KHΠΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΩΔΩΝ
Δ΄ ΩΔΗ
ΩΔΗ Δ´ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΒΒΑΚΟΥΜ ΠΡΟΦΗΤΟΥ
Β΄ Κύριος ο Θεός μου δύναμίς μου!
9.Εδώ λοιπόν λέει ο προφήτης τον τρόπο με τον οποίο λύτρωσε ο Θεός τα έθνη από τη ειδωλολατρεία δηλαδή ότι Συ Κύριε καβαλίκεψες πάνω στα άλογά Σου κι έτσι το τρέξιμο των αλόγων Σου έγινε σωτηρία και λύση των εθνών αλλά ποια είναι τα άλογα του Χριστού; Οι θείοι απόστολοι και ευαγγελιστές και πάνω στους κάθισε ο Κύριος δια της χάριτός Του κι έδραμε όλη τη γη όχι για να κολάσει τους ανθρώπους αλλά για να τους σώσει επειδή ουκ ήλθεν ίνα κρίνη τον κόσμον αλλ’ ίνα σωθή ο κόσμος δι’ Αυτού καθώς μόνος Του το είπε αλλά επειδή όμως δεν πίστεψαν όλοι όσοι άκουσαν το αποστολικό κήρυγμα αλλά και πολλοί απίστησαν κιόλας για τούτο κι ακολούθως λέει εντείνων εντενείς το τόξον Σου επί σκήπτρα δηλαδή στους πιστούς έγινε σωτηρία το τρέξιμο των αλόγων Σου ενώ στους άπιστους τέντωσες το τοξάρι Σου και σαΐτεψες τα σκήπτρα δηλαδή τις φυλές του Ισραήλ που απίστησαν και άλλως σκήπτρα οι αρχές κι εξουσίες των ανοσίων δαιμόνων που βασίλεψαν στο γένος των ανθρώπων και για τούτο και κοσμοκράτορες λέγονται από τον απόστολο και σαϊτες πάλι οι ίδιοι οι απόστολοι που παραπάνω και άλογα ονομάστηκαν.
Κι ότι οι απόστολοι έγιναν άλογα και βάστασαν το Χριστό μαρτυρεί κι ο προφήτης Ζαχαρίας εν τω άρματι τω πρώτω ίππος πυρός εν τω τρίτω λευκοί και τετάρτω ποικίλοι ψαροί γιατί κόκκινος είναι κατά τον χρυσορρήμονα ο Ιωάννης και λευκός ο Ματθαίος κι έπειτα ποικίλος ο Λουκάς και ψαρός ο Μάρκος και είναι τούτο φανερό κι από τα λόγια του Κυρίου περί Παύλου στον Ανανία πορεύου ότι σκεύος εκλογής Μοι εστιν ούτος του βαστάσαι το όνομά Μου ενώπιον εθνών και βασιλέων υιών τε Ισραήλ και πάλι πως βέλη και σαϊτες του Χριστού οι απόστολοι μαρτυρεί ο προφητάναξ λέγοντας προς το Χριστό τα βέλη Σου ηκονημένα δυνατέ λαοί υποκάτω Σου πεσούνται εν καρδία των εχθρών του βασιλέως –μδ΄/44ος – αφού βέλη εδώ οι απόστολοι εννοούνται κι είναι τούτο όμοιο με του Αββακούμ εντενείς το τόξον Σου με του προφητάνακτος προς το Χριστό έντεινε και κατευοδού και βασίλευε –μδ΄/44ος- αλλά και τόξο οι απόστολοι όπως μαρτυρεί κι ο Μιχαίας απ’ Αυτού δηλαδή του Χριστού έταξε και απ’ Αυτού τόξον εν Πνεύματι και διότι ενέτεινά σε Ιούδα Εμαυτώ τόξον.
Ας γίνουμε κι εμείς οι αναγνώστες άλογα του Χριστού να καθίσει πάνω στις καρδιές μας η χάρη του αγίου Πνεύματος και να μας οδηγεί σε κάθε αγαθό ώστε να γίνει σωτηρία δική μας και τότε γινόμαστε ίπποι Κυρίου και καθίζει σε μας η χάρη του αγίου Πνεύματος όταν δαμάζουμε το σώμα με εγκράτεια και σκληραγωγία και όταν υποτάσσουμε τα άλογα πάθη της σαρκός στη λογική ψυχή γιατί καθώς το άλογο όταν μείνει αδάμαστο γίνεται σκληρό και ανυπότακτο ίππος αδάμαστος αποβαίνει σκληρός έτσι κι εμείς αν δε δαμάσουμε το σώμα μας και υποτάξουμε τα πάθη μας αποβαίνουμε σκληροί και ανυπότακτοι στο Θεό και στη χάρη Του ώστε ας γίνουμε τόξα και σαϊτες Χριστού να τοξεύουμε και να σαϊτεύουμε διαμέσου της ιεράς προσευχής και του ονόματος του Ιησού Χριστού τα πάθη και τους δαίμονες που μας πολεμούν. Διάψαλμα.
Καθώς λοιπόν οι γεωργοί και κηπουροί μοιράζουν τους ποταμούς σε αυλάκια και χαντάκια και με αυτά κάνουν τρόπο και τέχνη να ποτίζουν τα χωράφια και τους κήπους τους έτσι και Συ Κύριε θα κατασκευάσεις τη γη να δεχτεί τους νοητούς ποταμούς Σου δηλαδή τους αποστόλους και ευαγγελιστές κι έχει το νόημα τέτοιο το λεγόμενο πως ένεκεν των ποταμών ραγήσεται η γη δηλαδή διαρεθήσεται και δέξεται την αρδείαν τους και γη ποταμών αισθητώς η Μεσοποταμία νομίστηκε κτισμένη ανάμεσα σε δυο μεγάλους ποταμούς Ευφράτη και Τίγρη αλλά νοητώς η αμαρτία που βρίσκεται ανάμεσα στην υγρή και διαρρέουσα ζωή και θέλει να πει ότι κι η αισθητή Μεσοποταμία θα γκρεμιστεί και πέσει επειδή κι αυτή ήταν σαν τειχόκαστρο και προφύλαγμα δυνάμεως Βαβυλωνίων κι η νοητή όμως Μεσοποταμία η αμαρτία δηλαδή θα σχιστεί από τη μάχαιρα δηλαδή από την πίστη και την αρετή που ήρθε ο Χριστός να φέρει στη γη κι άλλως πάλι η Ιερουσαλήμ γη ποταμών γιατί πρότερα είχε η πόλη αυτή πολλούς αγίους προφήτες δηλαδή και διδασκάλους που σαν ποτάμια την πότιζαν αλλά ύστερα όμως διερράγη και έμεινε διψασμένη επειδή δε δέχτηκε το σωτήρα Χριστό παρά Τον σταύρωσε που ναι το ύδωρ το ζων και τούτου χάριν τώρα έγινε γη διαρραγμένη και διψασμένη αφού ακολουθεί φυσικώ τω τρόπω στη γη τη διψασμένη να ρήγνυται δηλαδή να σχίζεται σε πολλά κομμάτια από την πολλή την ξηρασία και με τα σχίσματά της να χάσκει σα να ζητεί να δεχτεί τον εξ ουρανού υετό όπς λέει κι ο προφητάναξ ωσεί πάχος γης ερράγη επί της γης –ρμ΄/149ός.
10.Τούτο το ρητό έχει διπλό το νόημα νοούμενο και αφού η πόλη των Ιεροσολύμων και η Συναγωγή των Ιουδαίων ξεράθηκε κι έμεινε διψασμένη γιατί δε δέχτηκε το Χριστό τότε οι λαοί των εθνών βλέποντας τη δόξα και το φως του Χριστού ωδίνησαν και κοιλοπόνεσαν αλλά τι κοιλοπόνεσαν; τη σωτηρία τους πιστεύοντας στο Χριστό όπως έλεγαν επί Ησαϊου δια τον φόβον Σου Κύριε εν γαστρί ελάβομεν και ωνιδήσαμεν και ετέκομεν Πνεύμα σωτηρίας Σου ή νοείται άλλως πως βλέποντας οι άπιστοι τη δόξα του κηρύγματος του Χριστού από τον πολύ τους το φθόνο έλαβαν ωδίνες και πόνους σαν τη γυναίκα την έγκυο αφού ωδίνες κυρίως οι πόνοι της εγκύου όταν μέλλει να γεννήσει όπως κείνοι που έλεγαν στο ευαγγέλιο ίδε ο κόσμος οπίσω Αυτού απήλθεν.
Ύδωρ πορείας ο λόγος της διδασκαλίας του ευαγγελίου που ο Κύριος ημών Ιησύς Χριστός σκόρπισε σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ και Παλαιστίνης και περιήγεν όλην την Γαλιλαίαν ο Ιησούς διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και περιήγεν ο Ιησούς πάσας τας πόλεις και κώμας διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας των ουρανών και άλλως πάλι υδατα το Πνεύμα το άγιο επειδή το ύδωρ της πορείας προς εμάς και ελεύσεως του Μονογενούς το άγιο Πνεύμα είναι δηλαδή η χάρη του αγίου Πνεύματος το οποίο έδωσε στους πιστούς Του κι επειδή λοιπόν διάφοροι οι τρόποι της διδασκαλίας της θείας για τούτο το ένα νερό του αγίου Πνεύματος γίνεται πολλά νερά και σκορπίζεται ασκορπίστως και μοιράζεται αδιαιρέτως στον καθένα κατά την έξη και επιτηδειότητά του και διαιρέσεις χαρισμάτων εισί το αυτό Πνεύμα…
Πολλοί σοφοί και διδάσκαλοι παιδευμένοι έχουν ύδατα λόγου και διδασκαλίας αλλά αυτά δεν είναι ύδατα πορείας παρά ακινησίας γιατί ύδατα γεμάτα από φθόνο είναι και δυσωδία επειδή όσοι τα χουν δεν τα δίνουν στους άλλους με διδασκαλία και κήρυγμα παρά τα χουν περικλεισμένα μέσα στον εαυτό τους και ομοιάζουν με ένα θησαυρό γεμάτο χρήματα όμως ανωφελή και άχρηστο σοφία κρυμμένη και θησαυρός αφανής τις ωφέλεια εν αμφοτέροις; βέβαια ουδεμία. Μάλλον αυτοί ομοιάζουν με κείνον τον πονηρό το δούλο που κατέχωσε το τάλαντο του Κυρίου του στη γη μέσα και θα κατακριθούν γι’ αυτό όπως κι εκείνος και για τούτο όπως ακριβώς το μισθό λήψεται κατά τον ίδιον κόπον έκαστος ούτω πάντως κι την τιμωρίαν επί τη των κατά δύναμιν πόνων ολιγωρία ειδότι ουν καλόν ποιείν και μη ποιούντι αμαρτία αυτώ εστιν αλλά κείνος που δίνει το νερό της διδασκαλίας του και σε άλλους και διαμοιράζει το αγαθό που του χάρισε ο Θεός αυτός έχει αληθώς πορείας ύδατα και παρομοιάζει με την κοινωφελή πηγή που ποτίζει τον κόσμο και με τον αγαθό κείνο το δούλο που έβαλε το αργύριο του αυθέντη του στους τραπεζίτες και ακολούθως έκανε το δεσπότη του πλουσιότερο.
Επέμεινε ο προφήτης στην παρομοίωση και μεταφορά που ‘πε παραπάνω και την ακολουθία και τάξη των νοημάτων φύλαξε επειδή ποταμοί οι απόστολοι ονομάστηκαν για τούτο και άβυσσο τα έθνη τώρα ονομάζει και τα πλήθη των πιστών για την άλμη και πικρία της ασεβείας και αμαρτίας ώστε τα έθνη λοιπόν εδώ σαν φωνή ους αλλά ποια φωνή; Την ομολογία της πίστεως κι ύψος φαντασίας ονομάζει τους υψηλούς και μεγάλους αξιωματικούς στα έθνη δηλαδή βασιλείς και ηγεμόνες και άρχοντες που κι αυτοί πίστεψαν στο Χριστό και έδωσαν την προλεχθείσα φωνή της πίστεως ομολογώντας το Χριστό Θεό αληθινό.
Γλαφυρή η μεταφορά και παρομοίωση που κάνουν στο ρητό αυτό πως δηλαδή καθώς όταν πολλοί ποταμοί κατέβουν από υψηλά μέρη και εισέλθουν με ορμή μέσα στη θάλασσα πολύς κρότος και ταραχή γίνεται επειδή από το ένα μέρος σπρώχνουν οι ποταμοί το νερό της θαλάσσης κι από το άλλο τα κύματά της με την ορμή τους αντιστέκουν και εμποδίζουν τους ποταμούς και δεν τους αφήνουν να εισέλθουν στη θάλασσα έτσι κι όταν οι θείοι απόστολοι περιτριγύριζαν στα έθνη και κήρυτταν το ευαγγέλιο κρότοι και θόρυβοι και ταραχές πολλές έγιναν εναντίον τους και από το ένα μέρος οι απόστολοι ζητούσαν να επιστρέψουν τους άπιστους στην πίστη του Χριστού κι από το άλλο οι άπιστοι κι εθνικοί εναντιώνονταν και ζητούσαν να σβήσουν το κήρυγμα του ευαγγελίου καθώς τέτοιοι εναντίοι και ταραχοποιοί στάθηκαν στην Έφεσο ο αργυροκόπος και ο χαλκεύς και άλλοι πάλι στην Πάφο της Κύπρου ο μάγος εκείνος και στη Θεσσαλονίκη πάλι οι απειθείς Ιουδαίοι βοώντας οι την οικουμένην αναστατώσαντες ούτοι κι ενθάδε πάρεισι και στην Κόρινθο άλλοι και στην Ιερουσαλήμ όταν παρέδωσαν τον απόστολο στους Ρωμαίους ώστε η άβυσσος των εθνών έδωσε φωνή ταραχής και θορύβου και ύψος φαντασίας και επάρσεως αντιλογιών και εναντιωμάτων της.
11.Ήλιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ανατελεί υμίν τοις φοβουμένοις το όνομά Μου Ήλιος δικαιοσύνης και σελήνη η εκκλησία γιατί καθώς κι εκείνη λαμβάνει το φως της από τον ήλιο έτσι κι η εκκλησία το φωτισμό από τον Χριστό ώστε όταν υψώθηκε ο Ήλιος της δικαιοσύνης Χριστός πάνω στον τίμιο Σταυρό τότε η εξ εθνών εκκλησία έλαμψε και στάθηκε στην τάξη της δηλαδή να φωτίζει την υπό τον ουρανό οικουμένη και τότε πλησιφαής κι ολόφωτη έγινε σώζοντας την τάξη του ίδιου κύκλου αφού τότε λογχεύτηκε η πλευρά του Σωτήρος και απόλαυσε τα μυστήρια του Βαπτίσματος και της αχράντου κοινωνίας αφού του Βαπτίσματος με το ύδωρ που έτρεξε από κει και της κοινωνίας με το αίμα που πάλι από κει έτρεξε και διαμέσου αυτών η εκκλησία αναγεννάται πνευματικώς και ανατρέφεται και τότε κι ο εκατόνταρχος κι οι μετ’ αυτού πίστεψαν στο σταυρό και τότε και όχλοι πολλοί θεωρώντας τα γενόμενα επίστρεψαν στη θεογνωσία κι ομολόγησαν τον σταυρωθέντα Θεό και αυτός ο ίδιος ο Κύριος είπε περί τούτου καγώ αν υψωθώ εκ της γης επί του Σταυρού δηλαδή πάντας ελκύσω προς Εμαυτόν και τούτο το έλεγε σημαίνων ποίω θανάτω ήμελλεν αποθνήσκειν. Κι άλλως νοούμενο το ρητό ήλιος το ευαγγέλιο και σελήνη ο παλαιός νόμος ώστε όταν λοιπόν υψώθηκε το ευαγγέλιο στον ορίζοντα του κόσμου κι οι ακτίνες του απλώθηκαν στην οικουμένη τότε κι ο παλαιός νόμος έστη δηλαδή έπαψε και πλέον δε φωτίζει και καθώς η σελήνη παύει και πλέον δε φωτίζει όταν ο ήλιος ανατείλει και υψωθεί στη μεσημβρία κι όταν το ευαγγέλιο υψώθηκε και εξαπλώθηκε πανταχού τότε κι η σελήνη έστη σε φως έτσι συνάπτεται στο φως όχι με ακόλουθο δηλαδή εις φως βολίδες Σου πορεύσονται αλλά με το προηγούμενο και η σελήνη έστη εν τη τάξει αυτής εις φως και τότε λοιπόν φάνηκε ο νόμος πνευματικός κι έτσι και αλληγορούμενα υπό του Παύλου οι δυο γυναίκες Άγαρ και Σάρρα η μια της ΠΔ κι η άλλη της ΚΔ εις τύπον είναι αλλά κι έτσι και το ου φιμώσεις βουν αλοώντα νομοθετήθηκε για τους διδασκάλους κι αποστόλους καθώς κι ο απόστολος το αλληγορεί κι η περιτομή αλληγορείται από τον ίδιο τον απόστολο στην περιτομή της καρδιάς κι όχι στο σωματικό κι αυτήν την τάξη είχε και πρότερα ο νόμος αλλά κρύβονταν επειδή κι βρίσκοντν σκιά και σκότος τριγύρω του κι όταν ήρθε το φως του ευαγγελίου τότε κι αυτός στάθηκε στην τάξη του αυτή.
Βολίδες δηλαδή σαΐτες οι ιεροί απόστολοι που πορεύτηκαν και πέμφθηκαν στον κόσμο σαν από κανένα χέρι δυνατό και μπήχτηκε μέσα στις καρδιές των εχθρών του βασιλέως Χριστού δηλαδή στις καρδιές των δαιμόνων και απίστων που ναι εχθροί του Χριστού καθώς κι ο προφητάναξ λέει γι’ αυτούς ωσεί βέλη εν χειρί δυνατού ούτως οι υιοί των εκτετινγμένων-ρκς΄/126ος- αφού οι Ιουδαίοι ξετινάχτηκαν και απορρίφτηκαν από το πρόσωπο του Χριστού κι οι υιοί τους δηλαδή οι απόστολοι οι θείοι βέλη και σαΐτες έγιναν του δυνατού Χριστού που ναι δύναμη του Θεού.
Όπλα γενικώς όλα τα όπλα κι άρματα του Χριστού τα οποία στάθηκαν οι ίδιοι οι απόστολοι που λάμπουν με τα όπλα της δικαιοσύνης που τους δόθηκαν από το Χριστό και πορεύτηκαν στον κόσμο να δείξουν το φέγγος της αστραπής των όπλων και στους άλλους και για να φορέσουν και στους λοιπούς χριστιανούς αφού όπλα του Πνεύματος και του φωτός ενδύει ο απόστολος εμάς τους χριστιανούς ενδυσώμεθα όπλα του φωτός ως εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν και την πανοπλία του Θεού φοράμε ενδύσασθε την πανοπλίαν του Θεού δηλαδή το θώρακα και σιδεροπουκάμισο της δικαιοσύνης την πειρκεφαλαία του σωτηρίου το θυρεό της πίστεως και τη μάχαιρα του Πνεύματος κι αυτά τα πνευματικά όπλα είναι λαμπρά και φωτεινά γιατί η αρετή φυσικώ τω τρόπω λαμπρύνει όποιον τη φέρει και για τούτο κι ο Κύριος έλεγε ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων. Οι απόστολοι λοιπόν πορεύτηκαν μαθητεύοντας πάντα τα έθνη για να δείξουν σε όλους το φέγγος της αστραπής που χουν τα άρματα του Χριστού που φέρουν κι έτις δια της αστραπής τους να τους κινήσουν σε ζήλο κι αγάπη να τα φέρουν κι εκείνοι.
12.Γη εδώ των Ιουδαίων ώστε θα ερημώσεις λέει Κύριε τη γη των Εβραίων από τα στρατεύματα των Ρωμαίων γιατί ασέβησαν σε Σένα οι κάτοικοί της και θα κατατσακίσεις δηλαδή ταπεινώσεις τους Ιουδαίους γιατί μιμήθηκαν τις κακίες και τη σκληρότητα των εθνών των ασεβών και επειδή λοιπόν απείλησε και φοβέρισε τον αφανισμό της γης τους ο Κύριος και πρότερα δια των προφητών κι ύστερα δια μέσου του Εαυτού Του εάν μη πιστεύσητε έλεγε ότι Εγώ ειμι αποθανείσθε εν ταις αμαρτίαις υμών κι άλλως πάλι νοούμενο Εσύ Κύριε λέει θα λογιστέψεις τη γη δηλαδή τα γήινα φρονήματα και θα ταπεινώσεις κι υποτάξεις διαμέσου των βολίδων Σου αποστόλων την υψηλοφροσύνη των εθνών και των υπερηφάνων δαιμόνων που εδώ έθνη ονομάζονται.
13.Εδώ τώρα βάλλει και την αιτία για την οποία είπε παραπάνω πως θα λιγοστέψει τη γη δηλαδή τα φρονήματα και τις πράξεις των ανθρώπων κι αυτή είναι επειδή εξήλθες και φανερώθηκες μετά σαρκός στον κόσμο για να σώσεις το λαό Σου Εγώ εκ του Θεού εξήλθον κι ήκω επειδή κατά άλλο τρόπο δεν ήταν δυνατό να σωθεί ο λαός Σου και σα να απολογείται εδώ ο προφήτης πως Εσύ Κύριε θα ερημώσεις τη γη των Ιουδαίων και πώς θα το κάνεις σε καιρό που Εσύ εξήλθες και φάνηκες στον κόσμο για να σώσεις το λαό Σου; και μόνος Σου είπες ουκ απεστάλην ειμή εις τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ; και Συ ονομάστηκες Ιησούς για τούτο που ερμηνεύεται Σωτήρ γιατί έμελλες να σώσεις τους χριστιανούς οι οποίοι χρίστηκαν με το αίμα Σου και με το άγιο Πνεύμα Σου; κι αυτά είναι ασύμφωνα το ένα με το άλλο κι ασυμβίβαστα.
Πλην λέγοντας του λαού Σου λύνει και την απορία και τη φαινομενική αυτή ασυμφωνία και σα να λέει Συ Κύριε ήρθες προηγουμένως να σώσεις το λαό Σου Ισραήλ επειδή όμως αυτοί δε θελησαν να πιστέψουν σε Σένα για τούτο τους λιγόστεψες κι άλλο λαό διάλεξες και περιποιήθηκες εκείνο εξ εθνών που γιναν και χριστοί Σου διαμέσου του αγίου Βαπτίσματος κι αφού βαπτίστηκαν στο θάνατό Σου χρίστηκαν με πνευματικό έλαιο και μύρο και με το άγιό Σου Πνεύμα και εκ τούτου ονομάζονται χριστιανοί ώστε για να συμπεράνουμε το νόημα του ρητού αυτή στάθηκε η αιτία να έρθεις στον κόσμο Κύριε να σώσεις όσους κάλεσες και λάμπρυνες με τη χρίση του αγίου Πνεύματος και τούτο ομοιάζει με του Ιωάννου ου γαρ απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν Αυτού εις τον κόσμον ίνα κρίνη τον κόσμον αλλά ίνα σωθή ο κόσμος δι’ Αυτού.
Κείνους λοιπόν που πίστεψαν σε Σένα Κύριε τούτους και χριστούς και μετόχους της χάριτός Σου ανέδειξες και έσωσες σωτηρία αιώνια στις κεφαλές όμως των ανόμων Ιουδαίων δηλαδή στους άρχοντες και υπερέχοντές τους που δε θέλησαν να πιστέψουν σε Σένα σε τούτους θάνατο έβαλες γιατί εξολόθρευσες αυτούς και αφάνισες διαμέσου των ρωμαϊκών στρατευμάτων και κεφαλές και οι δαίμονες που ναι αρχηγοί των κακών και παρανόμων ανθρώπων κι ευρετές κάθε αμαρτίας. Έβαλε ο Κύριος θάνατο στους δαίμονες θριαμβεύοντας στο Σταυρό και διώχνοντάς τους έξω από την τυραννία που χαν πρότερα κατά του ανθρωπίνου γένους αφού θάνατος ήταν η νέκρωση και ανενέργητη δύναμη πλέον των δαιμόνων η τυραννική.
Συ Κύριε έδεσες τους Ιουδαίους εκείνους όσοι δεν πίστεψαν σε Σένα με τις σειρές των αμαρτιών τους σειρές των εαυτού αμαρτιών έκαστος σφίγγεται που ήταν δεμένοι μερικώς στα χέρια και τα πόδια μόνο αλλά γενικά και σε όλο τους το σώμα έως κι αυτό το λαιμό τους γιατί οι αμαρτίες των Ιουδαίων υψώθηκαν καταπάνω τους και τους έδεσαν όταν παραχώρησε ο Θεός κι έγιναν δούλοι και σκλάβοι των Ρωμαίων ώστε ο σκληρός κι υπερήφανος τράχηλός τους να ταπεινωθεί και να συντριφτεί με τελειότητα επειδή τούτο δηλώνει το εις τέλος. Κι επειδή είναι και δεσμοί θείας αγάπης εξέτεινα αυτούς εν δεσμοίς αγαπήσεώς Μου για τούτο δεσμοί εδώ νοούνται της αγάπης του Θεού που βαλε ο Κύριος στον τράχηλό τους όσων πίστεψαν σ’ Αυτόν και τους έλκυσε και τους έφερε υποκάτω στο δικό Του το ζυγό τον χρηστό κι εξέγειρε κι άλλους δεσμούς ο Χριστός καθώς ήταν κατά του Ιούδα που ο άθλιος μόνος Του έβαλε στον τράχηλό του και πέθανε με τον ελεεινό θάνατο της απογνώσεως κρεμώντας τον εαυτό του.
14.Οι δυνάστες κι άρχοντες του Ισραήλ αρχιερείς και πρεσβύτεροι και φαρισαίοι έλαβαν έκσταση και εξήλθαν από τις ορθές φρένες επειδή λύσσαξαν εναντίον Σου Κύριε παραδίνοντάς Σε σε σταυρικό θάνατο και για τούτο τους διέκοψες από τη δική σου τη φιλία κι οικειότητα και μόλο που πρότερα ήταν μερίδα Σου και κληρονομιά και εγενήθη μερίς Κυρίου λαός Αυτού Ιακώβ σχοίνισμα κληρονομίας Αυτού Ισραήλ κι αφού διακόπηκαν από τη δική Σου την οικειότητα ακολούθως διακόπηκαν και οι κεφαλές τους δηλαδή με τελειότητα αφανίστηκαν κι οι ίδιοι και σεισμό έπαθαν στον εαυτό τους δηλαδή φόβο και ταραχή απωλείας αφού τούτο δηλώνει το σεισθήσονται εν αυτοίς και άλλως διέκοψας δηλαδή διασκόρπισες τους Ιουδαίους αλλού το ένας μέρος κι αλλού το άλλο όπως έλεγε κι ο προφητάναξ διαμέρισον αυτούς εν τη ζωή αυτών-ις΄/16ος – πρεπόντως οι κεφαλές χωρητικές νοός δυνάμεις τους διακόπηκαν από την οικειότητα του ενυπόστατου Λόγου γιατί κατά λόγου ορθό δε φρόνησαν παρά μάλλον εναντιώθηκαν στο Θεό Λόγο παρ’ Ού χαρίστηκε στους ανθρώπους ο λόγος και διέκοψες και τις αρχές των δυναστευόμενων δαιμόνων δηλαδή θανάτωσες αυτούς κι όπως προδηλώθηκε τις γενόμενες εν αποστασία της κυριότητός Σου.
