KHΠΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ, ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΩΔΩΝ, ΩΔΗ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΟΥ

Τσακιράκης Μιχαήλ
Εκτύπωση

KHΠΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΩΔΩΝ:

ΩΔΗ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΟΥ

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

Η ωδή αυτή είναι ενωμένη με την προηγούμενη ενάτη επειδή ως μια λογίζεται ενάτη δηλαδή κι εκείνη και τούτη κι ας είναι οι ποιητές τους διάφοροι επειδή κείνης ποιητής και μελωδός και ααρχιτέκτω η Προφήτις των Προφητίδων Μαριάμ και Μήτηρ του Κυρίου ενώ τούτης ποιητής ο Προφήτης Ζαχαρίας ο πατήρ δηλαδή του μεγάλου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου κι η υπόθεσή του είναι αυτή.

Όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ ευαγγέλισε τον Ζαχαρία μέσα στο ναό λέγοντάς του πως μέλλει να γεννήσει υιό τον πρόδρομο Ιωάννη ο Ζαχαρίας επειδή δεν πίστεψε στα λόγια του αρχαγγέλου βουβάθηκε για την απιστία του κι αφού η Ελισάβετ η γυναίκα του συνέλαβε και γέννησε τον Πρόδρομο και κατά την ογδόη ημέρα έμελλαν να περιτάμουν το παιδί όπως ο θείος νόομς πρόσταζε οι περιεστώτες εκεί επειδή δεν ήξεραν τι όνομα να βάλλουν στο παιδί έκαναν νεύματα στο Ζαχαρία να τους δώσει να καταλάβουν πώς να το ονομάσουν και τότε εκείνος ζήτησε μια πινακίδα κι έγραψε πάνω της αυτά Ιωάννης έσται το όνομα αυτού! Κι ευθύς άνοιξε και το στόμα του και η γλώσσα του λύθηκε και λοιπόν ο πριν άλαλος λάλησε ελευθέρως και ακωλύτως δοξάζοντας και ευλογώντας το Θεό και τότε λοιπόν πλήσθηκε Πνεύματος αγίου κι εξεφώνησε και την ωδή αυτή και προφητεία και πάντα όσα γράφει ο ευαγγελιστής στο πρώτο κεφάλαιο και έτσι εχόντων των πραγμάτων ερχόμαστε ήδη και στην κατά μέρος της ωδής ερμηνεία.

68.με τα λόγια αυτά ευλογεί και ευχαριστεί το Θεό ο ιερός Ζαχαρίας γιατί επισκέφτηκε το λαό Του Ισραήλ και τον ελευθέρωσε ο Θεός από τη νοητή σκλαβιά και καταδυναστεία του διαβόλου και της αμαρτίας δια της ενσάρκου οικονομίας δηλαδή του Μονογενούς Του Υιού και λαός Θεού κυρίως και προηγουμένως ο παλιός λαός του Ισραήλ δηλαδή ο ιουδαϊκός ουκ απεστάλην ει μη εις τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ αλλά επειδή οι περισσότεροι από κείνους δεν πίστεψαν στον επισκεψάμενο Χριστό για τούτο κι αποβλήθηκαν κι αντί του παλιού λαού των Ιουδαίων εισήχθη επομένως ο νέος λαός των εξ εθνών χριστιανών που δέχτηκε το Χριστό και πίστεψε σ’ Αυτόν και νέος Ισραήλ αληθώς ονομάζεται και για τούτο όχι μόνο ο πάντων των ανθρώπων Θεός λέγεται Θεός του κατά τρόπο ιδιαίτερο καθώς έλεγαν και τον παλιό Ισραήλ αλλά κι από το στόμα Χριστού του Θεού ονομάζεται επειδή από το Χριστός κατά παρωνυμία καλούνται οι χριστιανοί.

Όμοιο και το λόγιο τούτο με του προφητάνακτος λύτρωσιν απέστειλε Κύριος τω λαώ Αυτού –ρι΄/110ος – κι επισκοπή λέγεται η εξαίρετη και διαφορετική Πρόνοια κι επιμέλεια του Θεού και για τούτο κι ο Ιωσήφ αποθνήσκοντας είπε στους Εβραίους επισκοπή επισκέψεται Κύριος υμάς και για τούτο και από την επίσκοπή και εξαίρετη πρόνοια που κανε ο Υιός του Θεού στο γένος των ανθρώπων ονομάστηκε επίσκοπος καθώς τον ονομάζει ο πρωτοκορυφαίος ήτε ως πρόβατα πλανώμενα αλλά επεστράφητε νυν επί τον Ποιμένα και Επίσκοπον των ψυχών υμών αλλά κυρίως επίσκεψη η προς τους ασθενείς επιμέλεια μη όκνει επισκέπτεσθαι άρρωστον και του Κυρίου το ησθένησα και επεσκέψασθέ Με.

69.ήγειρε κέρας σωτηρίας ημίν ο Θεός δηλαδή δύναμη και σωτήρια βασιλεία επειδή το κέρας σημαίνει δύναμη καθότι όλα τα ζώα που χουν κέρατα εκεί έχουν και τη δύναμή τους ή βασιλεία επειδή με το κεράτινο αγγείο που χαν μέσα το έλαιο του χρίσματος έχριαν τους βασιλείς ώστε κι ο Χριστός είναι και δύναμη και βασιλεία του Πατρός κι επειδή κι οι ιερείς χρίονταν τότε κι ομοίως κι οι προφήτες καθώς μαρτυρείται σε πολλά μέρη της ΑΓ για τούτο κι ο Χριστός είναι και ιερεύς αιώνιος συ ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ αλλά είναι και προφήτης προφήτην εκ των αδελφών σου ως εμέ αναστήσει σοι Κύριος ο Θεός σου Αυτού ακούσεσθε και για τούτο και οι όχλοι δοξάζοντας το Θεό όταν ο Κύριος ανέστησε το νεανίσκο έλεγαν ότι προφήτης μέγας εγήγερται εν ημίν.

Ηγέρθη λοιπόν ο Χριστός σε μας κέρας σωτηρίας επειδή φάνκηε πως πρότερα σα να ύπνωττε και κοιμόταν ανακεκλιμένος και παραβλέποντας τις πολλές αμαρτίες των ανθρώπων και μακροθυμώντας για τη λατρεία των ειδώλων που ήταν διάχυτη σε όλα τα έθνη της γης επειδή ο ύπνος τη μακροθυμία και παρόραση σημαίνει αλλά στους εσχάτους καιρούς έγινε άνθρωπος και εγέρθηκε αό τον ύπνο δηλαδή απέβαλε τη μακροθυμία και συνέτριψε όλους τους δαίμονες που μας μισούσαν κι έτσι μας χάρισε τη σωτηρία κι ηγέρθη ο Κύριος στον οίκο Δαβίδ δηλαδή στη Βηθλεέμ γιατί κει γεννήθηκε κι ήταν η Βηθλεέμ πόλη κι οίκος Δαβίδ ανέβη κι Ιωσήφ από της Γαλιλαίας εις πόλιν Δαβίδ ήτις καλείται Βηθλεέμ επειδή είχε την πατρίδα ο προφητάναξ αποκρίθη έν των παιδαρίων του Σαούλ και είπεν ιδού εώρακα Υιόν του Ιεσσαί Βηθλεεμίτην.

Οίκος Δαβίδ και η βασιλεία του καθότι ο Χριστός αντελάβετο και ανόρθωσε ρον γκρεμισμένο θρόνο του κι έγινε διάδοχος αιώνιος της νοητής βασιλείας του παιδίον εγεννήθη ημίν Υιός και εδίθη ημίν και επί τον θρόνον Δαβίδ και την βασιλείαν Αυτού κατορθώσαι αυτήν και αντιλαβέσθαι εν κρίματι και δικαιοσύνη κι άλλος πάλι προφητεύει εν τη ημέρα εκείνη αναστήσω την σκηνήν δηλαδή τον οίκον και την βασιλείαν Δαβίδ την πεπτωκυίαν και ανοικοδομήσω τα πεπτωκότα αυτής και τα καταεσκαμμένα αυτής αναστήσω και ανοικοδομήσω αυτήν καθώς αι ημέραι του αιώνος και τούτο το ρητό έφεραν μαρτυρία επί της υποθέσεως κι οι απόστολοι οι θείοι αλλά κι ο άγγελος είπε στην Παρθένο περί του Κυρίου και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του Πατρός αυτού κατά σάρκα και βασιλεύσει επί τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας και της βασιλείας Αυτού ουκ έσται τέλος.

Επειδή αν δε νοήσουμε το Χριστό διάδοχο αιώνιο της νοητής βασιλείας του προφητάνακτος τότε ψευδείς βρίσκονται οι μεθ’ όρκου επαγγελίες κι υποσχέσεις που δωσε ο Θεός στο Δαβίδ να μην εκλείψει δηλαδή ο θρόνος της βασιλείας αυτού αλλά να μένει αώνιος ώμοσα Δαβίδ τω δούλω Μου έως του αιώνος ετοιμάσω το σπέρμα σου και οικοδομήσω εις γενεάν και γενεάν τον θρόνον σου και πάλι θήσομαι εις τον αιώνα του αιώνος το σπέρμα αυτού και τον θρόνον αυτού ως τας ημέρας του ουρανού –πη΄/88ος – αφού εξέλιπον οι διάδοχοι της βασιλείας του προφητάνακτος από τον καιρό του Σεδεκίου του βασιλέως που αποτυφλώθηκε από το Ναβουχοδονόσορα κι αιχμαλωτίστηκε κι απήχθη στη Βαβυλώνα γη γη άκουε λόγον Κυρίου γράψον τον άνδρα τούτον εκκήρυκτον άνθρωπον ότι ου μη αυξηθή έτι εκ του σπέρματος αυτού καθήμενος επί θρόνου Δαβίδ αφού ο Ζοροβάβελ του Σαλαθιήλ που ηγεμόνευσε μετά την αιχμαλωσία στο λαό του Ισραήλ δεν ήταν βασιλεύς ούτε και διάδοχος τους Δαβίδ στη βασιλεία αλλά μόνο ηγεμόνας και δημαγωγός. Κι άρα αποδεικνύεται από όλα αυτά πως ο Χριστός είναι το αιώνιο σπέρμα που υποσχέθηκε ο Θεός στον προφητάνακτα κι Αυτός κάθισε πάνω στο θρόνο της βασιλείας του κι ανέστησε και την ανοικοδόμησε που χε πέσει κι ακολούθως συνέστησε και τις υποσχέσεις του Θεού προς τον προφητάνακτα και απέδειξε αληθείς.

70.&71.όλοι λοιπόν οι προφήτες απ’ αιώονς δηλαδή οι παλιοί αφού ο αιών εδώ επί παλαιού νοείται προφήτεψαν περί της ελεύσεως του Χριστού κι ο Μιχαίας και τον οίκο Δαβίδ δηλαδή τη Βηθλεέμ όπου γεννήθηκε ο Κύριος λέγοντας και συ Βηθλεέμ οίκος του Εφραθά ουδαμώς ελαχίστη εί εν τοις ηγεμόσι Ιούδα εκ σού γαρ Μοι εξελεύσεται του είναι εις άρχοντα εν τω Ισραήλ κι οι ίδιοι προφήτες λάλησαν και τη σωτηρία και λύτρωση που θα λάβουμε για την πίστη στο Χριστό από τους εχθρούς μας τους δαίμονες που μας μισούν και για τούτο ο προφητάναξ είπε ειργάσατο σωτηρίαν ο Χριστός εν μέσω της γης –ογ΄/73ος – κι ο Ησαϊας Ισραήλ σώζεται υπό Κυρίου σωτηρίαν αιώνιον κι ο Ιερεμίας δια Κυρίου η σωτηρία του Ισραήλ κι ο Αββακούμ εξήλθες εις σωτηρίαν λαού σου κι ας μείνουμε πάντοτε ελεύθεροι από τα χέρια Του επειδή σωθήκαμε από τα χέρια των δαιμόνων δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού καθώς κι οιπροφήτες προφήτεψαν και να μην παραδινόμαστε πάλι στα χέρια των εχθρών μας θεληματικώς με τις πονηρές πράξεις που κάνουμε και με τα πονηρά λόγια που λέμε και με τους αισχρούς και πονηρούς λογισμούς που συλλογιζόμαστε.

