ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΚΡΗΤΗΣ - THEOLOGOI-KRITIS.SCH.GR

ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

  • Μεγαλύτερο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Προκαθορισμένο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Μικρότερο μέγεθος γραμματοσειράς
Αρχική Αρθρογραφία Ο Ακάθιστος Ύμνος

Ο Ακάθιστος Ύμνος

E-mail Εκτύπωση

Κυκλοφόρησε το πόνημα του συναδέλφου Ιωάννη Γαρυφαλλάκη, Ο Ακάθιστος Ύμνος, Οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου, Απόδοση στη δημοτική.

Από την εισαγωγή του βιβλίου, αντιγράφουμε τον χαιρετισμό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Προικοννήσου κ. Ιωσήφ.

"Η ευλάβεια προς την Υπεραγία Θεοτόκο αποτελεί κριτήριο Ορθοδοξίας. Όσοι δεν τιμούν την Πανάχραντο Μητέρα του Κυρίου μας ως κατά αλήθειαν Θεοτόκο, είναι «έκτος της θεότητας» και «άθεοι», κατά την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων. Όσοι δεν δέχονται την Μητέρα δεν μπορούν να έχουν τον Υιόν. Και μη έχοντας τον Υιό, δεν μπορούν να κατευθυνθούν προς τον Πατέρα.

Οι πιστοί βάζουμε εδαφιαία μετάνοια ενώπιον του μεγάλου μυστηρίου που αποτελεί το πανίερο πρόσωπο της Παναγίας Παρθένου, και κατασπαζόμαστε δουλικώς τα ίχνη των αχράντων ποδών της Πρώτης μετά τον Ένα, της Μητέρας μας -κατά την υιοθεσία του Αγίου Βαπτίσματος- Εκείνης, που είναι το «μεθόριον» μεταξύ κτιστής φύσεως και Ακτίστου. Και ανοίγουμε τα φυλλοκάρδια μας για να βρούμε ό,τι πιο ευωδιαστό λουλούδι διαθέτει ο ανθρώπινος λόγος και να το καταθέσουμε με ακρότατη ευλάβεια ενώπιον Εκείνης, που, κατά την ωραία έκφραση του Αγ. Ανδρέου Αρχιεπισκόπου Κρήτης, είναι «μετά Θεόν η θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα»! Αυτή που πρώτη και μειζόνως όλων κατέστη κατά χάριν Θεού θεός, εθεώθη δηλαδή, όπως είναι ό προορισμός μας. Κανείς ποτέ, όσο μεγάλος Άγιος κι αν αξιωθή να γίνη, δεν θα γίνη τόσο θεός, όσο ή Παναγία Μαρία!

Μας παίρνει τον νου, μας ξεσηκώνει τον λογισμό και αιχμαλωτίζει τη διάνοιά μας το ανυπέρβλητο κάλλος Της! Η παρθενική Της καθαρότητα, η απύθμενη ταπείνωσή Της, η απόλυτη εθελουσία υποταγή του ανθρωπίνου θελήματος στην «προαιώνιον βουλήν» του Θεού με το: «ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι, κατά το ρήμα σου!», που είπε στον Αρχάγγελο κατά τον Ευαγγελισμό! Αυτή είναι ή «περίδοξος ωραιότης» των μητέρων και, ταυτόχρονα, «της παρθενίας το ευώδες κειμήλιον»! ΕΙναι «ή Άνθρωπος»! Η θυγατέρα του Βασιλέως, της Οποίας «πάσα ή δόξα έσωθεν» υπάρχει. Τόσο από την προσωπική Της μοναδική και ανεπανάληπτη ανθρωπίνως μέχρι της συντέλειας του αιώνος αρετή, όσο και από την θεία κυοφορία και παρθενική γέννηση του Μονογενούς Υιού και Λόγου του Θεού! Είναι ή «πεποικιλμένη τη θεία δόξη» Παντάνασσα, ή Βασίλισσα όλων των κόσμων. Είναι η αιωνία Γυναίκα, η Νέα Εύα που αφάνισε την κατάρα και τα δάκρυα της πρώτης Εύας, φέρνοντας στον κόσμο μας και στην Ιστορία τον Νέο Αδάμ, τον φύσει Θεό και τέλειο Άνθρωπο, κατά την πολλή Του αγαθότητα μέχρις ημών συγκαταβάντα. Είναι ή Παγκόσμιος Χαρά, το αγαλλίαμα και σεμνολόγημα της όλης Δημιουργίας, η Κεχαριτωμένη! Επ’ Αυτή πράγματι «χαίρει πάσα ή κτίσις, αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων το γένος», γιατί ό Παλαιός των Ημερών, ο Αχώρητος Παντί, ο απερινόητος Θεός, Εκείνην βρήκε άξια και Την επέλεξε και Την έκαμε Ναό Του, έκαμε θρόνο Του τη μήτρα Της, και τη γαστέρα Της «πλατυτέραν ουρανών απειργάσατο»! Κοντά Της νιώθουμε πως δεν είμαστε ορφανοί. Έχουμε Μάννα! Μάννα γλυκύτατη, φιλοστοργώτατη, τρυφερώτατη, συμπαθέστατη, έτοιμη να τρέξη σε βοήθεια μας, έτοιμη να μας άνοιξη δρόμο για τον Σωτήρα μας Υιό Της! Μα και ως Ελληνορθόδοξο Γένος, τη ζούμε από αιώνες πολλούς ως την «Υπέρμαχο Στρατηγό» μας, την «Αγία Σκέπη» μας «εκ πάσης των εχθρών επιβουλής», και Της επιγράφουμε ευγνωμοσύνη για αναρίθμητες ευεργεσίες και, σωστικές επεμβάσεις, και Της συνθέτουμε Κοντάκια Ύμνου Ακάθιστου για να Της πούμε ευχαριστώ και να Της ψάλουμε το «Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε»!

Έτσι βιώνει και ο καλός εργάτης του Ευαγγελίου και των γραμμάτων, ό σεβαστός μου δάσκαλος κ. Ιωάννης Γαρυφαλλάκης, το μυστήριο της Θεοτόκου, και φλέγεται να καταστήση πολλούς «κοινωνούς της ευφροσύνης» του, με την έκδοση του μετά χείρας ερμηνευτικού βοηθήματος. Του οφείλω πολλά, από το πρώτο έτος των γυμνασιακών μου σπουδών, προ σαραντατριών ετών στη Σητεία. Τον αγάπησα και τον αγαπώ και εκτιμώ πάντοτε. Τιμά το όνομα του δασκάλου και τον τίτλο του θεολόγου με τη σεμνή, ταπεινή, προσευχητική, ιεραποστολική και με ζέουσα αγάπη πορεία του. Τον συγχαίρω και ευλογώ από κέντρου ψυχής και αυτόν και το πόνημά του, ευχόμενος «περισσεύειν μάλλον», δια πρεσβειών της Θεοτόκου και υπό την προστασία Της".

Τελευταία Ενημέρωση στις Τετάρτη, 27 Απρίλιος 2011 22:57  

Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση