμους και ταραχές τώρα εναντίον τούτων κινούμενοι και έπειτα των άλλων κι επειδή κι η υπερβολική τους κακία δεν τους αφήνει να ησυχάζουν αλλά πείθει και πιέζει άλλοτε να πολεμούν κρυφίως τους αδελφούς τους με επιβουλές και δολιότητες κι άλλοτε και φανερά κι όπου πόλεμος κι ο δόλος κι η επιβουλή και κάθε άλλη ενόχληση και βλάβη που κατασκευάζει ο άνθρωπος κατά του αδελφού του είτε με έργο είτε με λόγο και λογισμό.

4.(Διάψαλμα).

Tέτοιοι πονηροί κι άδικοι ακόνησαν τη γλώσσα τους να ρίξουν το φθοροποιό τους φαρμάκι τους δολερούς και βλαβερούς τους λόγους κι υποκάτω στα χείλη τους δηλαδή στο στόμα τους βρίσκεται ο επίβουλος κατά των αδελφών λόγος και ψυχοβλαβής που παρομοιάζει με το φαρμάκι της ασπίδας κατά τούτο καθότι βλάπτει κι αφανίζει τους αναίτιους ώστε βλέπεις αγαπητέ πώς τέτοιους ανθρώπους η κακία μετέβαλε σε θηρία και ασπίδες κι όφεις; Όχι γιατί άλλαξε τη φύση τους αλλά γιατί μετέβαλε την ανθρώπινη γνώμη τους σ᾽αυτήν των θηρίων απανθρωπιά κι αγριότητα.

5.Πάλι επαναλαμβάνει εδώ κείνα που προείπε για να πλατύνει τη δέησή του και να την αυξήσει κι αμαρτωλός κι άδικος κάθε άνθρωπος που αμαρτάνει με οιονδήποτε τρόπο και κάθε άνθρωπος που αδικεί τον πλησίον ή και τον εαυτό του αφού τέτοιος άνθρωπος άδικος βεβαίως αδικεί τον εαυτό του και πάντοτε με κάθε αμαρτία που ενεργεί και τον άλλο πάλι δεν αδικεί βεβαίως και πάντοτε με κάθε αμαρτία που πράττει αφού ο φονεύς καθ᾽υπόθεση τον εαυτό του κι όχι κάποιον άλλο αδικεί καθώς πολλές φορές η ΑΓ την καθόλου αρετή δικαιοσύνη ονομάζει έτσι τουναντίον και την καθόλου κακία αδικία.

6. (Διάψαλμα).

Οι παραπάνω πονηροί κι άδικοι μελέτησαν να εμποδίσουν τον κατά Θεό έννομο δρόμο της ζωής και πολιτείας μου και το του περιττεύει κατά τη συνήθεια της εβραϊκής και λέγεται τούτο εκ μεταφοράς κείνων που βάλλουν τα σκέλη τους ανάμεσα στα πόδια κείνων που τρέχουν για να τους ρίξουν κάτω και να τους εμποδίσουν στο δρόμο τους κι υπερήφανοι είναι κάθε παράνομοι που από τη  υπερηφάνειά του καταφρονεί  το νόμο του Θεού καθώς κι αλλαχού λέχθηκε υπερήφσνοι παρηνόμουν έως σφόδρα -ριη΄/118ος – ώστε κι αυτοί έκρυψαν παγίδες και δίχτυα στα πόδια μου δηλαδή κρυφές επιβουλές να με πιάσουν και εχόμενα τρίβου δηλαδή κοντά και μέσα στη στράτα που περπατούσα έβαλαν σκοντάμματα ώστε κι εγώ περπατώντας αφύλακτα και θαρρετά να γκρεμιστώ από αυτά και πλατύνει το λόγο του περί επιβουλής των εχθρών του με διάφορα ομοιώματα παγίδων και σχοινιών και σκανδάλων και λέει οτι έκρυψαν αυτά όλοι κείνοι και διέτειναν κι εχόμενα τρίβου τα έβαλαν για να δείξει τη σπουδή και πανουργία της πολύπλοκης κακομηχανίας τους.

7.Αυτοί λοιπόν αυτά και τέτοια μελέτησαν εναντίον  μου αυτοί οι εχθροί μου δηλαδή κι εγώ ανάμεσα σε τέτοιους κινδύνους βρέθηκα και μόνο Σένα το Θεό επικαλέστηκα κι είπα Συ είσαι ο Θεός μου μη παρίδεις το ποίημά Σου αλλά άκουσε τη δέησή μου και λύτρωσέ με από όλα αυτά.

8.Κύριε Κύριε Συ είσαι η δύναμή μου Συ που με σώζεις και Συ που με σκεπάζεις στην ημέρα που πολεμούμαι δηλαδή με φύλαξες και εν ασφαλεία κατέστησες όχι μόνο αβλαβή απ’ τα μαχαίρια και τις σαϊτες αλλά κι από αυτές ακόμα τις ακτίνες του ηλίου που με λύπησαν με την καύση τους αφού τούτο δήλωσε με το επεσκίασας κι ευγνωμονεί κι ομολογεί τις πρότερες γινόμενες σ’ αυτόν ευεργεσίες του Θεού ώστε δια της ευγνωμοσύνης να ελκύσει στον εαυτό του περισσότερη την αντίληψη και βοήθεια του Θεού.

9.Μη παραχωρήσεις Κύριε να παραδοθώ στον αμαρτωλό δαίμονα από αιτία της κακής μου επιθυμίας αφού ακόλουθο είναι να επιθυμήσω κακώς κι εγώ ως άνθρωπος καμιά φορά αλλά για τούτο δέομαί Σου ας μη καταδικαστώ μήτε και να απορριφθώ στα χέρια του δαίμονος κι αμαρτωλός εδώ κι ο παράνομος άνθρωπος.

(Διάψαλμα).