72.τούτο κρέμεται από το παραπάνω δηλαδή ο Θεός λάλησε δια των προφητών να κάνει έλεος με τους προπάτορέςμ ας και να ενθυμηθεί τη διαθήκη δηλαδή τη συμφωνία κι υπόσχεση που δωσε στον Αβραάμ κι αυτή ήταν να ευλογηθούν όλα τα έθνη της γης εν τω σπέρματι Αυτού δηλαδή εν τω Χριστώ όπως προειπώθηκε στην Ωδή της Θεοτόκου καθώς ελάλησε προς τους Πατέρας ημών τω Αβραάμ και τω σπέρματί αυτού αλλά πώς εποίησεν ο Θεός με τους προπάτορές μας έλεος ενώ οι προπάτορές μας δεν ήταν ζωντανοί παρά πεθαμένοι; Κι αποκρινόμαστε πως εποίησε έλεος σ’ αυτούς καθότι του Χριστού η χάρη και σε κείνους ανέδραμε τους πρώην πεθαμένους χάριν λόγου γιατί έδωσε σε μας τους ζωντανούς ελπίδα πως θα αναστηθούμε κι έδωσε την ελπίδα αυτή ομοίως και σε κείνους επειδή δε θα αναστηθούμε μόνοι μας αλλά και κείνοι οι προαποθανόντες θα αξιωθούν τη χάρη αυτή και θα αναστηθούν επειδή όλη η φύση των ανθρώπων έλαβε το αγαθό αυτό και πάντες οι άνθρωποι πιστοί κι άπιστοι μέλλουν να αναστηθούν.

Αλλά και κατά άλλο τρόπο έκανε έλεος ο Θεός στους προπάτορες καθότι τελείωσε τις ελπίδες που είχαν επειδή όσα έλπισαν να απολαύσουν τα είδαν νοερώς τελειωμένα δια του Ιησού Χριστού αλλά και προς τούτοις οι προπάτορες βλέποντας τα τέκνα και τους απογόνους τους πως απόλαυσαν τόσα πνευματικά αγαθά διαμέσου της πίστεως του Ιησού Χριστού χαίρονται κι ευφραίνονται και κοινωνοί των αγαθών των τέκνων τους γίνονται και στους εαυτούς τους αναδέχονται το διδίμενο έλεος στους απόγόνους τους κι ο Αβραάμ κι ο Ισαάκ κι ο Ιακώβ κι όλοι οι προπάτορες και προφήτες και δίκαιοι του παλαιού νόμου απόλαυσαν δια της πίστεως την παρουσία του Χριστού γιατί αν ο Χριστός δια του αίματος του Σταυρού Του ειρηνοπποίσε τα πάντα τα επί της γης και τα εν ουρανοίς ποιός δυσκολέυεται να πιστέψει πως και στους προπάτορες και παλαιούς δικαίους έγινε επισκοπή παρά Θεού δια της ενσάρκου οικονομίας του Κυρίου; Και για τούτο και τα πνεύματα κι οι ψυχές των παλαιών εκείνων δικαίων ελευθερώθηκαν από τον άδη όταν κατέβηκε κει ο Κύριος ενώ τα σώματά τους αναστήθηκαν όταν ο Κύριος σταυρώθηκε κατά τη ΜΠαρασκευή και φάνηκαν σε πολλούς καθώς διηγείται ο ευαγγελιστής κι ας πέθαναν πάλι επειδή η ανάστασή τους έγινε για να λάβουν ελπίδα και πληροφορία της αναστάσεως δηλαδή ότι και στη συντέλεια θα αναστηθούν ώστε και συ αναγνώστη ανάγνωσε και την ερμηνεία του Κύριος ο Θεός μου της δ΄ωδής για να μάθεις πλατύτερα πως πάντες οι προ νόμου και εν νόμω δίκαιοι δια της πίστεως τελειώθηκαν και σώθηκαν.