Το νόημα του ρητού είναι πως οι απόστολοι οι θείοι προ της επιφοιτήσεως του αγίου Πνεύματος τόσο ήταν δειλοί ώστε έμεναν μέσα στο υπερώο και έξω δεν έβγαιναν αλλά ούτε και τολμούσαν να λαλήσουν φανερά το λόγο του ευαγγελίου γιατί είχαν στην καρδιά τους φόβο των Ιουδαίων καθώς και τα άλογα στο στόμα το χαλινάρι παρά μυστικώς μόνο μιλούσαν σε μερικούς τη σωτηρία των πιστών χριστιανών τρώγοντας κρυφίως καθώς κι ο πτωχός το ψωμί όταν τύχει και βρει λίγο κάθεται παράμερα και σε τόπο κρυφό και το τρώει ώστε οι απόστολοι λοιπόν σε τέτοιο φόβο βρέθηκαν πριν την επιδημία του αγίου Πνεύματος αλλά οι ίδιοι ύστερα αφού ήρθε το Πνεύμα το άγιο σ’ αυτούς και θέρμανε τις καρδιές τους και τις άναψε με τη ζωοποιό και παντοδύναμη χάρη Του και ενέργεια τόση δύναμη κι ανδρεία έλαβαν ώστε άνοιξαν τα χαλινάρια από τη γλώσσα και το στόμα τους δηλαδή όλους απέρριψαν τους φόβους των ανθρώπων από τις καρδιές τους και έτσι άρχισαν να κηρύττουν το λόγο του ευαγγελίου στο λαό των Ιουδαίων με μεγάλη παρρησία και ελευθεροστομία και οι πριν φοβισμένοι και κατάψυχροι σαν τους λαγούς φάνηκαν ύστερα ως ανδρειωμένα και πυρ πνέοντα λεοντάρια σταθείς ο Πέτρος συν τοις ένδεκα επήρε την φωνήν αυτού και απεφθέγξατο αυτοίς κι ότι η σωτηρία των διδασκάλων είναι τροφή και φαγητό στους διδάσκοντες αυτούς δήλωσε ο Κύριος Εμόν βρώμα εστι ίνα ποιώ το θέλημα του πέμψαντός Με και τελειώσω το έργον Αυτού και πάλι Εγώ βρώσιν έχω φαγείν ην υμείς ουκ οίδατε κι ότι και φόβο είχαν οι μαθητές και με παρρησία δε λαλούσαν το λόγο του ευαγγελίου είναι φανερό από την προσευχή που έκαναν ύστερα οι ίδιοι λέγοντας προς τον Κύριο και δος τοις δούλοις Σου μετά παρρησίας λαλείν τον λόγον Σου.
Λέει λοιπόν ο προφήτης εδώ προς το Θεό Συ Κύριε γενόμενος σε κάποια έκσταση θυμοειδή κι έξω της φυσικής Σου αγαθότητος έτσι διέκοψες με οργή τις κεφαλές των παρανόμων δυναστών γιατί όταν ο Θεός οργίζεται και παιδεύει κάποιον δεν τον παιδεύει με το προηγούμενό Του θέλημα αφού κατά τούτο αγαθοποιεί κι όχι τιμωρεί παρά κατά το επόμενο καλούμενο θέλημά Του που και παραχώρηση ή εγκατάλειψη ονομάζεται και στ’ αλήθεια ο Θεός από μόνος Του δεν παιδεύει ούτε και κολάζει κανένα αλλά εμείς οι ίδιοι από μόνοι μας κολαζόμαστε όταν γινόμαστε υπέυθυνοι για τις αμαρτίες μας και στην οργή και τιμωρία του Θεού που μας επάγει κατά δικαιοσύνη και για τούτο λέχθηκε ο δογματικός σύντομος λόγος ο Θεός εξ Εαυτού εστιν άριστος εξ ημών δε δίκαιος και ο Σολομών μαρτυρεί επίσης ο Θεός θάνατον ουκ εποίησεν ουδέ τέρπεται επ’ απωλεία ζώντων αφού έκτισε στο είναι τα πάντα και ο αδελφόθεος πάλι πειράζει ο Θεός ουδένα έκαστος πειράζεται υπό της ιδίας του επιθυμίας εξελκόμενος και δελεαζόμενος.
15.Εδώ φύλαξε ο προφήτης την ακολουθία του λόγου και της παραπάνω ομοιώσεως επειδή ανάφερε πρότερα χαλινάρι για τούτο ακολούθως εδώ ονομάζει τους αποστόλους άλογα αφού των αλόγων ίδια τα χαλινάρια κι αυτά τα άλογα τους αποστόλους δηλαδή εισήγαγες Κύριε στην αλμυρή θάλασσα του βίου τούτου και πάνω τους δια της χάριτός Σου τάραξες και διασκόρπισες τα πολλά και διάφορα δόγματα ασεβείας επειδή αυτά ονομάζει ύδατα πολλά κι άλλως τα διάφορα έθνη που βρίσκονται στη θάλασσα του κόσμου κι αυτά τάραξαν οι απόστολοι με το κήρυγμα του ευαγγελίου και τους διασκέδασαν απ’ αυτούς την πρότερη υγρή και ηδονική και διαλυμένη ζωή που χαν κηρύττοντας σ’ αυτά πως υπάρχει ανάσταση και κρίση και ανταπόδοση των έργων του καθενός και έτσι κι ο Παύλος τάραξε τους Αθηναίους όταν τους είπε τους χρόνους της αγνοίας υπερειδών ο Θεός τανύν πραγγέλλει πάσι πανταχού μετανοείν ότι έστησεν ημέραν εν ή μέλλει κρίνειν την οικουμένην εν δικαιοσύνη.
Τάραζαν κι άλλως οι απόστολοι καθότι τα γένη των ανθρώπων χώριζαν από την ένωσή τους και κακή συμφωνία για το λόγο που πε ο Κύριος μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν αφού ήλθον διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής και εχθροί αυτού του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού επειδή αυτοί αγάπησαν την ασέβεια για τούτο κι ο Κύριος με την καλή αυτή τη διαίρεση και το χωρισμό έλυσε την κακή τους τη συμφωνία κι έτσι ύστερα από την επαινετή διαίρεση και διαφωνία εργάζεται την μια της ευσεβείας συμφωνία γιατί κατά την κοινή παροιμία κρείσσων πόλεμος ειρήνης χωριζούσης κι ύδατα πολλά τα έθνη εδώ συγκρινόμενα με τους Ιουδαίους που ναι ένα έθνος και στην αρχή του ευαγγελίου ο Κύριος έλεγε στους αποστόλους εις οδόν εθνών μη απέλθητε ενώ αφού ανέστη τους είπε τότε πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη.
16.Φυλακή συνήθως για τους θεσπέσιους προφήτες η τήρηση και προσοχή του νοός που κάνουν όταν το Πνεύμα το άγιο ενηχεί και εμπνέει σ’ αυτούς τη γνώση των μελλόντων επί της φυλακής μου στήσομαι και άλλως πάλι η εν τη καρδία και τω νοϊ του αγίου Πνεύματος έλλαμψη ώστε λέει εδώ ο προφήτης πως εγώ επειδή φύλαξα το νου μου από τις γήινες φροντίδες και από τους εμπαθείς λογισμούς και πονηρούς διαμέσου της νοεράς προσευχής και καρδιακής και προσοχής για τούτο και συ Κύριε μου αποκάλυψες κείνα τα κακά που μέλλουν να πάθουν οι Ισραηλίτες για την απιστία και χριστοκτονία τους και τούτου χάριν από τη μαθηση αυτή κλονίστηκε και λυπήθηκε η καρδιά μου αφού συμπαθής και φιλάδελφος λυπείται ο προφήτης για τις συμφορές των ομογενών του.