Οι εχθροί μου νοητοί κι αισθητοί μελέτησαν κατ’ εμού επιβουλές και δολιότητες και για τούτο Σε παρακαλώ Κύριε μη με εγκαταλίπεις να νικηθώ απ’ αυτούς μήπως και εκ της εγκαταλείψεώς μου αυτής γίνουν πλέον υπερήφανοι και σκληρότεροι καυχόμενοι στη νίκη τους κατ’ εμού.

10.Κύκλωμα το δίκτυο κι η επιβουλή και το συνέδριο και τα διεφθαρμένα βουλεύματα και το κεφάλαιο της επιβουλής των εχθρών μου πάνω στο οποίο αυτοί μάλιστα θαρρούν αυτό θα σκεπάσει κι αφανίσει τους ίδιους και τούτο ονόμασε και κόπο των χειλέων τους αφού κοπίασαν πολλά μελετώντας το και περί αυτού λαλώντας συχνά γιατί με κόπο πολύ το εφεύραν και διαμέσου εκείνου του κακού με το οποίο έλπισαν να με γκρεμίσουν μ’ αυτό γκρεμίστηκαν οι ίδιοι και κόπος χειλέων και η πονηρή μελέτη και δόλια συμβουλή αφού τέτοιο πράγμα είναι η πονηρία που γίνεται όλεθρος κι αφανισμός σε όποιον την έχει.

11.Πάνω στους αμαρτωλούς εχθρούς μου θα πέσουν όχι απλώς κάρβουνα αλλά κάρβουνα μαζί με φωτιά δηλαδή θα πέσουν σ’ αυτούς κάρβουνα αναμμένα και πολλά και πολλή φωτιά μαζί και κάρβουνα η παρά Θεού τιμωρία η οποία σαν τα κάρβουνα τα αναμμένα φλογίζει και κολάζει τους αμαρτωλούς κι αυτά προφητεύει κατά των εχθρών του επειδή πολλές φορές σε πολλούς αμαρτωλούς κατέβηκε από τους ουρανούς φωτιά θεόπεμπτη και τους κατέκαψε και μάλιστα στους Σοδομίτες.

Εσύ Κύριε θα καταβάλεις τους αμαρτωλούς με τιμωρίες και κακώσεις που τόσο θα τους ταλαιπωρήσουν ώστε να μη δύνανται να υποφέρουν τελείως την ταλαιπωρία αυτή αλλά ευθύς με πρώτη προσβολή και χτύπημα θα καταγκρεμιστούν σε απώλεια για την υπερβολική δύναμη των τιμωριών.

12.Ο άνθρωπος ο γλωσσώδης δηλαδή ο ακρατής στη γλώσσα και φλύαρος και προπετής αλλά κι ο φιλόνεικος κι εριστικός αυτός δε θα κατευοδοθεί στα έργα του επί της γης παρά θα ολισθήσει και γκρεμιστεί και ψυχικά και σωματικά.

Παρανομίαι άνδρα αγρεύουσι κι επειδή πολλές φορές θηρεύεται δηλαδή πιάνεται κανείς ως κυνήγι σε σωτηρία κι ωφέλεια ψυχής καθώς θηρεύτηκε η Σαμαρείτις υπό των λόγων του Κυρίου και τα έθνη υπό των αποστόλων για τούτο πρόσθεσε εις διαφθοράν ότι τον άδικο άνθρωπο θα πιάσουν ως κυνήγι τα κακά εις διαφθοράν και απώλεια και τα δυο τελευταία αυτά ρητά είναι και γνωμικά και διδασκαλικά.

13.Κι αν αργοπορεί πολλές φορές να γίνει παρά Θεού η εκδίκηση για τους καταπονουμένους και καταδυναστευομένους αφού τούτους ονομάζει εδώ πτωχούς και πένητας αλλά όμως καλώς ξέρω εγώ πως ο Κύριος θα κάνει εξάπαντος την κρίση και δίκη τους δηλαδή την υπέρ αυτών εκδίκηση και στην παρούς ζωή και στη μέλλουσα και τούτο το λόγο είπε για να παρηγορήσει τους αδικούμενους και για να φοβίσει και να σωφρονίσει τους αδικούντες αυτούς.

14.Πλην κι ας αργοπορεί η κρίση παρά Θεού να γίνει όμως οι δίκαιοι δε θα σκανδαλιστούν για την αργοπορία αυτή παρά θα ευχαριστήσουν Εσένα το Θεό γιατί ξέρουν πως όλα τα κάνεις με λογαριασμό και σοφία και προς το συμφέρον.

Ευθείς οι δίκαιοι αυτοί κι αυτοί λοιπόν θα κατοικήσουν μαζί με Σένα τον Κύριο δηλαδή μαζί με την ενθύμησή Σου συνευρισκόμενοι πάντοτε μαζί της και μη χωριζόμενοι από αυτήν καμιά φορά και ευθείς κι οι απόστολοι και πρόσωπο Θεού ο Χριστός ως χαρακτήρ της υποστάσεως Αυτού Πάτερ θέλω ίνα όπου ειμί Εγώ κακείνοι ώσι μετ’ Εμού ίνα θεωρώσι την δόξαν την Εμήν είπε ο ίδιος ο Χριστός αφού τέλος αγαθών η θεωρία Θεού εστί. Κι άλλως δίκαιοι όλοι απλώς οι εργαζόμενοι την αρετή και ευθείς οι εργαζόμενοι με λογαριασμό και διάκριση την ίδια αρετή αλλά επειδή περί της μελλούσης κρίσεως διαλαμβάνει ο παρών και περί Χριστού κι αποστόλων παρακινήθηκαν να επιγράψουν τον παρόντα και εις το τέλος ψαλμός τω Δαβίδ.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΜ΄-140

Ψαλμός τω Δαβίδ.

