ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΚΡΗΤΗΣ - THEOLOGOI-KRITIS.SCH.GR

ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

  • Μεγαλύτερο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Προκαθορισμένο μέγεθος γραμματοσειράς
  • Μικρότερο μέγεθος γραμματοσειράς
Αρχική Αρθρογραφία Αμύνεσθαι περί "πάρτης" ή τα "πάντα για την τιμή" !

Αμύνεσθαι περί "πάρτης" ή τα "πάντα για την τιμή" !

E-mail Εκτύπωση

Ο γνωστός Κωνσταντινοπολίτης χρονογράφος Παύλος Παλαιολόγος, με τη λιτότητα και ακριβολογία της πένας του έγραφε στις 29 Οκτωβρίου 1940 στο ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ:

«Σειρήνες και κωδωνοκρουσίες. Δευτεριάτικο πρωινό. Ανήσυχες μορφές στα παράθυρα. Κοιτάζονται οι γείτονες, συνεννοούνται με το βλέμμα και μένουν σύμφωνοι. Τα πάντα για την Τιμή. Δεν είναι η μανία του πολέμου που τους εμπνέει, δεν είναι το πάθος της περιπέτειας. Είναι η αίσθηση της αξιοπρέπειας. Όταν αυτή είναι εκτεθειμένη σε κινδύνους, τότε το τροπάριο της ειρηνοφιλίας διακόπτεται. Όχι από αγάπη προς τον πόλεμο. Από αγάπη προς αυτήν την Ειρήνη. Γιατί τίποτα δεν εξυπηρετεί την Ειρήνη χειρότερα από τη καλοπροαίρετη διάθεση των λαών να δέχονται ραπίσματα. Κακός είναι ο πόλεμος. Αλλά δεν υπάρχει κάτι πιο απαίσιο κι απ' αυτόν, η λάσπη που πέφτει και κηλιδώνει τις υπολήψεις των λαών, όταν θελήσουν να την αποφύγουν με θυσία της Τιμής τους. Τέτοιες κηλίδες δεν είναι ικανό τίποτα να τις καθαρίσει. Ούτε το σβήσιμο της γενεάς που τις έχει προκαλέσει. Οι γενεές φεύγουν, αλλά μένουν οι σελίδες της Ιστορίας, για να θυμίζουν τη ντροπή…».

Όλο το βάρος του κειμένου πέφτει στη φράση: «Τα πάντα για την τιμή»! Σε μια στιγμή πολύ δύσκολη για την πατρίδα, ναι, «Τα πάντα για την τιμή»! Έτσι θα έγραφε πάλι και σήμερα αν ζούσε ο Παλαιολόγος. Οπωσδήποτε, όμως, προβάλλοντας την πρόταση διαφορετικά. Σήμερα, όπως ακούγεται από παντού, και όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, η πατρίδα μας κινδυνεύει και μάλιστα όχι όπως το ’40, γιατί τότε υπήρχε η ένοπλη απειλή του πολέμου, ενώ σήμερα έχομε την επέλαση των κατακτητών δι’ άλλης οδού και δι’ άλλων μέσων. Και υπάρχει μεγάλη διαφορά.

Τότε βρέθηκε ένας άνθρωπος, ο τότε κυβερνήτης της χώρας, και πύκνωσε όλη την αντίσταση του Ελληνικού λαού σε μια μόνη λέξη: το θρυλικό ΟΧΙ. Τώρα η χώρα έχει παραδοθεί στη μεθοδευμένη κατάκτηση των τοκογλύφων ξένων αγορών της Ενωμένης  (τάχατες) Συμμαχίας,, βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου, και μάλιστα από διατεταγμένους μισθοφόρους της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Από αυτούς, δυστυχώς, που ο λαός εξέλεξε για να προασπίζουν τα δικά του συμφέροντα και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδος του. Κι όμως αυτοί την παρέδωσαν  στη χλεύη και την ατίμωση.

Από τα πανάρχαια χρόνια, την εποχή του Ομήρου, δια στόματος του Έκτορος στην Ιλιάδα, οι Έλληνες είχαν προ οφθαλμών το  «αμύνεσθαι περί πάτρης»! Και τα πάντα: «πατρός τε και μητρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερόν εστιν  η πατρίς και σεμνώτερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’  ανθρώποις τοις νουν έχουσι». Δηλαδή: και από τον πατέρα και από την μητέρα και απ’  όλους τους προγόνους πολυτιμότερη είναι η πατρίδα,  πιο σεβαστή και πιο ιερή και σε μεγαλύτερη εκτίμηση ακόμη και από τους θεούς και τους ανθρώπους, γι’  αυτούς που έχουν μυαλό (Πλάτωνος διάλογοι-Κρίτων).       Τώρα άλλαξαν οι αξίες. Τα κατάφεραν μια χαρά οι φίλοι μας, με τα κηρύγματά τους περί διεθνισμού, παγκοσμιότητας και συναδέλφωσης των λαών – που ποτέ δεν πίστεψαν - , τα οποία αβασάνιστα και με  αφέλεια ή συμφέρον (;) ο Θεός οίδε, καταβρόχθισαν οι κάθε λογής γραικύλοι, να μας κάνουν απάτριδες. Όποιος μιλούσε τα τελευταία είκοσι-τριάντα χρόνια για φιλοπατρία λοιδορείτο, όπως και για τη γλώσσα και για τα δικαιώματα των Ελλήνων εντός και εκτός συνόρων. Η δε Ελληνοχριστιανική Παιδεία και η Ιστορία του Έθνους βρίσκονταν και βρίσκονται σήμερα πολύ περισσότερο εν διωγμώ και διαστροφή.

Σ’ αυτή την αντιστροφή των αξιών εντάσσεται και η παραλλαγή του αρχαίου γνωμικού «αμύνεσθαι περί πάτρης» με τον σκωπτικό τίτλο του σημερινού κειμένου «αμύνεσθαι περί "πάρτης"». Ο καθένας για την πάρτη του. Η άμυνα για την τσέπη και τον εαυτούλη του. Από την εποχή του Ομήρου ως την εποχή του Παλαιολόγου το ’40 "τα πάντα για την τιμή". Σήμερα, ποιάς αξίας η τιμή στέκεται όρθια και ποιοι είναι αυτοί που θα βάλουν να στήθη τους μπροστά να την υπερασπισθούνε; Οι νεκροθάφτες των αξιών; Ποιοι είναι αυτοί που έχουν το σθένος να εκφράζουν βιωματικά, ότι «δεν αρκεί απλώς να ρητορεύεις για το μεγαλείο του έθνους, αλλά να προσφέρεσαι πραγματικά όταν η πατρίδα σε χρειάζεται;»

Παρά ταύτα, πιστεύομε ότι υπάρχουν ακόμη, έστω και λίγοι, φορείς κι διάκονοι αξιών, που αποτελούνε τη μαγιά για να μη χαθεί η Ελληνική φύτρα. Η πίστη στην πρόνοια του Θεού, και στις αιώνιες αξίες που στεριώθηκαν πάνω στα ατίμητα Ελληνοχριστιανικά ιδανικά της Ρωμιοσύνης, αποτελούνε και πάλι τα ισχυρά αντισώματα και την αντίσταση του σύγχρονου Ελληνισμού. Στο σχολείο, στην Εκκλησία, στην Πολιτεία. Μα θα πείτε: είμαστε λίγοι! Ναι, «είμαστε λίγοι μα και αμέτρητοι», όπως έλεγε ο αείμνηστος Πατριάρχης Αθηναγόρας.

Τις ημύνθη περί πάτρης;

Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.

Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους! Τότε σ' εξεθέωναν οι προεστοί κ' οι 'γυφτοχαρατζήδες', τώρα σε 'αθεώνουν' οι βουλευταί κ' οι δήμαρχοι.

Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν 'φούρνους με καρβέλια', δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ' τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, όν ήθελαν παρουσιάσουν.

Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει τη φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού…

Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθορά, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ' επιδεξιώτερον τον κόθορνον.

Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας.

Αλέξανδρoς Παπαδιαμάντης, στην εφημερίδα «Ακρόπολις» 115 χρόνια πριν…..

Τελευταία Ενημέρωση στις Σάββατο, 05 Νοέμβριος 2011 12:24  

Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση
Διαφήμιση