Και άλλως πάλι για τούτο λυπήθηκε η καρδιά μου και ταράχτηκε η δύναμή μου και έξη μου δηλαδή η κατάστασή μου γιατί φοβήθηκα μήπως τάχα φτάσει η ζωή μου ως εκείνους τους καιρούς και συγκοινωνήσω κι εγώ από τις συμφορές εκείνες και τιμωρίες αλλά επειδή γνώρισα πως δε φτάνω σε κείνους τους χρόνους τούτου χάριν αναπαύτηκα και ησύχασα από το λογισμό αυτό που θλιβε την καρδιά μου αφού κατάλαβα πως θα ανέβω δηλαδή θα συναριθμηθώ ύστερα από το θάνατο με κείνους τους δικαίους που νόμιζαν την παρούσα ζωή όχι ως κατοικία και πατρίδα τους αλλά ως παροικία και ξενητειά καθώς τέτοια και γω τη νόμιζα αλλά φανερώνει με τούτο το λόγο τους προπάτορες και πατριάρχες και πάντες τους προφήτες και αγίους που έτσι πάροικους ονόμαζαν τους εαυτούς τους όπως ο Αβραάμ πάροικος και παρεπίδημος εγώ ειμι μεθ’ υμών κι ο Δαβίδ πάλι πάροικος εγώ ειμι παρά Σοι και παρεπίδημος καθώς πάντες οι Πατέρες μου –λη΄/38ος – δηλαδή οι προπάτορές μου και πατριάρχες.
Κι άλλως φύλαξα δηλαδή τήρησα Κύριε μέσα στον εαυτό μου όσα μου αποκάλυψες όταν προσευχήθηκα και για τούτο φοβήθηκε η καρδιά μου και εισήλθε ο τρόμος στα κόκκαλά μου κι έπειτα ευθύς ενηχήθηκα υπό του Πνεύματος και έμαθα πως δε θα δω τα κακά που χουν πάθει οι ομόφυλοί του Ισραηλίτες λέγοντας πως εγώ ως τότε θα χω αναπαυθεί δηλαδή θα χω πεθάνει αφού θάνατος ανδρί ανάπαυμα...κι άλλοι αντί εις λαόν έχουν εις ναόν της παροικίας μου και νοείται πως θα ανέβω από αυτήν την παροικία μου στον ουράνιο ναό. Δηλώνει το αναπαύσομαι την επιθυμία που χε να αναλύσει από την παροικία και ξενητειά της παρούσης ζωής νυν απολύεις τον δούλόν Σου Δέσποτα όπως έλεγε ο Συμεών ο Θεοδόχος κι έπειτα κι ο Παύλος κι όλοι οι άλλοι άγιοι και για τούτο κι ο ουρανοφάντωρ έλεγε είπου τινάς το θείον κάλλος και φως περιέλαμψε των αγίων αφόρητον του πόθου το κέντρον αυτοίς εγκατέλειπεν ώστε οί αλύοντες -λυπούμενοι- προς την ενταύθα ζωήν έλεγον: οίμοι ότι η παροικία μου εμακρύνθη και εδίψησεν η ψυχή μου προς τον Θεόν τον ισχυρόν τον ζώντα ώστε πότε ήξω και οφθήσομαι τω προσώπω του Θεού και το αναλύσαι και συν Χριστώ είναι πολλώ μάλλον κρείσσον και το νυν απολύεις τον δούλόν Σου Δέσποτα κατά το ρήμά Σου εν ειρήνη ως δεσμωτήριον την ενταύθα ηγούμενοι ζωήν.
17.Εδώ απολογείται ο προφήτης και βάλλει την αιτία για την οποία είπε παραπάνω πως λυπάται και δε θέλει να φτάσει ως εκείνο τον καιρό αλλά εύχεται να πεθάνει νωρίτερα να μη δει τα κακά που μελλαν να ρθουν στους Ιουδαίους λέγοντας εγώ δε θέλων να ζήσω έως εκείνον τον καιρό γιατί τότε η συκιά δε θα καρποφορήσει κι η άμπελος θα μείνει άγονη κι η ελιά δε θα γεννήσει ελιές και οι κάμποι και τα λιβάδια δε θα κάνουν γεννήματα και ψωμιά κι αυτά τα δέντρα παραβολικώς και αλληγορικώς έθεσε εδώ γιατί συκή η πόλη της Ιερουσαλήμ όπου ο Κύριος ήρθε και κατά την παραβολή του ευαγγελίου δε βρήκε καρπό σ’ αυτήν παρά μόνο φύλλα δηλαδή την εξωτερική φαινόμενη επίδειξη και υπόκριση θεοσεβείας και καθώς πάλι είπε περί αυτής πως είχε κάποιος μια συκή που θέλησε να κόψει επειδή δεν έκανε κανένα καρπό αλλά ο φυτουργός τον παρακάλεσε να την αφήσει λίγο ακόμα καιρό ώστε ή να κάνει καρπό ή να την κόψει από τη ρίζα κι αυτή η παραβολή ήταν περί της Ιερουσαλήμ που επειδή καρπό θεοσεβείας και αρετής δεν έδωσε παρά απίστησε κιόλας καιστο Σωτήρα Χριστό και Τον σταύρωσε επίσης και εδίωξε και τους μαθητές Του για τούτο και ο Θεός ξέκοψε αυτό το δέντρο από τη ρίζα του ολότελα και αφάνισε διαμέσου των ρωμαϊκών στρατευμάτων.
Άμπελος ο λαςό του Ισραήλ ο αμπελών Κυρίου Σαβαώθ οίκος του Ισραήλ εστι και ο άνθρωπος του Ιούδα νεόφυτον ηγαπημένον έμεινα του ποιήσαι κρίσιν εποίησε δε ανομίαν και ου δικαιοσύνην αλλά κραυγήν κι ελαία πάλι οι Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι που καυχιόντουσαν μόνο στο ψιλό όνομα της δικαιοσύνης κι ήταν έρημοι από καρπούς και έργα δικαιοσύνης και παραλαμβάνεται η ελαία στην ομοίωση του δικαίου μαρτυρεί κι ο προφητάναξ εγώ ωσεί ελαία κατάκαρπος εν τω οίκω του Θεού –να΄/51ος- κι όλη η συναγωγή ελαία ελαίαν ωραίαν εύσκιον τω είδει εκάλεσε Κύριος το όνομά σου…
Αυτή η συναγωγή των Ιουδαίων εψεύσατο το έργον αυτής δηλαδή δεν έκανε το φυσικό της καρπό που ναι η πίστη στο Χριστό και αρετή γιατί οι Ιουδαίοι μόλο που οδηγήθηκαν και παρακινήθηκαν στην πίστη του Χριστού διαμέσου του νόμου και των προφητών αλλά δεν πίστεψαν ούτε και τον δέχτηκαν και για τούτο και ξεκόπηκαν οι κλάδοι τους και αντί τούτων εγκεντρίστηκαν στην ελαία της πίστεως οι εθνικοί που ήταν από αγριελιά όπως γράφει κι ο απόστολος αλλά κι οι κάμποι και τα λιβάδια δηλαδή οι ταπεινότεροι από το λαό των Ιουδαίων δε θα κάνουν βρώση παρά θα γίνουν ανεμόφθοροι χωρίς να καρποφορήσουν κανένα θεϊκό και σωτήριο καρπό αρκετό και για τροφή δική τους κι ωφέλεια άλλων και για τούτο τους έλεγε ο Ιερεμίας νεώσατε -γεωργήστε- εαυτοίς νεώματα και μη σπείρητε επ ακάνθαις…
Άρα ας μη γίνουμε κι εμείς οι χριστιανοί σαν τα παραπάνω δέντρα άκαρποι παρά να καρποφορήσουμε αρετές και καλά έργα καθό συκή την χάρη και γλυκύτητα προς τους αδελφούς και καθό άμπελος τον οίνο που ευφραίνει Θεό κι ανθρώπους και κκαθό ελαία ιλαρότητα προς όσους μας λυπούν και ελεημοσύνη προς πτωχούς και καθό κάμποι καρποφορία προς τους πεινασμένους αδελφούς μας τροφή και ευποιία.