1.Eγώ φώναξα σε Σένα Κύριε με κραυγή και φωνή καρδιάς αναμμένης και κατανυγμένης από τη θλίψη και για τούτο εισάκουσέ μου αφού με τέτοια νοερά φωνή καρδιάς κι ο Μωυσής φωνάζοντας εισακούστηκε από το Θεό κι ας σιωπούσε με το στόμα και αυτή τη φωνή ανέπεμπε από καρδίας κι η σώφρων Άννα γυνή του Ελκανά κι ας μην ακούγονταν κι αυτής η φωνή δια στόματος και για τούτο που ήταν στείρα γέννησε το Σαμουήλ και με τέτοια νοερά φωνή καρδιάς φώναξα κι εγώ σε Σένα Κύριε την ακουστή στα ώτα Σου κι όχι μόνο με την αισθητή φωνή του στόματος με την οποία προσεύχονταν οι Ιουδαίοι και πληθύνοντας τη δέησή τους δεν εισακούγονταν γιατί καθώς κείνος που φωνάζει αισθητώς με το στόμα τεντώνει στα έξω όλο του το σώμα κι ευκερώνει όλη του τη δύναμη έτσι και κείνος που φωνάζει νοερώς με την καρδιά συστρέφει εξεναντίας στα έσω όλο του το νου και την ψυχή του και συμμαζώνει όλη του τη δύναμη και για τούτο κι είναι άξιος να εισακούγεται παρά του Θεού.

Πρόσεξε Κύριε στη φωνή της δεήσεώς μου γιατί κράζω προς Εσένα νοερώς και μ᾽όλη μου την καρδιά αλλά επειδή ο Θεός δεν προσέχει στην αισθητή φωνή κείνου που με τέτοιο τρόπο δε φωνάζει δηλαδή ονερώς και ολοκαρδίως.

2.Δυο βωμοί δηλαδή θυσιαστήρια ήταν στον παλαιό ναό του Θεού ένα χρυσούν κι άλλο χάλκινο και το ένα ήταν αφιερωμένο για καύσιμο θυμιάματος και το άλλο για τις άλλες θυσίες και το θυμίαμα κατασκεύαζαν πολυτελών και καθαρώς κατά τη διάταξη του νόμου και για τούτο ήταν ευπρόσδεκτο στο Θεό όταν θυμίαζαν και γι᾽αυτήν την αιτία κι ήταν ευωδέστατο και μάλιστα γιατί προεικόνιζε τη νέα λατρεία της χάριτος του ευαγγελίου ώστε λέει εδώ ας κατευθυνθεί η προσευχή μου και ας γίνει σε Σένα Κύριε ευπρόσδεκτη σαν το καθαρό εκείνο το ευωδέστατο θυμίαμα το νομίμως θυμιώμενο σε Σένα ανάβοντας η καρδιά μου από το πυρ της προθυμίας και αγάπης καθώς κι η σχάρα του χρυσού θυσιαστηρίου άναβε κι ανέπεμπε την ευωδία του θυμιάματος.

Αλλά περί της εσπερινής τώρα θυσίας ήταν νομοθετημένη στους ιερείς να θυσιάζουν ακαταπαύστως κάθε μέρα δυο αμνούς δηλαδή πρόβατα αρσενικά ένα το πρωί κι ένα άλλο το βράδυ κι ας μην είχε προσφέρει κανείς Εβραίος άλλη θυσία και για τούτο οι θυσίες των δυο προβάτων ονομάζονταν του ενδελεχισμού γιατί αδιακόπως τα πρόσφεραν αυτά δηλαδή ενδελεχώς και ταύτα εστιν ά ποιήσεις επί του θυσιαστηρίου αμνούς ενιαυσίους αμώμους δυο την ημέραν επί το θυσιαστήριον ενδελεχώς κάρπωμα ενδελεχισμού κι αυτές οι θυσίες των δυο προβάτων ήταν πάντοτε καθαρές και δεκτές απ’ το Θεό καθότι δεν προσφέρονταν για αμαρτίες αφού οι άλλες παρά του λαού προσφερόμενες δεν ήταν πάντοτε καθαρές και δεκτές απ’ το Θεό καθότι μολύνονταν πολλές φορές απ’ τις πονηρές διαθέσεις των προσφερόντων αυτές κι οι δυο αυτές ήταν τιμιότερες απ’ τις άλλες κι απ’ τις δυο αυτές πάλι η εσπερινή τιμιότερη απ’ την άλλη γιατί εκείνη απέβλεπε σ’ αυτήν κι αυτή εδώ συμπλήρωνε όλη την ιερουργία της ημέρας και τελείωνε τη λειτουργία στο ναό και άρα λέει εδώ ας κατευθυνθεί η προσευχή μου κι ας γίνει καθαρή κι ευπρόσδεκτη σε Σένα Κύριε η έπαρση των χειρών μου στην προσευχή καθώς είναι σε Σένα ευπρόσδεκτη η εσπερινή θυσία και γίνεται ευπρόσδεκτη η προσευχή όταν δηλαδή το στόμα που προσεύχεται είναι καθαρό από λόγια αισχρά και ύβρεις δηλαδή και λοιδορίες και κατακρίσεις και καταλαλιές και μάλλον προσεύχεται η καρδιά που ναι καθαρή από λογισμούς αισχρούς και βλάσφημους και πονηρούς και όταν τα χέρια που υψώνονται προς το Θεό στην προσευχή είναι καθαρά από πλεονεξία και αρπαγή κι από κάθε άλλη παράνομη πράξη.

