ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΟΥΣ 150 ΨΑΛΜΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΑΝΑΚΤΟΣ ΔΑΒΙΔ
ΚΑΘΙΣΜΑ ΙΗ΄
ΨΑΛΜΟΣ ΡΙΘ΄-119
Ωδή των αναβαθμών.
Οι ωδές των αναβαθμών είναι δεκαπέντε κι όλες έχουν μιαν επιγραφή κι άλλως γράφεται ωδή αναβάσεων κι ωδή αναβαθμών περισπώντας τη λέξη και λέγονται αναβαθμοί οι ψαλμοί αυτοί επειδή προφητεύουν για την ανάβαση από Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ των σκλαβωμένων εκεί Ιουδαίων πώς δηλαδή εκείνοι που βρέθηκαν στη θλίψη παρακάλεσαν το Θεό κι εισακούστηκαν απολάβοντας πάλι την πατρίδα τους. Αρχίζουν οι αναβαθμοί από την κραυγή και τη δέηση που έκαναν οι σκλάβοι Ιουδαίοι προς το Θεό εν τω θλίβεσθαι αυτούς και τελειώνουν στην τελεία τους αποκατάσταση στην Ιερουσαλήμ ώστε κατά την ιστορία για τούτο λέγονται αναβαθμοί οι ψαλμοί αυτοί αλλά κατά την αναγωγή εξηγούμενοι για τούτο επιγράφονται αναβαθμοί γιατί οι ψαλμοί αυτοί περισσότερο από τους άλλους αναβιβάζουν από τη Βαβυλώνα δηλαδή από τη σύγχυση της παρούσης ζωής -αφού βαβέλ σύγχυση ερμηνεύεται- το λαό του Θεού δηλαδή το χριστιανικό που είναι σκλαβωμένος στη δουλεία των παθών και πού τον αναβιβάζουν; Στην άνω Ιερουσαλήμ γιατί όποιος αναγινώσκει και διαγινώσκει τούτους τους ψαλμούς βλέποντας ποια αγάπη θερμή είχε ο παλαιός λαός των Εβραίων στην επίγεια πατρίδα του την Ιερουσαλήμ και πόσο θρηνούσε και ποιες λυπηρές φωνές έλεγε προς το Θεό και ποιους αναστεναγμούς έκανε για τη στέρηση της κάτω Ιερουσαλήμ αυτά βλέποντας θερμαίνεται κι αυτός κι ανάβει σε έρωτα κι αγάπη της άνω Ιερουσαλήμ της δικής του αληθινής δηλαδή πατρίδας.
1.Εγώ λοιπόν ο παλαιός λαός των Εβραίων φώναξα προς το Θεό στη θλίψη μου και την απ’ αυτή κακοπάθειά μου κι ο Θεός μ’ εισήκουσε και κραυγή ονομάζει εδώ ο λαός κείνη που γίνεται από κατώδυνη ψυχή και συντετριμμένη καρδιά προς το Θεό που μόνος μπορεί να ελευθερώσει όσους καταφεύγουν σ’ Αυτόν αφού αυτού του είδους την κραυγή ευθέως εισακούει ο Θεός και προφέρονται αυτά τα λόγια εκ προσώπου του ευσεβέστερου μέρους του λαού των Εβραίων.
2.Τούτο φαίνεται πως ζήτησε ο λαός από το Θεό όταν εν τω θλίβεσθαι αυτόν εκέκραξε όπως προείπε παραπάνω και μετά άλλων το ζήτησε και χείλη άδικα ονομάζει τα λαλούντα αδικία στο ύψος καθώς έχει γραφεί στον οβ΄/72ο αδικίαν εις το ύψος ελάλησαν κι ομοίως χείλη άδικα κείνα των συκοφαντών κι απλώς όλων των παρανόμων ενώ γλώσσα δολία των συκοφαντών και παρανόμων και των επιβουλευόντων.
3.Τί δοθήσεταί σοι και τι προστεθήσεταί σοι προς γλώσσαν δολίαν; Φαίνεται πως αποκρίνεται με τα λόγια αυτά προς εκείνον που παρακάλεσε παραπάνω κι είπε Κύριε ρύσαι την ψυχήν μου από γλώσσης δολίας και του λέει ποια τιμωρία θα δοθεί και θα προστεθεί σε σένα άνθρωπε αρκετή εναντίον της δόλιας γλώσσας; Δηλαδή ουδεμία. Φανερώνει ο λόγος αυτός πως η δολία γλώσσα είναι δυσκολονίκητη για την υπερβολή της πονηρίας που έχει και φανερώνει σε σένα άνθρωπε που ζητείς να λυτρωθείς απ’ τη δολία γλώσσα δε θα δοθεί αρκετή τιμωρία εναντίον της γιατί αυτή καθαυτή η δολία η γλώσσα είναι αρκετή τιμωρία στο δόλιο τον άνθρωπο.
4.Και τούτο το ρητό πάλι λέχθηκε προς παρηγοριά του παραπάνω παρακαλούντος να λυτρωθεί από τη δολία τη γλώσσα αφού του λέει να μη λυπάται γιατί τα βέλη κι οι σαϊτες του δυνατού Θεού είναι ακονισμένες εναντίον των παρανόμων και δολίων ανθρώπων μαζί με κάρβουνα ερημικά δηλαδή που ερημώνουν και αφανίζουν ώστε σ’ αυτόν τον καιρό και κόβουν οι σαΐτες και καίνε τα κάρβουνα κι αφανίζουν ώστε σαΐτες και κάρβουνα οι διάφορες τιμωρίες κι άλλως δυνατός ο διάβολος καθότι νικά και καταδυναστεύει τους αμελείς και ράθυμους και σαΐτες ακονισμένες μαζί με κάρβουνα αφανιστικά οι εμπαθείς λογισμοί που προβάλλει ο διάβολος κι οξέως εισέρχονται στην ψυχή και κατακαίνε κι αφανίζουν την αρετή αφού τούτους κι ο απόστολος βέλη πεπυρωμένα του πονηρού ονόμασε!
5.Ο λόγος τώρα λέγεται πάλι εκ προσώπου του σκλαβωμένου λαού των Εβραίων που θρηνεί και λέει αλλοίμονο σε μένα γιατί μακρύνθηκε σε διάστημα χρόνων εβδομήκοντα η εν Βαβυλώνι σκλαβιά μου αφού τόση η τελεία ζωή των ανθρώπων κατά τον προφήτη –πθ΄/89ος – αι ημέραι των ετών ημών εβδομήκοντα έτη κι η σκλαβιά μου μακρύνθηκε κι εγώ κατοίκησα ανάμεσα στις καοτικίες του Κηδάρ που είναι χώρα γειτονεύουσα στους Βαβυλώνιους με κατοίκους μιαρούς και σιχαμερούς μαζί με τους οποίους έβαλαν οι Βαβυλώνιοι τους Εβραίους να συγκατοικούν αλλά επειδή Κηδάρ θα πει σκοτασμός για τούτο θρηνούν αυτοί που κατοικούν στα σκηνώματα του σκοτασμού κι αλληγορικώς σκηνώματα σκοτασμού η διατριβή στα πάθη που σκοτίζουν το νου.
6.Πολλούς χρόνους παροίκησα ξένος στη σκλαβιά.
7.Εγώ ειρήνευα με τους φιλόνεικους εκείνους και παρανόμους κατοίκους της Κηδάρ χωρίς να αντιστέκομαι σ’ αυτούς για κανένα πράγμα βιωτικό αλλά ως σκλάβος αφήνοντάς τους να κάνουν ό τι θέλουν και διδάσκει ο λόγος αυτός να γινόμαστε κι εμείς έτσι και να ειρηνεύουμε με όλους γιατί αν πρέπει να έχουμε ειρήνη με κείνους που μισούν την ειρήνη πολλώ μάλλον πρέπει να είμαστε ειρηνικοί με κείνους που αγαπούν την ειρήνη και θα γίνουμε έτσι ειρηνικοί αν ως ξένοι βρισκόμαστε στον κόσμο τούτο κι εάν ως πάροικοι και προσωρινοί πολιτευόμαστε στη γη χωρίς να προσηλωνόμαστε στα πράγματα της παρούσης ζωής και χωρίς να προσέχουμε σ’ αυτά ως βέβαια και διαμένοντα.
Κι όταν λοιπόν εγώ λαλούσα ειρηνικά λόγια στους κατοίκους της Κηδάρ αυτοί με πολεμούσαν δωρεάν δηλαδή χωρίς να έχουν καμιά εύλογη αφορμή κι ούτε τότε φιλανθρωπεύονταν σε μένα πλην κι έτσι προς εμένα σκληρώς μου φέρονταν εκείνοι αλλά εγώ όμως πάλι ειρήνευα μαζί τους.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΚ΄-120
Ωδή των Αναβαθμών.
1.Αυτή προφητεύει κείνα τα λόγια που έλεγαν οι Εβραίοι όταν άρχισαν να ανεβαίνουν απ᾽ τη Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ κι όρη οι ουρανοί για το υψηλό αφού από τους ουρανούς έλπιζαν πως θα έρθει σ᾽αυτούς η συνηθισμένη παρά Κυρίου βοήθεια για να τους παραπέμψει αβλαβείς στην πατρίδα τους Ιερουσαλήμ κι έπειτα σαφηνίζει το λόγο ακολούθως.
2.Η βοήθειά μου θα έρθει από τον αληθή Κύριο που δημιούργησε τον ουρανό και τη γη αφού το δημιουργικό είναι ίδιο του αληθινού Κυρίου αλλά και μεις οι χριστιανοί αν υψώσουμε στον ουρανό τους οφθαλμούς της ψυχής μας χωρίζοντάς τους από τα γήινα πράγματα θα έρθει σε μας η παρά του Κυρίου βοήθεια.
3.Το ρητό είναι ίδιο και χαρακτηριστικό φιλαδελφίας δηλαδή να παρακαλεί καθένας το Θεό για τον άλλο αδελφό του και λέει λοιπόν μη δώσεις εσύ αδελφέ μου σε παρατροπή και γκρέμισμα το πόδι της ψυχής σου ούτε και ν᾽αφήσεις την ίση τη στράτα που είναι η αρετή ώστε κι ο Θεός που σε φυλάττει να μη νυστάξει και σε υστερήσει της χάριτος και επισκοπής Του κι επειδή συ γλίστρισες απ᾽την απροσεξία σου στην αμαρτία έχε το φόβο μήπως αμελήσει πλέον ο Θεός να σε φυλάττει και μη δώσεις άνθρωπε την πορεία και ζωή σου σε πράγματα που σαλεύονται και δεν έχουν καμιά στάση και βεβαιότητα καθώς είναι ο πλούτος και η δόξα και οι ηδονές και όλα τα άλλα του κόσμου τούτου φθειρόμενα πράγματα αλλά περπάτα πάντοτε σε στράτα στέρεη και ίση όπως η αρετή κι η εργασία των εντολών του Χριστού αφού αυτή σε κάνει να τρέχεις το δρόμο της ζωής ίσια κι ακίνδυνα.
4.Αν λοιπόν συ άνθρωπε απέχεις απ᾽τα αβέβαια και προσωρινά του βίου τούτου πράγματα κι αν συ περπατάς στην ίση κι ακίνδυνη στράτα της αρετής γνώριζε πως κι ο Θεός δε θα αμελήσει να σε διαφυλάττει ως κόρη οφθαλμού με τη χάρη και την πρόνοιά Του γιατί Αυτός είναι ο οποίος και τον παλαιό εκείνο Ισραήλ φύλαττε τότε και Αυτός είναι και τώρα που φυλάττει πάντοτε το νέο Ισραήλ δηλαδή εμάς τους χριστιανούς εξεγέρθητι λέγοντας ίνα τί υπνοίς Κύριε; μγ΄/43ος .
5.Εάν εσύ άνθρωπε έτσι περπατάς στη στράτα της αρετής ο Κύριος θα σε φυλάξει κι ο Κύριος θα ναι σκέπη σε σένα παραστεκόμενος στη δεξιά σου χείρα δηλαδή θα ναι παραστάτης και σκεπαστής σου σκεπάζοντάς σε όταν πράττεις τα καλά και την αρετή αφού τούτο δήλωσε με τη δεξιά χείρα και θα είναι σκέπη σου ο Κύριος να πράττεις εσύ με Εκείνου τη σκέπη πράξεις δεξιές δηλαδή έργα αγαθά.