73.&74.Και τούτο το ρητό κρέμεται αό το παραπάνω γιατί λέει πως ο Θεός ενθυμήθηκε τον όρκο εκείνο δηλαδή την αμετάθετη βεβαίωση που κανε προς τον προπάτορα Αβραάμ και ποιος ήταν ο όρκος που κανε; Ήταν αυτός. Κατ’ Εμαυτού ώμοσα λέγει Κύριος ή μην ευλογών ευλογήσω σε και πληθύνων πληθυνώ το σπέρμα σου ως τους αστέρας του ουρανού και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης και κληρονομήσει το σπέρμα σου τας πόλεις των υπεναντίων και ενευλογηθήσεται εν τω σπέρματί σου πάντα τα έθνη της γης.

Επειδή επληθύνθηκε αληθώς τώρα ο Αβραάμ διαμέσου των χριστιανών αφού όλα τα έθνη χριστιάνισαν κι έγιναν υιοί του Αβραάμ δια της πίστεως επειδή καθώς εκείνος πίστεψε στο Θεό έτσι και τα έθνη πίστεψαν στο Χριστό τον εκ σπέρματος Αβραάμ κι έγιναν δια της πίστεως οικείοι Του κι όρκου με γενική πρέπει να αναγινώσκεται αφού κρέμεται από το μνησθήναι διαθήκης κι όχι με όρκο με αιτιατική αφού είναι έτσι ασύντακτο κι άλλως γράφεται όρκου ώ ώμοσε κατά τη συνήθεια των αττικών.

Ενθυμήθηκε λέει ακόμα ο Θεός να μας δώσει το αγαθό τούτο δηλαδή να μας ελευθερώσει αφόβως από τα χέρια των εχθρών μας των δαιμόνων κι είπε αφόβως να ελευθερωθούμε γιατί πολλοί άνθρωποι ελευθερώνουν μερικούς από τους εχθρούς τους αλλά με φόβο και με αγώνα πολύ και πόλεμο μελλόντων να ελευθερωθούν ενώ ο Χριστός σταυρώθηκε για λόγου μας και μας ελευθέρωσε χωρίς να κοπιάσουμε ή να φοβηθούμε ολότελα και να κινδυνέψουμε αλλά τι λέω; Ούτε χωρίς να αισθανθούμε τελείως την επιβουλή και πόλεμο των εχθρών αφού αιφνιδίως μάς άρπαξε ο Κύριος από τα χέρια τους και μας ελευθέρωσε και σα να πει κανείς αναίσθητους μας μετέστησε από το μέρος εκείνων στη δική Του τη μερίδα και για τούτο έλεγε ο μακάριος απόστολος ευχαριστούμεν τω Θεώ και Πατρί τω ικανώσαντι ημάς εις την μερίδα του κλήρου των αγίων εν τω φωτί ός ερρύσατο ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέστησεν ημάς εις την βασιλείαν του Υιού της αγάπης Αυτού.

75.Το λατρεύειν κρέμεται από το παραπάνω δούναι ώστε λέει πως ο Θεός για τούτο μας έδωσε να ελευθερωθούμε αφόβως από τα χέρια των εχθρών μας δαιμόνων όχι για να τρυφάμε και να λατρεύουμε την κοιλιά και τα αργύρια και τα άλλα μας τα πάθη άπαγε! αλλά για να λατρεύουμε το Θεό όχι μια ή δυο ή τρεις φορές παρά σε όλες τις ημέρες της ζωής μας κι όχι μόνο με σωματική προσκύνηση και υπουργία αλλά και με οσιότητα και δικαιοσύνη κι οσιότητα είναι το να φυλάει κανείς το χρωστούμενο προς το Θεό δίκαιο ενώ δικαιοσύνη τα προς τους ανθρώπους καθήκοντα λόγου χάριν αν κανείς απέχει από τα ιερά κι αφιερωμένα στο Θεό και δε βάλλει τα χέρια στα θεία αθέως κι ιεροσύλως αλλά δείχνει κάθε τιμή στα τίμια ένας τέτοιος άνθρωπος λοιπόν λέγεται όσιος κι ομοίως και όποιος τιμά τους γονείς του κι αυτός όσιος λέγεται επειδή κι οι γονείς Θεοί κατ’οίκίον ονομάζονται.

Και όσιος λέγεται λοιπόν όποιος είναι αφιερωμένος και αφοσιωμένος όλος διόλου στο Θεό καθώς τέτοιος ο προφητάναξ και για τούτο έλεγε σώσον τον δούλον Σου ότι όσιος ειμί –πε΄/85ος – κι αν κανείς δεν είναι άρπαγος και πλεονέκτης και κλέφτης και μοιχός και πόρνος ένας τέτοιος άνθρωπος ονομάζεται δίκαιος και με τέτοιες αρετές πρέπει να λατρεύουμε το Θεό δηλαδή με την οσιότητα δηλαδή με την ευλάβεια προς τα θεία και με τη δικαιοσύνη δηλαδή με την επαινετή πολιτεία προς τα ανθρώπινα κι είπε προς τούτοις ο θείος Ζαχαρίας πως πρέπει να λατρεύουμε το Θεό όχι ενώπιον των ανθρώπων ως ανθρωπάρεσκοι κι υποκριτές αλλά ως ενώπιον Θεού ως φιλόθεοι και τω Θεώ μόνο αρέσαι προθυμούμενοι.

76.Παράξενο και σχεδόν περιττό να λαλεί ο Ζαχαρίας προς ένα παιδί που ήδη γεννήθηκε και δεν ακούει ούτε κι αισθάνεται όσα του λέει κανείς αλλά μπορεί να πει κανείς σ’ αυτό πως καθώς το παιδί ο Ιωάννης παράδοξο και θαυμαστό έλαβε και τη σύλληψη και τη κυοφορία και καθώς σκίρτησε αυτό μέσα από την κοιλιά της μητέρας του όταν αισθάνθηκε πως ήρθε η Θεοτόκος μάλλον όταν αισθάνθηκε πως ήρθε παρών ο Δεσπότης Χριστός που κυοφορήθηκε μέσα στην άχραντη κοιλία της αειπαρθένου Μαρίας έτσι δεν είναι κανένα θαυμαστό και απίστευτο να αισθάνεται και να ακούει τέτοιο τα λεγόμενα υπό του πατρός του Ζαχαρίου λεγόμενα λόγια ύστερα αφού γεννήθηκε γιατί αντί της αισθητής ακοής που τότε δεν είχε κατά φύση είχε όμως τη νοερά ακοή που του χάριζε το Πνεύμα το άγιο περί της οποίας είπε ο προφήτης Ησαϊας προσέθηκέ μοι ωτίον πνευματικό δηλαδή να ακούω και λέει λοιπόν πως το παιδίο θα δράμει έμπροσθεν του Χριστού και θα γίνει πρόδρομός Του γιατί ήξερε πως μετά από λίγο θα αφήνει ο Ιωάννης και πατέρα και μητέρα και κόσμο και όσα στον κόσμο και θα πάει στην έρημο γιατί θα γίνει πρόδρομος Κυρίου να ετοιμάσει δηλαδή τις οδούς Του κι οδοί και στράτες του Κυρίου οι ψυχές διαμέσου των οποίων οδεύει και περπατά ο Κύριος και έτσι λοιπόν τις ψυχές των ανθρώπων ετοίμασε ο Πρόδρομος να περπατήσει νοερώς ο Χριστός σ’ αυτές.

77.&78.με τα λόγια αυτά δείχνει ο Ζαχαρίας για τι τέλος θα ετοιμάσει ο υιός του Ιωάννης τις ψυχές δηλαδή για να τους δώσει γνώση της σωτηρίας τους και αυτή είναι ο Ιησούς Χριστός καθώς και το όνομά Του δηλώνει αφού Ιησούς Σωτήρ ερμηνεύεται και ο Συμεών είπε περί Αυτού ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν Σου ό ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών και δόθηκε στο λαό του Ισραήλ η γνώση της σωτηρίας τους παρά του Ιωάννου πρώτα επειδή ο Ιωάννηςμαρτύρησε περί του Χριστού λέγοντας εγώ βαπτίζω υμάς εν ύδατι εις ματάνοιαν ο δε οπίσω μου ερχόμενος ισχυρότερός μου εστι Ού ουκ ειμί ικανός τα υποδήματα βαστάσαι και αυτός υμάς βαπτίσει εν Πνεύματι αγίω και πυρί και πάλι ο οποίσω μου ερχόμενος έμπροσθέν μου γέγονε ότι πρώτός μου ήν και εκ του πληρώματος Αυτού ημείς πάντες ελάβομεν και χάριν αντί χάριτος.

Και δεύτερον δόθηκε η γνώση αυτή της σωτηρίας στους ανθρώπους παρά του Ιωάννου με την άφεση και συγχώρηση των αμαρτιών τους αφού κατά άλλο τρόπο δε μπορούσε να γνωριστεί ο Χριστός πως είναι Θεός πάρεξ από συγχώρηση αμαρτιών που δινε στους ανθρώπους επειδή μόνου του Θεού ίδιο να συγχωρεί αμαρτίες και για τούτο όταν ο Κύριος είπε στον παραλυτικό αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου οι Γραμματείς έλεγαν τίς Ούτος ούτω λαλεί βλασφημίας και τίς δύναται αφιέναι αμαρτίας ειμή είς ο Θεός; Κι η συγχώρηση πάλι των αμαρτιών για άλλο δε γίνεται υπό του Κυρίου παρά για σπλάχνα ελέους και απείρου Του φιλανθρωπίας κι αγαθότητος κι όχι για τα καλά έργα των ανθρώπων.

79.επειδή λοιπόν εμείς οι άνθρωποι είμαστε ασθενείς κι άρρωστοι ψυχικώς από τις αμαρτίες και κανένα αγαθό δεν είχαμε έργο για τούτο ήρθε ο ιατρός των ψυχών Θεός κι επισκέφτηκε τις αμαρτίες μας εν οις δηλαδή με τα σπλάχνα του ελέους Του αλλά πώς και με ποιο τρόπο; Φαινόμενος ως Α κι ως ήλιος δικαιοσύνης και ανατελεί υμίν τοις φοβουμένοις το όνομά Μου ήλιος δικαιοσύνης και φάνηκε όχι από την κορυφή του όρους Σινά καθώς πάλι φάνηκε εκείθεν φοβερά η θεωρία του Θεού σκεπασμένη με ζόφο και σκότος και συντροφευμένη με φωτιά και καπνό και σάλπιγγες αλλά όπως είπαμε ως γλυκύτατη κι ημερότατη και περιφανέστατη του ηλίου Α  από το ανώτατο της θεότητος το ύψος του οποίου υψηλότερο και ανώτερο δε δύναται να νοήσει κανείς ούτε άνθρωπος ούτε άγγελος αφού από αυτό το ύψος ήρθε κι επισκέφτηκε εμάς αλλά για ποιο τέλος; Για να μας φωτίσει που καθόμαστε δηλαδή μέναμε αναπαυμένοι και ευχαριστημένοι μέσα στο σκότος και στη σκιά του θανάτου και σκότος η αγνωσία του Θεού του αληθινού και σκιά θανάτου η αμαρτία.

Επειδή δυο κακά κυρίευαν τους ανθρώπους αγνωσία και αμαρτία και η μια η αγνωσία του Θεού κυρίευε τους ειδωλολάτρες που δεν ήξεραν τον αληθινό Θεό και λάτρευαν την κτίση παρά τον κτίσαντα και προσκυνούσαν κιόλας κυοφά και αναίσθητα είδωλα ενώ η αμαρτία κυρίευε τους Εβραίους και τους δυο όμως φώτισε ο νοητός Ήλιος της δικαιοσύνης Χριστός διαμέσου της ενσάρκου Του παρουσίας και σκιά θανάτου κι η αμαρτία γιατί καθώς η σκιά ακολουθεί στο σώμα έτσι και στο θάνατο η αμαρτία επειδή όπου θάνατος εκεί κι αμαρτία παραδείγματος χάριν πέθανε ο Αδάμ αλλά γιατί πέθανε; Γιατί ήμαρτε παρακούοντας την εντολή του Θεού κι αυτόν τον θάνατο του αναμάρτητου Χριστού αν στοχαστείς δε θα τον βρεις χωρίς αμαρτία γιατί κι ας μην πέθανε για τις δικές Του αμαρτίες ως Ών αναμάρτητος πέθανε όμως για τις αμαρτίες των ανθρώπων ώστε όπου θάνατος εκεί κι αμαρτία και άλλως σκιά θανάτου η αμαρτία καθό ομοίωμα και σκιαγραφία του αφού καθώς ο θάνατος θανατώνει το σώμα έτσι κι η αμαρτία ευθύς που τελειωθεί θανατώνει την ψυχή κι αν ακόμα το σώμα ζει και για τούτο κι ο αδελφόθεος λέει η αμαρτία αποτελεσθείσα αποκύει θάνατον κι ο απόστολος για τη σπαταλώσα χήρα η δε σπαταλώσα ζώσα τέθνηκε και καθώς ο θάνατος είναι χωρισμός ψυχής από το σώμα έτσι κι η αμαρτία από το Θεό.

Τούτο το ρητό κρέμεται από το παραπάνω δηλαδή επιφάναι δηλαδή για τούτο εέφανε και μας φώτισε ο Ήλιος της δικαιοσύνης Χριστός για να ισάσει τα πόδια και τα κινήματά μας στη στράτα της ειρήνης δηλαδή της δικαιοσύνης κι αρετής αφού καθώς η αμαρτία είναι έχθρα και πόλεμος με το Θεό έτσι τουναντίον η δικαιοσύνη κι η αρετή είναι ειρήνη και φίλη με το Θεό κι οδός δικαιοσύνης η ενάρετη πολιτεία και για τούτο λέγεται πως οδοί και αρεταί εκ παραλλήλου λέγονται επειδή όποιος λέει τας οδούς Σου Κύριε γνώρισόν Μοι τας αρετάς Αυτού αξιώνει φανεράς γενέσθαι και ειρήνη ο Χριστός αυτός γαρ εστιν Η ειρήνη ημών. Κι οδός και στράτα που φέρνει τον άνθρωπο στο Χριστό οι εντολές Του καθώς ο προφητάναξ πολλάκις τις ονομάζει στον ριη΄/118ο πάσαι αι οδοί Σου αλήθεια και ουκ οι εργαζόμενοι την ανομίαν εν ταις οδοίς Αυτού επορεύθησαν και αλλαχού εγνώρισε τας οδούς Αυτού τω Μωυσεί –ρβ΄/102ος – ώστε για τούτο ήρθε ο Χριστός και μας φώτισε τους σκοτισμένους ώστε δια του θείου φωτισμού Του να βλέπουμε και να κατευθύνουμε τα κινήματα των ψυχών μας στις θείες τις εντολές Του τις ζωοποιές κι έτσι να χουμε ειρήνη μαζί Του και στην παρούσα τη ζωή και στη μέλλουσα.

Αλλά ας φωτιστούμε κι εμείς οι αναγνώστες την παρούσα στιχολογία με το φως της θείας χάριτος και να ανοίξουμε τους οφθαλμούς της ψυχής μας ώστε να βλέπουμε και να κατευθύνουμε τα πόδια μας στην οδό της ειρήνης και στην εργασία των θεουργών εντολών του Κυρίου πρεσβείαις και ιεκεσίαις των αγίων προφητών και θεσπεσίων μελωδών της στιχολογίας αυτής Μωυσέως και Άννης και Αββακούμ και Ησαϊου και Ιωνά και τριών Παίδνω κι Ζαχαρίου αλλά προπάντων και εν πάσι και μετά πάντων της Παναγίας αχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας χάριτι και φιλανθρωπία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού Του και φωτίζοντος ημάς και εις οδόν ειρήνης κατυθύναντος δια της ενσάρκου Παρουσίας Αυτού Ώ πρέπει πάσα δόξα, τιμή και πτοσκύνησις συν τω Πατρί και Πνεύματι εις τους αιώνας. Αμήν.

ΠΗΓΗ: ΔΡΑΜ 2018

ΜΙΧΑΗΛ ΤΣΑΚΙΡΑΚΗΣ

ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ

Τελευταία Ενημέρωση στις Τετάρτη, 21 Φεβρουάριος 2018 11:13