3.Επειδή όμως ήξερε πως το στόμα είναι αίτιο πολλών κακών όταν αμελείται κι αφήνετε αστόχαστα να λαλεί ό τι ήθελε φτάσει καθώς και τουναντίον το ίδιο στόμα είναι αίτιο κι πολλών αγαθών όταν δηλαδή προνοείται και φυλάσσεται από τον άνθρωπο κι ότι σε τούτο είναι χρεία σπουδής κι αγώνος και μάλλον της βοηθείας του Θεού για τούτο παρακαλεί το Θεό σε βοήθεια και φυλακή του στόματος αφού τα μύρια δεινά της γλώσσης η ευκολία ειργάσατο όπως ακριβώς λοιπόν τα αγαθά η ασφάλεια επειδή καθώς ένα σπίτι ή μια πόλη δε έχει κανένα όφελος από πόρτες και τειχόκαστρα αν δεν είναι άνθρωποι φυλακάτορες σ’ αυτά που να ξέρουν πότε είναι καλό να τις κλείνουν τις πόρτες αυτές και πότε είναι καλό να τις ανοίγουν έτσι δεν είναι όφελος στο στόμα και τη γλώσσα του ανθρώπου αν δεν έχει φυλακή σ’ αυτά και φυλακή στόματος η επιστασία σ’ αυτό και προσοχή του νοός οταν δηλαδή ο νους προσέχει ποια λόγια πρέπει να λαλεί και ποια να κρατά μέσα στην καρδιά του γιατί είπε ο Σειράχ πολλοί έπεσον  εν στόματι μαχαίρας και ουχ ως οι πεπτωκότες δια γλώσσαν και μακάριος ο σκεπασθείς απ’ αυτής. Βάλε λοιπόν Κύριε φυλακή στο στόμα μου και πόρτα περιοχής δηλαδή φυλακής στα χείλη μου επειδή και τα δυο αυτά κι η φυλακή κι η περιοχή ένα και το αυτό πράγμα δηλώνουν εξ παραλλήλου.

4.Και μην αφήσεις Κύριε να κλίνει και να γκρεμίζεται η καρδιά μου στο να λαλεί λόγους πονηρούς διαμέσου του στοματος και στο να συλλογίζεται ενθυμήσεις και λογισμούς απρεπείς και τούτο θα κατορθωθεί εύκολα αν και το έξωθεν στόμα μου είναι φυλαγμένο αλλά μήτε να αφήσεις την καρδιά μου όχι μόνο να εκκλίνει σε τέτοιους πονηρούς λογισμούς αλλλά και να προφασίζεται προφάσεις εν αμαρτίαις όταν αμαρτάνει γιατί κι οι πρωτόπλαστοι όταν αμάρτησαν ο Αδάμ προφασίστηκε την Εύα πως αυτή τον εξαπάτησε κι αυτή πάλι τον όφη πως αυτός τη γέλασε δηλαδή κι ομοίως ο φονεύς βρίσκει προφαση τη βία της επιθυμίας του και ο κλέφτης την  ανάγκη και φτώχεια του κι άλλος αμαρτωλός άλλη αιτία κι όλες αυτές οι προφάσεις δεν παρακινούν τους ανθρώπους να αμαρτάνουν αλλά η αμέλειά τους κι απροσεξία και τούτο γίνεται φανερό από όσους επιμελούνται και προσέχουν γιατί αυτοί δεν κάνουν τέτοιες αμαρτίες αφού ξέροντας ο διάβολος πως η εξομολόγηση κι εξαγόρευση της αμαρτίας εξιλεώνει το Θεό ενώ η άρνηση και το κρύψιμό της παρακινεί εξεναντίας το Θεό σ’ οργή για τούτο ο μιαρός πείθει τους αμαρτάνοντες να προφασίζονται και να λένε πως αυτοί δεν αμάρτησαν αλλά άλλο πράγμα έξω από αυτούς έγινε αίτιο της αμαρτίας τους.

Και τούτο κρέμεται απ’ το παραπάνω δηλαδή μην αφήσεις Κύριε την καρδιά μου να προφασίζεται προφάσεις μαζί με τους παράνομους κι αμαρτωλούς αφού αυτοί προφασίζονται διάφορες αιτίες ύστερα που θα αμαρτήσουν.

Ώστε αν Συ Κύριε με βοηθήσεις και δε μοιάσω με τους παράνομους κατά τις προφάσεις τις αμαρτίας εγώ βέβαια δε θα συναναστραφώ και συγκοινωνήσω όχι μόνο με τους ευτελέστερους παράνομους αλλά ούτε με τους υπερέχοντες ανάμεσά τους.

5.Ας μ’ ελέγξει Κύριε κι ας μ’ επιπλήξει ο δίκαιος κι η φιλοφροσύνη και περιποίηση του αμαρτωλού ας μη με δεξιωθεί μήτε και να με θεραπεύσει γιατί καλλίτερα κι οφελιμότερα η μάστιγα και ο ελεγμός του δικαίου παρά η χάρη και κολακεία και γλυκολογία αφού τούτο δηλώνει το έλαιο και πάλι το ραβδί του δικαίου είναι πλέον ψυχωφελέστερο παρά η τιμή και ευεργεσια του κακού κρείσσον μάστιξ δικαίου ή χάρις αμαρτωλού και ράβδος δικαίου πλείον ή τιμή κακού και προστίθεται εν ελέει γιατί ο δίκαιος παιδεύει και ελέγχει με φιλανθρωπία όμως και συμπάθεια αφού ευσπλαχνίζεται για να μην απωλεστεί ο αμαρτάνων αδελφός του εάν δε λάβει τον πρέποντα έλεγχο.

Κι όχι μόνο φεύγω απ’ τους παράνομους και αμαρτωλούς κι αποστρέφομαι τη συναναστροφή τους και περιποίηση αλλά ακόμα και προσεύχομαι εν ταις ευδοκίαις δηλαδή κατά των ευδοκιών και κακών τους θελημάτων νοουμένης της προθέσεως εν αντί κατά μετάληψη αφού παρακαλώ οι κακές βουλές και πονηρές επιθυμίες τους να έρθουν σε έργο κι έκβαση επειδή αυτά έργα ευδοκίας ονομάζει.

6.Οι κριτές δηλαδή οι δυνάστες των παρανόμων που άρχουν και εξουσιάζουν αυτούς αυτοί αφανίστηκαν παρομοίως με την πέτρα κείνη που ρίχνεται μέσα στο πέλαγος και καταποντίζεται κι αφανίζεται κι ουδέν ίχνος αφήνει και σημείο κανένα δε μένει απ’ αυτήν όπως κι αλλαχού το πε περί του ασεβούς και παρήλθον και ιδού ουκ ήν και εχζήτησα αυτόν και ουχ ευρέθη ο τόπος αυτού –λς΄/36ος – φανερώνοντας με τα λόγια αυτά οτι απ’ τη ρίζα συτή ο ασεβής ανασπάστηκε κι ούτε αυτό το ψιλό όνομά του δεν έμεινε και το κατεπόθησαν αντί καταποθήσονται περασμένο αντί μέλλοντος κατά αντιχρονισμό αφού προφητεύει δια τούτων την καταστροφή των παρανόμων.

Κι άλλως ακούσονται ρήσεις Μου ηδίστας γιατί θα δεχτούν στην καρδιά τους οι συνετοί και φρόνιμοι τα λόγια Μου επειδή είναι γλυκά ι ηδές ως αληθή και ωφέλιμα.

7.Καθώς το παχύ χώμα της γης σχιζόμενο με τ’ αλέτρι διαμοιράζεται και σκορπίζεται σε διάφορους βώλους και μέρη του χωραφιού έτσι και τα οστά των παρανόμων αυτών θα διασκορπιστούν μέσα στον τάφο αφού τούτο ονόμασε Άδη.

8.Οι οφθαλμοί της ψυχής μου σε Σένα αποβλέπουν Κύριε γιατί εγώ έλπισα ολωσδιόλου σε Σένα και λοιπόν μη λάβεις τη ζωή από λόγου μου που διώκομαι και σφοδρώς επιβουλεύομαι από τους εχθρούς μου.

9.Φύλαξέ με Κύριε αβλαβή και ανώτερο από την παγίδα που μου έστησαν οι εχθροί μου να με πιάσουν και από τα σκάνδαλα και σκοντάμματα που έβαλαν έμπροσθέν μου οι εργάτες της ανομίας και παγίδα και σκάνδαλα οι επιβουλές του Σαούλ και των άλλων του εχθρών.

10.Οι αμαρτωλοί θα πέσουν στο δίχτυ κείνο που έστησαν να με πιάσουν και θα σαγηνευθούν απ’ τη δική τους τη σαγήνη. Κι επειδή όμως γράφεται κι αυτού οι αμαρτωλοί θα πέσουν στο δίχτυ του Θεού κι από Εκείνον θα λάβουν τη δίκαιη τιμωρία.

Εγώ είμαι χωρισμένος κατά τον τόπο απ’ τους αμαρτωλούς και παράνομους καθώς και κατά την πονηρή τους τη γνώμη και μάλλον δεν είμαι τόσο χωρισμένος από αυτούς κατά το διάστημα του τόπου όσο κατά την αλλοτρίωση και ανομοιότητα της προαιρέσεως και θα είμαι χωρισμένος απ’ αυτούς όχι σε λίγο καιρό αλλά έως τον καιρό του θανάτου αφού τούτο δηλώνει το έως αν παρέλθω.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΜΑ΄-141

1.Τι δηλώνει συνέσεως προείπαμε σε διάφορες άλλες επιγραφές και σπήλαιο εδώ το διπλούν το Ενγαδδί μέσα στο οποίο βρέθηκε ο Δαβίδ με τα παληκάρια του όταν τον δίωκε ο Σαούλ επειδή βρέθηκε στο ενδότερο του σπηλαίου κι ο Σαούλ περνώντας εκείθε εισήλθε και κάθησε και κοιμήθηκε στο έξω μέρος του σπηλαίου χωρίς να ξέρει πως ο Δαβίδ ήταν εκεί μέσα αφού ήταν μεγάλο το σπήλαιο και τούτου χάριν ο Δαβίδ βλέποντας πως αποκλείστηκε μέσα στο σπήλαιο προσευχήθηκε στο Θεό δια του παρόντος και  βλέπε την επιγραφή του νς΄/56ου να μάθεις πως κείνον εποίησε ύστερα όταν εξήλθε από κει και τούτον όταν ήταν αποκλεισμένος μέσα σ’ αυτό.

2.Kαι πώς εδώ φώναζε που ήταν κλεισμένος μέσα στο σπήλαιο κι ούτε να φωνάξει μπορούσε ούτε να κράξει να μη φανερωθεί στο Σαούλ και πιαστεί; Λοιπόν αποκρινόμαστε πως αναγκαίως συμπεραίνεται ότι φωνή κράζουσα εδώ η δυνατή προθυμία και σφοδρά διάθεση της ψυχής του κι η νοερά βοή της καρδιάς του που αλαλήτως έκραζε και μυστικώς ικέτευε το Θεό.

3.Εγώ εκχεώ την προσευχή μου έμπροσθεν στο Θεό μου και τη θλίψη μου θα φανερώσω ενώπιόν Του αντί για προσευχή αφού η θλίψη μπορεί να πείσει το Θεό να μου χαρίσει τη βοήθειά Του επειδή η θλίψη όχι μόνο συνηθίζει να κάνει τους ανθρώπους προθυμότερους στην αρετή και προσεκτικότερους αλλά και προς τούτοις χαρίζει και όχι λίγη παρρησία κοντά στο Θεό σε κείνον που ευχαρίστως την υπομένει και για τούτο γίνεται αυτή ένα μεγάλο δικαίωμα να εισακουστεί ο θλιβόμενος από το Θεό.