6.Τόση πρόνοια θα δείξει ο Κύριος σε σένα αδελφέ εάν περπατάς τη στράτα της αρετής ώστε ούτε τον ήλιο θα αφήσει να σε καυματώσει τη μέρα καθώς έκανε πάλαι και στους Ισραηλίτες ούτε και το φεγγάρι θα αφήσει να σε θερμάνει και να ελκύσει το σώμα σου τη νύχτα και δείχνει με τα λόγια αυτά την άκρα επιμέλεια που ο Θεός δείχνει στον ενάρετο κι ήταν ακόλουθο να απολαύσουν κι αισθητώς τέτοια ξεχωριστή χάρη οι Εβραίοι απ’ το Θεό και πολλώ μάλλον ακόλουθο είναι να την απολαμβάνουν και τώρα οι φίλοι του Θεού και λένε οι φυσικοί πως και το φεγγάρι καυματώνει τα σώματα γιατί δεν είναι μόνο υγρό αλλά και θερμό κι ακολούθως υγραίνει και θερμαίνει και παραλύει τα σώματα και συγκαύσει αντί του δε θα σε βλάψει ο ήλιος κι η σελήνη.
7.Πολλές φορές λέει πως ο Θεός φυλάττει την ψυχή και για περισσότερη βεβαιότητα αλλά και για να παρακινήσει περισσότερο τους χριστιανούς να περπατούν την ορθή και ίση στράτα της αρετής αφού ποθούν οι άνθρωποι να φυλάττονται από το Θεό που φυλάττει όσους περπατούν τέτοια στράτα της αρετής και ο Θεός θα φυλάξει και το σώμα και την ψυχή σου από κάθε κίνδυνο.
8.Ο Κύριος θα σε φυλάξει κι όταν εισέρχεσαι κι όταν εξέρχεσαι απ’ την οικία σου δηλαδή θα σε φυλάξει σε όλη σου τη ζωή κι όλη σου τη ζωή και συναναστροφή σου κι όλα σου τα καλά κινήματα κι άλλως νοούμενο θα φυλάξει ο Θεός τόσο την είσοδό σου στη ζωή δηλαδή τη γέννησή σου όσο και την έξοδό σου απ’ τη ζωή αυτή δηλαδή το θάνατό σου και την τελευτή σου κι όλο σου το βίο επομένως αφού όλος ο βίος του ανθρώπου θεωρείται και στρέφεται με εισόδους κι εξόδους και θα σε φυλάξει από τώρα και στον εξής άπαντα χρόνο της ζωής σου.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΑ΄-121
Ωδή των Αναβαθμών.
1.Τούτο το στίχο έλεγαν οι Εβραίοι μετά χαράς μεγάλης όταν περπατούσαν στον περιπόθητο δρόμο και γύριζαν από τη Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ.
2.Αυτός πάλι ο στίχος είναι ως απόκριση στον παραπάνω γιατί όταν λέει εμείς ακούσαμε να μας λένε οι άλλοι συνοδίτες μας εμείς θα πάμε στο ναό του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ ευθύς με το λόγο αυτό σχημάτισε η φαντασία μας πως τα πόδια μας βρέθηκαν να στέκονται μέσα στις ίδιες τις αυλές της Ιερουσαλήμ αφού έτσι μας έκανε να νομίζουμε η πολλή κι υπερβολική επιθυμία που είχαμε να απέλθουμε εκεί.
3.Ιερουσαλήμ γλυκύτατη πατρίδα μας συ που οικοδομήθηκες ως πόλη κυρίως κατά τους παλαιούς χρόνους κι αντί ης η μετοχή αυτής επί το αυτό λέγεται η συνάφεια ομού δηλαδή της οποίας Ιερουσαλήμ τα μετόχια και τα οικοδομήματα ήταν κοντά κοντά μαζί ενωμένα για το πλήθος των κατοίκων.
4.Τούτο είναι το μεγαλότατο εγκώμιο που κάνει ο λαός των Εβραίων της Ιερουσαλήμ γιατί αυτή λέει δε στολίζονταν τόσο από τη μεγάλη ευρυχωρία που είχε και τα οικοδομήματα καθώς στολίζονταν γιατί τρεις φορές το χρόνο ανέβαιναν και συναθροίζονταν σ’ αυτήν όλες οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ κατά τον καιρό των μεγάλων και δημοτελών εορτών δηλαδή το Πάσχα και την Πεντηκοστή και τη Σκηνοπηγία κι εκεί λέει στην Ιερουσαλήμ δηλαδή πριν τη σκλαβιά ανέβαιναν παλιά οι φυλές του Κυρίου και συναθροίζονταν και φυλές Κυρίου τις ονόμασε ως λαό του Κυρίου εξαίρετο κι υποταγμένες στον Κύριο.
Η κατ’ έτος συνάθροιση των δώδεκα φυλών του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ αυτή ήταν μια απόδειξη στο λαό του Ισραήλ ότι τελειώθηκε η υπόσχεση που έδωσε ο Θεός στον Αβραάμ δηλαδή να πληθυνθεί το σπέρμα του και να κληρονομήσει και τη γη της επαγγελίας και μαρτύριο και η διαμαρτυρία που έδωσε πάλι ο Θεός στο λαό του Ισραήλ αφού διεμαρτύρατο και τον πρόσταξε ο Θεός να συνάγεται στην Ιερουσαλήμ κατά τους τρεις καιρούς του χρόνου δηλαδή κατά τις τρεις εορτές που προαναφέρθηκαν κι η ομαλή σύνταξη του ρητού είναι εκεί ανέβησαν αι φυλαί Κυρίου μαρτύριον τω Ισραήλ κι είναι περιττό το γαρ γιατί ανέβηκαν διαμαρτυρία και κέλευση δηλαδή κατά κέλευση και προσταγή του Θεού δηλαδή το Θεό κατά περίφραση μέσω της νομοθετημένης υπό του Θεού λατρείας της νομικής.
5.Ιδού κι άλλο εγκώμιο της Ιερουσαλήμ γιατί εκεί στην Ιερουσαλήμ στάθηκαν θρόνοι βασιλείας να κρίνουν το λαό δηλαδή θρόνοι στον οίκο Δαβίδ δηλαδή στα βασιλικά παλάτια του και το πρώτο θρόνοι λέγεται για τους θρόνους των αρχιερέων και ιερέων και δεύτερον θρόνοι για τους θρόνους των βασιλέων.
6.Χαιρετίστε την Ιερουσαλήμ με χαιρετισμούς ειρήνης και πείτε της ας είναι ειρήνη σε σένα πόλη Ιερουσαλήμ κι ας είναι ειρήνη στο λαό σου επειδή στο εξής θα έχει ειρήνη βαθεία και χαρά υπερβολική κι ασπάσασθε λοιπόν αυτήν.
Χαιρετίστε την Ιερουσαλήμ κι πείτε και τούτο προς αυτήν πόλη Ιερουσαλήμ ας είναι ευτυχία και ευθηνία όχι μόνο στους δικούς σου τους πολίτες αλλά και σε όλους τους περίοικούς σου τους εθνικούς που σε αγαπούν κι είναι τούτο προφητεία για κείνο που έμελλε να γίνει.
7.Κι άλλως γένοιτο και γενήσεται δηλαδή χαιρετίστε την Ιερουσαλήμ και πείτε ας είναι Ιερουσαλήμ ερήνη στη δύναμη σου δηλαδή στους στρατιώτες σου αφού δύναμη πόλεως τα πολεμικά στρατεύματα κι ειρήνη τους να μη μάχονται κι ούτε και να χουν πολεμίους. Κι αντί του ευθηνία εν τοις πυργοβάρεσί σου λέγεται και πλούτος τοις βασιλείοις σου και εν τοις περιβόλοις σου και πυργόβαρις το πλέον δυνατότερο περιτείχισμα πόλεως.
8.Τούτο το λόγο τώρα λέει εκ μέρους του στην Ιερουσαλήμ δηλαδή εγώ ευχήθηκα ειρήνη για λόγου σου Ιερουσαλήμ για τους συγγενείς μου Ιουδαίους και τις φυλές του Ισραήλ ώστε εν ειρήνη διάγοντας να λατρεύουν μέσα σε σένα και να ευχαριστούν το Θεό.
9.Για το ναό Κυρίου τον οικοδομημένο σε σένα ζήτησα Ιερουσαλήμ να χεις και συ γαλήνη κι ευθηνία ώστε να απολάβεις την προτέρα σου ευπρέπεια και τη νενομισμένη λατρεία στο Θεό.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΒ΄-122
Ωδή των Αναβαθμών.
1.Κι αυτός ο λόγος προφητεύεται εκ προσώπου των Εβραίων που βρέθηκαν στο δρόμο γυρίζοντας από τη Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ και λέγεται πως ο Θεός κατοικεί στον ουρανό επειδή αναπαύεται εκεί στις καθαρές κι άγιες δυνάμεις αλλά και για τους επί γης ευρισκόμενους αγίους είπε ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω.
2.Με τα παραδείγματα των δούλων και της δούλης φανερώνουν οι Εβραίοι πως αυτοί αποβλέπουν ολωσδιόλου και παντοτινά προς το Θεό κι ότι από κανένα άλλο μέρος δεν έχουν ελπίδα βοηθείας πάρεξ από το Θεό και για τούτο ούτε καν θέλουν να χωριστούν από Αυτόν ωσότου τους ελεήσει και το οικτειρήσαι ευκτικού έχει σχήμα αλλά σημασία μέλλοντος αντί οικτειρήσει αφού κατά τους Γραμματικούς πάντα τα ευκτικά έχουν σημασία μέλλοντος και άλλως για τούτο έφεραν οι Εβραίοι στο μέσο το παράδειγμα της δούλης για επίταση και υπερβολή αγάπης αφού οι δούλοι καθό ασθενέστεροι κατά φύση και καθό ευρισκόμενοι μέσα σε θαλάμους μαζί με τις κυρίες τους περισσότερο αποβλέπουν στα χέρια των αφεντών τους και περισσότερο ποθούν τις κυρίες τους εκείνες παρά οι δούλοι τους αφέντες τους.
3.Ελέησε λοιπόν ελέησε Κύριε εμάς τους σκλαβωμένους γιατί χορτάσαμε σε πολλών χρόνων διάστημα –εβδομήκοντα δηλαδή- από ονειδισμούς και περιπαίγματα τόσο των σκλαβωσάντων Βαβυλωνίων όσο κι άλλων γειτόνων τους εθνών που έχαιραν και ευφράνθηκαν με τις συμφορές τους και άλλων εθνών διαμέσου των οποίων διήλθαν επιστρέφοντας στην Ιερουσαλήμ κι ο διπλασιασμός του ελέησον δείχνει τη θερμότητα της ψυχής των Εβραίων και για τούτο παρακαλούν ώστε μια ώρα πρότερα να ελεηθούν και ταχύτερα να αποκατασταθούν στην πατρίδα τους την Ιερουσαλήμ.
4.Παραπολλά και με υπερβολή μεγάλη γέμισε και χόρτασε η ψυχή μας από εξουδένωση κι ατιμία των Βαβυλωνίων και των άλλων πονηρών εθνών και για τούτο περαιτέρω δε μπορούμε να υποφέρουμε.
Κι ας αντιστραφεί Κύριε στους πλούσιους και ευτυχείς ο ονειδισμός που μας έκαναν τους δυστυχείς και σκλαβωμένους αλλά και στους υπερήφανους ας αντιστραφεί η καταφρόνηση κι ατιμία που μας πρόσφεραν τους ταπεινούς ώστε να μη καταφρονούν τους δυστυχείς και ταπεινούς δια της ευτυχίας και υπερηφανείας. Κι αρμόζει ο παρών και σε όλους τους χριστιανούς που περπατούν το δρόμο που φέρει στην άνω Ιερουσαλήμ κι ενοχλούνται από τους ορατούς κι αοράτους εχθρούς.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΓ΄-123
Ωδή των Αναβαθμών.
1.,2.&3.Αυτά τα λόγια λέγονται παρά των Ιουδαίων όταν γύρισαν στην πατρίδα τους τα Ιεροσόλυμα γιατί ευχαριστώντας τον άγιο Θεό παραγγέλλουν στο λαό να λένε ότι όταν εμείς γυρίσαμε στα Ιεροσόλυμα και εξεγέρθηκαν καταπάνω μας τα πλησιόχωρα έθνη προτού ακόμα να τειχογυριστεί η Ιερουσαλήμ και βέβαια αν ο Κύριος δεν ήταν μαζί μας βοηθός δε θα λυτρωνόμαστε από τα χέρια τους παρά έμελλαν να μας καταπιούν ζωντανούς τέτοια πλησιόχωρα έθνη υπό του φθόνου παρακινούμενα και φανερώνει ο λόγος να μας καταπιούν ζωντανούς τη γρηγορότητα της πανωλεθρίας και του αφανισμού των Ιουδαίων και το ότι εδώ και περιττό.
