Σε ορισμένες ενορίες, επικρατεί εσχάτως το φαινόμενο, να διακόπτεται η θ. Λειτουργία σε οποιοδήποτε σημείο της και να τελείται «μεγαλοπρεπώς» η ακολουθία της Αρτοκλασίας, σε μεγάλες εορτές (Χριστουγέννων, Θεοφανείων, Πεντηκοστής, Υψώσεως του Τ. Σταυρού, Θεομητορικές) ή Κυριακές και μάλιστα, μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου ή και στο τέλος. Κάπου αλλού πάλι είδαμε τον λειτουργό ιερέα μετά την εκφώνηση του «Μετά φόβου Θεού, πίστεως, και αγάπης…» να αναγγέλλει στους πιστούς ότι «θα κοινωνήσουν στο τέλος, αφού ευλογηθούν οι άρτοι» και να αποσύρει ευθύς τα Άγια στην αγία τράπεζα. Στη δεύτερη περίπτωση ακούστηκαν δυσμενή σχόλια, όχι αδίκως. Συνέβη επίσης σε κάποια εορτή, λόγω καθυστερημένης προσέλευσης, να έχουμε δύο φορές ευλόγηση των άρτων: και στο τέλος του Όρθρου και της θ. Λειτουργίας! Οι περιπτώσεις αυτές και άλλες παρόμοιες, έγιναν αφορμή για πληρέστερη εξέταση του θέματος προς καταγραφή και παρουσίαση της ορθής θέσεως και τελέσεως της ακολουθίας αυτής στις λατρευτικές μας συνάξεις.