4.Τα παραπάνω θα κάνω δηλαδή θα προβάλω τη δέησή μου έμπροσθεν του Θεού αλλά πότε; Τώρα που κνδυνεύω και μέλλω να πεθάνω κλεισμένος από το Σαούλ γιατί τότε απελπισμένος από κάθε ανθρώπινη βοήθεια τέντωσε όλο του τον εαυτό προς το Θεό και εγώ λέει βρέθηκα στον έσχατο τούτο και θανατηφόρο κίνδυνο κι έτσι θα κάνω και τώρα και Συ Κύριε ξέρεις ακριβώς τις στράτες της ζωής μου και γινώσκεις πως εγώ χωρίς να αδικήσω τελείως τον επιβουλεύοντά με Σαούλ ματαίως και χωρίς αιτία κινδυνεύω μόνο για φθόνο.

Και σ᾽αυτή ακόμα τη φυγή και διωγμό μου έκρυψαν κατ᾽εμού παγίδαοι εχθροί μου ο Σαούλ κι όσοι ήταν μαζί του κι ήρθαν κι απέκλεισαν τη θύρα του σπηλαίου χωρίς να το αισθανθώ εγώ και τούτο το ρητό νοείται και για τους αοράτους εχθρούς δαίμονες γιατί αυτοί όχι μόνο κρύβουν παγίδες και ένεδρα στη στράτα της κακίας αλλά και το χειρότερο από όλα παγιδεύουν τον άνθρωπο και σ᾽αυτήν ακόμα την οδό της αρετής δηλαδή στην ελεημοσύνη και κρύβουν την παγίδα της κενοδοξίας και στην αμνησικακία και μακροθυμία τον τύφο και την οίηση.

5.Στα δεξιά μέρη του πολεμούμενου συνηθίζουν να ίστανται οι φίλοι κείνοι που συμμαχούν και βοηθούν κι άρα εγώ θεώρησα στα δεξιά και κανείς δεν ήταν όχι να με βοηθήσει αλλά ούτε καν να με γνωρίσει που είναι αύξηση της συμφοράς.

Έτσι χάθηκε από μένα το δυστυχή ο τρόπος της φυγής και να γλιτώσω επειδή είμαι αποκλεισμένος μέσα στο σπήλαιο κι ούτε καν μπορώ να φύγω που ναι ο Σαούλ έμπροσθεν στην πόρτα του σπηλαίου κι ακολούθως κανείς δεν είναι να ζητήσει να λυτρώσει τη ζωή μου απ᾽τον κίνδυνο.

6.Επειδή εγώ έτσι βρέθηκα αποκλεισμένος κι απελπισμένος για τούτο φώναξα νοερώς και με την καρδιά μου σε Σένα Κύριε αφού αισθητώς να φωνάξω δε δύναμαι παρόντος του Σαούλ κι είπα Συ μόνος είσαι όλη μου η ελπίς κι ενόσω βρίσκομαι στη γη των ζώντων δηλαδή ενόσω είμαι ζωντανός και με τους ζωντανούς και Σε μόνο έχω μερίδιο και πλούτο και θησαυρό κι άλλη καμιά κληρονομιά γήινη δεν έχω κι Εσύ είσαι δική μου κληρονομιά και πλούτος στον ουρανό γιατί ο ουρανός είναι η γη των δικαίων των πάντοτε ζώντων και ποτέ μη αποθνησκόντων.

7.Πρόσεξε λοιπόν Κύριε στην παρακάλεσή μου αν όχι γι᾽άλλο τουλάχιστον γιατί κακοπάθησα πολλά και την κακοπάθειά του και συμφορά ονομάζει ταπείνωση κι αυτή προβάλλει μεσιτεία στο Θεό να εισακούσει και δι᾽αυτής ζητεί να κάμψει τη φιλανιρωπία του δεσπότου κι είπε κι αλλαχού ο ίδιος εκακώθην και εταπεινώθην έως σφόδρα λζ΄/37ος .

Λυτρωσέ με Κύριε απ’ τους εχθρούς μου που με διώκουν γιατί έγιναν δυνατότεροι από λόγου μου με το να απέκλεισαν τον τόπο από τον οποίο να φύγω δε μπορώ.

8.Φυλακή το σπήλαιο εδώ μέσα στο οποίο ήταν αποκλεισμένος και ψυχή η ζωή κι όλος ο εαυτός του και για τούτο λέει έκβαλέ με Κύριε από το σπήλαιο τούτο να ευχαριστήσω το όνομά Σου κι αναγωγικώς φυλακή το σώμα που έχει δεμένη κι αποκλεισμένη την ψυχή.

Κι άλλως εμέ περιμενούσι δίκαιοι έως ού μείψη με ώστε λέει οι δίκαιοι με προσμένουν ελπίζοντας να ελευθερωθώ απ’ τους πειρασμούς και τα δεινά κι έτσι θα προσμένουν ωσότου Συ Κύριε με ανταμείψεις για την κακοπάθεια αυτή και ταπείνωση που αδίκως δοκιμάζω αφού τέτοιες είναι οι ψυχές των δικαίων και αγίων και με τους δυστυχούντες συλλυπούνται και με τους ευτυχούντες συγχαίρουν.

ΨΑΛΜΟΣ ΡΜΒ΄-142

Ψαλμός τω Δαβίδ ότε κατεδίωκεν Αβεσσαλώμ ο υιός αυτού.

Σε πολλά βρίσκετι ανεπίγραφος ο παρών κι ούτε στο εβραϊκό ούτε και σε άλλους ερμηνευτές αυτή η επιγραφή αλλά είναι αληθινή κι αρμόζει ο παρών σε θλίψεις και πειρασμούς.

1.Άκου Κύριε την προσευχή και τη δέησή μου εν τη αληθεία Σου δηλαδή καθό αληθής γιατί Συ υποσχέθηκες να ακούσεις κείνους που ορθώς και με όλη τους την καρδιά Σ’ επικαλούνται καθώς τούτο και σε μένα ξεχωριστά υποσχέθηκες κεκράξεται πρός Με και επακούσομαι αυτού –κόππα/90ός.

