KHΠΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΩΔΩΝ

B΄ ΩΔΗ

ΩΔΗ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΜΩΥΣΕΩΣ

Και διεφύλαξεν αυτόν ως κόρην οφθαλμού.. (α΄μέρος)

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ – ΩΔΗ B΄

Δεύτερη είναι η παρούσα κατά την τάξη της ψαλλομένης στην εκκλησία στιχολογίας και η αιτίας που γράφηκε η παρούσα είναι πως προβλέποντας ο Θεός ότι μετά το θάνατο του Μωυσή έμελλε ο λαός του Ισραήλ να πέσει σε ειλωλολατρεία και να μη φυλάξει τη διαθήκη Του πρόσταξε τον προφήτη να γράψει την παρούσα φοεβεριστική ωδή και να τη διδάξει σε όλους τους Ισραηλίτες ώστε κείνοι να τη μελετούν συνεχώς και αναγινώσκουν εμποδιζόμενοι από την ειδωλολατρεία και άλλες αμαρτίες. Είπε γαρ φησί Κύριος προς Μωυσής ιδού συ κοιμάσαι μετά των πατέρων σου και αναστά ο λαός ούτος εκπορνεύσει οπίσω θεών αλλοτρίων της γης εις ήν εισπορεύεται εις αυτήν και εγκαταλείψουσί Με και διασκεδάσουσι την διαθήκην Μου ήν διεθέμην αυτοίς. Και νυν γράψατε τα ρήματα της ωδής ταύτης και διδάξατε αυτήν τοις υιοίς Ισραήλ και εμβαλείτε αυτήν εις το στόμα αυτών ίνα γένηταί Μοι η ωδή αύτη εις μαρτύριον τοις υιοίς Ισραήλ και για τούτο κι ο προφήτης υπάκουσε και έγραψε την ωδή αυτή και συνάθροισε όλους τους φυλάρχους και πρεσβυτέρους και κριτές του λαού και την εξεφώνησε εις επήκοον πάντων.

Και πρόσεχε αναγνώστη που την παρούσα υπερβαίνουν και τροπολογούν την Τρίτη στους πανηγυρικούς κανόνες των δεσποτικών και θεομητορικών και εγίων εορτών οι ποιητές Κοσμάς και Δαμασκηνός Ιωάννης γιατί είναι ανάρμοστη η υπόθεσή της σε κείνων που έχουν ύφος και ιδέα χαροποιό και εορταστική και πανηγυρική καθότι μουσουργούνται και ψάλλονται σε υποθέσεις χαρμόσυνες και κοσμοσωτήριες αφού κι αν και τα άχραντα πάθη του Κυρίου αναφέρουν στους κανόνες τους και τα εμπτύσματα και ραπίσματα και το Σταυρό και το θάνατο και την ταφή αλλά όμως κι αυτά έχουν μαζί με το φοβερό σμιγμένο και το χαροποιό επειδή αναγεννούν και αναπλάσσουν όλη την κτίση ενώ η παρούσα είναι τουναντίον όλη σκυθρωπή και όλη φοβεριστική χωρίς να χει σμιγμένο κανένα χαροποιό αφού αναφέρει πως οι σαϊτες της οργής του Θεού θα μεθύσουν από αίμα και η μάχαιρά Του θα φάει κρέατα και θα εξαποστείλει δόντια θηρίων να αφανίσουν τους παραβάτες των εντολών Του και φωτιά αναμμένη εξέρχεται από το πρόσωπό Του και πολλά τέτοια αναφέρει φοβερά και τρομερά και για τούτο οι πανηγυρικοί και χορευτικοί μελωδοί άλλης ιδέας και υποθέσεως παραιτούν την παρούσα κι οι ασματογράφοι που συνέγραψαν τα Τριώδια άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης και ο αδελφός του Κύριος Ιωσήφη και Θεσσαλονίκης χρηματίσας στον οποίο αφιερώνει τα της Οκτωήχου πονηθέντα αντίφωνα και αναβαθμούς μεταχειρίζονται και την παρούσα κατά αρμόδιο όμως καιρό δηλαδή τις νηστήσιμες μέρες της ΜΤεσσαρακοστής όταν ο στεναγμός κι η συντριβή της καρδίας και το δάκρυ σπουδάζεται από τους Χριστιανούς επειδή φοβερίζοντάς τους κι αυτοί δια της παρούσης φέρουν τις ψυχές σε επιστροφή και μετάνοια.

1.Εδώ καλεί ο προφήτης τα αναίσθητα στοιχεία τον ουρανό και τη γη να ναι σα μάρτυρες των λόγων που χει να πει στους Ιουδαίους ώστε αν αυτοί έπειτα παραβούν τα λόγια του να στέκονται τα άψυχα στοιχεία να τους κατηγορούν πως ενώ είναι λογικοί και τιμημένοι με διάκριση παρέβηκαν τους νόμους του ποιητή τους. Και τα στοιχεία αν και άλογα φυλάνε τους φυσικούς νόμους και όρια που τους νομοθετήθησε ο Θεός και για τούτο κι ο ίδιος ο προφήτης έλεγε στους Λευίτες διαμαρτύρομαι αυτοίς τον τε ουρανόν και την γην κι έλεγε ύστερα κι ο Ησαίας άκουε ουρανέ και ενωτίζου η γη κι ο Ιουστίνος ο Φιλόσοφος και μάρτυς ουρανό και γη εδώ θέλει τους κατοικούντες στον ουρανό αγγέλους και στη γη τους ανθρώπους καθώς κι όσα λέγονται για την πόλη από κάποιον εννοώντας τους πολίτες της κι ο Κύριος έλεγε Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ η αποκτέννουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς αυτήν...γιατί η πόλη δεν απέκτεινε ούτε και λιθοβόλησε αλλά οι κατοικούντες εκεί ώστε αυτούς λεέι εδώ να προσέχουν και να ακούνε όσα μέλλει να λαλήσει στους Ιουδαίους με την ωδή αυτή και τα στοιχεία αυτά ως πλέον συνεκτικά και καθολικά της όλης οικουμένης και ως περιέχοντα όλους τους κατοίκους του κόσμου δηλαδή τις ουράνιες δυνάμεις και τα έθνη όλα κι όλα όσα έλεγε ο προφήτης έμελλαν να τελειωθούν ύστερα από χρόνους πολλούς κι η φύση των ανθρώπων ολογοχρόνια ενώ οι αθάνατες αγγελικές δυνάμεις και τα διαιωνίζοντα μέρη του κόσμου ο ουρανός κι η γη δηλαδή σε μαρτυρία είναι των γενησομένων. Και βλέπε ότι στον ουρανό είπε να προσέχει δηλαδή να βλέπει με προσοχή και στη γη να ακούει γιατί οι οφθαλμοί των αυτιών τιμιότεροι και πιστότεροι και επειδή οι άγγελοι στους ουρανούς ακριβέστερα από μας τους αβθρώπους κατανοούν και καταλαβαίνουν τα λεγόμενα.

2. Επειδή νεφέλες η ΑΓ πολλάκις ο νομάζει τους αγίους –λε΄/35ος – η αλήθειά Σου έως των νεφελών και δε μπορεί να νοηθεί πως λέγεται για άψυχες νεφέλες αλλά για έμψυχες που είναι οι άγιοι δηλαδή ώστε επειδή λοιπόν νεφέλες οι άγιοι που ακούνε την εντολή του Θεού και ξέρουν σε ποιους να δώσουν τη βροχή και σε ποιους να μη δώσουν και ταις νεφέλαις εντελούμαι του μη βρέξαι υετόν κι επομένως ας προσδοκά ως υετός το απόφθεγμά μου δηλαδή ο καθένας ας κάνει από τους ακροατές δοχείο καθαρό την καρδιά του να χωρέσει τα λόγια μου και να καέβουν τα λόγια μου στην ψυχή του καθενός σα δρόσος και δρόσος το ήσυχο των λόγων του το οποίο στάζει ως δρόσος λίγο λίγο και όχι γρήγορα τρέχοντας αλλά διαπερνώντας στο βάθος της ψυχής του ακροατή και στην καρδιά του απαλότερα και επιτηδειότερα σε καρποφορία εργαζόμενα την αρετή καθώς η δρόσος Αερμών όρους κατέβαινε ήσυχα στα βουνά της Σιών και τα κατέψεχε και ευλογία προξενούσε –ρλβ΄/132ος – όπως κι οι δεχόμενοι τα λόγια της ωδής και φυλάττοντες αυτά θα καταψυχθούν λαβαίνοντας ευλογία παρά Κυρίου και θα δροσιστούν.

Άγρωστη δηλαδή αγριάδα το χορτάρι που απλώνεται πάνω στη γη και την περισφίγγει με βαθειές και πολλές λεπτές ρίζες σα ζώνες ώστε να μην παρασύρεται από τις πολλές βροχές παρά να ριζώνει κιόλας περισσότερο και να τις αντιπολεμεί. Παρακινεί λοιπόν εδώ ο προφήτης τον Ισραηλιτικό λαό να δεχτεί στο βάθος της καρδιάς του τη νοητή βροχή των λόγων του καθώς το χόρτο την άνωθεν αισθητή βροχή δέχεται μήπως δε δεχτούν τα λόγια της ωδής και ξεραθούν και κατακαούν από το αιώνιο πυρ καθώς και το χορτάρι από το πρόσκαιρο πυρ και καυθήσεται ως πυρ η ανομία και ως άγρωστις ξηρά βρωθήσεται από πυρός... αλλά κι επειδή το χορτάρι αυτό είναι άκαρπη βοτάνη που βάλλεται στο φούρνο προς καύση του ει δε τον χόρτον του αγρού σήμερον όντα και αύριον εις κλίβανον βαλλόμενον ο Θεός ούτως αμφιέννυσι και όπως φυτρώνει σε τόπους χέρσους και αγεώργητους έτσι κι οι Ισραηλίτες που άκουγαν τους λόγους του άκαρποι ήταν και χέρσοι στην ψυχή κι αγεώργητοι κι όπως η βροχή έρχεται στην άκαρπη αγριάδα και το χιόνι πέφτει στο αγεώργητο χορτάρι και δεν του προξενεί καρπό κανένα έτσι και τα λόγια του αυτά έμελλαν να πέσουν σε ώτα μη ακουόντων που από την ακρόαση δε θα καναν κανένα καρπό αγαθοεργίας. Και πάλι καθώς το χορτάρι κι ας έχει ρίζα όχι βαθειά αλλά πάνω στην επιφάνεια της γης αλλά χλοηφορεί και βλαστάνει γρήγορα κι ότα ν ποτίζεται από οτ χιόνι έτσι εύκολα θα αυξήσουν σε σας τους Ισραηλίτες οι λόγοι μου και θα ριζώσουν και στις καρδιές σας όπως στη γη η αγριάδα.

3.Επειδή κάλεσα το όνομα Κυρίου για τούτο κι εσείς οι Ισραηλίτες ακούσατε το φοβερό και προσκυνητό όνομα αυτό δώστε λοιπόν μεγαλοσύνη στο Θεό και Δεσπότη μας δηλαδή μη νοήσετε περί του Θεού μας κανένα ταπεινό και γήινο νόημα αλλά μεγαλύνετε τον Κύριο μαζί μου και όσα νοήματα θα στοχαζόσασταν περί Θεού όλα ας είναι υψηλά κι όλα μετάρσια και όλα θεοπρεπή γιατί αν είναι μεγάλα τα έργα και τα ποιήματά Του ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου Κύριε ργ΄/103ος – πόσω μάλλον μέγας ο Δημιουργός τους και Θεός εκ μεγέθους και καλλονής των κτισμάτων αναλόγως ο γενεσιουργός αυτών θεωρείται κι αναβλέψατε θαυμαστικώς ομιλώντας περί Θεού εις ύψος τους οφθαλμούς υμών και ίδετε τίς κατέδειξε ταύτα πάντα; Μεγαλοσύνη όχι γιατί ο Θεός έχει μέγεθος σωματικό αλλά ενέργειες λκαι δυνάμεις μεγάλες κι άπειρες και κατά την κοινή συνήθεια ένας άνθρωπος μικρός στο μέγεθος του σώματος αλλά μέγας κατά τη σοφία επονομάζεται.

4. Θεός εδώ αντί Θεού ονομαστική αντί γενικής κατά αντίπτωση ώστε λέει του Θεού τα έργα αληθινά και όλοι οι λόγοι της θεϊκής Του προνοίας άμεμπτοι και ακατηγόρητοι κι ας μη μπορούν να νοηθούν από το δικό μας το νου κι όλες οι οδοί Του δηλαδή οι οικονομίες Του είναι κρίσεις δηλαδή γεμάτες από σοφία και κρίση δηλαδή δικαιοσύνη κι ας δεν καταλαβαίνεται η σοφία και δικαιοσύνη τους διαμέσου των οποίων κυβερνά και διοικεί όλη την κτίση έχει ο Θεός βάθος πλούτου και σοφίας και τα κρίματα Αυτού ανεξερεύνητα και αι οδοί Αυτού ανεξιχνίαστοι.

Ώστε ο Θεός είναι πιστός στα λόγια Του και τις υποσχέσεις Του και δε θα ψευστεί στις κρίσεις που κάνει γιατί σ’ Αυτόν δε βρίσκεται καμιά φιλοπροσωπία ούτε αδίκως κρίνει κι αδέκαστος κι απροσωπόληπτος είναι κι αποδίδει στον καθένα ό τι του πρέπει κατά την αξία των έργων του κι είναι πιστός και βέβαιος στο δίκαιο κι αληθής στις υποσχέσεις Του και αψευδής στις κρίσεις και αποφάσεις του και κατά δυο τρόπους λέγεται το πιστό αφού πιστό λέγεται το αξιόπιστο το οποίο κυρίως λέγεται μόνο για το Θεό πιστός ο επαγγειλάμενος δηλαδή αξιόπιστος και ώστε και οι πάσχοντες κατά το θέλημα του Θεού ως πιστό Κτίστη ας παραθέσουν τις ψυχές τους εν αγαθοποιία και πιστός κι ο πιστεύων καθώς ο Αβραάμ γιατί πίστεψε στα λόγια που λάλησε ο Θεός και καθώς εμείς οι χριστιανοί ονομαζόμαστε πιστοί ως πιστεύοντες στο Θεό και στους λόγους Του ενώ οι ψευδύνυμοι θεοί των εθνών είναι και λέγονται άπιστοι τόσο κατά το είναι όσο και κατά τα λόγια και υποσχέσεις τους παρομοιάζοντας με ψεύτικο νερό όπου χύνεται και τρέχει ανεπαισθήτως χωρίς να έχει πίστη γινομένη μοι εγενήθη ως ύδωρ ψευδές μη έχον πίστι.

