ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ 150 ΨΑΛΜΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΑΝΑΚΤΟΣ ΔΑΒΙΔ, ΚΑΘΙΣΜΑ Α΄

Τσακιράκης Μιχαήλ
Εκτύπωση

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ 150 ΨΑΛΜΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΑΝΑΚΤΟΣ ΔΑΒΙΔ

ΚΑΘΙΣΜΑ Α΄

ΨΑΛΜΟΣ Α΄-1

Μακαρισμός και έπαινος ευσεβών και δικαίων

και ταλανισμός και κατηγορία ασεβών και αμαρτωλών.

1 Μακάριος κυρίως είναι μόνο ο Θεός αλλά το όνομα αυτό το έδωσε και σε μας δηλαδή να ονομαζόμαστε κι εμείς μακάριοι όπως μάς έδωσε και το όνομα θεός δηλαδή να ονομαζόμαστε θεοί. Και παρομοίως και άλλα τέτοια πολλά θεοπρεπή ονόματα μάς χάρισε και άρα το όνομα αυτό είναι ένας καρπός και αποτέλεσμα της τελειότητος και της αρετής και φανερώνει εκείνον που δεν έχει καμια φθορά και θάνατο γιατί θα πει εκείνος που δε φθείρεται κι ούτε αποθνήσκει και συντίθεται από το α στερητικό και το κηρός που σημαίνει τη θανατηφόρα μοίρα και το μ είναι παραπάνω.

Και βέβαια κι ας αποδίδεται από τον προφητάνακτα σε πρόσωπο αρσενικό δηλαδή τον άντρα συμπεριλαμβάνει όμως και το θηλυκό πρόσωπο δηλαδή τη γυναίκα ως από μέρους το όλο δηλαδή και τα δυο γένη της ανθρώπινης φύσεως επειδή κεφαλή της γυναικός είναι ο άνδρας. Και καθώς ενώνονται με την κεφαλή και τα λοιπά μέρη του σώματος έτσι και με τον άντρα ενώνεται και η γυναίκα που είναι μέρος του ανδρός. Και καθώς η φύση της ανθρωπότητος είναι μία και κοινή στον άντρα και τη γυναίκα έτσι και τα καλά έργα και οι μισθοί είναι κοινά σ’ αυτούς και σ’ αυτά τίποτε δε διαφέρει ο άντρας από τη γυναίκα.

Ακολουθώντας ο θείος Δαβίδ στη φύση των πραγμάτων έβαλε κάποια τάξη στα ρητά αυτά γιατί ρίζα και αρχή των ενεργειών και πράξεων του σώματος είναι μέσα στην καρδιά η βουλή και ο λογισμός του ανθρώπου όπως κι ο Κύριος είπε ότι από την καρδιά βγαίνουν οι πονηροί λογισμοί που κάνουν τον άνθρωπο ακάθαρτο και για τούτο πρώτα εμείς οι θέλουμε κι έπειτα κάνουμε εκλογή και απόφαση των βουλευμάτων μας κι έπειτα μένουμε σε κείνα που αποφασίσαμε. Κι επειδή ο ασεβής είναι ο άθεος ή πολύθεος ενώ αμαρτωλός όποιος είναι ευσεβής στο Θεό αλλά έχει ζωή παράνομη και αμαρτωλή. Λοιμός είναι κείνος που δεν είναι μόνο αμαρτωλός αλλά κι άλλους διαφθείρει και μεταδίδει στους άλλους την πανούκλα. Και για τούτο λέω μακαρίζει εδώ ο προφητάναξ εκείνο το Χριστιανό που θα φυλαχτεί κι από τους τρεις αυτούς. Κι ούτε συγκοινωνεί με τη βουλή των ασεβών εναντίον του Θεού ούτε καν περαστικώς και κατά πάρεργο. Επειδή αυτό είναι η πορεία και η στράτα που λέει εδώ ο προφητάναξ. Κι ούτε πάλι συγκοινωνεί με το στάσιμο στο κακό των αμαρτωλών. Κι αν τυχόν κάποτε συναρπαγεί κι ας μη το θέλει ως άνθρωπος σε καμιά κακία. Κι ούτε συγκοινωνεί με την επιμονή και βεβαιότητα που οι λοιμοί και διεφθαρμένοι άνθρωποι κάνουν στην κακία διαφθείροντας και τους άλλους για τους οποίους λέει η ΑΓ  θρασύς και αυθάδης και αλαζόνας καλείται λοιμός γιατί η καθέδρα την επιμονή φανερώνει.

Αλλά και το συνέδριο των ασεβών καλείται βουλή ασεβών και οδός και στράτα τους ο διάβολος κι όποιος δε σταθεί εκεί θα έρθει στο Χριστό που είναι οδός και στράτα διαμέσου της οποίας περπατούν οι άνθρωποι στην αρετή όπως είπε κι ο Κύριος Εγώ είμαι η οδός. Καθέδρα λοιπόν λοιμών η διδασκαλία των πονηρών ανθρώπων αλλά επειδή δεν είναι αρκετό στην τελείωση της αρετής να φυλάει μόνο ο άνθρωπος το κακό αλλά είναι ανάγκη να κάνει και το καλό γιατί έκκλινον από κακού και ποίησον αγαθόν και παύσασθε από των πονηρών υμών μάθετε καλόν ποιείν και για τούτο λέει ακολούθως.

2.Μακάριος είναι λέει εκείνος ο Χριστιανός που όχι μόνο δε συγκοινώνησε με τους προρρηθέντες ασεβείς και αμαρτωλούς και λοιμούς αλλά και προς τούτοις συνάρμοσε το θέλημά του στο νόμο του Κυρίου και κείνα μόνο θέλει κι αγαπά όσα προστάζει ο νόμος του Θεού κι αυτά μελετά και πάντοτε με αυτά ευτακτεί και διορθώνει τη ζωή του επειδή έτσι κι ο Θεός πρόσταξε δια του Μωυσέως λέγοντας τα λόγια που σε διατάσσω σήμερα θα είναι χαραγμένα στη σκέψη σου και στην καρδιά σου και θα διδάξεις στους υιούς σου και θα τους μιλάς καθήμενος στον οίκο σου και όπως πορεύεσαι στην οδό και πριν κοιμηθείς κι όταν εγείρεσαι από το ύπνο και αυτά τα λόγια θα (αν)έρχονται από τη διάνοια και την καρδιά στα χέρια σας και στους οφθαλμούς σας ως φυλακτήρια ασάλευτα κι ακολούθως δείχνει και ποιος καρπός γεννιέται από τη  μελέτη του θείου λόγου.

3. εκείνος λοιπόν λέει που μελετά πάντοτε το θείο νόμο αυτός είναι φυτευμένος κοντά σε ρεύματα θεϊκών λόγων και ποτίζεται με τη διδασκαλία τους και θάλλει γι’ αυτό και χλοηφορεί σαν το δέντρο που είναι φυτευμένο κοντά στα ρεύματα του νερού και φέρει τις αρετές ως καρπό στον πρέποντα και αρμόδιο καιρό και δεν απορρίπτει τα φύλλα του δηλαδή την ταπεινοφροσύνη που τον σκεπάζει και διαφυλάσσει τον καρπό του λογικού δέντρου δηλαδή τις αρετές. Καρπός είναι κι ο πνευματικός πλούτος των θείων χαρισμάτων που συνάγεται από τους κόπους και τους αγώνες και φύλλα η ελπίδα της σωτηρίας που σκεπάζει τους πόνους σε κάθε καιρό και δεν αφήνει τους ενάρετους να τους αισθανθούν εξαιτίας της αντυιμισθίας που θα λάβουν στον αιώνα το μέλλοντα.

Πρεπόντως παρομοιάστηκαν από τον προφητάνακτα με νερά τα θεία λόγια επειδή ποτίζουν και τρέφουν τις ψυχές νοητώς όπως τα νερά ποτίζουν και τρέφουν αισθητώς τα φυτά κι αφού κι ο Δεσπότης Χριστός νερό ονόμασε τη διδασκαλία Του λέγοντας εάν κανείς διψά ας έρθει σε Μένα να πιεί κι όποιος πιστεύει σε Μένα όπως είπε η ΑΓ από την καρδιά και τα βάθη της ψυχής όποιου πιστεύει σε Μένα θα τρέξουν ποταμοί ύδατος πάντοτε τρεχούμενου για να ποτίζεται όχι μόνο ο ίδιος αλλά και οι άλλοι που θα έρθουν σε επικοινωνία μαζί του. Και πάλι όποιος πιεί από το ύδωρ που θα του δώσω Εγώ δεν πρόκειται να ξαναδιψάσει στον αιώνα παρέχοντάς του ζωή αιώνια. Με τέτοιο άνθρωπο που ποτίζεται από τα θεία λόγια συνεργεί ο Θεός σε όλα τα πράγματα γιατί παρά Κυρίου λέει τα διαβήματα του ανθρώπου κατευθύνεται και την οδόν αυτού θελήσει σφόδρα και βεβαίως τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν. Πρόσθεσε μάλιστα ο απόστολος το πάντα για να δείξει ότι κείνος που φτάσει την αγάπη του Θεού δε θα κάνει κανένα κακό και για τούτο και σε όλα του τα κινήματα ευοδώνεται από το Θεό. Κι αφού ο προφητάναξ παρακίνησε τους ανθρώπους στην αρετή διαμέσου των αγαθών και χαροποιών λόγων του παρακινεί ακολούθως και τους αθλητές της αρετής και με τα εναντία και λυπηρά λόγια λέγοντας τα εξής.

4.Οι ασεβείς όμως δεν είναι έτσι γιατί δε χλοηφορούν ούτε και καρποφορούν ούτε τα άλλα αγαθά θα απολαύσουν όπως χλοηφορεί και καρποφορεί και το απολαμβάνει όποιος Χριστιανός μελετά στο νόμο του Θεού. Και διπλασίασε μάλιστα το ουχ ούτως ο προφήτης για να βεβαιώσει το λόγο του περισσότερο και να φανερώσει σαφέστερα την εναντιότητα που έχουν οι ασεβείς με τους ευσεβείς κι όπως ο άνεμος μεταφέρει το ψιλό χώμα της γης δηλαδή τον κονιορτό και τον διασκορπίζει από τον ένα τόπο στον άλλο έτσι διασκορπίζουν τους ασεβείς οι αντιπνέοντες δαίμονες. Πρόσωπο της γης ονομάζει την φαινόμενη επιφάνεια της γης όπως ονομάζονται και νώτα της γης γιατί πάνω τους βαστάζει η γη και τα φυτά και και τα ζώα κι άλλα σώματα. Ασεβείς ονομάζονται εδώ με κοινό όνομα όλοι οι ειρημένοι ανωτέρω ασεβείς και αμαρτωλοί και λοιμοί και οι Ιουδαίοι ως ασεβείς επειδή δε σέβονται τον Υιό του Θεού και γι’ αυτό διασκορπίστηκαν σε όλον τον κόσμο σαν κονιορτός αφού έπνευσε το κήρυγμα των Ιερών Αποστόλων και φύσηξαν εναντίον τους σαν το δυνατό άνεμο τα στρατεύματα των Ρωμαίων που αφάνισαν τα Ιεροσόλυμα δηλαδή την πατρίδα τους.

5.Κοίταξε εδώ αγαπητέ του Αγίου Πνεύματος λαλούντος την ακρίβεια επειδή δεν είπε απλώς ότι δε θα αναστηθούν οι ασεβείς αλλά πρόσθεσε και το εν κρίσει επειδή κι οι ασεβείς θα αναστηθούν βέβαια όχι όμως για να κριθούν αφού είναι αυτοκατάκριτοι από δω εφόσον όποιος δεν πιστεύει ήδη κέκριται αλλά επομένως θα αναστηθούν για να κατακριθούν και να τιμωρηθούν κι ο Μωυσής δε μίλησε καθαρώς περί αναστάσεως όπως ο Δαβίδ που πρώτος δίδαξε περί αναστάσεως καθαρώς.

Αμαρτωλούς εδώ πάλι ονομάζει όχι τους ασεβείς αλλά τους ευσεβείς εκείνους που είναι διεφθαρμένοι και κακοί και θα κριθούν και θα διωχθούν μακριά από τους δίκαιους όπως είναι σύνηθες στην ΑΓ να ονομάζονται όχι μόνο κείνοι που γυμνάζονται την ξεχωριστή αρετή της δικαιοσύνης αλλά καθολικώς όλοι οι άγιοι οι οποίοι δικαιώθηκαν από το Θεό για τις αρετές τους.

6.Κανένας άνθρωπος δε μπορεί να λανθάσει και να κρυφτεί από το Θεό επειδή ξέρει τις καλές στράτες και τα κινήματα των Δικαίων και γινώσκει Κύριος τας οδούς των αμώμων και έγνω ο Θεός τους όντας Αυτού και τους αγίους και επειδή κι ο ίδιος ο Κύριος είπε ότι Εγώ ειμί η οδός. Έτσι ακολούθως Αυτός ξέρει και κείνους που περπατούν  διαμέσου Του δηλαδή διαμέσου των εντολών Του και τις κακές στράτες υποκρίνεται ο Θεός πως δεν τις ξέρει αφού είναι ανάξιες της Θεοπρεπούς Του γνώσεως όπως τότε που ο Αδάμ παρέβη την εντολή Του τον ρώτησε σα να μην ξέρει Αδάμ πού είσαι; Και παρομοίως ρώτησε και τον Κάιν που θανάτωσε τον αδερφό του πού είναι ο Άβελ ο αδελφός σου; Κι έτσι ρώτησε κι άλλους πολλούς.

Των δικαίων και αγίων ανθρώπων οι αρετές και πράξεις θα διαμένουν παντοτινά ως πλούτος τους και στέφανος ενώ των ασεβών και κακών οι αμαρτίες και πράξεις τις οποίες εδώ ονομάζει οδό αυτές λέω αφανίζονται και ανενέργητες γίνονται κι εί τινος το έργον κατακαήσεται ζημιωθήσεται.

ΨΑΛΜΟΣ Β΄-2

Προφητεία επιβουλής κατά του Σωτήρος Χριστού υπό των Ιουδαίων

και κάλεσμα εθνών και απώλεια Ιουδαίων

1.Προβλέποντας ο προφητάναξ με τα προφητικά μάτια τού νοός του τη λύσσα που έμελλαν να δείξουν κείνοι που θανάτωσαν το Χριστό τους θρηνολογεί και τους ελεεινολογεί με τον παρόντα ψαλμό λέγοντας φεύ και αλλίμονο! Επειδή τόσο αυτοί μάνησαν κατά του Χριστού ώστε έκαναν ταραχή και κίνησαν όλα και υπερηφανεύτηκαν επειδή το εφρύαξαν αυτό δηλώνει και έθνη είναι οι Ρωμαίοι στρατιώτες γύρω από τον Πιλάτο και λαοί οι Ιουδαίοι τριγύρω στον Άννα και τον Καϊάφα ενώ βασιλείς ο Ηρώδης και άρχοντες πάλι ο Πιλάτος ως ηγεμόνας της Ιερουσαλήμ επειδή έτσι ερμήνευσαν και στις Πράξεις το ρητό αυτό οι θείοι Μαθητές και Απόστολοι του Χριστού όταν είπαν Δέσποτα Συ έκανες τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και πάντα όσα βρίσκονται μέσα εκεί Συ είσαι που είπες δια στόματος Δαβίδ γιατί κυριεύτηκαν από μανία κι εξαγρίωση έθνη και λαοί και μηχανεύτηκαν σχέδια που θα αποτύχαιναν ως μάταια; Παρέστησαν οι βασιλείς της γης και οι άρχοντες συνήχθησαν επί το αυτό κατά του Κυρίου και κατά του Χριστού Αυτού και συνήχθησαν επ’ αληθείας επί τον άγιον Παίδά Σου Ιησούν όν έχρισας Ηρώδης και Πόντιος Πιλάτος συν έθνεσι και λαοίς Ισραήλ. Κι είπε στον πληθυντικό βασιλείς κι άρχοντες κι όχι βασιλεύς κι άρχοντας ενικώς κατά τη συνήθεια της εβραϊκής γλώσσας που μεταχειρίζεται τους πληθυντικούς αριθμούς αντί ενικών αλλά κι επειδή με βαθύτερο τρόπο εννοώντας ότι ο νοητός βασιλεύς της αμαρτίας διάβολος όντας ενωμένος με τον αισθητό βασιλέα Ηρώδη κι οι δυο μαζί κινήθηκαν κατά του Χριστού. Κι ομοίως και οι αρχές και εξουσιες των δαιμόνων με τις οποίες είναι ο πόλεμός μας επειδή ήταν ενωμένες με τον άρχοντα κι ηγεμόνα Πιλάτο κι αρματωμένες κατά του Σωτήρος κι επειδή ο Χριστός είναι διπλούς και σύνθετος από δυο φύσεις από την αόρατη της Θεότητος και από την ορατή της ανθρωπότητος για τούτο κι ο πόλεμος εναντίον του διπλός από ορατούς δηλαδή κι αοράτους εχθρούς. Και κενά πάλι κι εύκαιρα εμελέτησαν λέγοντας αντί του ματαίως κοπίασαν όλοι τους αυτοί οι Ιουδαίοι όταν συμφώνησαν να βγάλουν από το μέσο και να φανίσουν τον Ιησού επειδή Αυτός ως Θεός ανέστη από τους νεκρούς και ζει στους αιώνες. Αλλά και μόνον για τους Ιουδαίους πάλι λέγεται ο λόγος γιατί ματαίως μελέτησαν την ΑΓ αφού δεν κατάλαβαν ότι προφήτευε για το Χριστό.

2. οι παραπάνω λέει εθνικοί φρύαξαν και παρέστησαν και συνάχτηκαν τόσο κατά του Πατρός όσο και κατά του Υιού Του Χριστού τον οποίο Αυτός έχρισε Βασιλέα όλων των εθνών δίνοντάς Του κληρονομία Του όλα αυτά επειδή ο πόλεμος κατά του Υιού και προς τον Πατέρα διαβαίνει. Κύριος λοιπόν ονομάζεται εδώ ο Πατήρ και Χριστός ο Υιός Του επειδή ο Πατήρ κατέστησε τον Υιό Βασιλέα στους εθνικούς κατά το λόγο της ενσάρκου οικονομίας. Κι επειδή αναγνώσαμε κατά του Χριστού αυτών όπως λένε πολλά αντίγραφα θα νοήσουμε ότι ο Χριστός είναι Βασιλεύς και εξουσιαστής πάνω σε όλους και Ιουδαίους και εθνικούς και δαίμονες γιατί σ’ Αυτόν θα κάμψει παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων δηλαδή όλοι θα προσκυνήσουν και θα υποταχτούν σ’ Αυτόν.

3.Δυο λογιών νοούνται τα επόμενα λόγια ή πως το Πνεύμα το Άγιο προστάζει τους μέλλοντες να πιστεύσουν να αποστραφούν τους ειδωλολάτρες Ρωμαίους και τους ανόητους Εβραίους και να κόψουν τα δεσμά της δουλείας των Ρωμαίων και να απορρίψουν το βαρύ και θανατώνοντα ζυγό του νόμου των Εβραίων και αντί τούτων να εκλέξουν και να δεχτούν το ζωοποιό και ελαφρύ νόμο του Χριστού και τα λόγια αυτά λέγονται και από το στόμα των φονευτών του Σωτήρος Ιουδαίων οι οποίοι σχεδόν αυτά τα ίδια και έλεγαν με λόγια και έκαναν και με έργα αφού συνέτριψαν τα δεσμά της δουλείας του Πατρός και του Υιού και το ζυγό απέρριψαν της υποταγής προς το Θεό και μόλο που κατά φύση ήταν υποκείμενοι στη δουλεία του Θεού ως κτίσματά Του επειδή τα σύμπαντα δούλα Σά.

4.Αυτοί λοιπόν που μισούνται υπό των Ιουδαίων και Ρωμαίων και βλασφημούνται δηλαδή ο Πατήρ που κατοικεί στους ουρανούς και ο Υιός ο Κύριος πάντων κατά τη Θεότητα αυτοί λέω θα περιγελάσουν πολλά και θα εκμυκτηρίσουν δηλαδή θα αποστραφούν με υπερβολή Ιουδαίους και Ρωμαίους όπως δηλώνει η προθεση εκ εδώ δηλαδή επίταση αφού θα τους ελέγξουν πως είναι ανόητοι και πως επιχείρησαν αδύνατα πράγματα διατί νόμισαν να θανατώσουν τη ζωή επειδή οι Ρωμαίοι προτίμησαν τη λατρεία των δαιμόνων κι όχι του αληθινού Θεού ενώ οι Ιουδαίοι τη σκιά αντί της αληθείας.

5.Τότε λέει δηλαδή πότε; Όταν έλεγχε φανερά τους Ιουδαίους ο Κύριος και προφήτευε τα κακά που έμελλαν να πάθουν όταν τους έλεγε και άλλα πολλά ελεγκτικά και μάλιστα ουαί υμίν οι Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί και πάλι μωροί και τυφλοί! Για τούτο λέγω υμίν ότι αρθήσεται η βασιλεία του Θεού και δοθήσεται έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής.

Και θυμωμένος λέει ο Κύριος για τις πονηρίες των Ιουδαίων και για τούτο προλέγοντάς τους τις συμφορές που έμελλαν να πάθουν έβαλλε ταραχή και απορία στις καρδιές τους επειδή πολλοί από αυτούς τον νόμιζαν προφήτη. Κι άλλοι την ταραχή βλέπουν στο θόρυβο και το φόβο που έλαβαν ύστερα οι Ιουδαίοι από την πολιορκία και την καταστροφή που οι Ρωμαίοι έκαναν στα Ιεροσόλυμα. Αλλά εδώ νοείται βεβαίως και για τη μέλλουσα κρίση που θα καταδικάσει ο Κύριος και θα τιμωρήσει τους Ιουδαίους λέγοντάς τους πορεύεσθε απ’ Εμού οι καταραμένοι εις το πυρ το αιώνιον και οργή και θυμός σημαίνουν ένα και το αυτό αλλά άλλοτε πάλι διαφέρουν αφού θυμός είναι ύστερα από κίνηση της οργής ετυμολογούμενος από το θύειν δηλαδή ορμάν και οργή πάλι είναι σφοδρή ζέση για εκδίκηση ετυμολογούμενη από το οργάν και σφύζειν.

6.Στο πρόσωπο του Χριστού λέγονται τα επόμενα λόγια γιατί οι προφήτες ήταν τέτοιοι και πότε ομιλούν για το ένα πράγμα κι άλλοτε πάλι μεταφέρονται σε άλλο ώστε είναι φανερό από αυτό ότι όπως το όργανο κρούεται από άλλο έτσι κι οι προφήτες εκείνα μόνο λαλούν όσα ενηχούνται και εμπνέονται από το Πνεύμα το Άγιο και προφητεύει εδώ για τη βασιλεία του Χριστού που έλαβε ως άνθρωπος παρά του Πατρός εδόθη Μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης.

7.Από το όρος της Ιερουσαλήμ το καλούμενο Σιών ονόμασε εδώ ο προφητάναξ όλη την Ιουδαία. Λέει λοιπόν εδώ ο Χριστός καταστάθηκα Βασιλεύς από τον Πατέρα για να διδάσκω τις ευαγγελικές εντολές στο όρος Σιών δηλαδή την Ιερουσαλήμ και πρόσταγμα Κυρίου δηλαδή του Παστρός και τις εντολές Του ονόμασε ο Χριστός για να δείξει ότι το θέλημα του Πατρός και το δικό Του ένα είναι και το αυτό τα ρήματα ά Εγώ λαλώ υμίν απ’ Εμαυτού ου λαλώ ο Πατήρ ο εν Εμοί μένων Αυτός ποιεί τα έργα. Ά ούν λαλώ Εγώ καθώς είρηκέ Μοι ο Πατήρ ούτω λαλώ.

Και για την προαιώνια γέννηση του Υιού κατά τη Θεότητα είπε Κύριος πρός Με Υιός Μου εί Σύ και για την ένσαρκη οικονομία πάλι του Υιού Εγώ σήμερον γεγέννηκά Σε γιατί σήμερον τίθεται αντί του χρονικώς και στα παρόντα δηλαδή τους υποκείμενους σε μέτρο καιρούς ενώ το γεγέννηκα αντί για έκτισα πλατύτερα λαμβάνοντας και την κτίση τη γέννηση επειδή Πατήρ ο Θεός λέγεται ως των κτισμάτων Πλάστης και Ποιητής Συ εί Πατήρ –δηλαδή Πλάστης- ημών.

8.Επειδή ήταν ο Χριστός συγγενής των Ιουδαίων κατά σάρκα κι ήρθε στα ίδια διδάσκοντάς τους αλλά οι Ιουδαίοι τον απέβαλαν πρεπόντως γι’ αυτό ο Κύριος οικειοποιείται τα έθνη παρακινούμενος από τον Πατέρα να τα (ανα)ζητήσει και να τα λάβει κληρονομιά Του αφού χρωστούσε να λάβει κληρονομιά γενόμενος και κατά το ανθρώπινο Υιός Θεού.

Θα σού δώσω Υιέ Μου λέει την εξουσία της κληρονομίας Σου τόσο μεγάλη ώστε να φτάνει έως τα άκρα της γης και επειδή εις πάσαν την γην και εις τα πέρατα της Οικουμένης εξαπλώθηκε ο λόγος του Ευαγγελίου. Παραγγέλλει λοιπόν εδώ ο Πατήρ στον Υιό να ζητήσει επειδή ήθελε και ευδοκούσε την ανάπλαση των ανθρώπων και τη ζητεί ο Υιός επειδή για μάς έγινε άνθρωπος και στάθηκε μεσίτης Θεού και ανθρώπων και για τούτο ας ντραπούν οι Ιουδαίοι επειδή σε κανένα άλλο δε μπορούν να προσαρμόσουν τα λόγια αυτά αφού ποιος άλλος απέκτησε τόση εξουσία όση ο Χριστός;

9.Τον επόμενο λόγο λέει από μέρους του ο προφήτης γιατί οι Ιουδαίοι δε θα δεχτούν τους λόγους Σου Κύριε και για τούτο θα τους παιδέψεις με ράβδο σιδηρά δηλαδή με εξουσία και βασιλεία Ρωμαίων επειδή οι Ιουδαίοι αρνούμενοι τη βασιλεία του Χριστού και ομολογώντας πως έχουν βασιλέα τον Καίσαρα της Ρώμης έβαλαν πάνω στην κεφαλή τους την εξουσία του Καίσαρος από την οποία και αφανίστηκαν έπειτα και σιδερένια είναι η εξουσία των Ρωμαίων όπως την είδε ο Δανιήλ στις οράσεις του δηλαδή την εικόνα με τις κνήμες σιδερένιες.

Αλλά εύκολα και πάνδημα θα αφανιστούν οι Ιουδαίοι από τους Ρωμαίους και θα σωθούν τα έθνη επειδή θα τα ποιμάνει ο Χριστός με τη ράβδο του Σταυρού και με την παντοδύναμη δύναμή Του αφού όπως ο κεραμεύς όταν δει ότι είναι άχρηστα τα πήλινα αγγεία που έπλασε τα τσακίζει πριν τα ξαναβάλει στο καμίνι και πάλι τα μεταπλάσσει όπως κι Εσύ Κύριε θα συντρίψεις τα φρονήματα των εθνών με το Ευαγγέλιό Σου κι αφού τους αναπλάσεις με το λουτρό του Αγίου Βαπτίσματος θα τους κάνεις στερεούς με το πυρ του Αγίου Πνεύματος.

10.Και τώρα το νυν εδώ νοείται αντί για το τούτο δηλαδή γι’ αυτό εσείς οι βασιλείς των Ρωμαίων και των άλλων εθνών κι εσείς οι κριτές που βρίσκεστε σε όλη τη γη και κρίνετε τους ανθρώπους μάθετε ποιες μεγάλες συμφορές έλαβαν όσοι καταφρόνησαν το Χριστό Ιουδαίοι και πώς ο Χριστός έλαβε κληρονομία Του εσάς τα έθνη και έτσι γίνετε φρόνιμοι κι απορρίψτε την πρώτη σας αγνωσία και πλάνη και διδαχτείτε το συμφέρον σας τόσο από το παράδειγμά τους όσο κι από την ΑΓ κι όπου βασιλείς και κριτές συμπεριλαμβάνονται κι οι λαοί τους.

11.Εσείς λοιπόν οι εθνικοί στοχαζόμενοι ότι ο Χριστός είναι και Θεός κι εκδικητής φοβερός κι ότι εσείς γίνατε απόκτημα και κληρονομιά Του κι ευτακτήστε αρκετά τα ήθη και τη ζωή σας και δουλέψτε με φόβο στο Δεσπότη Χριστό αφού όπου ο φόβος του Θεού εκεί και η φύλαξη των εντολών Του όπου φόβος εντολών τήρηση.

Κι έτσι δουλεύοντας εσείς οι εθνικοί στο Χριστό χαίρεστε σ’ Αυτόν που είναι ο Προνοητής και Σωτήρας σας χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε! Κι η χαρά σας όμως αυτή ας είναι ενωμένη με τρόμο κι ας μην είναι εκλελυμένη και χωρίς συστολή και ευλάβεια γιατί τότε πέφτει σε καταφρόνηση. Επειδή πρέπει να χαίρετε πάντοτε για την ελπίδα της σωτηρίας σας αλλά και να τρέμετε για τις αμαρτίες σας αφού ο Θεός είναι Κριτής και ακριβής και αλάνθαστος και θα τιμωρήσει τους αμαρτάνοντες.

12.Δράξασθε παιδείας λοιπόν που είναι κάτι πολύ δραστικότερο από το παιδευτείτε που είπε παραπάνω επειδή δηλώνει ότι δεν πρέπει να έχετε εθνικοί την παιδεία ατελή και επιφανειακή μόνο αλλά όπως κι εκείνοι που πιάνουν με τη δράκα και παλάμη τους κάτι το κρατάνε βεβαίως και δεν το αφήνουν έτσι κι εσείς να πιάνετε βεβαίως την παιδεία και μάθηση του Ευαγγελίου και να μην την αφήνετε από κοντά σας και έτσι σας φύγει μέσα από τα χέρια σας.

Οδό και στράτα ονομάζει εδώ ο προφήτης την πολιτεία και τάξη των Δικαίων και λέγεται οδός δικαία γιατί αυτή είναι η πολιτεία που πάνω της περπατάνε οι άνθρωποι.

13.Τα επόμενα λόγια μιλάνε για την ημέρα της Κρίσεως και το τάχει δηλώνει με οξύτητα και δυνατά επειδή τώρα κι ας θυμώνει ο Θεός κατά των αμαρτωλών θυμώνεται αργότερα και λιγότερο από το πρέπον για να δώσει καιρό και τόπο σε κείνους να μετανοήσουν αλλά έπειτα κατά την ημέρα της κρίσεως γρήγορα και μεγάλως θα θυμωθεί εναντίον τους.

Καλότυχοι λοιπόν είναι όλοι όσοι καταφρόνησαν τα γήινα κι έχουν την ελπίδα τους όλη στο Θεό.

ΨΑΛΜΟΣ Γ΄-3

1.Όταν απέδρασε από τον υιό του τον αποστάτη στην έρημο

και για κάθε Χριστιανό που πολεμάται

από εχθρούς ορατούς και αοράτους, από ανθρώπους και δαίμονες.

2.Επειδή ο προφήτης λυπήθηκε κατάκαρδα που δοκίμασε τόση μεγάλη επιβουλή από φίλους και υπηκόους του γιατί όλοι τον μίσησαν και φιλιώθηκαν με τον υιό του Αβεσσαλώμ που αποστάτησε και ζητούσε να θανατώσει τον πατέρα του και να γίνει αυτός βασιλεύς και για τούτο μόνο προς το Θεό υψώνει την ψυχή του και ρωτά με τον ψαλμό αυτόν για ποια αφορμή έγιναν εχθροί μου όλοι όσοι είναι τριγύρω στον αποστάτη και πατραλοία υιό μου γιατί αυτούς ονόμασε θλίβοντες. Και προς τούτοις ρωτά και για ποια αφορμή πλήθυναν τόσο αυτοί οι εχθροί μου και καθημερινά προστίθενται κι άλλοι πολλοί; Νοείται ο λόγος και για τους νοητούς εχθρούς δαίμονες που καθημερινά γίνονται περισσότεροι για να πολεμούν κάθε Χριστιανό.

3.Πολλοί λέει από τους εχθρούς μου παραθαρρύνοντας ο ένας με τον άλλο λένε για την ψυχή μου δηλαδή για μένα ονομάζοντας από το μέρος το όλο και τι λένε; Ότι αυτός ο άνθρωπος επειδή διώκεται πολλά και πολεμείται για τούτο έχασε τη βοήθεια του Θεού για τις αμαρτίες του και πολλοί τότε βλέποντας τις συμφορές του λένε πως ο Θεός τον εγκατέλειψε κι ας είχε την ελπίδα του σ’ Αυτόν.

Διάψαλμα.

4.Εκείνοι οι εχθροί μου ας λένε εναντίον μου ό τι θέλουν αλλά Εσύ Κύριε βοηθάς όσους βρίσκονται σε πειρασμούς αν βέβαια βρεθούν κι άξιοι της βοηθείας Σου. Άλλοι άλλα καυχήματα έχουν για δόξα τους δηλαδή άλλος την ευγένεια κι άλλος τον πλούτο του ή άλλο παρόμοιο καλό αλλά εγώ σε Σένα μόνο θαρρώ και καυχιέμαι επειδή και Σύ με δοξάζεις αφού γίνεσαι βοηθός μου και υψώνεις την κεφαλή μου υπεράνω της κεφαλής των εχθρών μου δηλαδή με καθιστάς νικητή των εχθρών μου και με τη νίκη αυτή υψώνεις την κεφαλή μου που πριν εσκευβε στη γη από συμφορές και θλίψεις.

5.Φώναξα στο Θεό νοερώς με τη  καρδιά μου και αισθητώς με το στόμα κι ευθύς μ’ υπήκουσε γιατί εγγύς Κύριος πάσι τοις επικαλουμένοις Αυτόν και όρος και βουνό ονόμασε την Σιών στην Ιερουσαλήμ επειδή πίστευαν οι Ιουδαίοι ότι σε τούτο το βουνό κατοικούσε ο Θεός κι από αυτό συνομιλούσε με τους αξίους και όρος είναι κι ο ουρανός το κατοικητήριο του Θεού και μη ομόσης εν τω ουρανώ ότι θρόνος εστι του Θεού.

6.Εγώ έπεσα στην κλίνη μου γιατί βαρύνθηκα από τις θλίψεις που μού φεραν βάρος κι ύπνο κι από αυτό έμεινα ανενέργητος και για αρκετό καιρό αλλά πάλι αισθάνθηκα ότι ο Θεός με βοηθά γιατί ανέστησα το φρόνημα της ψυχής μου που κατέπεσε από τις θλίψεις και εδώ προφητεύεται κι η Ανάσταση γιατί εγώ αφού πεθάνω θα κοιμηθώ και θα υπνώσω πολύ καιρό και το σώμα μου θα μείνει νεκρό κι ανενέργητο στη γη κι ύστερα από χρόνους θα αναστηθώ κι ο Χριστός θα κατέβει στον Άδη και θα αναστήσει τους εκεί αφού πολλά σώματα των κεκοιμημένων αγίων ηγέρθη αλλά και στη συντέλεια του κόσμου θα αναστήσει όλους τους νεκρούς.

7.δε θα φοβηθώ μυριάδες λαού Κύριε όταν έχω τη δική Σου αντίληψη και βοήθεια Κύριε. Και συνεπιτιθέμενοι ονομάζονται όσοι μας πολεμούν κι ο υιός τότε του προφητάνακτος κι οι άλλοι τριγύρω του βοηθοί του κι αναγωγικώς βεβαίως οι δαίμονες κι έτσι καλείται κι ο κυκλικός πόλεμος των δαιμόνων επειδή μάς επιβουλεύονται και μάς πολεμάνε οι δαίμονες κατά μέτωπο όταν μάς δείχνουν ελπίδες ευτυχίας και αγαθών. Αλλά μάς πολεμούν και πισώπλατα με την ενθύμηση των περασμένων μας αμαρτιών και μάλιστα των σαρκικών μολύνοντας την ψυχή μας κι άλλοτε πάλι από τα δεξιά και τα αριστερά όταν κρυφίως μάς συμβοηθούν να κάνουμε υπερβολική αρετή με σκοπό να μάς γκρεμίσουν σε κενοδοξία ή όταν μάς πιέζουν να κάνουμε και φανερά και ομολογούμενη την αμαρτία.

8.Ανάστα και κινήσου εναντίον των εχθρών Κύριε Εσύ που φαίνεσαι πως κοιμάσαι με την πολλή μακροθυμία που δείχνεις και πάλι προφητεύει εδώ και την εκ νεκρών Ανάσταση του Κυρίου καλώντας Τον να αναστηθεί ώστε να σώσει έτσι τους ανθρώπους που εννοεί υποκάτω του προσώπου Του. Κι έπειτα προφητεύει και την απώλεια και τον αφανισμό των αισθητών και νοητών εχθρών του κι ευχαριστεί το Θεό και ομολογεί τη χάρη εδώ. οδόντες ονομάζει τη δύναμη μεταφορικά και από την ομοιότητα με τα θηρία εκείνα που έχουν στα δόντια όλη τους τη δύναμη όπως κυρίως οι σκύλοι κι οι κάπροι κι άλλα ζώα. Κι αμαρτωλούς ονομάζει τους εχθρούς του επειδή κι αυτοί αμάρταναν που τον πολεμούσαν ματαίως δηλαδή μόνο από την πονηρία τους χωρίς να έχουν κανένα απολύτως δίκαιο.

9.Κι ακολουθεί πάλι ευχαριστήριο επιφώνημα που φανερώνει ότι μόνο ο Κύριος τον έσωσε και όχι κανείς άλλος γιατί ήρθε η ευλογία Σου Κύριε στο λαό Σου και σε κάθε πολεμούμενο μαζί μου και βέβαια και στον πιστό λαό των Χριστιανών. Κι ευλογία είναι η ειρήνη κι η ευεργεσία του Θεού που τού χάρισε γιατί βλέποντας ο λαός όλος την ευεργεσία και ειρήνη που τού χαρίστηκε δόξασαν κι αυτοί το Θεό και ακολούθως απόλαυσαν κι αυτοί μεγάλη άνεση και βοήθεια από την ευεργεσία προς τον βασιλέα τους.

ΨΑΛΜΟΣ Δ΄-4

Στο τέλος εν ύμνοις.

Έτσι επιγράφεται ο παρών γιατί προφητεύει περί της εκ νεκρών αναστάσεως ως έργο του μέλλοντος αιώνος που είναι και το τέλος του παρόντος αιώνος. Και εν ύμνοις μάλιστα γιατί υμνεί ο προφήτης με τον ψαλμό τα θαυμάσια του Θεού που τον έκαναν ανώτερο της τυραννικής αποστασίας του υιού του κι ύστερα από αυτήν έψαλε τον παρόντα και αρμόζει σε κάθε Χριστιανό που ελευθερώνεται από κινδύνους.

Βλέπε αγαπητέ αναγνώστη τη γρηγοράδα του ευσπλάχνου Θεού γιατί στον καιρό που ο προφήτης ακόμα Τον παρακαλούσε πρόφτασε και τον άκουσε Εκείνος τότε βοήση και ο Θεός επακούσεταί σου έτι λαλούντος σου ερεί ιδού πάρειμι κι αυτό γιατί δεν πείθουν στο Θεό να υπακούσει τα πολλά λόγια της προσευχής αλλά τον πείθει η καθαρή και θερμή διάθεση της ψυχής του προσευχομένου. Της δικαιοσύνης μου είναι περίφραση δηλαδή ο Θεός μου που είμαι δίκαιος αφού είμαι δίκαιος και ως προς την αδικία που μού έκανε ο υιός μου ο αποστάτης επειδή εγώ δεν τον αδίκησα σε τίποτε και αλλού ονομάζεται από μόνος του και δίκαιος και όσιος όχι όμως για να υπερηφανευτεί αλλά γιατί συγκρίνει τον εαυτό του με τις πονηρίες εκείνων που τον πολεμούν.

Και ακολουθεί λόγος για να δείξει ο προφήτης ότι η χαρά πλατύνει την καρδιά ενώ η θλίψη τον στενοχωρεί αφού λέει ότι εμένα όμως στον καιρό της θλίψεως και λύπης επλάτυνας Κύριε και τόσο πολλά μεγαλόψυχο με έκανες ώστε που και να παραγγέλλω στους στρατιώτες μου να μη θανατώσουν τον πατραλοία υιό μου φείσασθε λέγοντας του παιδαρίου!

Και μόλο που εισακούστηκε και ελεήθηκε ο προφήτης από το Θεό κι εδώ παρακαλεί να ελεηθεί και πάλι και να εισακουστεί ίσως επειδή και πάλι έμελλε να πέσει σε πειρασμούς και για τούτο παρακαλεί να μη παραβλεφτεί από το Θεό η προσευχή του και δέηση αλλά πάλι να εισακουστεί και στο μέλλον.

3.Ο λόγος τώρα λέγεται προς τους φίλους και γνωρίμους του που δοκιμάζουν να τον βοηθήσουν όταν είχε τη συμφορά και τους λέει έως πότε φίλοι μου δεν υψώνετε την καρδιά σας προς το Θεό όταν έχετε θλίψεις παρά βαρύνετε την καρδιά κατεβάζοντάς την κάτω στα γήινα με ανθρώπινους λογισμούς και βιωτικές φροντίδες; Υιοί ανθρώπων κι εδώ είναι περίφραση αντί του άνθρωποι επειδή είναι συνηθισμένη στην εβραϊκή.

Ανωφελείς φίλοι μου οι μηχανές και λογισμοί των ανθρώπων επειδή κολακεύουν με τις ελπίδες αλλά αποτυγχάνουν ως μάταιοι όπως αποδεικνύονται. Κι αυτό ισχύει βέβαια και για όσους είναι προσηλωμένοι στα παρόντα του κόσμου πράγματα που φαίνονται πως είναι αλλά στην αλήθεια δεν είναι εξαιτίας της συχνής μεταβολής που λαμβάνουν και της αλλοίωσης. Παράδειγμα τούτου κι ο ίδιος ο προφήτης που ήταν βασιλεύς αλλά διωκόμενος στην έρημο σαν ιδιώτης και παραμικρός και μάλιστα από τον υιό του.

4.Περιττός ο σύνδεσμος επειδή η εβραϊκή έχει και τούτο το ιδίωμα να μεταχειρίζεται περιττούς συνδέσμους και λέει μάθετε άνθρωποι ότι ο Θεός περιβόητο έκανε εμένα τον όσιό Του δηλαδή τον καθοσιομένο και αφιερωμένο ολωσδιόλου σ’ Αυτόν και σε μόνον Αυτόν έχοντα τις ελπίδες μου. Και πράγματι πώς δεν έγινε θαυμαστός από το Θεό και περιβόητος ο προφήτης που πολεμήθηκε από τον υιό του και κατατρόπωσε τον πολέμιό του και διωγμένος μάλιστα νίκησε το διώκτη του και με λίγους κατέβαλε μυριάδες;

Εγώ επειδή απόλαυσα τόσο γρήγορα τη βοήθεια του Θεού και λυτρώθηκα ανελπίστως από τόσο μεγάλο κίνδυνο εξαιτίας της αποστασίας του υιού μου γνώρισα απ’ αυτό ότι με ελεεί και μού εισακούει ο Θεός κι ελπίζω ότι και πάλι θα μου εισακούσει όταν κράζω προς Αυτόν στις περιστάσεις και τις συμφορές μου.

5.οργίζεσθε λοιπόν και μη αμαρτάνετε λέει ο προφήτης γιατί δεν εμποδίζει τους ανθρώπους παντελώς από το να οργίζονται και να θυμώνουν παρά τους παρακινεί να μην αμαρτάνουν όταν θυμώνουν παρασυρόμενοι από τη  οξύτητα του θυμού και όταν θυμώνουν έξω από το πρέπον και μέτριο ή και γιατί κάνουν εκδίκηση ακαίρως και αναιτίως αφού ο θυμός φυτεύτηκε ναι στους ανθρώπους αλλά για να τον μεταχειρίζονται κατά της κακίας κι όχι κατά του αδελφού ενώ όποιος θυμώνει για να εκδικηθεί οργίζεται και αμαρτάνει. Όποιος πάλι οργίζεται για να διορθώσει τον αδελφό του αυτός οργίζεται και δεν αμαρτάνει επειδή οργίζεται για τη διόρθωση του άλλου όπως κι ο πατέρας οργίζεται μόνο για τη διόρθωση του υιού του.

Κι όταν λέει αδελφοί πηγαίνετε το βράδυ στην κλίνη σας να κοιμηθείτε τότε επειδή έχετε καιρό ανακρίνετε με κάθε άδεια τον εαυτό σας επειδή τότε έχετε και τον καιρό και να εξετάσετε και τον κάθε λογισμό που συλλογιστήκατε όλη τη μέρα και για τους κακούς λογισμούς που συλλογιστήκατε μετανοήστε όπως κάνω κι εγώ κι έτσι ευοδώνονται και τρέχουν καλώς τα πράγματα στη ζωή μου. Κι επειδή με τον τρόπο αυτό έμαθα και με τη δοκιμή πόση ωφέλεια έχει η εξέταση αυτή των λογισμών και της συνειδήσεως σάς συμβουλεύω να κάνετε κι εσείς την εξέταση αυτή έτσι για να ωφεληθείτε κι αν πρέπει να κρίνουμε και να καταδικάζουμε τους κακούς λογισμούς και να μετανοούμε κιόλας γι’ αυτούς πόσο μάλλον πρέπει να καταδικάζουμε τις πονηρές πράξεις που κάνουμε και γι’ αυτές να μετανοούμε ως ιατρικά προληπτικά και διορθωτικά της αμαρτίας προμυθίας και επιμυθίας όπως φαίνεται και από το παραπάνω λόγιο που διαιρείται για τούτο και σε δυο μέρη προ και μετά την αμαρτία.

Διάψαλμα.

6.Μην αδικείτε λέει κανένα αγαπητοί παρά προσφέρετε στο Θεό τη δικαιοσύνη ως καρπό και θυσία πνευματική και ελπίζετε ότι βεβαίως θα λάβετε από το Θεό τη βοήθεια επειδή Εκείνος μάλιστα βοηθεί όσους πειράζονται και πολεμούνται. Eδώ προφητεύεται και η ζωή και πολιτεία της Εκκλησίας των Χριστιανών που έμελλε να προσφέρει θυσία πνευματική –θυσία δικαιοσύνης- στο Θεό τις αρετές αντί ζώων αφού δικαιοσύνη εδώ νοούμε όχι ξεχωριστά μόνο τη δικαιοσύνη αλλά όλη καθολικώς και γενική την αρετή.

7.Κι αφού συμβούλεψε ο προφήτης τους Χριστιανούς με το παράδειγμά του τώρα βάλει εναντιολογία στους ολιγόπιστους και μικρόψυχους λέγοντας ότι μερικοί ότν πέσουν σε πειρασμούς και θλίψεις αδημονώντας απελπίζονται και δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι κοντά τους όταν τον επικαλούνται παρά γογγύζουν και λένε ποιος άραγε θα μάς βοηθήσει; Ουδείς. Λέγεται και για τους φιλόσαρκους που επειδή νομίζουν ότι αγαθά μόνο είναι η τρυφή και η άνεση του σώματος κι οι ηδονές και για τούτο μόνο κείνα κυνηγούν να απολαύσουν αφού μισούν τις κακοπάθειες του σώματος που έρχονται κατ’ οικονομίαν και συγχώρηση από το Θεό σ’ αυτούς ενώ το τίς δείξει είναι λόγος ψυχής που ορέγεται θερμώς.

Έτσι λένε λοιπόν οι μικρόψυχοι κι φιλόσαρκοι αλλά εγώ δε λέω τέτοια επειδή γνωρίζω ότι εντυπώθηκε βαθειά μέσα στην ψυχή μου η αντίληψη της επισκέψεώς Σου και χάριτος Κύριε. Κι αφού αυτήν την αντίληψη πρέπει να έχουμε εδώ νοήσει εδώ ως φως που διαλύει το σκότος της λύπης και κατά κάποιο τρόπο αυτή η αντίληψη εγχαράχτηκε στην καρδιά μου τόσο πολλά ώστε μ’ έκανε να με γνωρίσουν κι οι άλλοι που είναι μακράν πως αξιώθηκα τέτοιας αντιλήψεως και βοηθείας παρά Θεού αλλά και για τους Χριστιανούς είναι προφητεία εσημιώθη το φως του προσώπου Σου εφ’ ημάς γιατί σ’ αυτούς σημειώθηκε δηλαδή βάλθηκε γνώρισμα και σημάδι ο Χριστός κι ονομάστηκαν Χριστιανοί από το όνομα του Χριστού που είναι Φως του προσώπου του Θεού και Πατρός και εδώ συναρίθμησε και τον εαυτό του ο προφήτης για τη συγγένεια και οικειότητα των πνευματικών αρετών που είχε με τους Χριστιανούς.

8.Κι αυτό έδωσε από τον Κύριο ευφροσύνη στην καρδιά του για την παραπάνω αντίληψη και για το όνομα που έλαβαν οι Χριστιανοί από το Χριστό.

Και για τους φιλόσαρκους πάλι ο προφήτης λέει κι αυτά τα λόγια ότι δηλαδή κι ας φρονούν και ποθούν ολωσδιόλου τα γήινα και σωματικά αγαθά Εσύ όμως Κύριε δεν υστερείς τίποτε απ’ αυτούς παρά από την πολλή Σου τη φιλανθρωπία κινούμενος τους δίνεις πλούσια τα πάντα και από καρπού σίτου, οίνου και ελαίου αυτών επληθύνθησαν λέει απαριθμώντας τα αγαθά κατ’ όνομα δηλαδή οι φιλόσαρκοι χόρτασαν από τους καρπούς αυτούς που είναι και τα αναγκαιότερα στη ζωή μας και μαζί συμπεριέλαβε και τα λοιπά είδη των φαγητών.

9.Εγώ λέει θα κοιμηθώ με ειρήνη και ταραξία αφού αποβάλω όλους τους φόβους που μ’ ενοχλούν και όχι μόνο απλώς θα κοιμηθώ αλλά μαζί και θα χορτάσω ύπνο επί το αυτό λέγοντας και εννοώντας μαζί και τα δυο θα κάνω και το υπνώσω επίταση κι αύξηση της κοιμήσεως. Λέγεται και για το θάνατό του προφητικώς πως δε θα πεθάνει βιαίως φονευθείς αλλά φυσικώς και το επί το αυτό τότε σημαίνει το σώμα και την ψυχή δηλαδή εγώ τότε θα κοιμηθώ εν ειρήνη μαζί με την ψυχή και το σώμα μου αφού το σώμα θα ελευθερωθεί από τους ορατούς εχθρούς και η ψυχή από τους αοράτους και το υπνώσω τότε βέβαια δηλώνει το μακρύ και πολύ καιρό μέχρι την κοινή μας ανάσταση.

Εσύ λέει Κύριε με έκανες να κατοικώ ζωρισμένος και ελεύθερος από πονηρούς εχθρούς με την ελπίδα της σωτηρίας κι εδώ νοούμε και την εκ νεκρών ανάστασή μας σχηματίζοντας το λόγο ως από μέρους του σώματος το οποίο λέει στον Κύριο Εσύ όρισες να κατοικώ σε τάφο μεμονωμένο και χωρισμένο από την ψυχή κι όχι όμως απλώς παρά επ’ ελπίδι αναστάσεως πως και την ψυχή μου θα απολάβω και μ’ αυτήν θ’ αναστηθώ και το ότι νοείται εδώ ως βεβαιωτικό αντί του έτσι.

ΨΑΛΜΟΣ Ε΄-5

1.Στο τέλος υπέρ της κληρονομούσης εδώ λένε μερικοί ότι δηλώνει τις υστερινές μέρες κατά τις οποίες έγινε ο Κύριος άνθρωπος επειδή τότε έλαβε τέλος η σκιά του νόμου και βεβαιώνει το λόγο ο προφήτης από τα ακόλουθα αφού κάνει τον ψαλμό αυτόν στο πρόσωπο της Εκκλησίας όσων ύστερα πρόκειται να γίνουν πιστοί Χριστιανοί αν και αρμόζει στην κατάσταση της εποχής του. Κι ονόμασε την Εκκλησία κληρονομούσα –κι όχι κληρονομήσασα αφού μέλλει να κληρονομήσει στον μέλλοντα αιώνα και πάντοτε κληρονομεί και ουδέποτε παύει- επειδή υιοθετήθηκε διαμέσου του βαπτίσματος ενώ κληρομονιά της είναι τα αγαθά εκείνα ά οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη και για τη νύφη αυτή είπε ο Παύλος ηρμοσάμην υμάς ενί ανδρί παρθένον αγνήν παραστήσαι τω Χριστώ γιατί ο έχων την νύμφην νυμφίος εστι και γνωρίζουμε ότι παρέστη Η Βασίλισσα εκ δεξιών Σου.

2.Ομιλώντας εκ μέρους της εξ εθνών Εκκλησίας και ταυτολογεί όπως συνηθίζουν όσοι από καρδίας παρακαλούν ονομάζοντας ρήματα τη δέηση αφού και προσφέρεται δια λόγων και ρημάτων. Ενώ κραυγή ονομάζεται η έντονη και δυνατή προσφερομένη δέηση και φωνή η έναρθρη και εύσημη αφού η πρώτη άσημη κι άναρθρη ως κυρίως κραυγή. Κι έτσι αναλόγως κι άλλες λέξεις ονομάστηκαν οικείως ενώτισαι και σύνες δηλαδή γνώρισε τι θα πουν τα ρήματα αυτά και πρόσεχε είτε δια χειλέων είτε δια καρδίας προσφερόμενη τη δέησή μου και μη ως πάρεργο παραδράμεις. Ιδίωμα του Θεού κι εδώ το ιδίωμα του ανθρώπου κατά το έθος κι εδώ ωςπ ρος τις ενέργειες του Θεού και των ανθρώπων.

Εσένα έχω μόνο εγώ η Εκκλησία των εθνών και βασιλέα και προνοητή μου και Θεό ως πλάστη μου που απέρριψα τη λατρεία των ειδώλων.

Εισάκουσέ μου Κύριε διατί εγώ προς Σένα τον αληθινό Θεό προσεύχομαι στο εξής κι όχι σε άλλο θεό και βέβαια κακώς πάλαι ποτε προσευχόμουν σε πολλούς θεούς και είδωλα.

4. Όταν λοιπόν ανατείλει ο ήλιος της δικαιοσύνης ο Χριστός τότε κι εγώ θα συστηθώ από Ιουδαίους κι εθνικούς και τότε θα Σε επικαλεστώ και θα παρασταθώ ενώπιόν Σου πλησιάζοντας σε σένα με ενάρετη πολιτεία κι έτσι θα με δεις αφού οφθαλμοί Κυρίου επί δικαίους και επόψομαι δηλαδή θα εμφανιστώ ενώπιόν Σου και μάλιστα πρωί που δηλώνει και τον καιρό του όρθρου επειδή πρωτύτερα από κάθε άλλο έργο θέλω και προθυμοποιούμαι να Σε παρακαλώ. Κι αυτό κάνουμε κι εμείς οι Χριστιανοί τώρα κι ευθύς που εγειρόμαστε απί την κλίνη δοξολογούμε το Θεό και Τον ευχαριστούμε όχι βέβαια γιατί δεν πρέπει να προσευόμαστε σε άλλο καιρό αφού πρέπει πάντοτε να ευλογούμε το Θεό ευλογήσω τον Κύριον εν παντί καιρώ αλλά επειδή τότε το πρωί δηλαδή είναι σύμμαζωμένος περισσότερο ο νους μας κι ήσυχος.

Τα είδωλα κι οι ψευδείς θεοί των ειδωλολατρών αγαπάνε την ανομία αλλά όχι και Συ ο αληθινός Θεός επειδή μισείς την ανομία και κάθε αμαρτία.

Όχι μόνο οι θεοί εκείνοι είναι εμπαθείς και ακάθαρτοι καθώς διδάσκουν τα βιβλία των ποιητών τους αλλά κι αυτοί αγαπάνε και φυλάνε ως δικούς τους τόσο κείνους που μιμούνται τα όμοια πάθη τους όσο κι εκείνους που κτίζουν σ’ αυτούς βωμούς ακάθαρτους. Αλλά τη δική Σοι οικειότητα και φιλία Κύριε –αυτό δηλώνει η παροικία εδώ- δε θα πετύχει κανείς πονηρός επειδή εγγύς Κύριός σετιν ουχί τοις πονηρευομένοις αλλά τοις συντετριμμένοις την καρδίαν και τοις φοβουμένοις Αυτόν και λέγοντας πονηρευόμενο εννοεί πάντα αμαρτωλό.

6.Προφητικώς ακολουθεί για τους Ιουδαίους πως ωσότου φύλατταν το θείο νόμο αξιώνονταν και πρόνοιας και επισκοπής Θεού ενώ όταν παρέβησαν το νόμο δικαίως διώχτηκαν από τα μάτια και την επισκοπή του Θεού.

Κι έπειτα για τα άπιστα έθνη που νόμο δεν έχουν Θεού λέει μίσησες πάντας τους εργαζομένους την ανομίαν που νοείται και για κάθε άνθρωπο που έμαθε το νόμο αλλά έγινε παράνομος ενώ άνομος όποιος δε θέλει καν να μάθει το νόμο και πολλές βέβαια φορές λέγεται ο παράνομος άνομος επειδή δε φυλάττει το νόμο κι έρχεται τώρα να περάσει από τα γενικά αμαρτήματα και αμαρτωλούς να αριθμήσει κάποια και μάλιστα τα μεγαλύτερα του καιρού του όπως εκείνος τα θεώρησε.

7.Μίλησε για τους ασεβείς και λέει πάλι απολείς πάντας τους λαλούντας το ψεύδος γιατί πίστεψαν άλλο θεό έξω από τον αληθινό κι ομοίως και για τους δυσσεβείς και ψευδοδόξους αιρετικούς αλλά και για όσους λένε ψέματα καθ’ οιονδήποτε τρόπο ως διάκονοι του διαβόλου του πατρός του ψεύδους είτε Ιουδαίοι είτε εθνικοί. Το ρήμα σημαίνει παράσταση βαρύτερης κόλασης τ ν ψευδομένων και ήθελε και να φοβίσει και κείνους που είναι πρόχειροι κι έτοιμοι να λένε ψέμματα και έτσι με το φόβο αυτό να τους εμποδίσει από την ευκολία και κλίση να ψευδολογούν κι ένας άλλος λόγος είναι ότι όχι μόνο τον εαυτό τους αχρειώνουν με τις ψευδολογίες τους αλλά και σε άλλους πολλούς γίνονται πρόξενοι απωλείας.

Βλέπε αγαπητέ πώς ενώνονται με το φονέα ο δόλιος γιατί απατά τους ανθρώπους με τα δόλια λόγια του και ρίχνει σε κινδύνους τους άλλους και περιστάσεις ώστε να φαίνεται σα να τους φονεύει.

8.Εγώ όμως η εξ εθνών Εκκλησία και κάθε θεοφιλής ψυχή επειδή για το πολύ Σου έλεος ελευθερώθηκα από την πλάνη της ειδωλολατρίας και αμαρτίας θα εισέλθω στον οίκο Σου τον οποίο πρωτύτερα πολεμούσα. Κι εγώ αξιώθηκα και έλαβα αυτήν την παρρησία κι εισήλθα στον οίκο Σου όχι για τις αρετές μου παρά μόνο για το δικό Σου έλεος. Και οίκος Θεού είναι και η ενάρετη πολιτεία επειδή ο Θεός εκεί κατοικεί και αναπαύεται σε όσους μεταχειρίζονται τέτοια πολιτεία γιατί εάν λέει ο Κύριος κάποιος Με αγαπά τον λόγον Μου τηρήσει και ο Πατήρ Μου αγαπήσει αυτόν και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ αυτώ ποιήσωμεν.

Κι αφού η εξ εθνών Εκκλησία είναι όπως και κάθε ψυχή έτσι εισέρχεται στον οίκο Σου με κάθε λογής ευλάβεια και ευταξία θα προσκυνήσω με φόβο τόσο τον επίγειο όσο και τον επουράνιο επειδή και τα έθνη έτσι έκαναν όταν εισήρχοντο στους ναούς των ψευτοθεών τους κάνοντας όμως και πολλές ασχημοσύνες και αταξίες αλλά και στο πρόσωπο του προφήτη αυτά τα ίδια είναι βδελυκτά και σιχαμερά στο Θεό ως είδη κακιών ώστε θα εισέλθει στον οίκο του Θεού και θα λατρεύει το Θεό γνησίως και επιμελώς και βέβαια όχι ως δικαιωμένος για τις αρετές του παρά ως ελεημένος από το Θεό αν και συναρίθμησε τον εαυτό του και σε κείνες τις αμαρτίες για τις οποίες κατηγόρησε παραπάνω τους αμαρτωλούς.

9.Οδήγησέ με Κύριε δια του Υιού Σου ο οποίος είναι δικαιοσύνη κι αγιασμός και απολύτρωση κι η δικαιοσύνη του Θεού είναι ο νόμος του Θεού επειδή υπάρχει και ανθρώπινη δικαιοσύνη κείνη που επαινείται από τους εξωτερικούς και πολιτικούς νόμους.

Άρα για τους ορατούς εχθρούς μου που βάλλουν σκάνδαλα και παγίδες στη στράτα της ζωής μου Κύριε και μη μ’ αφήσεις να κλίνω δεξιά ή αριστερά εξαιτίας των εχθρών μου που με επιβουλεύονται.

10. ψεύδονται οι εχθροί μου Κύριε ως ψεύτες κι απατεώνες και τούτο λέγεται για τα νεκρά δόγματα και τις βρωμερές βλασφημίες των αιρετικών και για τα δυσώδη τους λόγια και τις ακολασίες τους αλλά και για τις αισχρές ύβρεις που έλεγαν εναντίον του οι εχθροί του. Κι ο τάφος τους δηλαδή ο λάρυγγάς τους είναι ανοιχτός κι όχι σκεπασμένος φανερώνοντας ότι αν ήταν σκεπασμένος θα ήταν καλύτερα αφού θα έκρυβε τη δυσωδία μέσα του.

Όποιος είναι δόλιος αυτός είναι και ψεύτης αλλά όποιος είναι ψεύτης δεν είναι και δόλιος επειδή η κακία του δολίου είναι χειρότερη από κείνη του ψεύτη κι οι εχθροί μελετούν εναντίον του και στοχάζονται δόλια και επίβουλα πράγματα.

11.Κι αφού τέτοια εργάζονται δόλια Εσύ Κύριε που μισείς όλους τους ανθρώπους αυτούς καταδίκασέ τους.

Κι ας αστοχήσουν Κύριε κι ας μην πετύχουν τα πονηρά τους βουλεύματα όσα μελετούν στην καρδιά τους.

Για την ασέβειά τους αποστρέψου τους Κύριε επειδή δε Σε τιμούν αυτοί κι όχι για την αρετή μου αν και γω είμαι δική Σου κληρονομία κι όσο περισσότερο εκείνοι ασεβούν τόσο μακρύτερα ας διωχτούν από τη φιλία Σου και οικειότητά Σου. Ασεβής δεν είναι μόνο ο άπιστος αλλά και κάθε Χριστιανός που δε σέβεται το Θεό καθώς πρέπει με καθαρή ζωή και με καλά έργα.

Δε με μέλει Κύριε τόσο πολλά για όσα κακά μου έκαναν οι εχθροί μου παρά φροντίζω και λυπάμαι για Σένα επειδή Σέ παραπίκραναν εξαιτίας των κακών εκείνων τους κι επειδή πολεμώντας με Εσένα πολεμούν και παραπικραίνουν αφού είμαι δούλος Σου και τις εντολές Σου φυλάττω.

12.Όταν οι εχθροί Σου Κύριε λυπούνται και θλίβονται τότε οι ευσεβείς και φίλοι Σου εξεναντίας χαίρονται γιατί αυτοί οι λίγοι και μικροί σε Σένα θαρρώντας τους νικούν κι ας είναι τόσοι πολλοί στον αριθμό και τόσο μεγάλοι στην κακία.

Πάντοτε λοιπόν θα χαίρονται οι φίλοι Σου Κύριε έχοντας κοντά τους την παρηγοριά Σου.

Σ’ αυτούς θα κατοικήσεις Κύριε αναπαυόμενος στην ομορφιά και ωραιότητα της ψυχής τους γιατί ενοικήσω είπες εν αυτοίς και εμπεριπατήσω και έσομαι αυτών Θεός και αυτοί έσονταί Μοι λαός.

Θα καυχηθούν όσοι αγαπούν το όνομά Σου κύριε γιατί αυτοί Σέ γνώρισαν Θεό αληθινό και μόνο σε Σένα έχουν την ελπίδα τους όπως κι οι Χριστιανοί που τόσο πολλά αγαπούν το όνομα του Χριστού ώστε από μόνο αυτό να γνωρίζονται ονομαζόμενοι παρά πάντων Χριστιανοί και μόνο σ’ Αυτόν καυχιώνται γιατί εμοί μή γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω Σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δηλαδή στο Σταυρωθέντα Χριστό.

13. Συ θα ευλογήσεις Κύριε το δίκαιο όχι μόνο στην παρούσα ζωή ανακηρύττοντάς τον και κάνοντάς τον σ’ όλους επαινετό αλλά και στη μέλλουσα όταν θα πεις στους δικαίους δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός Μου. Εσύ θα τους ευλογήσεις κι ας τους κατηγορούν οι πονηροί ώστε έτσι να παρηγορούνται όσοι δυσφημούνται για την αρετή.

Με το Σταυρό Σου και με το άρμα της ευδοκίας Σου Κύριε δηλαδή της ενσάρκου Σου οικονομίας πολλά μάς περικύκλωσες και περιτείχισες. Όπλο ευδοκίας είναι το ευδόκιμο και επιτήδειο άρμα αφού είναι συνηθισμένο στην ΠΔ αυτό το σχήμα λόγου όταν ονομάζει υιό δυνάμεως το δυνατό και άνδρα αιμάτων τον φονικό και άνθρωπο ειρήνης τον ειρηνικό κι έτσι πρέπει να συνταχτεί το ρητό δηλαδή μάς περιτείχισες με τη δύναμή σου σαν με άρμα ευδόκιμο και στερεό και στεφάνη ο κύκλος και κυκλοειδής και ο περιτειχισμός.

ΨΑΛΜΟΣ ς΄-6

1.Στο τέλος εν ύμνους υπέρ της ογδόης δηλαδή εδώ ο προφήτης υμνώντας εδώ το Θεό και μεγαλύνοντάς Τον παρακαλεί για την ογδόη δηλαδή για το μέλλοντα αιώνα επειδή ο παρών είναι ο έβδομος αφού μετρείται με τη βδομάδα και ανακυκλώνεται και τελειώνει μ’ αυτήν ενώ ο μέλλων είναι ο όγδοος επειδή έρχεται μετά από τον έβδομο αυτόν εδώ. Και δεν αναφέρει μόνο από μέρους του στον Κύριο αλλά και από μέρους όλων μας προσφέροντας τη δέηση στον Κύριο όταν μέλλει να μας κρίνει κι όλον τον κόσμο την ογδόη. Έγραψε τον ψαλμό όταν τον περικύκλωσαν πειρασμοί που του συνέβησαν για τα δυο σφάλματα που έκανε κι ο ια΄ψαλμός έχει την ίδια επιγραφή.

2.Γιατί στον Ιώβ γράφεται μακάριος άνθρωπος ον έλεγξε Κύριος κι ο προφήτης αλλού λέει μακάριος άνθρωπος ον παιδεύσεις Κύριε κι εδώ φεύγει τον ελεγμό; Όχι λοιπόν δεν τον αποφεύγει ούτε και την παιδεία απλώς τον ελεγμό μετά θυμού γινόμενο και μετά οργής παιδεία ώστε να μην αποκάμει και απελπιστεί μη υποφέροντάς τα και γι’ αυτό και ζητεί να διορθωθεί με μέτριο ελεγμό και με ήμερη παιδεία και μέσω αυτών να λυτρωθεί κι από τις κολάσεις στη μέλλουσα κρίση. Έλαβε λοιπόν πρώτα τον ελεγμό κι έπειτα την παιδεία γιατί έτσι συμβαίνει να ακολουθεί η παιδεία τον ελεγμό του Θεού αν και ο Θεός είναι ελεύθερος από κάθε πάθος και θυμό Τού προσαρμόζουν οι προφήτες τέτοια ανθρώπινα πάθη ώστε να μάς καταπείσουν ότι ο Θεός είναι και Προνοητής του Παντός και κρίνει και θυμώνει και οργίζεται και άλλα τέτοια κάνει ανθρωπρεπή ώστε από αυτά να φοβηθούν οι άνθρωποι και να απέχουν από την κακία.

Επίσης διαμέσου των ανθρωπίνων ενεργειών φανερώνουν οι προφήτες και τις ενέργειες του Θεού επειδή κι εκείνοι που τα λένε είναι άνθρωποι ομοίως και κείνοι που τα ακούνε κι ακολούθως κι η απόκριση είναι ανθρώπινη επειδή δε μπορεί να συνομιλεί κανείς με όσους έχουν σώμα παρεκτός σωματικώς και για τούτο κι όταν μιλάμε με βαρβάρους μεταχειριζόμαστε και μεις τη βαρβαρική τους γλώσσα ώστε να τους δώσουμε να καταλάβουν κι όταν πάλι συνομιλούμε με παιδάριο τσευδίζουμε και μεις μιμούμενοι εκείνο ακόμα κι αν είμαστε σοφότατοι συγκαταβαίνοντας στην ταπεινότητα και νηπιότητά του. Έτσι κι ο Θεός όταν συνομιλεί με μας τους ανθρώπους ανθρώπινες φωνές κα πάθη μεταχειρίζεται για να καταλάβουμε κι αυτά που είπαμε δω αναγνώστη ας είναι σε σένα μια καθολική διδασκαλία για όλα όσα η ΑΓ ανθρωπρεπώς λέει περί Θεού και επομένως μη τω θυμώ Σου ελέγξης με μηδέ τη οργή Σου παιδεύσης Με σημαίνει μη με αξίως καταδικάσεις κι ούτε άξια τιμωρία των έργων μου αποδώσεις.

3.αν λοιπόν κι ο νους μου δεν ασθενούσε δε θα νικούσαν τα πάθη και πάντως ασθενής είμαι σε σύγκριση με τον αόρατο εχθρό μου το διάβολο που φανερώς και κρυπτώς με πολεμά καθεκάστην και με επιβουλεύεται κι επειδή έπεσα σε αμαρτία για τούτο και η δύναμή μου ασθένησε. Στοχάσου Κύριε την ασθένειά μου και μη με καταδικάσεις τελείως ως νικημένο θεληματικώς από την αμαρτία και για τούτο όλοι μας το χρειαζόμαστε το Κύριε ελέησον και πάντοτε αφού εάν ανομίας παρατηρήσεις Κύριε τίς υποστήσεται; Ου δικαιωθήσεται ενώπιόν Σου πάς ζών. Τίς καυχήσεται αγνήν έχειν την καρδίαν και τίς παρρησιάζεται καθαρός είναι από αμαρτιών; Όλοι χρειαζόμαστε το έλεος του Θεού για να σωθούμε κι όμως όλοι δε θα αξιωθούμε του θείου ελέους επειδή το θείο έλεος ζητεί τους αξίους και ασθενείς έιμαστε όλοι μόνοι μας χωρίς τη βοήθεια του Θεού επειδή εάν μη Κύριος οικοδομήσει οίκον εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες και εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων.

Η λύπη και ο πόνος των πειρασμών με διαπέρασε κι έφτασε έως τα αναίσθητα κόκκαλά μου και τα τάραξε και τα έσεισε φανερώνοντας την υπερβολή του πάθους και οι δυνάμεις της ψυχής υποφέρουν επειδή πάνω τους στηρίζεται η ψυχή.

4.Κι η ψυχή μου αυτή ταράχτηκε πολλά επειδή δεν υποφέρει τη βία των λυπηρών. Κι αρμόδιο είναι να λέει κανείς το ρητό τούτο κι όταν ταραχτεί από άλογο θυμό ή κι από επιθυμία αισχρή και σαρκική επειδή όταν ο διάβολος με την προσβολή ταράσσει την ψυχή μας μαζί με το σώμα όταν κινεί εναντίον μας τα πάθη όπως κι ο άνεμος που πέφτει πάνω στη θάλασσα πολύς τότε την ταράζει όλη από το βάθος κι αφού τόσο η ψυχή οσο και το σώμα ταράζονται από τα πάθη του θυμού και της επιθυμίας και κυματίζουν και δε μπορούν να φυλάξουν τη φυσική τάξη τους και τη γαλήνια κατάσταση.

Κι όχι γογγγύζοντας και αδημονώντας αλλά πιεζόμενος υπερβολικά λέει πολύ καιρό με παράβλεψες Κύριε που πάσχω τόσο πολλά επειδή όσους πειράζονται εξαιτίας των αμαρτιών τους δεν τους βοηθά ο Θεός κατ οικονομίαν παρευθύς και λέει καιρώ δεκτώ επήκουσά σου ενώ όσους πάσχουν από ενόχληση και διαβολικό φθόνο ευθύς τους βοηθά ο Θεός έτι λαλούντος σου ερεί ιδού πάρειμι.

5.επίστρεψε σε μένα Κύριε και γύρισε να με δεις κι ας με αποστράφηκες που Σου αμάρτησα και λύτρωσέ με από τις θλίψεις και τις περιστάσεις μου.

Και μόνο από το έλεός Σου σώσε με Κύριε κι όχι για τις αρετές μου επειδή τέτοιες δεν έχω.

6.Θάνατος είναι η αμαρτία επειδή προξενεί στον άνθρωπο θάνατο ψυχής και σώματος αφού απαρχής η αμαρτία έφερε τον θάνατο στους ανθρώπους κι όποιος κάνει την αμαρτία τότε δε θυμάται το Θεό δηλαδή την ώρα που αμαρτάνει σα μεθυσμένος και αναίσθητος από το πάθος αλλά και πάλι θάνατος είναι και ο καιρός μετά τη θανή οπότε πλέον ο άνθρωπος δε μπορεί πλέον να μνημονεύει και να παρακαλεί το Θεό επειδή ανωφελώς τότε Τον παρακαλεί.

Άρα προτού να πεθάνει κανείς είναι καιρός αρμόδιος μετανοίας επειδή αφού πεθάνει τότε δεν είναι πλέον καιρός μετανοίας αλλά ανταποδόσεως.

7.Κοπίασα δηλαδή όχι απλώς κουράστηκα αλλά στενάζοντας κοπίασα που είναι μεγαλύτερο από κείνο και δεν είπε ότι θα δακρύσω παρά ότι θα λούσω την κλίνη μου κι όχι μια ή δυο φορές πάλι αλλά κάθε νύχτα. Επειδή στον καιρό της ημέρας οι φροντίδες ελκύουν το νου μου στο ένα και το άλλο παράγμα για τούτο κι εγώ τον καιρό της αναπαύσεώς μου τη νύχτα θα τον κάνω καιρό εξομολογήσεως τότε που κανείς δε θα με ενοχλεί αφού αρμόδιος καιρός είναι τη νύχτα για μετάνοια επειδή είναι τότε ησυχία και το λούσω επεξηγεί το εν δάκρυσι τη στρωμνή μου βρέξω ως σαφέστερο εκείνου. ας ακούσουμε λοιπόν όλοι μας ιδιώτες και άρχοντες ποια μετάνοια έκανε ο βασιλεύς και προφήτης αυτός αρχίζοντας κι ας τον μιμηθούμε όπως κι εκείνος στο Θεό πρόβαλλε τα λόγια αυτά ώστε να Τον παρακινήσει περισσότερο στο έλεος και να Τον πέισει να τον ευσπλαχνιστεί μήπως η υποερβολική ταλαιπωρία που δοκιμάζει καταβάλλει τη δύναμή του και τον κάνει στο εξής άχρηστο.

8.Ο οφθαλμός της ψυχής μου δηλαδή ο νους μου ταράχτηκε ενννοώντας το θυμό που έχεις να δείξεις Κύριε κατά των αμαρτωλών την ημέρα της κρίσεως πολλά συγχύστηκε. προσφυώς ονομάστηκε οφθαλμός ο νους της ψυχής επειδή αυτός οδηγεί και το σώμα και την ψυχή κι αυτός είναι που βλέπει και ακούει και βέβαια ταράχτηκε ο προφήτης όταν θυμώθηκε κατά των εχθρών του όπως ίδιο είναι όσων πολλά θυμώνονται να ταράζεται μαζί με το νου κι ο οφθαλμός του σώματός τους.

΄Ατιμος έγινα Κύριε σαν τα παλιωμένα ενδύματα και καταφρονήθηκα από τους εχθρούς μου που με φοβήθηκαν προτού να αμαρτήσω και ασθένησα επειδή κείνοι οι παλιοί στους χρόνους και γέροντες είναι ασθενείς.

9.Κι επειδή αισθάνθηκε τη βοήθεια του Θεού ξεθάρρεψε και φοβίζει τους εχθρούς του και τους προστάζει να φύγουν από αυτόν τόσο οι ορατοί και αισθητοί όσο κι οι αόρατοι και νοητοί δηλαδή οι δαίμονες.

Κι αυτά είναι αίτια τόσο του θάρρους του όσο και της φυγής των εχθρών και άρα τα τρία αυτά λόγια και φωνή και δέηση και προσευχή σημαίνουν ένα και το αυτό τα ρήματά μου ενώτισαι Κύριε κι επειδή κλαίει κανείς και για τη φτώχια του και για άλλα χωρίζει εδώ την ομωνυμία του κλαυθμού λέγοντας ότι ο κλαυθμός έγινε για παρακάλεση θείας βοηθείας και προστέθηκε κι η προσευχή για να φανερώσει την επίταση και αύξηση της δεήσεως.

11.Ας λάβει γρήγορα τέλος αυτό που του γνώστηκε δηλαδή να τού έρθει γρήγορα η θεία βοήθεια και τότε πώς δε θα αισχυνθούν οι εχθροί του βλέποντας μάταιες και ψευδείς τις ελπίδες που είχαν και τότε θα ταραχτούν από τον πολύ τους φόβο αισχυνόμενοι.

Οι εχθροί μου αφού αισχυνθούν και φοβηθούν θα φύγουν πίσω και βέβαια το καταισχυνθείησαν είναι μεγαλύτερο από το αισχυνθείησαν και επίταση και αύξηση δηλώνει η κατά πρόθεση και το σφόδρα δια τάχους πρέπει να συνταχτεί με τα παραπάνω ειρημένα δηλαδή το αισχυνθείησαν και ταραχθείησαν και αποστραφείησαν επειδή παρακαλούσε γρήγορα να πάθουν όλα αυτά οι εχθροί πολλά και εύχεται περισσότερο για ωφέλεια και όχι για βλάβη τους επειδή παρακαλεί το Θεό να αισχυνθούν αφού πονηρά συλλογίζονται και να φοβηθούν το Θεό που τον βοηθά και να αποστραφούν την πονηρία τους και έτσι μέσω αυτών να μετανοήσουν και να διορθωθούν.

ΨΑΛΜΟΣ Ζ΄-7

Ψαλμός που έψαλλε ο προφήτης στον Κύριο για τους λόγους Χουσί υιού Ιεμενεί.

Ονομάζονταν λοιπόν Αραχί και Ιεμενεί κι ο πατέρας του Χουσί ήταν αρχιεταίρος δηλαδή φίλος του προφητάνακτος και προσποιήθηκε ότι πήγε απο λόγου του στον υιό του Δαβίδ και διέλυσε τη συμβουλή που έδωσε ο στρατηγικότατος Αχιτόφελ και έτσι και τον πατραλοία εμπόδισε να πολεμήσει τον πατέρα του και καιρό έδωσε στο Δαβίδ να φύγει μακρύτερα και να συνάξει περισσότερα στρατεύματα δίνοντας τη δεξιά αυτή συμβουλή όπως λέει και το όνομά του ο Χουσί δηλαδή υιός δεξιάς και επιτηδειότατος και στη γλώσσα τους υιός Ιεμενεί κι όπως συνηθίζεται στην ΑΓ να ονομάζονται οι υιοί περισσότερο από τα έργα και επιτηδεύματά τους παρά από τους πατέρες τους και ανάλογα έτσι ονομάστηκαν και υιός ειρήνης και τέκνο σοφίας και υιός απωλείας.

Υπέρ των λόγων Χουσί και εδώ απορίας άξιο γιατί δεν τον θυμήθηκε σε όλον τον ψαλμό κι ας επιγράφεται υπερ των λόγων του αλλά εμείς θα φανερώσουμε και περί τούτου γιατί μετανόησε ο Δαβίδ που είχε την ελπίδα του στο φίλο του Χουσί και στη φρονιμάδα και γνώση του αλλά ενώ απάτησε τον υιό του με τη συμβουλή του έπειτα διασκέδασε τη συμβουλή του Αχιτόφελ κι έψαλε τον ψαλμό στο Θεό όχι γιατί έτυχε τη φρόνιμη συμβουλή του αλλά επειδή άφησε την ελπίδα στο Θεό και θάρρεψε στα λόγια του Χουσί που είπε στον υιό του όταν τον απέστειλε σ’ εκείνον κι άρα ο ψαλμός είναι ιλαστήριος με τον οποίο εξιλεώνει το Θεό και Τον παρακαλεί σε βοήθεια.

2.Κι ας ωφελήθηκα από τη φρόνιμη συμβουλή του φίλου μου επειδή όμως μ’ αυτήν ανάπνευσα λίγο και έλαβα καιρό να ετοιμαστώ στον πόλεμο τώρα δεν έχω να πολεμήσω γιατί θαρρώ σ’ εκείνον αλλά ολωσδιόλου είμαι κρεμασμένος από τη δική Σου ελπίδα Κύριε κι όλες τις άλλες βοήθειες λογίζομαι δεύτερες και φίλων και συμμάχων και στρατιωτών επειδή είναι γραμμένο επικατάρατος άνθρωπος ος την ελπίδα έχει επ’ άνθρωπον αφού καθώς δεν πρέπει κανείς να σέβεται άλλο πράγμα έξω από το Θεό έτσι ούτε σε άλλον πρέπει να ελπίζει παρά στο Θεό και σώζεται όποιος διαφυλάσσεται άτρωτος στους πολέμους και ρύεται όποιος ελευθερώνεται τελείως από τους εχθρούς του. Και ζητά βοήθεια από το Θεό εξαιτίας όλων όσοι τον εχθρεύονταν και ζητούσαν να τον φονεύσουν διψώντας το θάνατό του και βέβαια σώζεται όποιος είναι ασθενής και ρύεται ο σκλάβος και γι’ αυτό λέει σώσε με Κύριε ως ασθενή και ρύσαι με ως σκλάβο αφού προσμένω να σκλαβωθώ σε λίγο από τους εχθρούς μου και άρα λέει σώσε με από τους ορατούς εχθρούς που με κυνηγούν και ρύσαι με και από τους αοράτους δαίμονες που ευθύς που θα πεθάνει κανείς εξετάζουν να βρουν αμαρτίες και πληγές της ψυχής του με σκοπό να τον σκλαβώσουν και να τον κατακυριεύσουν ώστε η δέηση εδώ είναι διπλή και για την παρούσα ζωή και για τη μέλλουσα και για τους αισθητούς και για τους νοητούς.

3.Λέοντας εδώ είναι ο υιός του ο αποστάτης για την αγριότητα και τη θρασύτητα και αδιάντροπη ορμή που είχε και με το ίδιο όνομα καλείται και ο διάβολος επειδή το στόμα του λέοντος είναι βρωμερό όπως και του διαβόλου για τις βλασφημίες που προφέρει. Έρχεται έλεγε ο Κύριος ο του κόσμου τούτου άρχων και εν εμοί ουκ έχει ουδέν. Εάν λοιπόν είναι λέων ο υιός του ψυχή η ζωή που αρπάζεται και υστερείται από άνθρωπο επειδή αιτία ζωής είναι η ψυχή και πολλές φορές συνηθίζουμε να λέμε τα αιτιατά και αποτελέσματα με τα ονόματα των αιτίων όπως ειρήνη ο Κύριος και δικαιοσύνη και άλλα τέτοια και αμαρτία και απώλεια ο διάβολος ως αίτιος τούτων. Καταχρηστικώς η λέξη της αρπαγής γράφεται εδώ και σημαίνει απλή στέρηση. Αρμόζει ο παρών ψαλμός σε κάθε άνθρωπο που βρίσκεται σε περιστάσεις και κινδύνους αν διώκοντας εννοήσεις τους δαίμονες και λέοντα τον άρχοντά τους που αρπάζει την ψυχή αφού βγει από το σώμα ζητώντας να την απολέσει αιωνίως.

Τα επόμενα λόγια είναι σύμφωνα με τα παραπάνω δηλαδή το σώζοντος με το σώσον και λυτρουμένου με το ρύσαι επειδή εάν Εσύ λέει Κύριε δε με βοηθήσεις δε θα με σώσει ούτε θα με λυτρώσει κανένας.

4.-5.Το όνομα της αμαρτίας που έκανε ο υιός του δε το φανέρωσε επειδή ακόμα ακριβεύονταν και λυπόταν τον υιό του αλλά ούτε και αυτόν με το όνομά του είπε επειδή ντρεπόνταν γι’ αυτόν παρά με εύφημο και αόριστο λόγο αν και γω το έκανα δηλαδή που έκανε ο υιός μου και έγινα κι εγώ πατραλοίας σαν κι αυτόν κι αν τον αδίκησα με τα χέρια μου δηλαδή πραγματικά και με έργα και παρόλο που ένιωθα την πονηρία του προ πολλού και αν έβλαψα κείνους που τον συμβοηθούσαν στον πόλεμο εναντίον μου που αντί καλά που έλαβαν από λόγου μου τώρα ανταποδίδουν σε μένα κακά. Αν αυτά πάντα εγώ έκανα ας μη νικήσω τους εχθρούς μου. Κι ίσως έλεγε κανείς εδώ και πώς δεν απέδωσε κακά στους εχθρούς του όταν τους πολεμούσε; Τα λέει για τους παλιούς του εχθρούς το Σαούλ και άλλους γύρω του επειδή πολλές φορές βρήκε το Σαούλ και μπορούσε να τον φονεύσει δεν τον φόνευσε κι άλλους πολλούς ομοίως. Αλλά με την αποστασία του υιού του επειδή κινδύνευε να χάσει τη ζωή του έκανε εκδίκηση επειδή δεν υπέφερε πλέον την παρανομία των πονηρών. Το αποπέσοιμι από των εχθρών μου δηλώνει ότι μακάρι να αποτύχω των ελπίδων μου στους εχθρούς μου γιατί είναι όχι να τους τιμωρήσω αλλά για να τους διώξω μακράν από λόγου μου κι ίσως απ’ αυτό κι αυτοί αφεθούν από το να με κυνηγούν και να ζητούν να με θανατώσουν. Κοίτα αγαπητέ πώς δεν απέδιδε κακά στον υιό του που τον πολεμούσε παρά παράγγελνε στους στρατιώτες του να μην τον σκοτώσουν φείσασθε λέγοντας του παιδαρίου...κι όταν έμαθε το θάνατό του θρήνησε γι’ αυτόν κι έκλαιγε υιέ μου! Υιέ μου! Υιέ μου! Καλύτερα να πέθαινα εγώ αντί για σένα παιδί μου! Παιδί μου!

Αλλά κι αλλιώς νοούνται όλα αυτά γιατί εχθρούς αοράτους πρέπει να θεωρήσουμε τους δαίμονες από τους οποίους λέει να πέσει εύκαιρος και άπρακτος και χωρίς να νικήσει και να τους καταισχύνει διαμέσου της πράξεως των αρετών. Και δεν ομιλεί υπερηφανευόμενος αλλά επειδή έπεσε σε ανάγκη κι αντί για ικεσία τα λέει προβάλλοντας αυτά τα λόγια. Επίσης ο προφητάναξ μάς λέει ότι δεν αδίκησε κανένα για να τον διώξω από τη βασιλεία μου ούτε στο Σαούλ ανταπέδωσα κακά ο οποίος σε αντάλλαγμα των ευεργεσιών που έλαβε από λόγου μου κατασκεύαζε το θάνατό μου ενώ εγώ και μόλο που έπεσε στα χέρια μου όπως τα κατάφερα δεν τον θανάτωσα κι άρα αρμόζει και στον υιό του και στο Σαούλ και το ανταπέδωκα νοείται καταχρηστικώς αντί του απέδωκα αφού δόσις είναι η αρχή της ευεργεσίας και κακοποιίας και απόδοση η ίση αντιμέτρηση της ευεργεσίας ή κακοποιίας και επομένως ανταπόδοση η δεύτερη αρχή αγαθών ή κακών όταν γίνεται από κείνους που έδωσαν σε κείνους που απέδωσαν σ’ αυτούς την ίση χάρη και κακία που τους έδωσαν αλλά συνήθεια στην ΑΓ και μάλιστα εδώ να λαμβάνεται έτσι το όνομα της ανταποδόσεως.

6.Κι αν απέδωσα κακά στους εχθρούς μου ας κυνηγήσει ο υιός μου την ψυχή μου δηλαδή κατά περίφραση εμένα να με πιάσει ζωντανό.

Zωή εδώ πρέπει να νοήσουμε το αίμα που καταπατείται ως φυσικό αίτιο ζωής αφού αυτό είναι το πλέον συστατικό από ό τι συνιστά το σώμα.

Και δόξα πάλι εδώ λέει το ένδοξό του σώμα και περιβόητο σε όλους τόσο για τη φυσική του δύναμη και ανδρεία όσο και το επίκτητο κάλλος και τη λαμπρότητα της βασιλείας ενώ κατασκηνώσαι είπε δηλαδή εύχομαι ο παοστάτης υιός μου να κάνει το ένδοξό μου σώμα να σήπεται στη γη και νεκρό και να διαλύεται αλλά και για το αόρατο εχθρό διάβολο μπορεί να νοηθεί γιατί εδώ καταράται λέγοντας αν απέδωσε κακά να διωχτεί από το διάβολο και να πιαστεί μ’ αυτόν με το να μην μπορεί να φύγει από τις προσβολές του και τους κακούς λογισμούς και να καταπατηθεί η ζωή του στη γη δηλαδή στα γήινα και φθαρτά πράγματα επειδή αυτό θα πει καταπάτηση να πατά ο διάβολος πάνω στον κάτω κείμενο άνθρωπο και αισχρώς να χορεύει πάνω του. Καταριέται λοιπόν όχι μόνο να πάθει αυτό το σώμα του αλλά και η δόξα του δηλαδή ο νους του που είναι δόξα και τιμή της ψυχής και αυτός λέγοντας ο νους του καταράται να γκρεμιστεί στα γήινα και να προσηλωθεί στο χώμα και τη φθορά ώστε να μην μπορεί πλέον να υψωθεί στο Θεό με τα φτερά της θεωρίας.

(Διάψαλμα)

7.Επειδή λοιπόν είναι δυνατό να αναστηθεί ο Κύριος και χωρίς οργή ανάστα λέει Κύριε σώσον με ο Θεός μου για τούτο λέει εδώ και παρακαλεί να αναστηθεί ο Κύριος με οργή και τιμωρία και καθώς το κάθηται ο Θεός δε νοείται σωματικώς έτσι και το υψώνεται αφού το ένα σημαίνει το βασιλικό του Θεού και κριτικό και αμετακίνητο και το άλλο το τιμωρητικό του Θεού και βοηθητικό σε κάποιον ενώ οργή Θεού η τιμωρία των αξίων τιμωρίας.

Με το να είσαι φυσικά υψηλός Κύριε να φανείς και στους ανθρώπους έτσι και θα φανείς στο τέλος δηλαδή στους θανάτους και τις εξολοθρεύσεις των εχθρών σου αφού τέλος της ζωής μας είναι ο θάνατος και οι δικοί μου εχθροί βέβαια και δικοί Σου επειδή παρέβησαν τις εντολές Σου.

Μη μακροθυμήσεις πλέον Κύριε λέει αλλά κάνε εκδίκηση για την εντολή που έδωσες διαμέσου του Μωυσέως δηλαδή τίμα τον πατέρα και την μητέρα σου επειδή ο δικός μου υιός λύσσαξε εναντίον μου του πατρός του αλλά εύχεται κιόλας για το μυστήριο της αναστάσεως γιατί ο Κύριος είπε στην ΚΔ για το δικό Του σώμα προς τους Ιουδαίους λύσατε τον ναόν τούτο και εν τρισίν ημέραις εγερώ αυτόν και άρα ανάστηθι λοιπόν Κύριε κατά την προσταγή αυτή που πρόσταξες και είπες λύσατε το ναό τούτο...

8.Κι αν Εσύ Κύριε με βοηθήσεις θα δουν πολλοί τη βοήθειά σου αυτή και ακολούθως θα επιστρέψουν σε σένα και το κυκλώσει Σε δηλώνει ότι θα γίνουν τριγύρω Σου και στις εντολές Σου και δε θα μακρύνουν από αυτές επειδή ο Θεός είναι απέραντος κατά φύση και σ’ Αυτόν το κυκλώ δε λέγεται κυρίως. Λέγεται και για την Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού γιατί αφού ανέστη ο Χριστός όλων των εθνών η συναγωγή έγινε σ’ Αυτόν σαν κύκλος από όλα τα πέρατα της γης και άρα όλη η συναγωγή των εθνών θα Σε ψάλει και να Σε υμνήσει επειδή με κυκλικό χορό έψαλαν οι Ιουδαίοι τους ύμνους τους στο Θεό και από το σχήμα του χορού που έστεκαν οι ψάλλοντες φανέρωνε και τους ύμνους που έψαλαν.

Για τη συναγωγή αυτή των εθνών ανέβα στον Πατέρα Κύριε και μεσίτης γίνε και επίστρεψε στο ύψος της θείας δόξης την οποία είχες προτού να γίνει ο κόσμος αφού τελείωσες το άφραστο της οικονομίας Σου μυστήριο.

9.Δε θα παραβλέψει ο Κύριος τις μηχανές που συνέρραψαν οι εχθροί μου εναντίον μου και θα κρίνει ο Κύριος τους κακούς καταδικάζοντας σε κόλαση και τους καλούς φέρνοντας στα δεξιά Του και αξιώνοντάς τους της βασιλείας Του.

Κι επειδή πιο πάνω ενθυμήθηκε την κρίση του Θεού για τύτο λέει ακολούθως εδώ γίνε κριτής και δικός μου και εξέτασε τη δικαιοσύνη που φύλαξα προς τον αποστάτη υιό μου και σε όσους ήταν μαζί του. Γιατί αλλού λέει μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου Σου κι εδώ εύχεται να κριθεί; Εκεί λοιπόν λέει μη κριθείς Εσύ ο Θεός με μένα κι ούτε να με συγκρίνεις κι εμένα και την πολιτεία μου με τις ευεργεσίες και χάριτες που μού έκανες ενώ εδώ ζητεί να κριθεί με ανθρώπους που τον αδίκησαν και ζητούσαν να τον θανατώσουν.

10.Κι αν τελειώσει και πάψει η κακία των αμαρτωλών βέβαια θα κατευθυνθούν οι δίκαιοι και θα περπατήσουν ανεμπόδιστα στη στράτα τους.

Ο Θεός δικαίως εξετάζει την καρδιά και τους νεφρούς των ανθρώπων δηλαδή όσα είναι γεννήματα του θυμού όποιου εξάπτεται στην καρδιά κι όσα είναι γεννήματα της επιθυμίας που βρίσκεται στους νεφρούς επειδή από αυτά τα δύο πάθη έχει τη σύστασή της κάθε αμαρτία και ο Θεός είναι που ερευνά και εξετάζει την καρδιά και τους νεφρούς και το δικαίως συνάπτεται με τη βοήθειά μου παρά του Θεού του σώζοντος τους ευθείς τη καρδία αφού δικαίως θα δοθεί σε μένα που δεν αδίκησα τον υιό μου.

11.Εγώ επειδή είμαι ίσος κι απονήρευτος κατά την καρδιά μου κι ισιάζω τον εαυτό μου στην ίση κι ομαλή στράτα της αρετής προσμένω για τούτο να λάβω όχι ανθρώπινη βοήθεια που είναι άχρηστη αλλά τη βοήθεια του Θεού που έχει τη δύναμη να σώζει όποιους καταφεύγουν σ’ Αυτόν.

12.Κι όποιοι σκανδαλίζονται και απορούν για την Πρόνοια του Θεού ας γνωρίζουν ότι ο Θεός παραχώρησε να ξεσηκωθεί ο υιός του καταπάνω του πατρός του και γι’ αυτό τους λέει έπειτα ότι ο Θεός είναι Δίκαιος που δεν αντιμετρά με τα έργα του καθενός τις αμοιβές αλλά και ισχυρός γιατί όσα θέλει μπορεί και να τα κάνει και πάλι και μακρόθυμος γιατί δεν τιμωρεί τον άνθρωπο ευθύς που αμαρτήσει παρά αναβάλλει την τιμωρία.

Κι επεξηγεί με το ρητό το μακρόθυμος γιατί εμείς οι άνθρωποι με το να αμαρτάνουμε καθημερινά είμαστε και πάντοτε άξιοι τιμωρίας ενώ ο Θεός με τον να είναι μακρόθυμος δε μας τιμωρεί αλλά μας δίνει καιρός μετανοίας επειδή οργή εδώ είναι η τιμωρία και μερικοί απορούν αν είναι ο Θεός δίκαιος και τιμωρεί τον καθένα όπως πρέπει αλλά και ο ίδιος είναι και φιλάνθρωπος. Δίκαιος είναι λοιπόν ο Θεός γιατί αποδίδει στον καθένα μας κατά τα έργα του και φιλάνθρωπος γιατί δεν τιμωρεί ευθύς αλλά υπομένει τις κακίες του καθενός και του δίνει και αιτίες και χρόνους να μετανοήσει και δεν αφήνει και το διάβολο να μας κακοποιεί όσο θέλει εμάς τους αμαρτωλούς και επιπλέον και διατί κατά πάντα τρόπο επιθυμεί και αγαπά τη σωτηρία των ανθρώπων.

13.Επειδή ήξερε ότι κάποτε όλα τα έθνη θα κρατούν στα χέρια τους τους ψαλμούς του για τούτο μαζί με τις δικές του μερικές υποθέσεις σμίγει και κοινές διδασκαλίες κι έτσι λέει σε όλους τους ανθρώπους κοινώς ότι αν δε γυρίσετε στην ίση στράτα της αρετής από την οποία εκκλίνατε και προσηλωθήκατε στα γήινα να ξέρετε ότι δε θα γλιτώσετε την τιμωρία και κόλαση του Θεού. Ρομφαία και μάχαιρα ο πικρός θάνατος των αμαρτωλών και δοξάρι ο γρήγορος θάνατός τους. Στίλβωση και ακόνηση της μάχαιρας και τέντωμα δοξαριού η προετοιμασία της τιμωρίας και η μακροθυμία Του όπως μάς δείχνει ο Θεός προς ώραν και ετοιμασία του τόξου η πλησίαση της πληγής που γίνεται με το ρίξιμο της σαΐτας. Κι ακόνισμα πάλι ταχύτατη τιμωρία και τέντωμα τόξου η εγγύτητα της τιμωρίας όπως και ετοιμασία του το χτύπημα που εξάπαντος θα χτυπήσει τους αμαρτωλούς αν δε μεταβληθούν βεβαίως και μετανοήσουν.

14.Στο τόξευμα και σαϊτεμα του Θεού πολυποίκιλοι τρόποι θανάτου βρίσκονται δηλαδή θάνατοι με σφαγή και μάχαιρα και φωτιά και νερό και σεισμό και χάσματα γης και με πολυποίκλα είδη θανάτων κι όλα αυτά είναι εργαλεία και σκεύη με τα οποία ενεργείται ο θάνατος των αμαρτωλών αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι κι ας είναι τα λόγια αυτά λεγόμενα περί Θεού ανθρωποπρεπή τα νοήματά τους θεοπρεπή. Κι η αφορμή είναι ότι με την παχύτητα των ανθρωπίνων λέξεων θέλησε να φέρει σε αίσθηση τον παχύ νου των ακροατών και για τούτο και παρρησιάζει το Θεό πως έχει μάχαιρα και τοξάρι και σαϊτες και άρματα πολεμικά και πως ακονίζει τη μάχαιρα και τεντώνει το τοξάρι Του για να αυξήσει με αυτά το φόβο στους ακροατές και με συνήθη ονόματα σ’ αυτούς και παραδείγματα να ξυπνήσει τη λίθινη και κοιμισμένη των αναισθήτων καρδιά. Επειδή ο Θεός δε χρειάζεται βέβαια τέτοια πολεμικά άρματα να παιδέψει μ’ αυτά τους αμαρτωλούς αφού είναι εκ φύσεως τόσο φοβερός ώστε να βλέπει μόνο τη γη και ευθύς να την κάνει να τρέμει και έχει στα χέρια Του κάθε πνοή και με τη δύναμή Του διαλύει όρη και βουνά και ενεργεί ολα τα άλλα όσα λέγονται για την άρρητη δύναμή Του στην ΠΔ.

Κι έρχεται να παρηγορήσει τους καλούς ανθρώπους στη συνέχεια λέγοντας ότι οι τιμωρίες του Θεού ενεργούνται όχι κατά των καλών αλλά των κακών ανθρώπων αφού καιομένους εδώ ονομάζει εδώ όσους δεν έχουν καμιά νοτίδακαι υγρασία αρετής παρά τόσο πολύ είναι ξεραμένοι στα καλά έργα ώστε αμέσως να ανάβουν από το πυρ της κολάσεως. Αλλά κι από δω κολάζονται οι μόνο και μόνο με την προσδοκία και ενθύμηση της κολάσεως και καιομένους εδώ ονομάζει για το πυρ των παθών που τους καίει και τις επιθυμίες και φιληδονίες και φιλοδοξίες και φιλαργυρίες και άλλα τέτοια και με τέτοιο τρόπο ζωγράφισε τις πολύτροπες τιμωρίες του Θεού και τις κρέμασε πάνω στους αμαρτωλούς και τους σωφρόνισε κι από τα τότε πράγματα μεταφέροντας το λόγο του στον αποστάτη υιό του.

15.Αυτός λέει πληγώθηκε από την αδικία και στοχάστηκε αδίκως να με διώξει από τη βασιλεία που μού έδωσε ο Θεός και μεταχειρίζεται εδώ το όνομα της ωδίνος δηλαδή του κοιλοπονήματος της γυναίκας για να φανερώσει ποιο πόνο και στενοχώρια δοκιμάζουν εκείνοι που συλλογίζονται να αδικήσουν τον αδελφό τους επειδή γεμίζουν με θυμό και διακόπτονται από οργή και βλάπτονται από λογισμούς και μύρια άλλα πάσχουν κακά και φοβούνται και έχουν αγωνία και κατά κανένα άλλο τρόπο δεν ειρηνεύουν παρεκτός και φέρουν σε έργο τους πονηρούς τους στοχασμούς δηλαδή όταν αδικήσουν αν και ύστερα από την αδικία και πάλι δεν ελευθερώνονται οι άθλιοι από τον έλεγχο και την κατάκριση του συνειδότος τους. Όπου λοιπόν η ΑΓ θέλει να παραστήσει ανυπόφορο τον πόνο με το όνομα του κοιλοπονήματος των εγκύων γυναικών το φανερώνει και οδύνη και ωδίς ετυμολογείται από το οιδαίνειν δηλαδή αυξάνειν επειδή όταν το βρέφος γίνει εννέα μηνών δεν υποφέρει πλέον να βρίσκεται μέσα στην κοιλιά και για τούτο προξενεί δριμύτατους πόνους στην έγκυο ζητώντας να βγει έξω και να γεννηθεί και με το παράδειγμα αυτό θέλει να δείξει ότι η κακία δεν είναι έμφυτη στον άνθρωπο αλλά σπείρεται και αυξάνει και σε πόνους πολλούς βάλλει όποιους την έχουν.

Στα φυσικά λοιπόν έμβρυα πρώτα γίνεται η σύλληψη κι έπειτα ακολουθούν τα κοιλοπονήματα όταν το έμβρυο αυξηθεί. Εδώ όμως πρώτα είπε το κοιλοπόνημα κι έπειτα τη σύλληψη γιατί εκεί στα φυσικά έμβρυα σύλληψη και κοιλοπόνημα λέγονται για το ίδιο έμβρυο ενώ εδώ περί αμαρτίας σ’ άλλο η σύλληψη και σε άλλο το κοιλοπόνημα όπως με τον υιό του που πρώτα κοιλοπόνησε την αδικία κατά την ψυχή πάσχοντας κακώς απ’ αυτήν και θυμώνοντας και επιθυμώντας και μάλιστα γιατί δεν εύρισκε καιρό επιτήδειο αποστασίας κι έπειτα συνέλαβε πόνο δηλαδή έλαβε και σωματικό πόνο επιπλέον αφού όταν η ψυχή πάσχει και το σώμα συμπάσχει κι όχι μόνο πόναγε ο υιός του κατά την ψυχή αλλά και κατά το σώμα πονούσε ωσότου γέννησε την ανομία της αποστασίας κι επειδή άτιμο πράγμα έκανε πράγματι να ατιμάσει τον πατέρα και να τον διώξει και να μιάνει και την ηθική του μέσω του γυναικείου φύλου. Ωδίνα και κοιλοπόνημα η έννοια και ο πονηρός λογισμός της αποστασίας του και σύλληψη η επιμονή και πήξη της κι αφού πρότερα κοιλοπόνησε και πολλά έπαθε από το λογισμό του και επειδή δεν τον υπέφερε άλλο συνέλαβε πάλι άλλο για την ίδια αποστασία που του έγινε πόνος και δεύτερο κοιλοπόνημα!

16.Κίνδυνο κατασκεύασε ο υιός εναντίον μου τον πατέρα του και κίνδυνο που δύσκολα μπορώ να ελευθερωθώ απ’ αυτόν γιατί κίνδυνο φανέρωσε με την ομοιότητα του λάκκου και επειδή καθώς κείνοι που πέφτουν σε λάκκο δε μπορούν να βγουν από κει έξω και μάλιστα αν ξανασκαφεί και γίνει βαθύτερος ο λάκκος έτσι κι εγώ δε μπορώ να λυτρωθώ από τα κακά που μου κατασκεύασε ο πατραλοίας υιός μου αφού αυτά έχουν βάθος πονηρίας και κύκλο θανατηφόρο αλλά κι αυτός θα πέσει στο λάκκο αυτό και στον κίνδυνο που κατασκεύασε εναντίον μου και αντί για μένα να πιάσει εκείνος αυτός μόνος του θα πιαστεί.

17.Και πράγματι εμπράκτως έγιναν και τα δυο στον υιό του επειδή κι έπεσε στον κίνδυνο που ετοίμασε κατά του πατρός του και ο πόνος και η σπουδή που είχε να πιάσει τον πατέρα του γύρισε παραδόξως κατά κεφαλής του γιατί σπουδάζοντας να παραθαρρύνει το λαό του στον πόλεμο κατά του πατρός του διαπερνώντας έφιππος υποκάτω των κάδων μιάς δρυός πιάστηκε από τα μαλλιά της κεφαλής του και κρεμάστηκε ελεεινώς στο δέντρο αυτό και φονεύτηκε πικρώς από τον Ιωάβ.

Η αδικία λοιπόν της οποίας έγινε αρχηγός ο υιός του αυτή θα χτυπήσει στην κεφαλή του δηλαδή σ’ αυτόν και επειδή το κυριότερο μέρος του σώματος η κεφαλή απ’ αυτήν φανέρωσε κι όλο του το σώμα όπως κι έγινε γιατί συγκροτώντας πόλεμο εναντίον του πατρός του αντί να τον θανατώσει θανατώθηκε μάλλον ο ίδιος.

18.Εγώ επειδή έλαβε τέτοιο τέλος ο πόλεμος και φονεύτηκε ο πολέμιός μου τούτου χάριν θέλω να ευχαριστήσω το Θεό για τη δίκαιη κρίση Του.

Εγώ θα ψάλω νικητήρια άσματα στο όνομα του Θεού γιατί Τον επικαλέστηκα και με βοήθησε και γιατί αν μόνο το όνομά Του έχει τόση μεγάλη δύναμη ποιος να μην Τον φοβηθεί Αυτόν τον ίδιον τον Θεό; Ύψιστο Τον είπε δηλαδή Τον υψηλότερο από όλα τα όντα και υπερουράνιο. Κι αυτά τα ευχαριστήρια τα είπε όχι γιατί χάρηκε με το θάνατο του υιού του κι αφού πενθούσε κι έκλαιγε τη μέρα κείνη αλλά το έκανε αποδεχόμενος και τιμώντας την απόφαση και κρίση του Θεού που δικαίως τους αδίκους καταφτάνει και λάκκον ώρυξεν και έως η αδικία αυτού καταβήσεται μεταφορικώς σημαίνει και όσα κακά ο υιός του κατ’ αυτού μηχανεύτηκε αυτός ο ίδιος τα παθε κι αυτά ευχόμαστε κι εμείς οι Χριστιανοί κατά του διαβόλου του αοράτου και κοινού εχθρού μας.

ΨΑΛΜΟΣ Η΄-8

Εις το τέλος υπέρ των ληνών δηλαδή ναών και εκκλησιών που βρίσκονται σε όλην την Οικουμένη αφού άμπελος ο Κύριος και κλήματα οι απόστολοί Του με σταφύλι την πίστη που ενώνει την Εκκλησία και βγάζει κρασί τη διδασκαλία ευφραίνοντας τις καρδιές των πιστών. Στο πρόσωπο των πρώτων πνευματικών ληνών εκφωνήθηκε ο ψαλμός αυτός γιατί παλιά ο ναός κτίστηκε σε ένα μόνο τόπο της Ιερουσαλήμ επειδή και σε ένα μόνο λαό των Ιουδαίων αποκληρώθηκε όπως έχει γραφεί ωκοδόμησα πύργον εν μέσω αυτού και προλήνιον ώρυξα εν αυτώ με πύργο το ναό και προλήνιο το θυσιαστήριο κι άρα εις τέλος αιώνων και της νομικής λατρείας γκρεμίστηκε και κτίστηκαν σε όλη τη γη Εκκλησίες πάμπολλες γιατί και όλα τα έθνη έλαβαν τη θεογνωσία κι έτσι καλείται και ο ψαλμός πγ΄.

2.Των απίστων Κύριος και αφέντης είναι ο Χριστός κατά ένα τρόπο μόνο εκείνο της πλάσεως ενώ των πιστών και κατά δυο τρόπους και κατά την πλάση και κατά την επίγνωση και για τούτο δυο φορές αναδίπλωσε το Κύριε ο Κύριος κι επειδή λένε οι εκκλησίες προς το Χριστό Κύριε δημιουργέ που έγινες και Κύριός μας τώρα με την επίγνωση πολλά θαυμαστό είναι το όνομά Σου σε όλη τη γη και το ως εδώ επιτακτικό αφού αυτό και μόνο διώκει δαίμονες όταν Το επικαλούμαστε και νεκρούς ανασταίνει και ασθένειες ιατρεύει και στοιχεία μεταβάλλει και πάντα δύναται να κάνει και τούτο το όνομα σε άλλα μέρη ονομάζει φοβερό εξομολογησάσθωσαν τω ονόματί Σου τω μεγάλω ότι φοβερόν και άγιόν εστι. Κι είναι θαυμαστό για τις υπερφυσικές του ενέργειες που κάνει και φοβερό για την άρρητη δύναμη που έχει. Βλέπε αγαπητέ πώς συναριθμεί τον εαυτό του με μάς τα έθνη όταν λέει Κύριε ο Κύριος ημών επειδή προείδε το μυστήριο της ενσάρκου οικονομίας και την πίστη του Χριστού που διαπέρασε όλα τα πέρατα του κόσμου. Τι έχουν να πουν οι Ιουδαίοι για την προφητεία αυτή; Γιατί το όνομα του Παντοκράτορος δεν ήταν θαυμαστό αλλά καταφρονημένο στα περισσότερα έθνη όπως κι ο ίδιος το λέει στην ΠΔ δι’ ημάς τον όνομά Μου βλασφημείται εν τοις έθνεσι και άρα και για το Χριστό είναι αναντιρρήτως ο λόγος αυτός του οποίου το όνομα έγινε θαυμαστό σε όλη τη γη.

Μεγαλοπρέπεια εδώ ονομάζει τη θεία ενανθρώπηση επειδή κι αυτή υπήρξε αληθινά μεγάλη και κάθε νου υπερβαίνουσα. Κι αυτή λοιπόν επήρθη ως υπερθαύμαστος κι ακατανόητος κι από αυτές τις ουράνιες δυνάμεις των Αγγέλων. Κι όχι μόνον οι άνθρωποι αλλά κι οι Άγγελοι εκπλήττονται το μυστήριο αυτό κι επειδή ήθελε ο προφητάναξ να φανερώσει το άπειρο κάλλος της φύσεως του Θεού λέει προς Αυτόν ότι υψώθη η μεγαλοπρέπειά Σου πυεράνω των ουρανών Κύριε επειδή δε χωρά η γη εκάλυψεν ουρανούς η αρετή Αυτού και της αινέσεως Αυτού πλήρης η γη.

3.Προλέγει εδώ ύμνο και δοξολογία στο Θεό κι από τα πολλά θαύματα και σημεία που έκανε ο Χριστός μόνο έγραψε ένα δηλαδή των παιδων που αναφωνούν στο Θεό Ωσαννά ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου ωσαννά εν τοις υψίστοις γιατί το θαύμα αυτό ήταν από τα άλλα θαυμαστότερο και εκπληκτικότερο επειδή και στην ΠΔ νεκρός αναστήθηκε και λεπρός καθαρίστηκε και δαίμονας διώχτηκε αλλά χορός παίδων υπομάζιων τότε πρώτα και έναρθρα και τρανώς λάλησε γιατί δεν ήταν απλώς εκείνα παιδιά αλλά και θηλάζοντα δηλαδή υπομάζια που είναι και παραδοξότατο ενώ κατηρτίς είπε δηλαδή τον αίνο των παιδιών αυτών Εσύ τον έκανες τέλειο σα να είχε βγει από στόμα Αγγέλων.

Κι έπειτα διηγείται και την αιτία για την οποία έγινε το παραπάνω θαύμα των παιδιών δηλαδή ότι έγινε εξαιτίας των εχθρών Σου Ιουδαίους Κύριε επειδή στις άλλες θαυματουργίες υπόπτευαν οι Ιουδαίοι πως γελά τους οφθαλμούς τους και βλέπουν άλλα αντ’ άλλων ενώ στον ύμνο των νηπίων που ήταν δικά τους παιδιά και αυτοί οι ίδιοι τα έτρεφαν κι άρα δεν είχαν να πουν καμιά αντιλογία...οικονομήθηκε το θαύμα αυτό για να καταλυθεί δηλαδή να ντραπεί ο λαός των Εβραίων που ήταν ταυτόχρονα και εχθρός και εκδικητής του Θεού γιατί ήταν εχθρός και του Θεού που πολεμούσε τον Υιό του Θεού και εκδικητής του Θεού επειδή νόμιζε πως για τη δόξα και αγάπη του Πατρός πολεμούσε τον Υιό. Νοείται βέβαια κι ο διάβολος εχθρός κι εκδικητής του Θεού αφού είναι εχθρός του Θεού εναντιούμενος στις εντολές του Θεού και πολεμώντας τους φίλους του Θεού αλλά και εκδικητής του Θεού είναι γιατί αφού γκρεμίσει τους ανθρώπους στην αμαρτία τότε τους κατηγορεί προς το Θεό ως καταφρονητές των εντολών Του και για τούτο έπειτα ζητεί να τους εκδικήσει με διάφορες τιμωρίες γιατί παρέβησαν τις θείες Του εντολές. Αισχύνθηκε τότε λοιπόν και ντράπηκε ακούγοντας να δοξολογούν το Χριστό τα υπομάζια νήπια και κείνα που έμελλαν να γίνουν σα να έγιναν προ πολλού επειδή τα είδε ως περασμένα με τους προφητικούς του οφθαλμούς και ως εκπροσώπου των εκκλησιών τα προσφέρει κι από τα οποία λέγονται σαν περασμένα όσα επί του Χριστού λέχθηκαν υπό των παίδων.

4.Προ της ενσάρκου οικονομίας τα έθνη ονόμαζαν ποιητές του κόσμου τους ψευδώνυμους θεούς κι αφύ έλαμψε στον κόσμο η αλήθεια του Ευαγγελίου βοά προς το Θεό η εκκλησία των Χριστιανών αυτά τα λόγια του προφήτη δηλαδή ότι εγώ θα γνωρίσω τους ουρανούς έργα των δακτύλων Σου Κύριε! Κι ουρανούς λέει τον πρώτο ουρανό που κτίστηκε αρχικώς και το μετέπειτα δημιουργημένο στερέωμα αλλά και στον πληθυντικό όπως εβραϊστί μεταχειρίονται αντί του ενικού. Λέγοντας όμως ουρανούς περιλαμβάνει και όσα βρίσκονται μεταξύ ουρανού και γης στοιχεία και κτίσματα ως δημιουργήματα τόσο μεγάλα και ευρύχωρα ποιήματα ενός μικρότερου μέρους της ενεργείας και δυνάμεως του Θεού. Σε μένα όμως είναι αδιάφορο γιατί λέει αλλού έργα των χειρών Σου εισί οι ουρανοί κι έπειτα θυμάται και τα ακόλουθο.

Εγώ η εκκλησία των πιστών θα γνωρίσω εσένα ποιητή της σελήνης και των αστέρων και λέγοντας σελήνη φανέρωσε και τον ήλιο επειδή η σελήνη φωτίζεται από τον ήλιο και τα δυο ενωμένα είναι στη γνώση των ανθρώπων επειδή είναι δυο μεγάλοι φωστήρες κι όταν θυμόμαστε τον ένα ταυτόχρονα και τον άλλο φέρει στο νου και αλλού αναφέρει μόνο τον ένα συ κατηρτίσω φαύσιν και ήλιον λέγοντας και τα δυο δια του ενός. Κι ά είπε ουδετέρως δηλαδή έργα και άστρα αφού η σελήνη κι οι αστέρες ούτε αρσενικά φύσει ούτε θηλυκά. Θεμελίωσες αντί του έπηξας είπε δηλαδή στερέωσες ώστε να μην πέφτουν από τον τόπο τους κι ας κρέμονται.

5.Επειδή προγνώρισε το μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Κυρίου λέει τα ακόλουθα ποιος είναι και τιποτένιος που αποστάτησε από Σένα Κύριε κι αθέτησε τη δεσποτεία Σου και Σύ πάλι τον θυμάσαι και τον ελεείς; Όπως οι άνθρωποι που λησμονούν κάποιον και έπειτα τον ξαναθυμούνται παρακινούμενοι από κάποια συμπάθεια κι ευσπλαχνία. Κι όχι μόνο τον θυμάσαι Κύριε αλλά και και Συ ο ίδιος πηγαίνεις σε αντίληψη και βοήθειά του ου πρέσβυς ουδέ Άγγελος αλλ’ Αυτός ο Κύριος έσωσεν ημάς. Τι μεγάλο πράγμα είναι ο άνθρωπος Κύριε για να κάνεις τέτοια γι’ αυτόν; Και για τους αγγέλους που έπεσαν δεν έκανες παρόμοιο έλεος ενώ για τον παρόντα ήρθες στη διή μας ταπεινότητα και έγινες άνθρωπος και υιός ανθρώπου που είναι περίφραση και το ίδιο όπως συνηθίζεται στην ΠΔ.

6.Έπειτα θυμάται τις εξαρχής ευεργεσίες που έκανε ο Θεός στον άνθρωπο γιατί όταν ο άνθρωπος πλάστηκε ήταν λίγο κατώτερος από τους Αγγέλους εξαιτίας της συνάφειας του πηλίνου σώματος και τα επακολουθήματα κατ’ οικονομία Θεύ να ενωθεί ο άνθρωπος με σώμα πήλινο ώστε όταν υπερηφανεύεται για το νουν να ταπεινώνεται για τον χουν επειδή αν ο άνθρωπος υπερηφανεύεται τόσο κι ας έχει σώμα γήινο και βαρύ τι θα γινόταν αν ήταν χωρίς σώμα;

Με δόξα και τιμή τον άνθρωπο στεφάνωσες Κύριε. Με δόξα γιατί κατεικόνα Θεού έγινε ο άνθρωπος και με τιμή γιατί υποτάχτηκαν σ’ αυτόν όλα τα ζώα κι η αισθητή κτίση.

7.Τον χειροτόνησες Κύριε βασιλέα της αισθητής κτίσεως που δημιούργησες γιατί είπε στον άνθρωπο ο Θεός αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε τη γη και κατακυριεύσατε αυτής.

8.-9.Από τη Γένεση λέει ποιήσωμεν άνθρωπον κατεικόνα ημετέραν και καθομοίωσιν και αρχέτωσαν των ιχθύω της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού και των κτηνών και πάσης της γης και πάντων των ερπετών των ερπόντων επί της γης κι επειδή είπε πάντα γενικά τα μοίρασε έπειτα σε μερικότερα και πρώτα άρχισε από τα ήμερα ζώα δηλαδή τα πρόβατα και τα βόδια και κτήνη του πεδίου δηλαδή του κάμπου όσα βόσκουν στους κάμπους και τα λιβάδια επειδή κτήνος είναι κάθε τετράποδο ζώο που νεύει κάτω στη γη και με το όνομα αυτό φανέρωσε κάθε χερσαίο ζώο ήμερο και άγριο επειδή όλα κτίστηκαν για την υπηρεσία του ανθρώπου και όλα τα εξουσιάζει όποιος φυλάσσει το πρώτο αξίωμα που έλαβε από το Θεό όπως πάντες οι άγιοι. Πετεινά του ουρανού δηλαδή του αέρος είπε επειδή τον αέρα εδώ καλεί ουρανό αφού είναι απλωμένος πάνω στο κεφάλι μας σαν ουρανός. Και θεωρώντας και τα πολυπληθέστατα γένη και είδη των ψαριών είπε ότι διαπορεύονται στις τρίβους των θαλασσών αλλά ενώ αυτά τα νοούμε για τον απλό άνθρωπο ανάγονται όμως και στον Κυριακό άνθρωπο δηλαδή στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και λέει.

Τι είναι τόσο μέγα ο άνθρωπος που προσλήφθηκε από το Θεό Λόγο και τον θυμάσαι; Γιατί τον θυμήθηκε ο Πατήρ ονομάζοντάς Τον Ούτός εστι ο Υιός Μου ο αγαπητός εν Ώ ευδόκησα και Υιός ανθρώπου ονομάστηκε ο Χριστός για να επιστομίσει όσους έλεγαν ότι άνωθεν από τους ουρανούς έφερε τη σάρκα με λόγου Του κι έτσι και ο ίδιος ο Κύριος σε πολλά μέρη της ΚΔ ονομάζει τον Εαυτό Του Υιό ανθρώπου φανερώνοντας με το όνομα αυτό ότι από τα καθαρά αίματα της Παρθένου έπηξε και σύστησε Ναό στη θεϊκή Του υπόσταση. Υιός του ανθρώπου λέγεται και υιός γυναικός επειδή και η γυναίκα άνθρωπος είναι και ονομάζεται. Κι είπε επισκέπτη γιατί εκπροσώπου Του έλεγε ο Κύριος προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου διαπαντός ότι εκ δεξιών Μου εστι και ηλάττωσας Αυτόν βραχύ τι παρ’ Αγγέλους γιατί πεινούσε και διψούσε ο Κύριος και υπέκειτο στα αδιάβλητα πάθη του σώματος.

Εστεφάνωσας Αυτόν δηλαδή το στόλισες με δόξα δηλαδή τη Θεότητα και με τιμή δηλαδή από τους Αγγέλους επειδή σε πάμπολλα μέρη Τον δορυφορούσαν ως Θεό οι Άγγελοι και με τιμή παρά Αγγέλων μαζί και ανθρώπων αφού οι άνθρωποι που Τον πίστευαν έλεγαν ότι είναι Θεός και πανευλαβώς Τον τιμούσαν. Πάντα υπέταξας σ’ Αυτόν γιατί ήτνα νέος Αδάμ και φύλαξε το κατεικόνα και πρόβατα που Του υποτάχτηκαν είναι τα έθνη που πίστεψαν τους οποίους βρήκε ο Κύριος πλανημένους σαν τα πρόβατα στα όρη και τα βουνά όπου θυσίαζαν σε είδωλα και τους σύναξε σε μάνδρα μία ενώ βόδια όσοι πίστεψαν εξ Ιουδαίων που τράβηξαν το βαρύ ζυγό του Νόμου και κτήνη πάλι του κάμπου όσοι ούτε το Νόμο της ΠΔ ούτε κείνον του Ευαγγελίου δέχονταν παρά ήταν ειδωλολάτρες και περπατούσαν σε μια πεδιάδα και ταπεινότητα ηδονών βίου επειδή δε μπορούσαν να ανέβουν σε ύψος θεωρίας και να γνωρίσουν τον αληθινό Θεό.

Και πετεινά του ουρανού οι Άγγελοι που υποτάσσονται στο Χριστό και ψάρια θαλάσσης οι δαίμονες που διατρίβουν μέσα στα κύματα αυτής εδώ της ζωής και ζουν μέσα στη λάσπη και αλμυρότητα των πονηρών μας πράξεων επειδή κι αυτοί θα υποταχτούν στο Χριστό ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων. Ηλάττωσας Αυτόν βραχύ τι παρ’ Αγγέλοις προς τη δόξα του Πατρός για τη φύση της σαρκός του αξιώματός Σου αλλά και περισσότερο Τον στεφάνωσες από τους Αγγέλους επειδή κανείς από αυτούς δεν έλαβε το όνομα του Θεού κι ούτε και τόση μεγάλη δορυφορία αξιώθηκε ως ο Δεσπότης Χριστός. Κι ας πούνε  οι Ιουδαίοι πότε άλλοτε αίνεσαν και δοξολόγησαν παιδιά υπομάζια το Θεό ή ποιο εχθρό κατέλυσε και αφάνισε η δοξολογία τους; Δεν έχουν γιατί μόνο στον καιρό του Χριστού έγιναν αυτά. πώς λέει εδώ ότι θα δει τους ουρανούς έργα των δακτύλων του Θεού ενώ ο Μωυσής δίδαξε ότι εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην;

10. Επειδή ο ψαλμός προφητεύει το μυστήριο του Χριστού κι ο Χριστός κατέβηκε από τους ουρανούς και πάλι στους ουρανούς ανέβηκε κάνοντας σαν κυκλικό σχήμα από το ίδιο κέντρο στο ίδιο και προς την Πατρική δόξα αποκαταστάθηκε για τούτο κι ο ψαλμός μιμούμενος σχήμα κύκλου από κει που άρχισε εκεί και τελείωσε επειδή άρχισε από θαυμασμό Κύριε ο Κύριος ημών ως θαυμαστόν το όνομά Σου εν πάση τη γη και πάλι τελείωσε θαυμαστικώς λέγοντας τα ίδια λόγια.

Τσακιράκης Μιχαήλ   Θεολόγος – Γυμνασιάρχης

ΠΗΓΗ  ΔΡΑΜ  2017

Τελευταία Ενημέρωση στις Σάββατο, 27 Μάιος 2017 19:53