Συ Κύριε εισάκουσόν μου καθό δίκαιος και δεν υποφέρεις να αδικούνται όχι μόνο οι γονείς από τα τέκνα τους αλλά ούτε ο τυχών άνθρωπος από άλλον άνθρωπο κι αλήθεια εδώ το αληθινό έλεος του Θεού και δικαιοσύνη η φιλανθρωπία Του γιατί μοναχός ο Θεός ελεεί και μοναχή η δικαιοσύνη του Θεού σμιγμένη με τη φιλανθρωπία επειδή η δικαιοσύνη των ανθρώπων είναι υστερημένη από έλεος.

2.Μη κριθείς Κύριε μήτε να δικαιολογήσεις εμένα το δούλο Σου γιατί εάν κρισολογηθείς με μένα εξάπαντος θα φανείς δίκαιος κι εγώ άδικος κι αμαρτωλός και στην κρίση Σου μετ’ εμού Συ βέβαια θα νικήσεις κι εγώ θα νικηθώ βέβαια τουναντίον.

Και δεν είπε πως δε θα δικαιωθεί απλώς κάθε ζωντανός αλλά πως δε θα δικαιωθεί αυτός ενώπιόν Σου δηλαδή εξεταζόμενος και συγκρινόμενος με την ακρίβεια και λεπτολογία της δικής Σου θεϊκής κρίσεως και συγκρινόμενος με τις δικές Σου ευεργεσίες κι εντολές και για τούτο ξέροντας κι ο μακάριος Ιώβ έλεγε διό εφαύλισα εμαυτόν και ετάκην ήγημαι δε μεαυτόν γην και σποδόν και πάλι λέει χείρα θήσω επί στόματί μου άπαξ λελάληκα επί δε τω δευτέρω ου προσθήσω και βλέπε και στον ρκθ΄/129ο εάν ανομίας παρατηρήσης Κύριε Κύριε τίς υποστήσεται; Κι είπε πας ζων δηλαδή κάθε άνθρωπος που μετέχει από τη ζωή και που έζησε και πολιτεύτηκε στον κόσμο τούτο ώστε καθώς λέει κι ο απόστολος ημείς δικαιούμεθα δωρεάν τη του Θεού χάριτι δια της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού.

3.Tο παραπάνω ότι ήταν αιτιολογικό ενώ το παρόν διηγηματικό κι εχθρός κατά την ιστορία ο Αβεσσαλώμ και κατά αναγωγή ο διάβολος.

Στη γη λοιπόν με έριξε ο αισθητός εχθρός μου Αβεσσαλώμ όχι μόνο γιατί έσκυψα στη γη και καμπούρωσα από το βάρος των συμφορών αλλά και γιατί χαμαί και κατά γης κάθομαι και κοιμάμαι ανυπόδετος και δακρυσμένος ως φευγάτος και διωγμένος στα βουνά αλλά κι ο νοητός εχθρός μου διάβολος με κατέβασε απ᾽τα ουράνια και με έρριξε στα γήινα και πολλά σημαινόμενα έχει το όνομα της ταπεινώσεως αφού δηλώνει όχι μόνο την ταπείνωση που έγινε εκ της αρετής αλλά κι εκ των συμφορών και αμαρτημάτων και φιλαργυρίας επειδή της φιλαργυρίας κι αυτό τον οβολό κι αυτό το λεπτό νομίζει ως μεγάλη ποσότητα και τα ευτελή κι άτιμα ως περισπούδαστα και πολύτιμα καθώς και τα μικρά παιδάρια νομίζουν ως μεγάλα κάποια κότσια και σφαιρίδια αλλά εδώ λέει την ταπείνωση εκ των συμφορών.

Κι ο αισθητός και νοητός εχθρός μου με έβαλε μέσα στο σκότος της θλίψεως και το νου μου ζόφωσε και το ως νεκρούς αιώνος είναι αύξηση κι επίταση της σκοτίσεως επειδή δεν είπε ως νεκρούς απλώς αλλ᾽αιώνος δηλαδή παλαιούς για ν᾽αυξήσει και να δώσει όγκο και μεγαλείο στη θλίψη και συμφορά του αφού οι παλαιοί νεκροί βρίσκονται καταχωσμένοι από το πολύ χώμα.

4.Η ψυχή μου λοιπόν λυπήθηκε εν εμοί κι ολιγώρησε κι ολιγοψύχησε απ᾽την υπερβολική θλίψη ενώ η καρδιά μου θορυβήθηκε και συνεστράφηκε ένδοθεν από τη στενοχώρια.

5.Ενθυμήθηκα Κύριε τους παλαιούς καιρούς εκείνους κατά τους οποίους καλώς πολιτεύτηκα και στο Θεό ευαρεστούσα κι ενθυμήθηκα τους χρόνους εκείνους στους οποίους κι οι προπάτορές μας ευοδώθηκαν και ευτύχησαν και τουναντίον ενθυμήθηκα τους χρόνους στους οποίους κι οι προπάτορές μας ταλαιπωρήθηκαν από διάφορες συμφορές γιατί η ενθύμηση της συμφοράς των άλλων προξενεί στην ψυχή όχι λίγη παρηγοριά.

Μελέτης όλα τα έργα Σου Κύριε συλλογιζόμενος στον εαυτό μου τα θαυμάσια που κατά διάφορους καιρούς εποίησες και για τούτο ενθυμήθηκα κείνους που παραδόξως λύτρωσες από διάφορες συμφορές και παρηγορήθηκα και μελέτησα με το λογισμό μου και τα δημιουργήματα των χειρών Σου και βρήκα πως όλα απολαμβάνουν την παρά Σου πρόνοια και αγαθότητα κι εκ τούτου έλαβα στις συμφορές μου καλές ελπίδες πως δηλαδή δε θα παραβλέψεις και μένα απρονόητο κι αβοήθητο που ταλαιπωρήθηκα και έπαθα τέτοια πάνδεινα.

