KHΠΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΩΔΩΝ

ς΄ ΩΔΗ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΙΩΝΑ ΤΟΥ  ΠΡΟΦΗΤΟΥ

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

Η υπόθεση της παρούσης προσευχής είναι πως ο προφήτης Ιωνάς προστάχτηκε από το Θεό να πάει στη Νινευί τη μεγάλη πόλη των Ασσυρίων να κηρύξει εκεί και να πει έτι τρεις ημέραι και Νινευί καταστραφήσεται με σκοπό οι κάτοικοι στην πόλη να ακούσουν το κήρυγμά του και να μετανοήσουν από τις κακίες τους αφού κάθε κακία και παρανομία μεταχειρίστηκαν ζώντας σε ασέλγεια και μαγείες και φαρμακείες σχολάζοντας που ήταν και το εξαίρετο έργο των Ασσυρίων και Χαλδαίων ώστε κι ο προφήτης Ναούμ να πεί γι’ αυτήν την πόλη ω πόλη αιμάτων όλη ψευδής αδικίας πλήρης πόρνη καλή και επίχαρις ηγουμένη φαρμάκων η πωλούσα έθνη εν τη πορνεία αυτής και λαούς εν τοις φαρμάκοις αυτής.

Κι επειδή ο Ιωνάς προγνώρισε ως προφήτης πως ο Θεός φιλάνθρωπος είναι και δε θα αφανίσει την πόλη αν μετανοήσουν οι κάτοικοί της εκ τούτου έμελλε να βγει ψευδής η προφητεία του το οποίο νόμιζε πως ήταν άτοπο και τυχόν στοχάζονταν πως μη αφανίζοντας ο Θεός την πόλη για φιλανθρωπία έμελλαν κι οι πολίτες της να τον κακοποιήσουν και γιατί φάνηκε ψευδοπροφήτης και γιατί ματαίως του έβαλε σε τόση κακοπάθεια και μετάνοια για τούτο έφυγε από προσώπου Κυρίου και κατέβηκε στην Ιόππη δηλαδή στους Θαρσείς δηλαδή Καρχηδόνα πόλη Αφρικής κι έδωσε το ναύλο και εισήλθε εκεί.

Αλλά ο Θεός ξεσήκωσε μεγάλη φουρτούνα στη θάλασσα και αυτή δεν έγινε σε όλα τα μέρη της παρά μόνο σε κείνο τον τόπο που ήταν τριγύρω στο καϊκι του και τα λοιπά μέρη της ήταν γαλήνια γιατί όσο η φουρτούνα ήταν κοινή σε όλα τα μέρη της θάλασσας πώς θα εγχειριζόντουσαν οι ναύτες να βρουν με λαχνό κι η φουρτούνα ήταν το αίτιο; Αφού πολλάκις τέτοια φουρτούνα ακολουθεί κι οι ναύτες λαχνούς δε ρίχνουν αλλά τότε βλέποντας την παράδοξη αυτή και υπερφυσική φουρτούνα και πως τα λοιπά πλοία που βρέθηκαν στα άλλα μέρη της θάλασσας είχαν γαλήνη και έπλεαν άφοβα και μόνον το δικό τους πλοίο κινδύνευε από τη φουρτούνα τότε βλέποντάς το αυτό αναγκαίως στοχάστηκαν πως κάποιος από αυτούς ήμαρτε στο Θεό και για τούτο ο Θεός τους έφερε τέτοια φουρτούνα και για τούτο έβαλαν λαχνούς να βρουν ποιος είναι ο αίτιος της φουρτούνας κι ο λαχνός έπεσε στον Ιωνά και λοιπόν αφού οι ναύτες τον έριξαν στη θάλασσα κατά άδεια πάλι του ιδίου έγινε τότε μεγάλη γαλήνη κι ο Θεός πρόσταξε ένα κήτος φάλαινα ονομαζόμενο και τον κατάπιε και για τούτο βρέθηκε μέσα στην κοιλιά του κήτους ζωντανός τρεις μέρες χωρίς να λάβει καμιά βλάβη ή διαφθορά κι εκεί μέσα που βρέθηκε φώνησε την προσευχή αυτή στην εξήγηση της οποίας ήδη έχουμε έρθει.

3.Βλέποντας ο προφήτης εδώ πως και μόλο που καταπόθηκε από το μέγα κήτος εκείνο δε βλάβηκε όμως τελείως από αυτό ούτε κατά το σώμα ούτε κατά την ψυχή και τις φρένες αλλά βρέθηκε στην κοιλιά του κήτους σα μέσα σε κατοικία και θάλαμο και μάλιστα ξέροντας κι ότι έσφαλε στο Θεό και παράκουσε την προσταγή Του γι’ αυτό πάντα κάνει προς το Θεό την παρούσα προσευχή κι εκείνος που πρότερα νόμιζε πως ο Θεός επιφαίνεται μόνο στην Ιερουσαλήμ και Ιουδαία τώρα Αυτόν βρίσκει παρόντα μέσα στην κοιλιά του κήτος και για τούτο ευχαριστεί το Θεό που τον φύλαξε αβλαβή και λέει πως εισάκουσε την προσευχή του.

πώς το γνώρισε αυτό; Ή εξ αποκαλύψεως του ίδιου του προφητικού Πνεύματος ή εκ του εικότοες και ακολούθου γιατί στοχάστηκε πως αν ο Θεός δεν εισήκουσε την προσευχή του δε θα διαφυλάσσονταν ζωντανός και αβλαβής μέσα στα σπλάχνα τέτοιου παμφάγου θηρίου και τη γαστέρα του ονομάζει άδου κοιλία του κήτους τούτου και γιατί το ζώο αυτό είναι φύσει θααντηφόρο και κατά τη φυσική ακολουθία του γεγονότος αφού νεκρός ήταν ο προφήτης σε τέτοιο θανατηφόρο θηρίο όταν βρέθηκε αλλά έμεινε ζωντανός υπέρ φύσιν μόνο με τη θεία χάρη και πρόνοια φυλασσόμενος και τρίτον γιατί ο προφήτης καθότι τύπος Χριστού που διαπέρασε μέσα στην καρδιά της γης τρεις μέρες και τρεις νύχτες για τούτο πρεπόντως εισήλθε στην κοιλιά του άδη και έμπροσθεν λέει απέρριψάς με εις βάθη καρδίας θαλάσσης ώστε με τη λέξη καρδίας να συμφωνεί ο τύπος με τον τυπούμενο αφού και με το Χριστό καρδία και ιωνά καρδία παραλαμβάνεται.

Και βλέπε εδώ αναγνώστη ένα παράδοξο πράγμα ο τυπούμενος Χριστός κι ας γεύτηκε το θάνατο αληθώς και πραγματικώς πέθανε είπε όμως πως θα κάνει μέσα στην καρδιά της γης τρεις μέρες και τρεις νύχτες κι όχι μέσα στην κοιλιά του άδη ή του θανάτου ούτως έσται ο Υιός του ανθρώπου εν τη καρδία της γης τρεις ημέρας και τρεις νύκτας κι ο τύπος αυτός του προφήτη κι ας μη πέθανε αληθώς αλλά μόνο εν σκιά θανάτου έγινε και μόλο τούτο έγινε εν τη κοιλία του άδου και η αιτία λοιπόν της διαφοράς των λόγων οφείλεται στο ότι για τούτο είπε ο Κύριος τον ευκολότερο λόγο δηλαδή έσται εν τη καρδιά της γης γιατί σ’ Αυτόν ως Κύριο και Θεό του παντός κι ο θάνατος ήταν αυτεξούσιος και η ανάσταση και για τούτο και καρδιά γης ονόμασε όχι μόνο κι όχι θάνατο ή άδη καθότι ευκολότερα να λυτρωθεί κανείς από την καρδιά της γης παρά από την καρδιά του θανάτου και του άδη κι ο προφήτης εδώ είπε το δυσκολότερο πως ήταν μέσα στην κοιλιά του άδη γιατί δεν ήταν στην εξουσία του να βγει από κει και να αναστηθεί και για τούτο όπως στον άδη βρέθηκε όσο στη φύση του πράγματος και ενθυμήθηκε το όνομα του άδη.

Αλλά κι ο Κύριος στη θλίψη του Σταυρού όταν βρέθηκε βόησε προς τον Πατέρα Πάτερ άφες αυτοίς κι εισακούστηκε παρά του Πατρός επειδή αφάθηκαν οι αμαρτίες όσων Τον πίστεψαν και κοιλία άδου κι ο σταυρός γιατί γέννησε το θάνατο του Κυρίου και την κατάβασή Του στον άδη. Μαθαίνουμε από αυτό το ρητό κι εμείς οι αναγνώστες πως πρέπει να μιμούμαστς την αρετή του προφήτη και να αγρυπνούμε και να προσκαρτερούμε αδιακόπως στις προσευχές γιατί αν ο Ιωνάς δεν ήταν συνηθισμένος να προσεύχεται παντοτινά και αν δεν είχε μελέτη ακατάπαυστο έργο αγίας προσευχής βέβαια δε θα ενθυμείτο να προσευχηθεί και να παρακαλέσει το Θεό κλεισμένος μέσα στην κοιλία του κήτους και σε τέτοια ανάγκη και φόβο αφού εν καιρώ κινδύνου όταν κάθε άνθρωπος από το φόβο του έπρεπε να παγώνει ή να τρελλαθεί κι όχι να χει το νου του να προσευχηθεί αυτός όμως ο τρισμακάριος σα να βρέθηκε μέσα σε καμιά νυφική κάμαρα έτσι αφόβως και με άνεση προσευχήθηκε κι έτσι και μεις αν δεν έχουμε έργο ακατάπαυστο και συνήθεια να προσευχόμαστε δε θα ενθυμηθούμε να προσευχηθούμε όταν μας ακολουθεί κανένας πειρασμός κι ακολούθως δε θα ελευθερωθούμε από αυτόν.

Σημειωσε πως ο Θεολόγος Γρηγόριος κι ο Κοσμάς ο μελωδός λένε πως ο προφήτης όταν προσευχήθηκε στην κοιλιά του κήτους είχε υψωμένα τα χέρια σταυροειδώς ώστε νοτίου θηρός εν σπλάχνοις παλάμας Ιωνάς σταυροειδώς διεκπετάσας το σωτήριον πάθος προδιετύπου σαφώς κι αυτό δεν είναι παράδοξο καθότι και η άρση των χεριών είναι σύνηθες στην προσευχή κι η κοιλία του κήτους τόσο ευρύχωρη ώστε να μπορεί μέσα της ο προφήτης να εξαπλώσει τα χέρια του.

4.Καρδιά λοιπόν θαλάσσης όταν ακούς αναγνώστη ενθυμήσου τον Κύριο που είπε ότι θα γίνει στην καρδιά της γης και βλέπε πως με τη λέξη της καρδιάς συμφωνεί ο τύπος με την αλήθεια όπως προείπαμε και με πολλούς τρόπους όμως και λέξεις φανερώνει την περίστασή του ο προφήτης εδώ ώστε με αυτές να πλατύνει και μεγαλύνει τη θεία χάρη και ευεργεσία και προς τούτοις και να δέιξει μεγάλη δύναμη πως έχει ο Θεός που μπορεί να σώσει τον άνθρωπο από κάθε κακό κι ας είναι το πλέον φοβερότερο γιατί δεν είπε απλώς βάθη μόνο παρά πρόσθεσε και καρδίας αφού η καρδιά φαίνεται πως είναι το πλέον εσωτερικό σπλάχνο του ζώου και κυριότερο και για τούτο κι ο προφήτης υπερβολή εδώ δείχνοντας είπε σε βάθη καρδίας θαλάσσης σα να λεγε πως με απέρριψες Κύριε στα πλέον εσωτερικά και βαθύτερα μέρη της θαλάσσης επειδή και το κήτος στα βάθη της θαλάσσης διατρίβει και του κήτους πάλι τα εσώτατα και βαθύτατα σπλάχνα με περιέλαβαν και ποταμοί οι προσβολές και τα χτυπήματα των κυμάτων που καταποντίζουν όσους ρίχνονται μέσα τους κι επειδή ποταμοί εισέρχονται και στη θάλασσα για τούτο όποιος πειρκυκλώνεται από τη θάλασσα ακολούθως περικυκλώνεται και από τους ποταμούς.

Όταν λοιπόν λέει ήμουν μέσα στο πλοίο πολλούς μετεωρισμούς είχα επειδή κι αυτό μετεωρίζονταν και υψώνονταν από τα κύματα της θαλάσσης και τέτοιοι μετεωρισμοί και κύματα ήταν δικά Σου Κύριε επειδή συνέστησαν με τη συγχώρηση και άδεια τη δική Σου.

5.Στα τόσα πολλά και μεγάλα κακά όταν βρέθηκα είπα δηλαδή νόμισα με το λογισμό μου πως εγώ απορρίφτηκα μακριά από τους δικούς Σου τους οφθαλμούς κι από τη δική Σου την επισκοπή και πρόνοια Κύριε αλλά αμφιβάλλω και λέω άραγε από τώρα και στο εξής εγώ πλέον θα ζήσω και προσθέσω δηλαδή πλέον θα αξιωθώ άλλη μια φορά να δω τον άγιο ναό Σου στα Ιεροσόλυμα; Άλλως πάλι εξηγούμενο λέει πως ξέρω Κύριε πως παραδόξως με έσωσες μέσα στην κοιλιά του κήτους όταν βρέθηκα αλλά αμφιβάλλω αν θα βγω κιόλας από κει αβλαβής και αν θα δω το φως του ήλιου και της ζωής άλλη μια φορά ώστε να φτάσω και σ’ αυτόν το ναό τον άγιό Σου να Σε δοξολογήσω κατά τον πόθο μου τριπόθητον ποιείται εισελάσαι αυτό τον θείον ναόν και τέτοιας χάριτος εύχεται τυχείν.

Αρμόζει το ρητό και στον Κύριο επειδή εναντίον Του όρμησαν οι μετεωρισμοί και υπερηφάνειες της μετέωρης και ακατάστατης συναγωγής των Ιουδαίων και εναντίον Του κινήθηκαν τα κύματα δηλαδή τα πολυποίκιλα πάθη που εδώ λέει πως είναι του Πατρός επειδή και κατά συγχώρησή Του ήρθαν εναντίον του Υιού και τότε επί του σταυρού κρεμάμενος ο Δεσπότης Χριστός είπε και το Θεέ Μου Θεέ Μου ίνα τί Με εγκατέλιπες; Που είναι όμοιο με το απώσμαι εξ οφθαλμών Σου που λέει εδώ ο τύπος του Χριστού προφήτης κι είπε το παραπάνω λόγιο ο Κύριος κατά την ανθρώπινη τη συνήθεια γιατί οι άνθρωποι συνηθίζουν να λένε πως εγκαταλείφθηκαν από το Θεό όταν συγχωρεθεί να πέσουν σε τέτοιους θανατηφόρους πειρασμούς και για τούτο και κείνα που οι άλλοι άνθρωποι ήταν ακόλουθο να λένε για τον Κύριο πως εγκαταλείφθηκε δηλαδή γιατί σταυρώθηκε αυτά ο Κύριος λέει για λόγου Του και κατά το νόημα αυτό λέει ο Κύριος δια λόγου και το ακόλουθο λόγιο του προφήτη ώστε άρα εγώ θα επιβλέψω άλλη μια φορά στο σώμα μου που ναι ναός άγιός Σου Πάτερ γιατί υπό Σου κατασκευάστηκε με την αρχιτεκτονία του Πνεύματος; Και άρα θα το λάβω άφθαρτο από την ανάσταση; Κι ας μη νομίσει κανείς πως ο λόγος αυτός δείχνει τον Κύριο πως δεν ήξερε αν θα αναστηθεί όχι ας μην το νομίσει έτσι παρά ας προσέχει στα παραπάνω που λέχθηκαν ότι δηλαδή το λέει ο Κύριος αυτό καθώς έχουν τη συνήθεια οι άνθρωποι να λένε.

6.Ποικιλοτρόπως και με πολλές λέξεις και ομοιώματα παρασταίνει ο προφήτης τη συμφορά που παθε για να πλατύνει την ευεργεσία του Θεού επειδή λέει πως περιλήφθηκε όλος από το νερό που χει το φυσικό ιδίωμα να αφαιρεί την ψυχή δηλαδή να πνίγει όσους πέφτουν μέσα του κι ότι κυκλώθηκε από την εσχάτη και κατώτατη άβυσσο καθότι τα κήτη διατρίβουν στα βαθύτατα πελάγη κι ότι η κεφαλή του δηλαδή αυτός εκ μέρους το όλο λαμβάνεται συνεκδοχικώς κι εισήλθε μέσα στα σχίσματα και τις χαραμάδες των βουνών και φανερώνει με τα λόγια αυτά το μεγαλείο που χε το κήτος και τα όρη και σπήλαια που βρίσκονται στο βάθος της θαλάσσης μέσα στα οποία το κήτος εισήλθε αφού πολλά τέτοια όρη και σπήλαια βρίσκονται στη θάλασσα πανω στα οποία κτυπούν τα καϊκια που πλέουν και συντρίβονται και διαφθείρονται και για τούτο κι οι έμπειροι ναύτες το γνωρίζουν και σπουδάζουν κι αγωνίζονται να μην πλησιάσουν κοντά σε ξέρες της θαλάσσης που ελληνικά ονομάζονται ύφαλοι και όρη και τα της γης που βρίσκονται στα άκρα των βαθέων πελαγών κι εισέρχονται μέσα στα σχίσματα στο βάθος των ίδιων ορέων και σπήλαια.

προς τούτοις λέει εδώ ο προφήτης πως κατέβηκε στη γη του άδη και όχι πως κατέβηκε εκεί γιατί αληθώς δεν πέθανε ούτε κι η ψυχή του κατέβηκε στον άδη αλλά δηλώνει πως του κινδύνου το μέγεθος έτσι απαιτούσε να πει πως φάνηκε πως πέθανε και πήγς στον ίδιο τον άδη όπου αφού κατέβηκε κρατήθηκε σαν από μπεράτες κάτοχους αιώνιους δηλαδή κρατούσαν αιωνίως όσους πέσουν και άλλως ασφαλώς και στερεώς ριζωμένους και ποτέ συντριμμένους εκ του αιώνος από κάποιον άνθρωπο ούτε κι όλως μετασαλεύτηκαν από τη στερεότητά τους και ασφάλεια.

Νοείται και στον Κύριο άβυσσος εσχάτη ο θάνατος που παθε δια λόγου μας κατά το τέλος της ενσάρκου οικονομίας Του ύστερα από τα μύρια πάθη και τις επιβουλές των Ιουδαίων και η κεφαλή του Κυρίου έδυσε και κρύφτηκε στο σπήλαιο του τάφου όπως κι εις σχισμάς ορέων ονομάζεται ο ζωοποιός τάφος Του γιατί ήταν κατασκευασμένος από πέτρα αλλά και σχισμές και η διαίρεση και το σχίσιμο που παθαν τα νοητά όρη δηλαδή οι πονηρές κι υποχθόνιες δυνάμεις των δαιμόνων που συμφωνούν και συμπολεμούν εναντίον μας οι οποίοι κρατούσαν τις ψυχές των πεθαμένων επειδή όρη συνήθως η ΑΓ τόσο τους αγγέλους όσο και τους δαίμονες και προσαρμόζει ο ίδιος στο Χριστό και το κατέβην εις γην ης μοχλοί κάτοχοι αιώνιοι καθότι ο προφήτης πργματικώς δεν κατέβηκε σε τέτοια γη παρά ο Κύριος που κατά την προφητεία του Ησαϊου πύλας χαλκάς συνέτριψε και μοχλούς σιδηρούς συνέθλασε εγώ είπε έμπροσθέν Σου πορεύσομαι και όρη ομαλιώ θύρας χαλκάς συντρίψω και μοχλούς σιδηρούς συγκλάσω και δώσω σοι θησαυρούς σκοτεινούς αποκρύφους και πάλι λέγοντα τον εν δεσμοίς εξέλθετε και τοις εν σκότει ανακαλύπτεσθε και προς τον Ιώβ λέει ο ίδιος ο Κύριος ανοίγονταί σοι φόβω πύλαι θανάτου πυλωροί άδου ιδόντες σε έπτηξαν;

Με τα επόμενα λόγια δείχνει ο προφήτης πως άρχισε να πιστεύει πως καθώς φυλάχτηκε ζωντανός από το κήτος έτσι θα αναζήσει πάλι όπως ήταν πρότερα και για τούτο και εύχεται να το απολαύσει και δε θα το ευχόταν αν από κείνο δεν πίστευε και τούτο πως είναι δυνατό στο Θεό επειδή και τα δυο αυτά κατά φυσικό τρόπο είναι αδύνατα δηλαδή και να φυλαχθεί αβλαβής μέσα στην κοιλία του κήτους και να ζήσει μετά ταύτα και για τούτο ακολουθεί πως σε κείνο που ναι το ένα δυνατό σε κείνον είναι δυνατό και το άλλο εξάπαντος ώστε η ζωή μου λοιπόν αυτή που χω μέσα στο κήτος ας ανέβει σε Σένα απο τη φθορά που φαίνομαι πως έπαθα δηλαδή ας ανέβει στο ναό τον άγιό Σου στα Ιεροσόλυμα όπου Εσύ επιφαίνεσαι στους ιερείς Σου και δοξολογείσαι απο αυτούς ώστε κι εγώ να απολαμβάνω εκεί τη δική Σου τη χαρά αλλά και του Κυρίου η ζωή όχι εκ διαφθοράς δηλαδή διαλύσεως του σώματος επειδή αυτή δεν έπαθε όπως λέει κι ο προφητάναξ ου δώσεις τον όσιόν Σου ιδείν διαφθοράν –ιε΄/15^ος – παρά από μόνη τη φθορά του θανάτου που ναι χωρισμός ψυχής από σώμα ανέβηκε προς τον επουράνιο ναό και προς τον Πατέρα καθώς κι ο ίδιος έλεγε μετά την ανάσταση αναβαίνω προς τον Πατέρα Μου.

7.&8.Δεν είναι λοιπόν ανωφελείς και χωρίς κέρδος οι θλίψεις στους αγίους και για τούτο κι ο προφητάναξ είπε εκ θλίψεως επεκαλεσάμην τον Κύριον και επήκουσέ μου εις πλατυσμόν –ριζ΄/117^ος – κι ο Ησαϊας εν θλίψει εμνήσθημέν Σου κι ο απόστολος η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται κι η υπομονή δοκιμήν και για τούτο κι εδώ ο προφήτης απόκαμα λέει κι ήρθα κοντά να μου βγει η ψυχή μου από το φόβο του κινδύνου αλλά δεν έπεσα σε βλασφημία και γογγυσμό παρά ενθυμήθηκα Εσένα τον Κύριο δηλαδή επικαλέστηκα Εσένα βοηθό μου κι ενθυμήθηκα πως Εσύ είσαι Θεός μου φιλάνθρωπος και θα παραβλέψεις την αμαρτία που κανα παρακούοντας την προσταγή Σου και για τούτο και Σε παρακάλεσα ώστε ούτε προσέγγισε το θάνατο κι απέστην της μνήμης Σου ώστε ας γίνω άξιος να ανέβει σε η προσευχή μου που θα κάνω στο ναό τον άγιό Σου όταν εξάπαντος θα αναζήσω πάλι και είμαι όπως και πρώτα επειδή αν αναζήσω βέβαια θα πάω στο ναό στα Ιεροσόλυμα να προσευχηθώ και άλλως αυτή η προσευχή που τώρα προσευχήθηκα σε Σένα για να ανέβει από τη φθορά η ζωή μου κι αυτή ας έρθει σε Σένα και στους επουράνιο ναό Σου ή και στον κάτω και επίγειο επειδή σε τούτο μόνο έκανε ο Θεός τις πλέον φανερότερες επιφάνειές του όπως είπαμε και οι ευχές και υποσχέσεις πάντων εκεί δέχονταν και για τούτο αναπεμφθείη πάλι η προσευχή μου καθώς και πρότερα από το ναό Σου προς Σε Κύριε αφού συνήθως στο ναό προσεύχονται.

Κι αρμόζεται το ρητό αυτό και στο Χριστό γιατί κι Αυτός όταν έμελλε να πεθάνει ενθυμήθηκε το Θεό και Πατέρα λέγοντας Πάτερ εις χείρας Σου παρατίθημι το πνεύμα Μου αλλά κι ανέβηκε στον ουρανό με το σώμα και παρακαλεί για λόγου μας τον Πατέρα επειδή το ανθρώπινο σώμα που και τώρα φορεί πρεσβεύει και προβάλλεται στον Πατέρα αντί μεγάλης πρεσβείας και ικεσίας να μας ελεήσει αφού για τούτο και προσελήφθη από Αυτόν αφού η μετά σώματος ανάβαση του Κυρίου στο θείο και επουράνιο ναό αυτή θα νοηθεί ως προσευχή υπέρ ημών του Κυρίου που δια του σώματός Του παρακαλεί.

9.&10. Άλλοι που φυλάνς μάταια και ψευδή και ακολουθούν είδωλα και λατρεύουν κι ακολουθούν τα είδωλα και λατρεύουν στους μη όντες θεούς αυτοί δε ζητούν τον έλεό Σου Κύριε γιατί αυτοί κι ας ελεήθηκαν από λόγου Σου και λυτρώθηκαν από διάφορες συμφορές δεν υμνούν όμως ούτε κι μεγαλύνουν το έλεος που τους έκανες παρά το εγκατέλιπαν φαινόμενοι αχάριστοι ή και Σένα το έλεος το δικό τους εγκατέλιπαν οι άθλιοι επειδή αυτοί για μόνο το δικό Σου έλεος γιατί αν Εσύ παρατηρήσεις τις ανομίες τους ποιος από αυτούς θα υπομείνει και ζήσει; Βέβαια ουδείς. Οι άλλοι λοιπόν άνθρωποι έτσι κάνουν αλλά εγώ επειδή όμως λυτρώθηκα και έμεινα αβλαβής από τη θανατηφόρο συμφορά αυτή θα προσφέρω σε Σένα θυσίες μαζί με φωνές ευχαριστήριες κι όσα ευχήθηκα δηλαδή όσα υποσχέθηκα να κάνω για τη σωτηρία μου αυτή θα πληρώσω χρεωστικώς αφού ήταν διορισμένες από τον παλαιό νόμο θυσίες σωτηρίου και για τούτο κι άλλως εις σωτήριον.

Άλλοι το παραπάνω ρητό ερμηνεύουν πως εκείνα θα σου αποδώσουν χρεωστικώς Κύριε όσα προξενούν σε μένα τη σωτηρία αυτά είναι να σε υπακούω και να εκτελώ το έργο του προφητικού μου επαγγέλματος κι άλλως πάλι όσοι τα φυλάνε αυτά δηλαδή οι τιμώντες και περιποιούμενοι τα μάταια και ψευδή είδωλα αυτοί θα πεισθούν στον κλήρο και το λαχνό που πεσε έτσι εγκατέλιπα τον έλεό τους δηλαδή άφησαν το σπλάχνος και τη συμπάθεια που έδειχναν προτύτερα σε μένα και δε θα με ρίξουν στη θάλασσα ελεώντας με παρά ύστερα ασπλάχνως με έριξαν σ’ αυτήν.

Αρμόζει το ρητό τούτο και στους στρατιώτες που φύλαγαν τον τάφο του Κυρίου καθότι ο προφήτης ήταν τύπος του Κυρίου κι η κοιλιά του κήτους είχε τύπο του τάφου και άδου κι αυτοί οι στρατιώτες φύλαγαν μάταια και ψευδή δηλαδή ματαίως κι ανοήτως κόπιασαν φυλάσσοντας το μνήμα του Ζωοδότου καθότι ο Κύριος ανέστη και εξήλθε από το μνήμα χωρίς εκείνοι να μπορούν να τον εμποδίσουν ή μάλλον χωρίς εκείνοι να το αισθανθούν ολότελα κι αυτοί που φοβήθηκαν να μή ν έρθουν απέξω οι ζωντανοί μαθητές να κλέψουν το νεκρό σώμα του Διδασκάλου κι έμειναν γελασμένοι από τον έσωθεν κείμενο νεκρό γιατί αυτός χωρίς να τους δώσει είδηση και ανέστη και βγήκε από τον τάφο αφήνοντάς τους να φυλάνε ως ανόητοι εύκαιρο το μνημείο.

Οι ίδιοι φυλάσσοντας τον τάφο του Κυρίου αφήκαν και εγκατέλιπαν το δικό τους έλεο δηλαδή το μυστήριο της αναστάσεως που καθώς έγινε για όλο το γένος των ανθρώπων έτσι έγινε και γι’ αυτούς που ήταν άνθρωποι αλλά εγκατέλιπαν το μυστήριο της αναστάσεως γιατί δε θέλησαν να ομολογήσουν γιατί δε θέλησαν να ομολογήσουν ότι η ανέστη ο φυλασσόμενος υπό αυτών και ο ίδιος ο αναστάς Κύριε έλεος ήταν των φυλασσόντωντον τάφο Του που εγκατέλιπαν και δεν Τον πίστεψαν. Κι άλλως γλαφυρώς πάλι λέγεται πως οι στρατιώτες εγκτέλιπαν τη σωτηρία τους δηλαδή την αλήθεια και τη σωτηρία τους για την οποία έμελλαν να ελεηθούν υπό Θεού και να σωθούν αφού αντί να ομολογήσουν την αλήθεια πως ανέστη ο Κύριος αυτοί έλαβαν αργύρια και δώρα από τους αρχιερείς και προτίμησαν το ψεύδος και είπαν πως οι μαθητές Του νυκτός ήρθαν και Τον έκλεψαν ενώ κοιμόμασταν καθώς διηγείται ο ευαγγελιστής αλλά κείνοι οι δείλαιοι έριξαν μακριά από λόγου τους τέτοιο σωτηριωδέστατο έλεος εγώ όμως ο Υιός Σου θα θυσιάσω σε Σένα Πάτερ Μου δηλαδή θα γίνω αίτιος να θυσιάζεται στον κόσμο η μυστική και αναίμακτη θυσία του σώματος και αίματός Μου και θα πληρώσω χρεωστικώς σε Σένα των ανθρώπων τη σωτηρία που υποσχέθηκε η ενανθρώπησή Μου και για τούτο και υπέρ αυτών προ του πάθους προσευχήθηκα και είπα Πάτερ άγιε τήρησέ τους εν τω ονόματί Σου ούς δέδωκάς Μοι ώστε ένα να είναι καθώς και μείς.

ΠΗΓΗ: ΔΡΑΜ 2018

ΜΙΧΑΗΛ ΤΣΑΚΙΡΑΚΗΣ

ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