4.Ύδωρ η ορμή και η δυνατή κίνηση των πλησιόχωρων εθνών της Ιερουσαλήμ και όταν οργίστηκαν λοιπόν αυτά γιατί εμείς απολάβαμε πάλι την πατρίδα μας αληθώς αφού αυτό δηλώνει το άρα θα μας καταπόντιζε σαν ύδωρ η ορμή τους εάν ο Θεός δεν ήταν βοηθός μας και το άρα και συλλογιστικό αντί λοιπόν.
Χείμαρρο δηλαδή ποταμό χειμώνα οι Εβραίοι εδώ ονομάζουν τη γρήγορη κι άτακτη κίνηση των πλησιόχωρων εθνών που παρασύρει ό τι ήθελε βρει μπροστά του και τη προσωρινή φθορά τους καθώς προανέφερε ύδωρ ονόμασε αλλά διήλθε η ψυχή μας αντί διαπέρασε και λυτρώθηκε από αυτή την άτακτη ορμή τους η ψυχή μας δηλαδή εμείς κατά περίφραση από μέρους το όλο.
5.Η ψυχή μας δηλαδή εμείς διήλθαμε και διαπεράσαμε αληθώς αφού τούτο δηλώνει το άρα την ανυπόφορη ορμή τους και εν ασφαλεία κατασταθήκαμε επειδή είναι βοηθός μας ο Θεός.
6. Με τα δόντια φανερώνουν οι Ιουδαίοι τη θηριότητα και δύναμή τους γιατί επιθυμούσαν να τους καταπιούν σχεδόν ζωντανούς καθώς τα άγρια θηρία κατατρώγουν ζωντανούς τους ανθρώπους.
7.Καθώς τα παραπάνω λόγια φανέρωσαν τη δύναμη και θηριότητα και τον άγριο θυμό των πλησιόχωρων αυτών εθνών τους που πολεμούσαν τους Ιουδαίους δηλαδή έτσι κι εδώ με τα λόγια αυτά φανερώνει τουναντίον την αδυναμία κι ασθένεια των Ιουδαίων αφού καθώς το μικρό πουλάκι είναι αδύνατο κι ευκολόπιαστο από τους κυνηγούς έτσι κι οι Ιουδαίοι ήταν αδύνατοι κι ευκολόπιαστοι απ’ τους εχθρούς τους όταν γύρισαν στην πατρίδα τους Ιερουσαλήμ και παγίδα οι ενέδρες και μηχανές που κατασκεύαζαν κατά των Ιουδαίων τα έθνη και οι οποίες συντρίφτηκαν και διαλύθηκαν και για τούτο λυτρώθηκαν αβλαβείς από αυτές οι Εβραίοι.
8.Η βοήθειά μας που λυτρωθήκαμε από τις επιβουλές των πλησιόχωρων εθνών δεν έγινε με καρότσες και άλογα πολεμικά και με άλλη δύναμη στρατευμάτων αλλά με το όνομα μόνο του αληθινού Θεού δηλαδή με το να ονομάζουμε και να επικαλούμαστε εμείς Αυτόν μετά πίστεως και εν τω ονόματι Κυρίου κι αντί του εν τω Κυρίω κατά περίφραση και τούτο το ίδιο λέχθηκε και στον ιθ΄/19ο ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις ημείς δε εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα κι αρμόζει ο παρών και σε όλους τους χριστιανούς που λυτρώνονται από πειρασμούς με τη θεία πρόνοια και βοήθεια.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΔ΄-124
Ωδή των Αναβαθμών.
1.Τα λόγια του παρόντος είναι ακόλουθα με κείνα του προτέρου γιατί κι αυτά ευχαριστήρια κι επινίκια για τη νίκη που έκαναν και για την ελευθερία που έλαβαν οι Εβραίοι από τα έθνη που τους πολέμησαν καθώς το βουνό Σιών είναι ασάλευτο λέγοντας κι αγκρέμιστο έτσι ασάλευτοι κι ασφαλείς κι όσοι ελπίζουν στον Κύριο.
Και δε θα μετακινηθούν σε όλο τον αιώνα το διορισμένο δηλαδή χρόνο υπό του Κυρίου κείνοι που κατοικούν στην Ιερουσαλήμ και κυρίως ο στίχος αυτός εννοείται για όσους κατοικούν στην άνω Ιερουσαλήμ αφού κείνοι απόλαυσαν τη μακαριότητα δε θα σαλευτούν ποτέ τους.
2.Η κάτω λοιπόν κι αισθητή Ιερουσαλήμ έχει και την προστασία κι ασφάλεια από τα βουνά που βρίσκονται τριγύρω της αλλά και τη φύλαξη από Κυρίου και τη βοήθειά Του και μάλιστα και εξαιρέτως αυτή τη φύλαξη έχει αληθινή και για τούτο και κείνοι που κατοικούν την Ιερουσαλήμ δε θα σκλαβωθούν έως του αιώνος δηλαδή έως του αιώνος του ορισθέντος παρά Θεού εις σωτηρίαν της Ιερουσαλήμ.
3.Εδώ λέει την αιτία για την οποία θα φυλάξει ο Θεός την Ιερουσαλήμ και τους εν αυτή κατοικούντες κι ο Θεός δε θα αφήσει τη ράβδο δηλαδή τη βασιλεία και δύναμη των αμαρτωλών δηλαδή των ασεβών και πονηρών ανθρώπων όπως κείνων που κατοικούσαν στα πλησιόχωρα έθνη της Ιερουσαλήμ και να βασιλεύει πάνω στους δίκαιους που ζουν με το νόμο του Κυρίου κι οι οποίοι είναι κλήρος και μερίς του Θεού ενώ αμαρτωλοί κι οι δαίμονες που δε συγχωρούνται παρά Θεού να πειράζουν μέχρι τέλους του δούλους Του τους δικαίους.
Και δεν αφήνει ο Θεός τους αμαρτωλούς ανθρώπους και δαίμονες να ενοχλούν μέχρι τέλους τους δικαίους ώστε κι οι δίκαιοι να απολάβουν την παρά του Θεού φύλαξη και βοήθεια και να μην εξπαλώνουν τα χέρια τους δηλαδή να μη πράττουν τις ανομίες και τα κακά έργα αλλά να θεραπεύουν πάντοτε και να δουλεύουν στο Θεό δια των ενάρετων τους πράξεων.
4.Σε ευχή έκλεισε τον παρόντα λέγοντας αγαθά ποίησε Κύριε αγαθά δώσε στους αγαθούς που έχουν την καρδιά ευθεία κι ίση στους δούλους Σου τους απονήρευτους.
5.Και κείνους τους ανθρώπους που κλίνουν στα σκολιά και στραβά πράγματα και στους διεστραμμένους και πονηρούς λογισμούς τέτοιους θα τους παραδώσει ο Κύριος στην κόλαση και θα τους αποστραφεί εξίσου με τους παρανόμους.
Κι ας είναι λοιπόν ειρήνη στο λαό του Ισραήλ και τέτοια είναι η κατά την ιστορία ερμηνεία του παρόντος αλλά αρμόζει και σε κείνους τους χριστιανούς που κατοικούν την υψηλή κι ακαταμάχητη εκκλησία του Χριστού που έχουν κύκλω περιτειχίζοντες και φυλάσσοντάς την οι υψηλοί διδάσκαλοι αλλά κι ο Χριστός βρίσκεται κύκλω στο χριστιανικό λαό Του.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΕ΄-125
Ωδή των Αναβαθμών.
1.Kι αυτός ο ψαλμός είναι ακόλουθος με τον πρότερο κι επιστροφή είναι εκείνη στην πατρίδα Σιών δηλαδή η αποκατάσταση των τέκνων της αφού αυτά ήταν αιχμαλωσία Σιών και παράκληση η ελευθερία τους και παρηγοριά ώστε όταν εμείς λέει οι Ιουδαίοι γυρίσαμε στην πατρίδα μας Σιών τότε γίναμε πολλά παρηγορημένοι επειδή το ωσεί είναι επιτακτικό αντί πολλά καθώς το ως αγαθός ο Θεός τω Ισραήλ –οβ΄/72ος – και γίναμε καθώς οι παρηγορημένοι δηλαδή γίναμε εύθυμοι και χαρούμενοι.
2.Όταν λοιπόν γυρίσαμε στην πατρίδα μας την Ιερουσαλήμ γέμωσε το στόμα μας από χαροποιά λόγια που φανέρωναν την εσωτερική χαρά της ψυχής μας και η γλώσσα μας γέμωσε από αγαλλίαση προλέγοντας τα μέλλοντα ως περασμένα κατά το νόμο της προφητείας.
Τότε όταν μας δουν οι άνθρωποι στα έθνη πως γυρίσαμε στην πατρίδα μας και κατασταθήκαμε θα θαυμάσουν την παράδοξη αποκατάστασή μας και θα που τα ακόλουθα λόγια.
Οι εθνικοί θα που περί των Εβραίων ότι μέγα έργο εποίησε ο Θεός στους Εβραίους γιατί έκανε έλεος σ’ αυτούς κι έπειτα τρέπει το λόγο και στο πρόσωπο των Εβραίων που τα λένε αυτά.
3.Αληθώς καθώς είπαν οι εθνικοί έτσι λέμε κι εμείς πως μέγα έργο εποίησε ο Κύριος σε μας τους Ιουδαίους κι ιδίωμα κι αυτό της εβραϊκής να λέει κατά έλλειψη πως εποίησαν μετά του δείνος χωρίς να προσθέτει τι εποίησαν δηλαδή εδώ το έλεος.
Χαρήκαμε εμείς οι Ιουδαίοι γιατί αποκατασταθήκαμε στην πατρίδα μας και γιατί φανερώθηκε στα περίοικα έθνη της Ιερουσαλήμ η δύναμη του Θεού που έγινε σε μας.
4.Αν και παραπάνω είπε εν τω επιστρέψαι Κύριον την αιχμαλωσίαν Σιών εδώ όμως λέει τώρα επίστρεψον την αιχμαλωσίαν ημών αφού παρακαλούν οι Ιουδαίοι που γύρισαν στην Ιερουσαλήμ και για κείνους που έμειναν ακόμα στη Βαβυλώνα επειδή πολλοί έμειναν εκεί και για τους οποίους παρακαλούν να επαναγυρίσουν κι αυτοί αφού δυο και τρεις αναβάσεις έγιναν δικές τους κι άρα λένε επίστρεψε και γύρισε Κύριε τους επίλοιπους Ιουδαίους αιχμαλώτους που έμειναν πίσω και έτσι γρήγορα κίνησε και παρόρμησέ τους να γυρίσουν καθώς κινείς και τους ξεροπόταμους το χειμώνα να τρέχουν διαμέσου του νότου αφού ο νότιος άνεμος διαλύοντας την παχύτητα των νεφών με τη θερμότητά του και καταφέροντας βροχές κινεί για τούτο και τους ξεροπόταμους του χειμώνα να τρέχουν με πολλή ορμή και σφοδρότητα ώστε χειμάρρους είπε παρακαλώντας το Θεό να γυρίσουν στην Ιερουσαλήμ οι Ιουδαίοι και να φέρονται με ορμή και γρηγοράδα καθώς φέρονται γρήγορα κι οι χείμαρροι ώστε όλοι οι σκλαβωμένοι να ευκερωθούν γρήγορα από τη Βαβυλώνα και κανείς να μη μείνει σ’ αυτήν γιατί κι οι χείμαρροι γρήγορα ευκερώνονται και ξεραίνονται και Ν. και η Ιερουσαλήμ πολλές φορές όπως ονομάζεται κι απ’ τους προφήτες –Ιεζεκιήλ και Αββακούμ- αφού βρίσκεται στο Ν. ως πρός της θέση της Βαβυλώνος που κείται στο Β. Επίστρεψε λοιπόν Κύριε στο Ν. δηλαδή στην Ιερουσαλήμ τους αιχμαλώτους μας αδελφούς που έμειναν στη Βαβυλώνα.
5.Κείνοι οι οποίοι σπέρνουν με την ελπίδα της σωτηρίας τα δάκρυα της προσευχής θα θερίσουν και με αγαλλίαση τον καρπό της που είναι η ελευθερία της θλίψεως κείνης που τους ενοχλεί και είναι καθολικός ο λόγος αυτός και αρμόζει σε όλους που βρίσκονται σε ανάγκες και πειρασμούς.
6.Από τον παραπάνω καθολικό λόγο μετέβη στο μερικό λέγοντας περί των εν αιχμαλωσία Ιουδαίων πως κείνοι πηγαίνοντας στη σκλαβιά πήγαιναν κι έκλαιγαν σπέρνοντας δια των δακρύων την ελπίδα της ελευθερίας τους και σωτηρίας.
Κι όταν έρχονται λοιπόν οι Εβραίοι απ’ τη σκλαβιά και γυρίζουν στην πατρίδα τους Ιερουσαλήμ τότε θα φέρουν με αγαλλίαση μαζί τους το θέρος και τα χειρόβολα των σπερμάτων τους δηλαδή θα θερίσουν τον καρπό της ελπίδας της ελευθερίας τους που έσπειραν με δάκρυα αφού καθώς ο σπόρος του σιταριού χρειάζεται βροχές για να καρποφορήσει έτσι και το σπέρμα της ελπίδας δάκρυα για να καρπογονήσει και καθώς το χωράφι έχει χρεία να σκαφτεί και να χωριστεί σ’ αυλάκια με το αλέτρι ώστε να μη βλαστήσει άγρια χορτάρια έτσι κι η ψυχή πειρασμούς και θλίψεις για να απαλυνθεί η σκληρότητά της για να μη βλαστήσει άκανθες και τριβόλους παθών και τέτοιες άλλες βοτάνες αμαρτίας.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΚς΄-126
Ωδή Αναβαθμών.
1.Όταν οι Εβραίοι γύρισαν απ’ τη Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ κι άρχισαν να οικοδομούν το ναό και την πόλη τους εμπόδιζαν τα γειτονεύοντα και πλησιόχωρα έθνη γιατί φθονούσαν μαζί και φοβούνταν να ευτυχήσουν πάλι και να μεγαλυνθούν οι Ιουδαίοι όπως και πρότερα και για τούτο ωσότου κτίσουν το ναό και την Ιερουσαλήμ πέρασαν τεσσαράκοντα έξι χρόνοι να κτίζουν οι Εβραίοι με προθυμία και τα έθνη να εμποδίζουν με όλους τους τρόπους τους Εβραίους τους οποίους διδάσκει εδώ να καταφεύγουν στο Θεό και να Τον επικαλούνται συνεργό στην οικοδομή λέγοντας πως αν ο Θεός δεν οικοδομήσει οίκο δια της συνεργίας και βοηθείας του ματαίως κοπιάζουν κείνοι που τον οικοδομούν κι ανέβαλλε και αργοπόρησε ο Θεός σε τόσους πολλούς χρόνους τη συνέργια προς τους Εβραίους και τη βοήθειά Του για να τους εξυπνίζει λίγο λίγο και για να μην τους αφήσει να γίνουν με την άνεση αμελέστεροι κι εκ τούτου να γυρίσουν πάλι στην πρότερή τους την κακία με γρήγορη ελευθερία που θα λάβαιναν και το ρητό έλαβε την αρχή απ’ την υπόθεση αυτή αλλά λέγεται και καθολικότερα επειδή είναι αρμόδιο να λέγεται σε όλα τα πράγματα.
Και τι λέω περί οικοδομής οίκου πως εάν ο Κύριος δεν τον οικοδομήσει ματαίως κοπιάζουν οι οικοδόμοι του; Επειδή κι αφού οικοδομηθεί και τελειωθεί πόλη πάλι δε μπορεί κανείς να τη φυλάξει εάν ο Θεός δεν τη φυλάξει δια της Προνοίας και συνεργίας Του.
2.Λοιπόν εσείς Ιουδαίοι που οικοδομείτε την Ιερουσαλήμ και τη φυλάτε εσείς που ούτε τον άρτο σας τρώτε χωρίς οδύνη και πόνο κι εσείς που ζείτε με θλίψεις να ξέρετε ότι ματαίως γίνεται σε σας να ορθρίζετε πρωί πρωί να κτίζετε και να εγείρεσθε από την κλίνη σας ευθύς ύστερα που καθήσετε –γιατί το εγείρεσθαι απαρέμφατο είναι και όχι προστακτικό- εφόσον γίνεται χωρίς τη βοήθεια του Θεού και τη συνέργιά Του δηλαδή ματαίως κοπιάζετε σπουδάζοντας τόσο πολλά να τελειώσετε γρήγορα την οικοδομή της Ιερουσαλήμ και του ναού και μήτε ύπνο να χορταίνετε τη νύχτα μήτε κι άνεση να λαμβάνετε τη μέρα κι οδυνηροί οι Ιουδαίοι όχι μόνο γιατί έτσι υπερβολικά κοπίαζαν αλλά και γιατί μάχονταν με τους εχθρούς τους και τον ίδιο καιρό έκτιζαν και τους πλησιόχωρους πολεμούσαν που τους εμπόδιζαν κι ακολούθως διπλή την ταλαιπωρία λάβαιναν.
3.Όταν ο Θεός δώσει στους αγαπημένους Του δούλους ύπνο γλυκύ και ελεύθερο από κάθε φροντίδα δηλαδή όταν δώσει άνεση κι ελευθερία σε σας τους Ιουδαίους από τους ενοχλητικούς πολέμιούς τους και θα τη δώσει όταν συμφέρει τότε όχι μόνον ο ναός κι η Ιερουσαλήμ θα οικοδομηθεί με ευκολία αλλά κι υιοί θα σας γεννηθούν και θα γίνουν κληρονομιά και λαός οικείος του Θεού. Και τούτο το έβαλε ως κεφάλαιο των άλλων αγαθών γιατί κοντά στους Εβραίους ήταν πράγμα περισπούδαστο κι επιπόθητο η παιδοποιία κι έτσι νοείται το ρητό τούτο ξεχωριστά για τους Ιουδαίους αλλά καθολικότερα νοείται πως ο Θεός θα δώσει ύπνο στους αγαπητούς Του δούλους δηλαδή ελευθερία κι ανάπαυση τότε κι όχι μόνο θα λάβουν τέλος όλα τα έργα που σπουδάζουν κι ενεργούν αλλά προς τούτοις κι υιοί διάδοχοι τους γεννώνται που είναι παρά του Θεού δοθείσα σ’ αυτούς κληρονομία δηλαδή οι κληρονόμοι της σπουδής κι αρετής των πατέρων τους.
Οι υιοί λοιπόν θα σας δοθούν κληρονομιά παρά Κυρίου κι αυτοί είναι ο μισθός της θεοσεβείας σας και της καρπογονίας της γαστρός δηλαδή αυτοί είναι η αμοιβή της αρετής σας που δόθηκε απ’ την πολυτοκία και νοείται το ρητό τούτο και κατά αναγωγή καθότι κείνοι οι χριστιανοί που υιοθετήθηκαν απ’ το Θεό δια του βαπτίσματος της παλιγγενεσίας και μισθός ήταν της ενανθρωπήσεως του Χριστού που κυρίως είναι καρπός της γαστρός της Θεομήτορος καθότι εκ μόνης της γεννήθηκε χωρίς σπορά ανδρός.
4.Και καθώς οι σαΐτες φαίνονται φοβερές όταν βρίσκονται στο χέρι δυνατού στρατιώτη για τη δύναμή του και την επιτηδειότητα έτσι κι οι υιοί των εκτιναγμένων δηλαδή των αδυνατισμένων απ’ τη σκλαβιά Ιουδαίων θα φανούν στους εχθρούς φοβεροί για την ανίκητη δύναμη του Θεού που βρίσκεται μαζί τους αλλά κι αναγωγικώς νοούμενο λέει πως έτσι κι οι κατά πνεύμα υιοί των διδασκάλων μας που είμαστε αδυνατισμένοι απ’ τη νοητή αιχμαλωσία των δαιμόνων θα φανούν φοβεροί στους δαίμονες.
5.Μακάριος άρα θα είναι κείνος ο Ιουδαίος που θα γεμώσει την επιθυμία του απ’ αυτά και ποια είναι αυτά; Δηλαδή απ’ την οικοδομή κι απόλαυση του ναού και της πόλεως Ιερουσαλήμ απ’ την άνεση και ελευθερία εκ των πολεμούντων εχθρών απ’ την πολυτεκνία και καλλιτεκνία κι από τέτοιες άλλες χάριτες και εκ Θεού αγαθά.
Κείνοι οι Εβραίοι που γεμώσουν την επιθυμία τους απ’ τα παραπάνω αγαθά αυτοί δε θα ντραπούν για καμιά αδυναμία και δυστυχία τους όταν συνομιλούν και διαλέγονται με τους εχθρούς τους στις πόρτες της πόλεως Ιερουσαλήμ επειδή κι όλα τα πράγματά τους κι έσωθεν κι έξωθεν είναι ευτυχισμένα. Και δε θα ντραπούν πλέον οι Ιουδαίοι πως έχουν Θεό αδύνατο που τους ονείδιζαν οι εξ εθνών εχθροί τους προτού να τελειώσει η οικοδομή του ναού και της Ιερουσαλήμ αλλά θα συνομιλούν προς αυτούς με πολλή παρρησία και φαιδρότητα κι ήταν συνήθεια να μη δέχονται οι παλιοί μέσα στην πόλη τους πρέσβεις και επισήμους των εχθρών τους αλλά έξω απ᾽τις πόρτες της πόλεώς τους κι εκεί να διαλέγονται μαζί τους.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΖ΄-127
Ωδή Αναβαθμών.
1.Κι ο παρών είναι σύμφωνος με τον πρότερο γιατί αφού μακάρισε κείνον που γεμώσει την επιθυμία του μακάριος ός πληρώσει την επιθυμίαν αυτού τώρα εδώ ακολούθως κάνει καθολικότερο και τελειότερο το μακαρισμό λέγοντας μακάριοι γιατί τέτοιοι κυρίως κι αληθώς όλοι κείνοι που φοβούνται τον Κύριο και το όλοι πρόσθεσε για να φανερώσει πως όσοι φοβούνται τον Κύριο κι ας είναι και δούλοι κι ας είναι και φτωχοί κι ας είναι μισερωμένοι δεν εμποδίζονται όμως σε τίποτε από το να ναι μακάριοι και καλότυχοι καθότι κείνος που δε φοβάται το Θεό κι ας έχει όλα τα αγαθά που μακαρίζονται και ζηλεύονται κοντά στους ανθρώπους αυτός είναι ο δυστυχέστερος και αθλιότερος όλων ενώ εκείνος τουναντίον που φοβάται το Θεό κι ας έχει δεινά που φεύγουν οι άνθρωποι και σιχαίνονται αυτός λοιπόν είναι ο ευτυχέστερος όλων και μακαριότερος από όλους κι άλλως νοούμενο το ρητό κάλλος σώματος και δύναμη και πλούτος και δόξα και πολυτεκνία και καλλιτεκνία και τέτοια σωματικά αγαθά δεν είναι κυρίως άξια μακαρισμού γιατί είναι ακατάστατα και προσωρινά και ευλοκολομετάβλητα κι ακολούθως σαφηνίζει ποιοι είναι κείνοι που φοβούνται τον Κύριο.
Κείνοι λοιπόν φοβούνται τον Θεό που περπατούν στις στράτες που ναι ναμοθετημένες από το Θεό κι είναι φανερωμένες δια των εντολών του Κυρίου.
2.Κι αφού δίδαξε ποιος είναι ο κυρίως κι αληθώς μακάριος κι αφού έδειξε και ποιος είναι ο φοβούμενος τον Κύριο κι εκ τούτου παρακίνησε και το λαό να περπατά στις στράτες των εντολών του Θεού τώρα εδώ γυρίζει το λόγο σε κείνον που φοβάται το Θεό και προφητεύει τα αγαθά που θα απολαύσει και καρποί η επικαρπία αλλά και τα χέρια του ανθρώπου από μέρους το παν επειδή μέρος της όλης χειρός ο καρπός δηλαδή το έσω τμήμα της παλάμης το μεταξύ των δακτύλων του χεριού και του πήχεως κι άρα ερμηνεύεται έτσι: εσύ ο φοβούμενος τον Κύριο θα τρυγήσεις και απολαύσεις τους πόνους των καρπών των χεριών σου χωρίς να ναι κανείς να σε εμποδίσει απ᾽την απόλαυσή τους αφού λέγεται και κόπους των ταρσών σου και κόπους χειρών σου ενώ άλλοι πάλι το ρητό ονόμασαν αντισημασία καθότι οι πόνοι εδώ σημαίνουν τους καρπούς και αυτοί πάλι τους πόνους αντιστρόφως δηλαδή από ό τι είναι γραμμένο δηλαδή τους καρπούς των πόνων σου φάγεσαι.
Αν εσύ άνθρωπε φοβάσαι το Θεό θα είσαι μακάριος και καλότυχος και επαναλαμβάνει το αυτό προς βεβαίωση περισσότερη του λόγου και καλώς σοι έσται δηλαδή θα ευτυχήσεις.
3.Η γυναίκα εσένα που φοβάσαι το Θεό θα γίνει σαν την άμπελο που είναι πληθυσμένη από τέκνα και μέσα στα κλίτη δηλαδή στα τέσσαρα μέρη και στην περιοχή του σπιτιού σου και εν τοις εσωτάτοις του οίκου σου δηλαδή στους θαλάμους και τις νυφικές κάμαρες του σπιτιού σου που βρίσκεται η κλίνη προς ανάπαυση.
Και τα τέκνα σου θα είναι ευθαλή και τρυφερά και ωραία τριγύρω στην τράπεζά σου καθώς είναι τρυφερά τα νέα φυτά των ελαιών.
4.Τέτοια ευλογία θα απολαύσει από το Θεό κείνος που φοβάται το Θεό κι ευλογία η χάρη και ευεργεσία του Θεού ως αξία ευφημίας αλλά τι λες θείε Δαβίδ; Τέτοια χάρη μόνο θα απολαύσει από το Θεό όποιος Τον φοβάται; Ναι λέει επειδή κι εγώ διαλέγομαι κι ομιλώ προς ανθρώπους Ιουδαίους που αγαπούν όλα αυτά που προανέφερα και γυναίκες και τέκνα και όμοια αγαθά αλλά και κατά άλλο τρόπο είναι εκ περιουσίας και ως μέρος προσθήκης δηλαδή πως ο Θεός κοντά που θα δώσει τα ουράνια αγαθά σε κείνους που Τον φοβούνται θα προσθέσει ακόμα σ᾽αυτούς και τούτα τα επίγεια ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν κι αναγωγικώς γυνή του θεοσεβούς και θεοφοβούμενου χριστιανού και σύζυγος η ψυχή του που βρίσκεται στο σώμα γεμάτη αρετές ως άμπελος ευθηνούσα κι υιοί του οι μαθητές και μιμητές και διάδοχοι της ευσεβείας και αρετής του που θάλλουν και χλοηφορούν ως νέα ελαιόφυτα με την αύξηση της πνευματικής ηλικία; Κι τον περικυκλώνουν όταν τους διδάσκει και τους φιλεύει με τα φαγητά των θείων λόγων.
5.Ας ευλογήσει εσένα ο Κύριος που τον φοβάσαι δηλαδή να επαινέσει και να σε χαριτώσει γιατί κείνον που ο Κύριος αποδέχεται αυτός κι επαινεί και κείνον που επαινεί αυτόν και χαριτώνει και Κύριος ο κατοικών εν τη Σιών και εν τω οίκω τω εν Σιών αφού εκεί έλεγαν πως κατοικούσε ο Κύριος γιατί ομιλούσε στο ναό με τους ιερείς.
Αγαθά της κάτω Ιερουσαλήμ ο πλούτος των χρημάτων κι η δύναμη των στρατευμάτων κι η νίκη κατά των εχθρών κι η δόξα παρά πάσι και άλλα τέτοια καλά ενώ της άνω Ιερουσαλήμ τα αγαθά είναι ά οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη!
6.Ας απολαύσεις λοιπόν εσύ που φοβάσαι το Θεό αισθητώς υιούς και τέκνα ως διαδόχους του γένους σου κι αναγωγικώς και νοητώς ας απολαύσεις διαδόχους και μαθητές της ευσεβείας και αρετής σου τους οποίους εσύ θα διδάξεις και θα αναγεννήσεις πνευματικώς.
Τούτο το ίδιο είπε και στο τέλος του ρκδ´/124ου κι Ισραήλ δεν είναι μόνο ο παλιός εκείνος λαός των Ιουδαίων αλλά κι ο νέος λαός των χριστιανών καθώς πολλάκις προείπαμε κι αν και διακόπηκε εντωμεταξύ κι έλλειψε η ειρήνη του Θεού κι από το νέο Ισραήλ αιτία οι χριστιανοί της ελλείψεως αυτής που με την αμέλειά τους φαίνονται ανάξιοι τέτοιας ειρήνης του Θεού γιατί ούτε όταν ο Θεός φοβερίζει να μας τιμωρήσει πρέπει να ερχόμαστε σε απόγνωση αλλά δια μετανοίας πρέπει να διασκεδάζουμε την οργή του Θεού καθώς κι οι Νινευίτες κι ούτε πάλι όταν υπόσχεται να μας δώσει αγαθά πρέπει να αμελούμε αλλά με πειρσσότερη επιμέλια και διόρθωση της ζωής μας πρέπει να ελκύουμε στον εαυτό μας τα αγαθά που μας υποσχέθηκε γιατί και στον Ιούδα υποσχέθηκε ο Θεός να καθίσει επί θρόνου κι αυτός μαζί με τους άλλους καθαρούς μαθητές κι αποστόλους και θα κρίνει τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ αλλά αυτός όμως γενόμενος ύστερα και προδότης εμπόδισε την υπόσχεση του Θεού κάνοντας τον εαυτό του ανάξιο εκείνης.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΗ΄-128
Ωδή Αναβαθμών.
1.Κι αυτός ο ψαλμός λέγεται εκ προσώπου του λαού των Εβραίων όταν πολεμήθηκε πολλές φορές από τα πλησιόχωρα έθνη της Ιερουσαλήμ που από φθόνο εμπόδιζαν την οικοδομή του ναού και της Ιερουσαλήμ και νεότητα η αρχή όταν γύριζαν από τη Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ κι αν το ρητό νοήσεις για το νοητό πόλεμο των δαιμόνων ενότητα τότε κι η νέα ηλικία του ανθρώπου επειδή απ’ την πρώτη του ηλικία ευθύς μας πολεμούν οι δαίμονες και μακάριος όποιος μπορεί να πει πως ουκ ηδυνήθησαν κατ’ εμού.
2.Κι αφού είπαν παραπάνω οι γεροντότεροι Εβραίοι το πλεονάκις επολέμησάν με εκ νεότητός μου τώρα λένε εδώ και στους άλλους τους νεότερους δηλαδή να πουν κι αυτοί τον ίδιο λόγο για να γνωρίσουν όλοι κοινώς από ποιους κινδύνους τους λύτρωσε ο Κύριος.
Μας πολέμησαν λοιπόν τα πλησιόχωρα έθνη αλλά δε μπόρεσαν δηλαδή δε μας νίκησαν τελείως γιατί ο Θεός δε συγχώρησε να το κατορθώσουν κι ας μας πολεμούσαν με τέτοιο σκοπό σπουδάζοντας να μας αφανίσουν με τελειότητα.
3.Οι ασεβείς και πονηροί εθνικοί οι πλησιόχωροι της Ιερουσαλήμ κατασκεύαζαν κακά πάνω στην πλάτη μου δηλαδή όχι μόνο ενώπιον και φανερά τα κατασκεύαζαν αυτά τα κακά αλλά και κρυφά και ύπουλα και τα κατασκεύαζαν κοντά μας όταν βρέθηκαν κι αυτές τις σάρκες μας καταξέοντας και σε μακρό χρόνο πολεμώντας μας.
4.Κι όντως ο Κύριος είναι δίκαιος γιατί εμάς τους Εβραίους παραχώρησε να πάσχουμε για να διορθωθούμε και να γίνουμε σωφρονέστεροι ενώ τους εχθρούς μας τιμώρησε γιατί αδίκως και φθονερώς ξεσηκώθηκαν καταπάνω μας.
Ο Κύριος όμως απέκοψε την υψαυχενία και υπερηφάνεια των πονηρών εχθρών που μας πολεμούσαν και έβγαλε από τη μέση την έπαρσή τους δείχνοντάς μας δια της βοηθείας Του ανώτερους από κείνους.
5.Το αισχυνθήτωσαν και αποστραφήτωσαν νοείται ευκτικώς αντί αισχυνθείησαν και αποστραφείησαν δηλαδή ας καταισχυνθούν λοιπόν κι ας μισηθούν απ’ το Θεό όλοι κείνοι που μισούν τη Σιών αλλά και προφητικώς αντί θα αισχυνθούν τέτοιοι κι αρμόζουν να νοούνται και να λέγονται τα λόγια αυτά και για τη νέα Σιών δηλαδή για την εκκλησία των χριστιανών.
6.Ας γίνουν οι μισούντες την εκκλησία του Χριστού όχι σαν το χορτάρι απλώς αλλά σαν το χορτάρι που φυτρώνει πάνω στα δώματα αφού κείνο το χορτάρι πλέον εύκολα μαραίνεται και πλέον γρηγορότερα ξεραίνεται και φθείρεται επειδή δεν έχει τη ρίζα βαθειά μέσα στη γη κι ας γίνουν λοιπόν οι εχθροί της εκκλησίας ευκολοσύντριπτοι και ταχυθάνατοι και άκαρποι σαν το χορτάρι αυτό κι ακολούθως λέει κι όσα άλλα ακολουθούν στο χορτάρι των δωμάτων επιμένοντας στην παρομοίωση αυτή.
Το χορτάρι των δωμάτων προτού να ρθει ο καιρός του καρπού του ξεραίνεται αφού δεν έχει βάθος κι ικμάδα γιατί και τα άλλα χορτάρια της γης αφού κάνουν τον καρπό τους τότε ξεραίνονται κι έτσι θερίζονται ή κόβονται απ’ τους γεωργούς επειδή έχουν τη ρίζα τους βαθειά στη γη ριζωμένη κι ακολούθως γιατί ελκύουν εκείθεν ικμάδα και υγρασία.
7.Το χορτάρι δηλαδή των δωμάτων κανείς δεν το θέρισε γεμώνοντας απ’ αυτό το χέρι του καθώς είναι συνήθεια να γίνεται όταν θερίζεται το άλλο χορτάρι της γης γιατί αυτό προτού να θεριστεί ξεράθηκε και φθάρηκε αλλά ούτε γέμωσε την αγκάλη του ο θεριστής απ’ τα χερόβολα του χορταριού αφού θερίστηκε ώριμο και γεμάτο από καρπό.
8.Και στο χορτάρι των δωμάτων δε λένε οι οδοιπόροι την ευλογία εκείνη και το χαιρετισμό που συνηθίζουν να λένε όταν περνούν από καρποφόρα χωράφια και βλέπουν τους θεριστές να θερίζουν αλλά τι συνηθίζουν να λένε σ’ αυτούς; ας είναι ευλογία και χάρη Κυρίου σε σας θεριστάδες εμείς σας ευλογήσαμε και σας χαιρετίσαμε με το όνομα του Κυρίου επικαλούμενοι αυτό για να ευλογήσει και να αυξήσει το θέρος σας.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΘ΄-129
Ωδή Αναβαθμών.
1.Τούτον τον ψαλμό έγραψε διηγούμενος με ποιο τρόπο και με ποια θερμότητα προσευχήθηκε όταν είχε πειρασμούς και ποια λόγια έλεγε προσευχόμενος και διδάσκει τους Εβραίους που γύρισαν απ’ τη Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ να τον μιμούνται όταν ακολουθήσουν και σε κείνους πειρασμοί και να ελπίζουν στο Θεό γιατί λέει εγώ φώναξα σε Σένα Κύριε από το βάθος της καρδιάς μου κι όχι απ’ τα άκρα των χειλέων μου γιατί να προσεύχεται κανείς από το βάθος της καρδιάς του είναι ίδιο και χαρακτηριστικό προσευχής θερμοτάτης ενώ να προσεύχεται κανείς μόνο με τα χείλη και τη γλώσσα είναι ίδιο προσευχής ψυχρότατης κι άρα κείνη η προσευχή που γίνεται από το βάθος της καρδιάς αναβιβάζει όσα κάτωθεν λαλούνται λόγια στην καρδιά με τον ενδιάθετο λόγο με πόνο μαζί και δύναμη και στενοχωρεί και να τείνει στο Θεό όλο το νου του προσευχόμενου ενώ κείνη που γίνεται με μόνα τα χείλη και το στόμα αναβιβάζει στο Θεό τα ψιλά λόγια της προσευχής χωρίς πόνο και δύναμη και κινεί μόνο τα έξωθεν της φωνής ενώ κραυγή η μεγάλη φωνή εδώ ονομάζεται όχι κατά τη δύναμη και κτύπημα του έξωθεν αέρος αλλά μεγάλη κατά τη δύναμη και τον τόνο της εσωτερικής διαθέσεως της καρδιάς.
2.Άκουσε Κύριε την αναπεμφθείσα απ’ τα βάθη της καρδιάς μου φωνή μου κι η ακουστική Σου η δύναμη ας την προσέξει ως εύλογη κι με δύναμη προφερόμενη.
3.Αν λοιπόν Κύριε εξετάσεις κι ερευνήσεις ακριβώς τις ανομίες των ανθρώπων ποιος άνθρωπος θα υποφέρει την εξέταση και έρευνα αυτή; Και ποιος θα βρεθεί αθώος και καθαρός; Βέβαια ουδείς γιατί λέει κι ο Σολομών τις καυχήσεται αγνήν έχειν την καρδίαν ή τις παρρησιάσετι καθαρός είναι από αμαρτιών; Κι ο Παύλος πάλι λέει πάντες ήμαρτον και υστερούντι της δόξης του Θεού και ουδέν εμαυτώ σύνοιδα αλλ’ ουκ εν τούτω δεδικαίωμαι κι ο διπλασιασμός του Κύριε είναι λόγος κείνου που θαυμάζει την πολλή φιλανθρωπία κι αγαθότητα του Θεού.
4.Το ότι εδώ αντί όντως γιατί λέει όντως κι αληθώς κοντά σε Σένα Κύριε είναι ο κυρίως ιλασμός και το αληθινό έλεος και για τούτο με ευσπλαχνία και φιλανθρωπία εξετάζεις τις αμαρτίες των ανθρώπων κι όχι με ακρίβεια.
5.Εγώ σε πρόσμεινα να με βοηθήσεις Κύριε όχι για τις δικές μου τις αρετές αλλά για το όνομά Σου δηλαδή να μην ατιμαστεί το άγιο όνομά Σου απ᾽ τους εχθρούς μου που θα λένε πως δεν έχεις τη δύναμη να σώζεις το λαό Σου γιατί λέει και δια Ιεζεκιήλ ουχ υμίν Εγώ ποιώ οίκος Ισραήλ αλλ’ ή δια το όνομά ου το άγιον κι αλλαχού και εποίησα όπως το όνομά Μου το παράπαν μη βεβηλωθή ενώπιον των εθνών.
Η ψυχή μου λοιπόν Κύριε έχει την ελπίδα της σε Σένα για την υπόσχεση που έδωσες προς τους πατριάρχες και προγόνους μας δηλαδή ότι θα κληρονομήσουμε τη γη της επαγγελίας κι ότι αν Σ’ ακούσουμε θα φάμε τα αγαθά της γης εάν θέλητε και εισακούσητέ Μου τα αγαθά της γης φάγεσθε. Και στην υπόσχεσή Σου έχει την ελπίδα μου η ψυχή μου την οποία εποίησες και μετανοούν για τις αμαρτίες τους.
6.Στον Κύριο μόνο έχει η ψυχή μου την ελπίδα της κι όχι σε κανένα άλλο πράγμα του κόσμου τούτου.
Ο ισραηλιτικός λαός ας ελπίσει λοιπόν στον Κύριο που μόνος μπορεί να λυτρώνει και να σώζει τον άνθρωπο και φυλακές οι παλιοί ονόμασαν τα μέρη της νυκτός γιατί σε τέσσερα μέρη ή φυλακές μοίραζαν τη νύχτα οι στρατιώτες που φύλαγαν βάρδια στα στρατεύματα και κάθε μέρος και φυλακή περιείχε τρεις ώρες και για τούτο κι ακολούθως το τέταρτο μέρος της νυκτός δηλαδή το ορθρινό και προς τα ξημερώματα ονόμαζαν φυλακή πρωίας καθότι φυλακή αυτή μήνυε πως κοντά είναι και το πρωί της ημέρας κι άρα συμβουλεύει όλο τον ισραηλιτικό λαό να ελπίζει μόνο στον Κύριο όλη του τη ζωή επειδή διαμέσου του ημερονυκτίου φανέρωσε όλη τη ζωή αφού άρχισε από τη φυλακή της πρωίας κι ήρθε στη νύκτα κι έπειτα πάλι κατάντησε στην ίδια φυλακή της πρωίας μιμούμενος την κυκλοφορική περίοδο του ημερονυκτίου από πρωίας αρχομένη και πάλι στην πρωία τελειουμένη.
7.Στον Κύριο βρίσκεται το αληθινό και γρήγορο και δυνατό και ασφαλέστατο έλεος που δίνεται στους όντες άξιους τέτοιου ελέους.
8.Ο Κύριος θα λυτρώσει τον ισραηλιτικό λαό από όλες του τις ανομίες όταν κι αυτός μετανοεί γι’ αυτές και ευαρεστήσει το Θεό και πολιτεύεται κατά νόμους κι αρμόζει το ρητό κι όλος ο παρών και στο νέο Ισραήλ το λαό δηλαδή των χριστιανών.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΛ΄-130
Ωδή Αναβαθμών.
1.Και τούτον έγραψε για τον εαυτό του γιατί διηγείται ποια ταπείνωση είχε όταν ήταν ελεύθερος από πειρασμούς και διδάσκει μ’ αυτόν και το λαό των Εβραίων που γύρισαν απ’ τη σκλαβιά της Βαβυλώνος να ταπεινοφρονεί κι αυτός παρομοίως και να μην ελπίζει στα δικά του κατορθώματα κι αρετές αλλά να ελπίζει στον Κύριο. Κύριε δεν υψώθηκε η καρδιά μου από την οίηση και έπαρση ούτε και μετεωρίστηκαν κι έβλεπαν στα υψηλά οι οφθαλμοί μου από τη νόσο της υπερηφανείας αλλά τι λοιπόν; Καυχιέται με τα λόγια αυτά; Ναι καυχιέται γιατί όταν το καλέσει ο καιρός κι η ανάγκη πρέπει να καυχιέται κανείς και για τα κατορθώματά του όταν το καύχημα γίνεται όχι για επίδειξη κι υψηλοφροσύνη αλλά για ωφέλεια των ακροατών και για να τους ελκύσει στην όμοια μίμηση της αρετής και λέγοντας πρώτα πως δεν υψώθηκε η καρδιά μου κι έπειτα πως ούτε και μετεωρίστηκαν οι οφθαλμοί μου έδειξε με τούτο πως πρώτα υψώνεται η καρδιά κι υπερηφανεύεται κι έπειτα μετεωρίζονται οι οφθαλμοί δηλαδή βλέπουν υψηλά και μετέωρα.
Εγώ λοιπόν Κύριε δε συναναστράφηκα με ανθρώπους μεγαλύτερους και θαυμασιότερους από λόγου Σου κι ούτε πολιτεύτηκα με ανθρώπους που ήταν ανώτεροι της καταστάσεώς μου γιατί λόγιασα τον εαυτό μου αν κανείς απ᾽αυτούς με ανάγκασαν και μη θέλοντα να τους συναναστραφώ και μεγάλοι και θαυμάσιοι κείνοι που νομίζουν τον εαυτό τους πως είναι τέτοιοι μεγάλοι και θαυμάσιοι δηλαδή οι υπερήφανοι και υψηλόφρονες σα να λέει εγώ όχι μόνο απέφυγα το πάθος της υπερηφανείας αλλά ούτε συναναστράφηκα με κείνους που το έχουν.
2.Κι αν εγώ δεν ταπεινοφρονούσα καθώς το νήπιο στη μητέρα του που ήδη χωρίστηκε από το γάλα της αλλά υψώθηκα κι υπερηφανεύτηκα καθώς εγώ να ανταποδώσεις Κύριε και να κάνεις σε μένα την πρέπουσα παιδεία της υπερηφάνειας μου και πολλά να ανταποδώσεις και να τιμωρήσεις την ψυχή μου και το ως εδώ επιτατικό λαμβάνεται.
3.Κι ας ελπίζει στον Κύριο ο ισραηλιτικός λαός από τώρα και στο εξής χρόνο μιμούμενος εμένα που ελπίζω στον Κύριο και στη θλίψη μου και στην άνεση και σε κάθε καιρό αλλά αρμόζει ο παρών και στο νέο Ισραήλ δηλαδή στο λαό των χριστιανών κι έγραψε τον παρόντα και τον πρότερό του εκ προσώπου του ευσεβέστερου λαού των Εβραίων που επέστρεψαν από τη σκλαβιά κι ο οποίος λαός διηγείται δια του παρόντος ποιες προσευχές προσευχήθηκε όταν βρέθηκε σε πειρασμούς και ποια ταπεινοφροσύνη είχε όταν ήταν ελεύθερος από πειρασμούς για να διδάξει με το παράδειγμά του κι εμάς τους χριστιανούς πώς να προσευχόμαστε στον καιρό των πειρασμών και πώς να ταπεινοφρονούμε εμάς που λυτρωθήκαμε από τη νοητή σκλαβιά των παθών και δαιμόνων.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΛΑ΄-131
Ωδή Αναβαθμών.
1.Και τούτο τον ψαλμό συνέγραψε εκ προσώπου του ευσεβέστερου λαού των Εβραίων όταν γύρισαν στην Ιερουσαλήμ από τη Βαβυλώνα και δια τούτου παρακαλεί αυτός το Θεό να οικοδομηθεί πάλι ο ναός αν όχι γι᾽αυτούς αλλά τουλάχιστον για τη σπουδή κι επιμέλεια εκείνη που είχε ο πρόγονός τους και βασιλεύς τους Δαβίδ ζητώντας προ της οικοδομής να βρει τόπο επιτήδειο τέτοιου ναού ο οποίος ύστερα δηλαδή κτίστηκε από τον υιό του Σολομώντα και πραότητα η αμνησικακία και μακροθυμία του που έδειχνε στο Σαούλ κι όσους ήταν μαζί του κι ομοίως και στο Σημείο που τον ύβριζε και σε άλλους πολλούς και μόνη την πραότητά του αναφέρουν οι Ιουδαίοι γιατί αυτή την αρετή κατ᾽εξαίρετο τρόπο κατόρθωσε και γιατί με το μέσο αυτής της αρετής δηλώνονται κι οι λοιπές αρετές του λέγοντας ενθυμήσου Κύριε ενθυμήσου κείνον τον πραότατο που με την πραότητα Σε ευαρέστησε.
2.,3.,4.&5.Ενθυμήσου Κύριε πως ο Δαβίδ ένα καιρό ζήλο λαβών στην ψυχή του γιατί πλανιόταν από τόπο σε τόπο η κιβωτός του Θεού υποσχέθηκε με όρκο πως δε θα κάνω τούτο και τούτο ωσότου βρω τόπο άξιο δηλαδή κατοικητήριο επιτήδειο στο Θεό τουτέστι ναού τόπο και στ᾽αλήθεια δεν αναπαύθηκε ο θείος Δαβίδ ωσότου βρήκε τον επιτήδειο τόπο όπου ο Σολομών έκτισε μετά ταύτα τον περίφημο κείνο το ναό αφού έδωσε στο Σολομώντα τον τύπο και το παράδειγμα όλου του ναού. Το ει αντί του ου εδώ δηλαδή ουκ εισελεύσομαι εις σκήνωμα οίκου μου ου δώσω ύπνον τοις οφθαλμοίς μου γιατί επί όρκου το ει αντί του ου τίθεται και σκήνωμα και οίκος Θεού ο ναός γιατί από κει συνομιλούσε ο Θεός με τους αξίους ιερείς κι έδινε σ᾽αυτούς τους θείους του χρησμούς καθώς προείπαμε κι αλλαχού.
6.Εμείς λοιπόν οι Εβραίοι ακούσαμε από τους πατέρες και προγόνους μας κι από τις βίβλους πως η κιβωτός μεταφερόμενη από τόπο σε τόπο καταστάθηκε στον τόπο τον καλούμενο Εφραθά δηλαδή στη Βηθλεέμ και έχει γραφεί στην ΠΔ πως ο Ιακώβ έθαψε τη γυναίκα του Ραχήλ στον ιππόδρομο του Εφραθά απέθανε Ραχήλ και ετάφη εν τη οδώ του ιπποδρόμου Εφραθά κι αύτη εστί Βηθλεέμ αφού έφερε ο τόπος της Βηθλεέμ το όνομα του πρώτου κατοίκου της Βηθλεέμ κι ο τόπος Εφραθά πάλι του πρώτου κατοίκου Εφραθά.
Το εύρομεν αυτήν δηλώνει αντί του μάθαμε από τους προγόνους μας αυτούς πως η κιβωτός του Θεού κατοικούσε προτού να κτιστεί ο ναός στους κάμπους και τους λόγγους δηλαδή περιεφέρετο δω και κει άλλοτε στη Σηλώμ κι άλλοτε παρά τους αλλοφύλους επειδή δεν είχε τόπο ένα διορισμένο κι αυτά λένε οι Ιουδαίοι για να δείξουν πως ο προφήτης αναγκαίως έλαβε ζήλο για την περιφερόμενη κιβωτό και βρήκε τον τόπο της Ιερουσαλήμ επιτήδειο για ναὀ και κατοικία της κιβωτού για την οποία Ιερουσαλήμ και για το ναό πρακαλούν αυτοί εδώ το Θεό.
7.Αυτά τα λόγια λέγονται εκ προσώπου των αγίων στους Ιουδαίους που προφητεύουν σ᾽αυτούς πως ο ναός θα οικοδομηθεί κι ότι θα εισέλθουν σ᾽αυτόν και θα προσκυνήσουν και θα λατρέψουν το Θεό καθώς και προ της σκλαβιάς και σκηνώματα και πόδες και στάση Θεού είπε ανθρωποπρεπώς για την παχύτητα του νοός των ακροατών αφού μέσα από το ναό φέρονταν οι φοβερές φωνές κι οι χρησμοί του Θεού για τα πράγματα και τις υποθέσεις των Ιουδαίων που σαφήνιζαν τα ασαφή και προέλεγαν τα μέλλοντα.
8.Εγείρου Κύριε και συνέργησε να οικοδομηθεί ο ναός μέσα στον οποίο αναπαύεσαι κι εγέρσου και Συ Κύριε μαζί κι η κιβωτός της αγιοσύνης Σου και γιατί έχει δύναμη κι αυτή καθό πολλά θαύματα πολλάκις τέλεσε διαμέσου της θείας Σου χάριτος που κατοικούσε μέσα της αλλά και γιατί και της κιβωτού οίκος ήταν ο ναός στα Ιεροσόλυμα. Ονομάστηκε κιβωτός αγιάσματος καθότι ήταν γεμάτη από αγιότητα διαμέσου της οποίας και τους άλλους αγίαζε αφού είχε κι όσα βρίσκονταν μέσα άγια ήταν δηλαδή η στάμνος με το μάννα και τη ράβδο του Ααρών και οι πλάκες της Διαθήκης και μάλιστα κι εξαιρέτως άγιες οι πλάκες ήταν δηλαδή ο δεκάλογος επειδή αγίαζαν όσους τους μεταχειρίζονταν και εργάζονταν αλλά και αγιασμός ο ναός καθό αγιασμένος κι αφιερωμένος στο Θεό και καθό περιείχε τα άγια των αγίων όπου κι η κιβωτός αφού τούτο αγιαστήριο και στον ογ΄/73ο είπε ενεπύρισαν το αγιαστήριόν Σου.
9.Αν οικοδομηθεί ο ναός Σου Κύριε οι ιερείς Σου θα ενδυθούν σα φόρεμα τη δικαιοσύνη της λατρείας Σου και κάθε δικαιοσύνη δηλαδή αρετή λατρεύοντας σε Σένα κι εναρέτως πολιτευόμενοι αλλά κι οι όσιοί Σου δηλαδή κείνοι που είναι καθοσιωμένοι κι αφειρωμένοι σε Σένα δηλαδή ο λαός Σου θα αγαλλιάσουν και όσιοι κι οι εναρετότεροι.
10.Πάλι εδώ στην αρετή του καταφεύγουν οι Ιουδαίοι νομίζοντας ανάξιο τον εαυτό τους και λέει για την αρετή του δούλου Σου του Δαβίδ μην αποστραφείς Κύριε το δημαγωγό ο οποίος χρίστηκε και ψηφίστηκε υπό Σου να μας δημαγωγεί δηλαδή το Ζοροβάβελ και χριστό Σου αυτόν ονόμασε για να φανερώσει με την αντωνυμία Σου την οικείωση του Θεού προς το δημαγωγό αυτό και λέει τον χρισθέντα δια Σου και δια του νόμου Σου μη αποστρέψεις άπρακτο που παρακαλεί μαζί μας τόσο για το ναό όσο και για την πόλη και βασιλεία.
11.Βεβαίως υποσχέθηκε ο Θεός στο Δαβίδ υπόσχεση αληθινή την οποία δε θα αθετήσει γιατί είναι αληθινός και αυτοαλήθεια και ποια είναι η υπόσχεση αυτή άκουσε.
Από τους υιούς σου λοιπόν Δαβίδ θα καθίσω στο θρόνο της βασιλείας σου κι όχι μόνο τούτο αλλά κι άλλα ακόμα τα οποία λέει ακολούθως.
12.Αν οι υιοί σου φυλάξουν τη διαθήκη Μου και τα μαρτύριά Μου δηλαδή το νόμο Μου καθώς δηλαδή στον ριη΄/118ο ονομάζεται αφού αυτόν το νόμο θα τους διδάξω δια της αναγνώσεώς του εάν λέω φυλάξουν το νόμο Μου οι υιοί σου που μετά από σένα κατά διαδοχή θα βασιλεύσουν να ξέρεις πως όχι μόνο οι υιοί σου θα βασιλεύσουν αλλά κι οι υιοί των υιών σου πάντοτε μέλλουν να βασιλεύουν κατά διαδοχή κι αυτή είναι η υπόσχεση του Θεού αλλά επειδή οι υιοί του δε φύλαξαν το νόμο του Κυρίου για τούτο και ξέπεσαν από τη βασιλεία κι αυτά λένε οι εναρετότεροι των Ιουδαίων μετά τη σκλαβιά ενθυμίζοντας στο Θεό την υπόσχεσή Του αυτή και παρακαλώντας Τον να την τελειώσει και με την υπόσχεση αυτή παρηγορούν ο ένας τον άλλο δίνοντας χρηστές ελπίδες στο λαό του Κυρίου κι έπειτα λένε και τα ακόλουθα λόγια που κι αυτά λέχθηκαν τότε στον προφήτη παρά του Θεού.
13.Οι υιοί σου κι οι υιοί των υιών σου θα καθίσουν στο θρόνο σου γιατί και τη Σιών τη γειτονεύουσα της Ιερουσαλήμ στην οποία είναι ο θρόνος της βασιλείας σου αυτή διάλεξε ο Θεός που έδωσε την υπόσχεση αυτή δηλαδή Εγώ.
14.Αυτή η Σιών είναι η δική Μου κατάπαυση και σ’ αυτήν Εγώ θα κατοικήσω γιατί τη διάλεξα κι αυτά και τα εξής λέγονται ως υπό του Θεού υποσχέσεις κι αυτά.
15.Θήρα η σύναξη κι εσοδία τροφής κι όλων των προς το ζην αναγκαίων ευλογών ευλογήσω δηλαδή θα χαριτώσω κι αυξήσω ώστε να ναι όλα τα προς τροφήν αναγκαία πλούσια κι ευθηνά και αφθονοπάροχα.
16.Τους φτωχούς θα χορτάσω από άρτους κείνους δηλαδή που κατοικούν στην Ιερουσαλήμ και θα τους πλουτίσω και τους ιερείς της θα ενδύσω υγεία κι ασφάλεια κι οι όσιοι στην Ιερουσαλήμ δηλαδή οι αφιερωμένοι στο Θεό με αγαλλίαση θα αγαλλιάσουν αφού το αγαλλιάσει αγαλλιάσονται και το ευλογών ευλογήσω και άλλα τέτοια διπλασιαζόμενα είναι ιδίωμα της εβραϊκής και της ΑΓ κι ο αναδιπλασιασμός φανερώνει αυτός αύξηση και βεβαίωση της αγαλλιάσεως και ευλογίας.
17.Εκεί λοιπόν στη Σιών θα ανατείλω στο Δαβίδ από το γένος του πάλι ύψος και τιμή γιατί θα Τον δοξάζουν όλοι όσοι μετά από Αυτόν άνθρωποι πως πάντοτε βασιλεύει το γένος του και προς τούτοις στο βασιλέα μου Δαβίδ αφού οικείωση φανερώνει το μου εδώ ετοίμασα λοιπόν λυχνάρι δηλαδή δόξα και κλέος σπέρματός Τούτο οποίο σαν το λυχνάρι θα δείχνει σε όλες τις ακόλουθες γενεές τον πρόγονο τέτοιου γένους και σπέρματος και λύχνος κι η λαμπρότητα του γένους του προφήτη που λάμπει στα έθνη αλλά αυτά όμως πάντα θα ακολουθήσουν στους διαδόχους του αν φυλάξουν τη δικαιοσύνη και τις εντολές του Θεού.
18.Εγώ θα ντροπιάσω τους εχθρούς του Δαβίδ δηλαδή του γένους του και στο Δαβίδ δηλαδή στο σπέρμα και τους απογόνους του θα βλαστήσει και θα λάμψει ο νόμος Μου και επ’ αυτόν αντί κατ’ αυτόν δηλαδή κατά τη γενεά του και στη διαδοχή της βασιλείας του και κέρας είναι και ο Ζοροβάβελ ως ηγούμενος του λαού και στον καιρό του θα ντροπιαστούν οι εχθροί του και της βασιλείας του θα αναβλαστήσει ο πάλαι απομαραμένος νόμος κι άλλως πάλι εξελέξατο Κύριος τη Σιών και τα ακόλουθα ως προφητεία για κείνους που έμελλαν να αξιωθούν προφητικού χαρίσματος στο ναό της Ιερουσαλήμ.
Αυτή είναι η κατά την ιστορία και το γράμμα ερμηνεία του παρόντος αλλά πρέπει να ερμηνεύσουμε κι όσα ρητά διαλαμβάνουν περί του Χριστού εισελευσόμεθα εις τα σκηνώματα Αυτού και προσκυνήσομεν εις τον τόπον όπου έθηκαν οι πόδες Αυτού είναι προφητεία για τους χριστιανούς που λένε ο ένας στον άλλο αυτά και σκήνωμα οι εν Παλαιστίνη και Ιερουσαλήμ τόποι όπου διέτριβε και κατοικούσε ο δεσπότης Χριστός ενώ τόπος εκείνος όπου εστάθηκαν οι πόδες του Χριστού αλλά κι αυτοί οι ίδιοι οι τόποι όπου περπάτησε ο Κύριος αλλά και ο Σταυρός πάνω στον οποίο καρφώθηκαν οι πόδες Του που ονόμασε υποπόδιο στον κόππα/90ό. Και βλέπουμε πληρούμενη την προφητεία αυτή γιατί από κάθε μέρος του κόσμου πηγαίνουν οι χριστιανοί στους αγίους τόπους εκείνους και προσκυνούν πάντοτε ανάστηθι Κύριε λοιπόν εις την ανάπαυσίν Σου Συ και η κιβωτός του αγιάσματός Σου ώστε λέει ανάστα από τους νεκρούς Κύριε κι ανέβα στο θρόνο της ουράνιας βασιλείας Σου Συ ο Θεός και το πρόσλημμα της ανθρωπότητός Σου αφού τούτο είναι η κιβωτός του αγιάσματός Σου δηλαδή το σκήνωμα της θεότητος αφού καθώς η κιβωτός κατασκευάστηκε από άσηπτα ξύλα κι ήταν χρυσωμένη από χρυσίο καθαρό έτσι και το πρόσλημμα της ανθρωπότητος του Κυρίου ήταν συμπεπηγμένο από σώμα αναμάρτητο κι αδιάφθορο αλλά ήταν και τεθεωμένο από τη φύσει κι όντως ούσα θεότητα δηλαδή εκ της καθ’ υπόστασιν ενώσεως του όντος Θεού οι ιερείς Σου ενδύσονται δικαιοσύνην του ευαγγελίου δηλαδή θα στολιστούν με κάθε αρετή κι οι μετά τους ιερείς όσιοι και φιλάρετοι θα αγαλλιάσουν αγγελικώς πολιτευόμενοι.
Ένεκεν Δαβίδ του δούλου Σου μη αποστρέψης το πρόσωπον του Χριστού που μέλλει να φανεί στους ανθρώπους δια της ενανθρωπήσεως αλλά ας επιφανεί κι ομοσθείσα στο Δαβίδ αλήθεια φανέρωνε αινιγματωδώς το Χριστό που έμελλε εκ του σπέρματος του Δαβίδ να καθίσει στο θρόνο της βασιλείας του Δαβίδ αφού Αυτός είναι ο κυρίως βασιλεύς του Ισραήλ ο οποίος είναι κυρίως από το σπέρμα του Δαβίδ κατά τη μητέρα καταγόμενη από το γένος του Δαβίδ αλλά είναι και βασιλεύς καθό νομοθετεί στους υποκόους Του χριστιανούς και τους ρυθμίζει και διαφυλάσσει κι απέθανε γι᾽αυτούς τα οποία αυτά είναι ιδιώματα που συνιστούν και χαρακτηρίζουν τον αληθή βασιλέα. Εάν φυλάξουν λοιπόν οι υιοί σου τη διαθήκη Μου την ευαγγελική και τα μαρτύριά Μου αυτά που θα τους διδάξω κι ο λόγος λέγεται εκ του Πατρός προς τον εκ Δαβίδ Χριστό κατά το ανθρώπινο ενώ Υιό Του μονογενή περί των μαθητών και αποστόλων τους οποίους τεκνία ονόμασε ο Χριστός στα ευαγγέλια ως εκ της διδασκαλίας Του και της πίστεως γενόμενους υιούς Του ώστε εάν λέει το ποιήσουν οι απόστολοι αυτό κι όχι μόνο αυτοί αλλά κι οι μαθητές τους και μιμητές χριστιανοί θα καθίσουν στο θρόνο τον Ποιμαντικό και Αποστολικό δια της αρχιεροσύνης με΄/45ος καταστήσεις αυτούς άρχοντας επί πάσαν την γην και θα καθίσουν οι μαθητές των αποστόλων χριστιανοί στην ανάπαυση κι απόλαυση της ουράνιας βασιλείας Σου το οποίο πληρούται έως τη σήμερον σε όσους φυλάττουν τη διαθήκη και τις εντολές του ευαγγελίου.
Αιώνια κατάπαυση του Θεού η εκκλησία της οποίας πύλαι Άδου ου κατισχύσουσι και θήρα εκκλησίας η σαγήνη του κηρύγματος διαμέσου της οποίας θηρεύει και πιάνει ως ιχθύας τους κολυμβητές στην άλμη της πλάνης και θήρα κι η θήρευση δηλαδή το κυνήγι όπου οι απόστολοι ζώγρησαν τα πλήθη και πτωχοί της εκκλησίας οι πτωχοί τω Πνεύματι που θα χορτάσει ο Πατήρ από ουράνιο άρτο δηλαδή από τη Βασιλεία των ουρανών ενώ τους ιερείς της θα ενδύσει σωτηρία αφού πρώτα ενδυθούν τη δικαιοσύνη κι οι όσιοι της εκκλησίας θα αγαλλιάσουν με αγαλλίαση αιώνια αφού πεθάνουν κι εξέλθουν από τον κόσμο τούτο. Στην εκκλησία λοιπόν ανέτειλε ο Θεός ύψος και τιμή το Δαβίδ γιατί αυτός ευφημείται και δοξάζεται επειδή είναι πρόγονος του Χριστού και προπάτωρ και στη Σιών πάλι ανέτειλε κέρας της βασιλείας του Δαβίδ υψηλό και δυνατό που κερατίζει και καταβάλλει όλους όσοι αντιστέκονται σ’ αυτό και τούτο το κέρας είναι η βασιλεία του Χριστού ενώ λύχνος που ετοιμάστηκε στο Χριστό η κατασκευασμένη σ’ Αυτόν Παναγία σαρξ ούσα φωτεινή για τη λαμπρότητα της αναμαρτησίας και λύχνος και το ευαγγέλιο που φωτίζει όσους βρίσκονται στο σκότος της πλάνης και τους οδηγεί στην ευσέβεια κι αρετή ριη΄/118ος λύχνος τοις ποσί ο νόμος Σου και λύχνος πάλι κι ο Πρόδρομος Ιωάννης εκείνος ήν λύχνος ο καιόμενος και εχθροί του Χριστού οι δαίμονες κι όλοι οι εχθροί της αληθείας που θα ντραπούν και μάλιστα στον καιρό της παγκόσμιας αναστάσεως ενώ στο Χριστό θα εξανθήσει η αγία εκκλησία που αγιάζει κείνους που προσέρχονται ορθώς σ’ αυτήν και αυτή θα έχει το Χριστό άνθος της κι ευπρέπεια.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΛΒ΄-132
Ωδή Αναβαθμών.
1.Με το να προγνώρισε ο Δαβίδ την τέλεια αποκατάσταση των ομογενών Ιουδαίων πώς δηλαδή αφού ελευθερώθηκαν από τα γειτονεύοντα έθνη που τους πολεμούσαν έκτισαν το ναό και την πόλη Ιερουσαλήμ και πολιτεύτηκαν υποτασσόμενοι υποκάτω σε ένα ηγεμόνα κι αρχηγό για τούτο τους συμβουλεύει με τον παρόντα να μη χωριστούν καθώς το πρώτον χωρίστηκαν οι δέκα φυλές κι έκαναν δικό τους βασιλέα το δούλο του Σολομώντος Ιεροβοάμ και μετοίκησαν από την Ιερουσαλήμ στη Σαμάρεια ενώ οι δυο φυλές του Ιούδα και του Βενιαμίν είχαν δικό τους βασιλέα στην Ιερουσαλήμ όπως έχει γραφεί στην ΠΔ κι ο χωρισμός αυτός έγινε αίτιος στους Ιουδαίους πολλών συμφορών και παρανομίας και πολέμων και για τούτο συμβουλεύει τους ομογενείς αδελφούς του εδώ να μη χωριστούν αλλά να κατοικούν όλοι μαζί υποκάτω στην ηγεμονία και διοίκηση ενός ηγεμόνος λέγοντας τι άλλο είναι τόσο πολλά καλό και τόσο πολλά χαροποιό πάρεξ να κατοικούν μαζί οι αδελφοί κι ομογενείς παρά σε ένα και τον αυτό τόπο ή κι αν δε συγκατοικούν μαζί κατά τον τόπο τουλάχιστον να συγκατοικούν μαζί κατά την ομόνοια κι αγάπη κι ομοψυχία; Η συγκατοίκηση των αδελφών είναι ταυτόχρονα και πράγμα καλό και πράγμα χαροποιό γιατί πολλά πράγματα είναι καλά αλλά δεν είναι και χαροποιά και τουναντίον πολλά πράγματα είναι χαροποιά αλλά δεν είναι και καλά δηλαδή συμφέροντα κι ωφέλιμα στην ψυχή ενώ η συγκατοίκηση κι ομόνοια των αδελφών και τα δυο αυτά καλά έχει τα οποία να είναι ενωμένα μαζί δεν είναι πολλά εύκολο αλλά δύσκολο και παρομοιάζει και με το ακόλουθο παράδειγμα τη συγκατοίκηση αυτή.
2.Τόσο καλό και τόσο χαροποιό πράγμα είναι να συγκατοικούν μαζί οι αδελφοί και να χουν αναμεταξύ τους ομόνοια σαν κείνο το μύρο του νόμου που έχριε τους ιερείς κι έρεε στην κεφαλή του ιερέως αφού καθώς το μύρο κείνο ήταν καλό ως άγιο αλλά και χαροποιό ως ευώδες έτσι είναι καλή κι άγια και τερπνή κι ευώδης η συγκατοίκηση και επ’ αγαθώ ομόνοια των αδελφών αφού καλή είναι γιατί έτσι η φύση κι ο νόμος του Θεού το απαιτεί ενώ χαροποιός πάλι είναι ως ωφέλιμη στη ζωή και την ψυχή. Αλλά επειδή το μύρο κείνο πάνω στην κεφαλή του ιερέως έρεε κατεβαίνοντας στο πηγούνι του για τούτο λέει εδώ το καταβαίνον επί τον πώγωνα δηλαδή του Ααρών αφού αυτός πρώτος χρίστηκε με το νομικό χρίσμα και Ααρών κάθε ιερέας του παλαιού νόμου καθότι από τον Ααρών κατάγονταν αλλά πάλι επειδή το μύρο εκείνο από το πηγούνι του κατέβαινε έως την ώα δηλαδή την ούγια και άκρα του ιερατικού του φορέματος για τούτο κι ακολούθως λέει το καταβαίνον επί την ώαν του ενδύματος αυτού και την ώα άλλως ερμηνεύουν στόμα ενδύματος επειδή ως εκεί κατέβαινε.
3.Αερμών είναι βουνό που πλησιάζει κοντά στο βουνό του Λιβάνου και τούτο το βουνό συμμαζώνει στο εαυτό του το χειμώνα χιόνι πολύ και το φυλάει κι από αυτό αναδίδονται ατμοί που παχαίνουν τον αέρα που βρίσκεται πάνω στη Σιών και προξενεί δρόσο μεγάλη στον καιρό του θέρους και καύματος και καθώς λοιπόν η δρόσος αυτή κακή είναι ως αναγκαία στη γη και τερπνή και χαροποιός γιατί κατεβαίνει γλυκερώς κι ομαλώς στους ανθρώπους έτσι είναι καλή και χαροποιός κι η συγκατοίκηση κι ομόνοια των αδελφών αλλά επειδή η δρόσος αυτή έχει την αρχή της και αιτία από το βουνό του Αερμών για τούτο ονόμασε αυτήν δρόσο του Αερμών.
Εκεί αλλά πού; Στη συγκατοίκηση λοιπόν των αδελφών και με ομόνοια και φιλαδέλφια κι αγάπη που είναι το κεφάλαιο των αρετών ώστε εκεί έστειλε ο Θεός την ευλογία Του κι ευλογία παρά Θεού προς τους ανθρώπους διδόμενη είναι η χάρη ενώ η παρά των ανθρώπων στο Θεό διδόμενη η δοξολογία κι ευφημία και πάλι παρά των ανθρώπων σε ανθρώπους διδόμενη η υπο των ανθρώπων για τους ανθρώπους γινόμενη προς το Θεό (προσ)ευχή και ικεσία.
Κι εδώ από κοινού λαμβάνεται το εκεί ενετείλατο δηλαδή εκεί στη φιλαδέλφια κι αγάπη έστειλε ο Θεός ζωή μακροχρόνια έως του ορισμένου χρόνου κι αιώνος δηλαδή σε όλο το διορισμένο στον καθένα καιρό της ζωής του αφού καθώς η μάχη και ταραχή προξενεί θάνατο έτσι και τουναντίον η ειρήνη κι η αγάπη ζωή στους ανθρώπους κι επειδή οι άνθρωποι που έχουν αγάπη μεταξύ τους ούτε ένας τον άλλο φονεύει ούτε απ’ τους εχθρούς τους βλάπτονται και φθείρονται επειδή είναι αναμεταξύ τους περιφυλαγμένοι και στερεωμένοι δια της ομονοίας και ενώσεως κι αγάπης.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΛΓ΄-133
Ωδή Αναβαθμών.
1.Στον παρόντα τελείωσε τις δεκαπέντε ωδές των αναβαθμών κλείνοντας το λόγο σε ευχαριστία του Θεού γιατί με τούτον προστάζει να ευχαριστούν οι Ιουδαίοι το Θεό που όχι μόνο τους ελευθέρωσε από τη σκλαβιά και τους έκανε να περάσουν αβλαβείς διαμέσου τόσων εθνών και να έρθουν στην πατρίδα τους Ιερουσαλήμ αλλά ακόμα και τους λύτρωσε από τους πολέμους των πλησιοχώρων εθνικών και τους έδωσε δύναμη να κτίσουν το ναό και την Ιερουσαλήμ και να κατοικούν ελευθέρως με κάθε άδεια κι ανάπαυση και χωρίς φόβο να πολιτεύονται κι άρα ευχαριστείτε λέει σεις οι δούλοι και θεράποντες του Θεού και δούλος Θεού κείνος που πείθεται κι υπακούει στις εντολές του Θεού και Τον θεραπεύει δια των αρετών.
Ευχαριστείτε και δοξολογείτε το Θεό εσείς που στέκεστε στο ναό του Θεού κι εισέρχεστε σ’ αυτόν από τώρα κι ύστερα αφού τελειώθηκε κι έλαβε την ευπρέπειά του και την τελουμένη λατρεία εκεί.
2.Μη ξοδεύεται αδελφοί όλη τη νύχτα στον ύπνο αλλά ξυπνώντας τη νύχτα υψώνετε τα χέρια σας στα άγια των αγίων που ο Θεός έλεγαν πως κατοικεί για τη χάρη εκεί και δοξολογείτε τον Κύριο περισσότερο στον καιρό της νυκτός γιατί τότε ο νους είναι πλέον ελαφρότερος κι ησυχία έχει περισσότερη κι άδεια αλλά αν προστάζει τους παλαιούς Ιουδαίους να εγείρονται απ᾽την κλίνη τους τη νύχτα και να πηγαίνουν στο ναό του Κυρίου να προσεύχονται ποια συγχώρηση θα λάβει κείνος ο χριστιανός που δεν κάνει την προσευχή του ούτε καν μέσα στο σπίτι του αλλά κοιμάται όλη τη νύκτα; Βέβαια ουδεμία.
3.Με τα λόγια αυτά εύχεται για όλο το λαό να τον ευλογήσει ο Κύριος από τη Σιών αφού εκεί νόμιζαν πως κατοικεί Εκείνος που έκτισε τον ουρανό και τη γη και προείπαμε περί τούτου και στον ρκζ΄/127ο αλλά κι αρμόζει ο παρών σε όλους τους χριστιανούς.
ΠΗΓΗ ΔΡΑΜ 2017