6.(Διάψαλμα).

Εγώ εξάπλωσα τα χέρια μου προς Σένα Κύριε δεόμενος μετά προθυμίας και παρακαλώντας Σε και καθώς η άνυδρη γη διψά την αισθητή βροχή έτσι κι η ψυχή μου Κύριε ξεράθηκε απ᾽τους πειρασμούς και τα πάθη και διψά τη χάρη και τη βόηθειά Σου.

7.Γρήγορα εισάκουσε την προσευχή μου Κύριε γιατί παρά λίγο να μου βγει η ψυχή και να μ᾽αφήσει νεκρό.

Μη γυρίεις Κύριε το πρόσωπό Σου από λόγου μου μήτε να μ᾽εγκαταλείψεις γιατί εάν μ᾽αποστραφείς ευθύς θα πεθάνω και θα γίνω όμοιος με τους νεκρούς αφού οι νεκροί κατεβαίνουν σε λάκκο δηλαδή στον τάφο και στ᾽αλήθεια νεκρός είναι κείνος που είναι υστερημένος απ᾽τη βοήθειά Σου και τη χάρη κι αποστρέφει το πρόσωπό Του ο Θεός δηλαδή τη φιλάνθρωπη επισκοπή Του και πρόνοια απ᾽τους πονηρούς που πράττουν έργα ανάξια της θεωρίας του Θεού και για τούτο είπε ο Αββακούμ πως ο καθαρός οφθαλμός δε βλέπει τα πονηρά καθαρός οφθαλμός του μη οράν πονηρά!

8.Μήνυσε και φανέρωσε Κύριε γρήγορα αφού τούτο σημαίνει το πρωί πως θα κάνεις το έλεός Σου σε μένα ώστε και προτού ακόμα δοκιμάσω το έλεός Σου δια της πείρας και των πραγμάτων να παρηγορηθώ με μόνο το μήνυμα και την υπόσχεση του ελέους Σου αλλά για ποια αιτία πρέπει να φανερώσεις πως θα κάνεις σε μένα έλεος; Γιατί εγώ έλπισα ολωσδιόλου σε Σένα και αυτή η ολοκάρδια ελπίς ξέρει να εκλύει γρήγορα το έλεος του Θεού.

Γιατί εδώ λέει να του φανερώσει ο Κύριος την οδή της σωτηρίας στον καιρό που κι ο φυσικός νόμος κι ο γραπτός τη διδάσκουν; Κι αποκρινόμαστε πως το λέει επειδή ο φυσικός νόμος ο εγγεγραμμένος στη συνείδηση καταχώστηκε και σκεπάστηκε απ᾽την αμαρτία και για τούτο χρειάζεται να τον ανακαινίσω για της Σης χάριτος και οδηγίας και πολλά συμφέροντα δεν ξέρει ο ανθρωπος και για τούτο εδώ παρακαλεί το Θεό να του φανερώσει αμέσως και για τούτο κι ο Παύλος έλεγε το γαρ τί προσευξόμεθα καθό δει ουκ οίδαμεν και σε Σένα άρα λέει Κύριε χάσκω και αποκρεμώμαι και για τούτο φανέρωσέ μου τη στράτα της σωτηρίας την οποία αν περπατήσω ασφαλώς θα έρθω προς Εσένα.

9.&10.Δεν είπε δίδαξόν με το θέλημά Σου αλλά δίδαξόν με να κάνω το θέλημά Σου γιατί μακάριος και καλότυχος όποιος το κάνει επειδή να ξέρει κανείς το θέλημα του Θεού είναι εύκολο αλλά να το κάνει δύσκολο και για τούτο αναγκαίως χρειάζεται τη διδασκαλία του Θεού και βοήθεια.

Το αγαθό και άγιό Σου Πνεύμα Κύριε Αυτό θα με οδηγήσει στην ορθή και ομαλή τη στράτα και τέτοια είναι η στράτα της αρετής η οποία είναι ορθή καθό απλανώς οδηγεί τους ανθρώπους στη σωτηρία κι ομαλή και ίση γιατί εἰναι ελεύθερη από σκοντάμματα και γκρεμούς που είναι τα πάθη κι οι αμαρτίες.

11.Εσύ θα με ζωοποιήσεις όχι για την δική μου αρετή αλλά μόνο για το όνομά Σου το άγιο αφού φιλάνθρωπος ονομάζεσαι κι ελεήμων και έχει λεχθεί και στον ριγ΄/113ο μη ημίν Κύριε μη ημίν αλλ’ ή εν τω ονόματί Σου δος δόξαν.

12.Κείνη που πε στην αρχή του παρόντος δικαιοσύνη αυτή λέει τώρα κι εδώ και κείνη που ονόμασε εν τη αρχή αλήθεια εδώ έλεος κι εξολόθρευση κι απώλεια είναι των νοητών εχθρών η ποδίωξη κι ο αφανισμός τους όσο από μέρους του λέγοντος κι επιθυμούντος προφήτου ενώ το ζήσεις και εξάξεις και εξολοθρεύσεις και απολείς είναι και μέλλοντος χρόνου αλλά προφητικώς λέγονται και μπορούν να ναι κι ευκτικά αντί ζήσαις και εξάξαις και εξολοθρεύσαις κι απολέσαις.

Για τούτο θα ελευθερώσεις την ψυχή μου απ’ τη θλίψη Κύριε και θα εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου γιατί εγώ είμαι δούλός Σου και σπουδάζω να σε θεραπεύσω και να φυλάττω όλα τα δεποτικά Σου προστάγματα.

 

Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση