ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Κ. ΔΟΥΝΔΟΥΛΑΚΗ
ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΥΜΝΟΛΟΓΙΚΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ Β΄
Του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου
Ευαγγέλου Παχυγιαννάκη
Πάντα όταν παίρνεις ένα βιβλίο και, μάλιστα, βγαλμένο από την γραφίδα κάποιου φίλου, γεμίζεις από χαρά. Χαρά, όχι μόνο γιατί σε θυμήθηκε και έστειλε έτσι τυπικά το πόνημά του από υποχρέωση, αλλά γιατί σε νοιώθει δικό του και θέλει να μοιραστεί μαζί σου τον κόπο του και τη χαρά του γι’ αυτό το νεογέννητο πνευματικό του παιδί. Αυτή τη χαρά ένοιωσα και μάλιστα πολλαπλάσια, γιατί το βιβλίο αυτό με τον τίτλο: «ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΥΜΝΟΛΟΓΙΚΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ, Β΄ », είναι γραμμένο από ένα νέον πνευματικό εργάτη – επιστήμονα, στο ευλογημένο σκάμμα της αγίας μας Εκκλησίας και ειδικότερα στους ευαίσθητους μυσταγωγικούς τομείς της Αγιολογίας και Υμνολογίας.
Ο Εμμανουήλ Κ. Δουνδουλάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης και είναι διδάκτορας (άριστα) του Τμήματος της Θεολογίας (2006) του Α.Π.Θ. Μεταπτυχιακές Σπουδές (άριστα) πραγματοποίησε στο Τμήμα Θεολογίας του Α.Π.Θ., καθώς και σε Πανεπιστήμια της Ελβετίας (2000). Είναι Διπλωματούχος στην Ελληνική Παλαιογραφία, όπως και Management – Marketing. Επίκουρος Καθηγητής εκλέχτηκε (2008) στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Ακαδημία Ηρακλείου Κρήτης, όπου και διδάσκει από της συστάσεώς της, με γνωστικό αντικείμενο την Αγιολογία και την Υμνολογία. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Πανεπιστημιακής Ομάδας Θεολογικών και Φιλοσοφικών Διερευνήσεων, της Παγκρήτιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Πανελλήνιας Ένωσης θεολόγων, του Παγκρήτιου Θεολογικού Συνδέσμου κ. ά.
Ο Ε. Δ. έχει εκδώσει δεκατρία βιβλία Θεολογικού και Λογοτεχνικού (Ποίησης) ενδιαφέροντος, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και ο « Α’ Τόμος των Αγιολογικών και Υμνογραφικών Μελετημάτων» του (2006). Ο Β΄ , υπό παρουσίαση Τόμος, όπως και ο Α συμπεριελήφθησαν στις Εκδόσεις «Π. Σ. Πουρναρά» και στόχον έχουν την «εξοικείωση του αναγνώστη με τμήμα του Αγιολογικού και Υμνολογικού Επιστητού» και την «πληροφόρησή του για άγνωστες ή λιγότερο γνωστές πτυχές και θέματα που άπτονται των συγκεκριμένων γνωστικών αντικειμένων», όπως σημειώνει στον πρόλογό του ο συγγραφέας.
Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη, για καθαρούς μεθοδολογικούς λόγους. Στο πρώτο περιλαμβάνονται οι Αγιολογικές Μελέτες, που «αναφέρονται σε Αγίους, που εντάσσονται στο Κρητικό (Τοπικό), αλλά και Γενικό Αγιολόγιο της Εκκλησίας και αφορούν την καταγραφή ονομάτων, διαφοροποιήσεων στο περιεχόμενο των βίων των Αγίων, στο πέρασμα των αιώνων καθώς επίσης και συγκριτική έκθεση πτυχών του περιεχομένου τους» (Βλ.: Εισαγωγή, σελ.14). Ειδικότερα το Α Μέρος περιλαμβάνει:
Ι. Κρήτες Άγιοι στον «Συνξαριστή» του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. 2. Άγνωστοι ‘Άγιοι, Επίσκοποι Γορτύνης, των πρώτων αιώνων μετά Χριστόν σε Σιναϊτικούς κώδικες. 3. Ο Απόστολος Παύλος και οι μετ΄ αυτόν υπομνηματιζόμενοι Ισαπόστολοι Άγιοι στα Συναξαριακά Κείμενα του 10ου αιώνος (Εισαγωγικές Παρατηρήσεις). 4. Άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας που φένουν το προσωνύμιο «Σημειοφόρος». 5. Ο Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ως Άγιος, στη ζωή της Εκκλησίας.6. Άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας που φέρνουν το προσωνύμιο «Κηπουρός». 7. Η φιλανθρωπία στους βίους Αγίων Βασιλειανό Μηνολόγιο. 8. «Υδάτων στάση» σε βίους Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. 9. Καύση νεκρών και Ιερά Λείψανα στην προοπτική της Αναστάσεως του Χριστού (Ερανιστής εμπειριών από τους βίους των Αγίων). 10. Άγιοι του πρώτου Δεκαημέρου του μηνός Δεκεμβρίου, με λείψανα στη Βενετία (Αγιολογικές και Εορτολογικές Παρατηρήσεις).
Στο δεύτερο μέρος περιλαμβάνονται οι Υμνολογικές Μελέτες, που «θεραπεύουν το γνωστικό αντικείμενο της Υμνολογίας» (Βλ.: Εισαγωγή, ό.π.). Ειδικότερα, το Β΄ Μέρος περιλαμβάνει: 1. Άγιοι και Όσιοι διαλάμψαντες εν Κρήτη, στο Υμνογραφικό έργο του Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου (+1991). (Σχεδίασμα Καταλόγου). 2.Άγιοι του πρώτου Δεκαημέρου του μηνός Δεκεμβρίου, με λείψανα στη Βενετία (Βραχείες Υμνολογικές παρατηρήσεις). 3. Υμνογραφικά πρωτόλεια του Εμμανουήλ Κ. Δουνδουλάκη. 4. Ερμηνευτικές παρατηρήσεις σε εκλεκτούς ύμνους της Αναλήψεως του Κυρίου, με δογματικό περιεχόμενο.
Τέλος, ακλουθούν το SUMARY και η προέλευση των Μελετών, που καταδεικνύουν την αρτιότητα των μελετημάτων.
Σε όλα τα κεφάλαια είναι εμφανής η εμβρίθεια του συγγραφέα και η αξιοποίηση των Πηγών, στις οποίες με άνεση προστρέχει και φιλόστοργα ερευνά, απ’ όπου επιμελώς συλλέγει τις πληροφορίες και τις προσφέρει στον αναγνώστη ως ανθοδέσμη μυρίπνοη των επιστημονικών του δραγμάτων.
Στο δεύτερο μέρος, ο συγγραφέας, παραθέτει ορισμένα από τα «υμνογραφικά» του «πρωτόλεια», όπως ονομάζει τις υμνολογικές του συνθέσεις, και είναι τα πρώτα πετάγματα των υμνογραφικών εμπνεύσεων που αποτολμά, στον πλουσιότατο ανθόκηπο της Ορθοδόξου Υμνογραφίας. Ειλικρινά χαιρόμαστε γι’ αυτό. Και ευχόμαστε ολοψύχως όχι μονάχα ως επιστήμονας ανθοκόμος να πρυτανεύει, αλλά και ως επιμελής μαθητής, που πάντοτε απεδείχθη, να θητεύσει ευδοκίμως στον πλουσιότατο λειμώνα των αγιασμένων Υμνογράφων της Εκκλησίας μας και να αποβεί δόκιμος διάκονος της λειτουργικής τέχνης της Υμνογραφίας, η οποία βοηθά την ψυχή του πιστού μυσταγωγικά και αναγωγικά, να εισέρχεται στον μυστικό κόσμο της βιωματικής Θεολογίας.
Το ευχόμαστε, από καρδιάς, και το ελπίζομε.