Πρόβατα οι απλούστεροι και ακακότεροι από τους Ιουδαίους που επειδή δεν είχαν φρόνηση να ποιμαίνονται από λόγου τους χρειάζονται να ποιμαίνονται και να κυβερνιούνται από τους φρονιμότερους καθώς και τα πρόβατα από λόγου τους δε μπορούν να βοσκήσουν χωρίς να χουν ποιμένα και επιστάτη και γενικά πρόβατα εδώ τα πλήθη των υποτασσομένων Ιουδαίων κι αυτοί λοιπόν λιποθύμησαν και απόκαμαν επειδή δεν είχαν βρώση και τροφή πνευματική αφού δεν είχαν κανένα ποιμένα να τους θρέψει και για τούτο αυτήν την πείνα φανέρωσε ο προφήτης Αμώς λέγοντας ιδού ημέραι έρχονται λέγει Κύριος και εξαποστελώ λιμόν επί την γην ου λιμόν άρτων ουδέ δίψαν ύδατος αλλά λιμόν του ακούσαι λόγον Κυρίου.
Βόδια οι νομοδιδάσκαλοι των Ιουδαίων Λευίτες δηλαδή και αρχιερείς και ιερείς που δίδασκαν το λαό και καθώς κι ο απόστολος σε τούτο το ρητό το νόημα των διδασκάλων εξέλαβε κείνο του Μωυσέως ου φιμώσεισ βουν αλοώντα και ακολούθως λέει και μη των βοών μέλει τω Θεώ; ή δι’ ημάς πάντως λέγει. Κι αφού αυτοί οι νομοδιδάσκαλοι διορίστηκαν από το Θεό να ξεσκεπάζουν το στάρι της θείας γνώσεως που ταν σκεπασμένο με τα ενδύματα της ασάφειας του νομικού γράμματος κι έτσι να το προσθέτουν στον απλό λαό καθαρό και ευκολονόητο καθώς και τα βόδια που αλωνίζουν καθαρίζοντας το στάρι από στάχυα κι άχυρα αλλά για τον κόπο τους που κάνουν οι νομιδιδάσκαλοι αυτοί λαμβάνουν μισθό από το λαό και δώρα τους πρωτοφανήσιμους καρπούς και δέκατα και μερίδαι από τις θυσίες που πρόσφεραν δτς θυσιαστήρια σε φάτνες και παχνιά ώστε να λέει ο προφήτης πως βόδια τέτοια οι νομοδιδάσκαλοι δε θα ναι πλέον στους Ιουδαίους ούτε παχνιά και θυσιαστήρια θα τους μείνουν για τον αφανισμό και την ερήμωση που μέλλουν να λάβουν από τους Ρωμαίους τα Ιεροσόλυμα.
Κι άλλως γράφεται εδώ εξ ιάσεως αυτών θέλοντας να νοήσουμε αγαπητέ πως ίαση ήταν ο Χριστός αυτών των Ιουδαίων δηλαδή επειδή όμως αυτοί δεν Τον δέχτηκαν τούτου χάριν εκ μέρους του Χριστού συνέβη να εκλείψουν και να αφανιστούν οι Ιουδαίοι εκ μέρους του Χριστού είπα δηλαδή εκ παραχωρήσεώς Του ή εγκαταλείψεως επειδή κι ο Χριστός κατά το επόμενό Του θέλημα τους παρέδωσε στους Ρωμαίους να τους αφανίσουν και μερικοί πάλι νοούν πως επειδή εδώ ο προφήτης παραπάνω θυμήθηκε το θάνατο και την κατάσταση της μελλούσης ζωής για τούτο κι ακολούθως λέει πως σε κείνη την κατάσταση δε θα καρποφορήσει πλέον η συκή ούτε κι η άμπελος ούτε κι η ελαία ούτε κι οι κάμποι αλλά ούτε και πρόβατα και βόδια θα ναι καθότι εκεί η κατάσταση κανένα δεν έχει από τα πράγματα της παρούσης ζωής.
18.Εγώ όμως κι ας λυπήθηκα για τα κακά και τις συμφορές που μέλλουν να πάθουν οι ομογενείς μου οι αδελφοί εκείνοι όμως στοχαζόμενος τη δόξα του Θεού που θα φανερωθεί σε όλους τους ανθρώπους δια της ενανθρωπήσεως του Χριστού τούτου χάριν χαίρομαι και αγαλλιώμαι δηλαδή σκιρτώ επειδή αγαλλιώμαι θέλει να πει σκιρτώ και χορεύω ετυμολογούμενο από το άγαν άλλομαι και τούτο είναι επίταση και υπερβολή χαράς ενώ το Χριστό ονομάζει Σωτήρα και νοείται ο λόγος ως εκ προσώπου όσων δικαιώθηκαν με την πίστη του Χριστού αφού σχεδόν τα ίδια λέει κι ο προφήτης ότι οι Ισραηλίτες είχαν την ελπίδα τους να δικαιωθούν από τα έργα τους κι απορρίφτηκαν από την πίστη του Χριστού ενώ εγώ ο εθνικός λαός έχοντας την ελπίδα μου πως δε θα δικαιωθώ από τα έργα μου αλλά από το έλεος και τη χάρη του Θεού με την πίστη για τούτο και θα χαρώ και θα αγαλλιάσω στο Σωτήρα μου Χριστό κι όμοιο τούτο και με κείνο του αποστόλου έθνη τα μη διώκοντα δικαιοσύνην κατέλαβε δικαιοσύνην και δικαιοσύνην την εκ πίστεως ενώ Ισραήλ διώκων νόμον δικαιοσύνης εις νόμον δικαιοσύνης ουκ έφθασε και πάλι τα έθνη υπέρ ελέους δοξάσαι τον Θεόν.
19.Επειδή λοιπόν η ανθρώπινη φύση είναι ασθενής για τούτο και την ένωσε στη δική Του την υπόσταση Ο Υιός του Θεού και θα την κάνει ανδρεία και δυνατή και ακολούθως θα γίνει και σε μένα δύναμη με την πίστη μου σε Αυτόν επειδή ουδείς από όσους τελειώθηκαν στο νόμο χωρίς την πίστη στο Χριστό αφού κι ας ήρθε ύστερα ο Χριστός η πίστη όμως σ’ Αυτόν βρίσκονταν μέσα στην καρδιά πάντων όσων προ νόμου και εν νόμω δικαίων και δι’ εκείνης και σώθηκαν αφού έτσι λέει Εκείνος μυστικός και απόρρητος λόγος σφόδρα πιθανός εμοί λοιπόν και πάσι τοις φιλοθέοις μηδένα των προ της Χριστού παρουσίας τελειωθέντα δίχα της εις Χριστόν πίστεως τούτου τυχείν επειδή ο Λόγος επαρρησιάσθη ύστερον καιροίς ιδίοις εγνωρίσθη δε και πρότερον τοις καθαροίς την διάνοιαν ως εκ πολλών δήλον των προ εκείνου τετιμημένων αφού μία και η αυτή πίστις του Χριστού κατά τον ιερό Αυγουστίνο βρίσκονταν και στους δικαίους προ του ευαγγελίου ως μέλλον πράγμα και στους ευρισκομένους επί Χριστού ως πράγμα ενεστώς και μέσα μας βρίσκεται σε μας που είμαστε μετά Χριστόν ως πράγμα περασμένο και για τούτο οι χρόνοι μόνο άλλαξαν κατά τον Αυτόν αλλά όχι η πίστη κι ότι ο Χριστός στάθηκε δύναμη των πιστών μαρτυρεί κι ο προφητάναξ λέγοντας πως καύχημα της δυνάμεως αυτών Συ εί –η΄/8ος - κι ο απόστολος έπειτα πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντί με Χριστώ.
Ο Χριστός λοιπόν θα στήσει τους πόδες μου σε ασφάλεια ώστε εγώ να στέκομαι στέρεος στην πίστη μου προς Αυτόν και να δύναμαι να πατώ πάνω όφεων και σκορπίων και να θανατώνω τα πνεύματα της πονηρίας σαν την έλαφο που θανατώνει τους όφεις αφού την συντέλεια ασφάλεια ερμήνευσαν και φαίνεται πως ο λόγος αυτός του προφήτη σα δρομέα γιατί λέει εγώ τρέχω ο Θεός όμως θα ισάσει τα πράγματα της στράτας μου της εντωμεταξύ ώστε να τελειώσω εγώ καλώς το δρόμο μου και να λέω κι εγώ με τον απόστολο τότε τον δρόμον τετέλεκα και τάξει είπε τους πόδας μου γιατί πολλοί τρέχουν ναι αλλά τρέχουν άτακτα καθώς κείνοι που αθλούν και μαρτυρούν όχι νομίμως και κατά τους κανόνες του μαρτυρίου όπως λέει ο ίδιος απόστολος εάν και αθλή τις ου στεφανούται εάν μη νομίμως αθλήση κι όταν λοιπόν εμείς χάριν λόγου διδάσκουμε έξω από την ΑΓ κι όταν μεταχειριζόμαστε την αρετή όχι κατά Θεό αλλά κατά ανθρωπαρέσκεια και υπερηφάνεια κι όταν σιχαινόμαστε το γάμο και τα φαγητά όπως απαγορεύουν κι οι κανόνες των συνόδων μας και γενικώς όταν εμείς τρέχουμε έξω από τις εντολές του Χριστού κι τα καθήκοντα στο επάγγελμα των χριστιανών τότε κι ο Θεός τάσσει τους πόσδες μας δηλαδή βάλλει σε τάξη και ευθεία στράτα τη ζωή μας.
Ο Θεός λοιπόν με κάνει ανώτερο από τη γη και τα γήινα και με ανεβάζει στα υψηλά και ουράνια φρονήματα αλλά γιατί; Ώστε πάνω στα ψηλά όταν βρίσκομαι να πολεμώ από κει τους εχθρούς μου δαίμονες και ακολούθως και να τους νικώ ευκολότερα επειδή αν βρίσκομαι κάτω και χαμηλά πώς θα νικήσω τα πνευματικά της πονηρίας που με πολεμούν στα επουράνια; Δηλαδή για τα επουράνια επειδή έτσι ερημεύεται το ρητό κι όταν λοιπόν νικήσω τους αοράτους εχθρούς μου και τα πάθη μου τότε θα γίνω άξιος να ψάλω στο Θεό ωδή δοξολογητική κι ευχαριστήρια επειδή κατά το Σειράχ εν σοφία ρηθήσεται αίνος και όποιος επομένως νικήσει τις αρχές και τις εξουσίες και τα πάθη της σαρκός εκείνος άδει και στο Θεό πνευματική και άυλη ωδή άδοντας και ομιλώντας στο Θεό δια προσευχής με μόνο το νου και στόμα προς στόμα χωρίς κανένα όργανο αφού ωδή κυρίως εκείνη που εκφωνείται με μόνο το στόμα χωρίς να συνεκφωνείται ψαλτήρι κι άλλο όργανο μουσικό αλλά πώς γίνεται τέτοια νοερά και άυλη ωδή στη ζωή αυτή; Το ξέρουν κείνοι που το ενέργησαν και το αξιώθηκαν αφού γίνεται τέτοια ωδή δια της νοεράς και καρδιακής προσευχής όταν δηλαδή ο νους καθαρθή από τα πάθη κι υπεράνω γίνει πάντων των όντων αισθητών και νοητών δια της ελλάμψεως και επιδημίας του αγίου Πνεύματος και φτάσει τότε σε θεωρίες πνευματικές και αποκαλύψεις θείων μυστηρίων.
Πώς λοιπόν γίνεται τέτοια ωδή στη ζωή αυτή το ξέρουν όσοι το αξιώθηκαν αλλά στη μέλλουσα εξάπαντος θα ενεργείται υψηλότερα τέτοια νοερά ωδή από όσους αξιώθηκαν της μακαρίας εκείνης λήξεως κι όταν θα λείψουν από το μέσο τα φρονήματα της σαρκός κι ο Θεός θα είναι τα πάντα εν πάσι αφού έτσι κι όταν οι Αιγύπτιοι καταποντίστηκαν στην Ερυθρά Θάλασσα ο Μωυσής άδει μόνο με το στόμα με τους άλλους κι η Μαριάμ έκρουε και τύμπανο επειδή οι ύμνοι εκείνων των ψυχών που δεν έχουν τελειότητα ανδρός είναι παχυλότεροι και σωματικότεροι και για τούτο ως παχυλοί χρειάζονται και το συμφυές όργανο του σώματος δηλαδή να μελωδηθούν.
Κι άλλως πάλι νοούμενο δε λέει να άδει στο Θεό πρώτα κι ύστερα να νικήσει αλλά στην ωδή του Κυρίου άδοντας και δοξολογώντας το Θεό να επικαλείται το όνομά Του και με τούτο θα νικήσει πάθη κι εχθρούς εν τω ονόματι Κυρίου του Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα-ιθ΄/19ος . κι ιστορείται πως ο Ιωσαφάτ ως βασιλεύς ψάλλοντας μόνο τον ψαλμό του πολυελέου δηλαδή το εξομολογείσθε τω Κυρίω ότι εις τον αιώνα το έλεος Αυτού και όχι πολεμώντας νίκησε τους εχθρούς του και Ιούδαν ήλθεν επί την σκοπιάν της ερήμου και επέβλεψε και είδε το πλήθος και ιδού πάντες νεκροί πεπτωκότες επί της γης ουκ ήν σωζόμενος.
ΠΗΓΗ: ΔΡΑΜ 2018
ΜΙΧΑΗΛ ΤΣΑΚΙΡΑΚΗΣ
ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