Ο Κύριος είναι δίκαιος όχι κατά μετοχή σαν τα κτίσματα ώστε να έχει δικαιοσύνη μάλλον ή ήττον δηλαδή περισσότερο ή λιγότερο παρά είναι ο όρος της δικαιοσύνης και νόμος αρετών ακρότατο και δίκαιος Ών δικαίως τα πάντα διέπει κι Αυτός...σοφ.12,15 κι όσιος ο Κύριος δηλαδή άληπτος και ορθός και καθαρός και άμωμος και ουδεμία έχει λαβή δώσει.

5.Και διέφθειραν όχι υιοί Αυτού δηλαδή προς Αυτόν όχι υιοί Αυτού το σύνολο όσοι άρα ήμαρτον στο Θεό για τούτο ήμαρτον γιατί δεν ήταν υιοί αληθείς και τέκνα γνήσια και ακατηγόρητα και για τούτο αμαρτάνοντας στο Θεό τον εαυτό τους διέφθειραν και έγιναν τέκνα του διαβόλου επειδή πας ο αμαρτάνων εκ του διαβόλου γεγέννηται κι ο Κύριος είπε υμείς εκ του πατρός του διαβόλου εστε και τα επιθυμίας του πατρός υμών θέλετε ποιείν αφού όσοι αμάρτησαν στο Θεό αρνήθηκαν τη θεία υιοθεσία γιατί δημιουργήθηκαν εκ του μη όντος στο είναι και κατεικόνα Θεού έγιναν αλλά δε σεβάστηκαν και δε λάτρεψαν τον Κύριο και Κτίστη παρά την κτίση κι ούτε δια πνευματικής οικειώσεως ομοίωσαν τον πατέρα τους Θεό του οποίου έλαβαν και το κατεικόνα και το καθομοίωση παρά μέσου της μεταβολής στο χείρον αθέτησαν το Θεό τον κατά φύση Πατέρα τους κι έκαναν παρά φύση πατέρα τους το διάβολο.

Γενεά σκολιά και διεστραμμένη λοιπόν οι απειθείς Ιουδαίοι καθότι κατά προάιρεση γεννήθηκαν από το διάβολο το νοητό όφη που δεν περπατά ίσια αλλά σκολιά και διεστραμμένα και πλαγίως κινείται σε ένα και άλλο μέρος κι ομοιώθηκαν λοιπόν κι αυτοί κι έγιναν σκολιοί και διεστραμμένοι αφού δεν περπάτησαν την ευθεία και ίση στράτα της αρετής και των εντολών του Κυρίου παρά πειριστράφηκαν πλαγίως κι εναντίον των θείων Του προσταγμάτων.

6.Αυτά αχάριστε λαέ αυτά ανταποδίδεις στο Θεό; Δηλαδή αυτές είναι οι ανταποδώσεις κι ευχαριστίες που προσφέρετε στο Θεό με τις παραβάσεις του νόμου Του αντί να Τον ευχαριστείτε καθ’ εκάστη με την ευπείθεια κι υποταγή σ’ Αυτόν; Και με αυτά ανταμείβετε τον Ποιητή και ευεργέτη σας που σας δημιούργησε εκ του μη όντος στο είναι; Εκείνος που σας διάλεξε από όλους τους άλλους ανθρώπους και σας έκανε λαό Του περιούσιο; Εκείνος που σας λύτρωσε από την καταδυναστεία του Φαραώ και σας διαπέρασε από την Ερυθρά Θάλασσα διαμέσου στράτας παράδοξης και απεριπάτητης; Εκείνος που καταπόντισε τους Αιγυπτίους που σας δίωκαν και έδειξε τόσα και τόσα θαυμάσια;

Αρμόδια τώρα είναι να λέγονται αυτά και για μας τους χριστιανούς παρά του ίδιου του προφήτη χριστιανοί γιατί παραβαίνετε τις εντολές του Ποιητή σας Χριστού; Γιατί Τον λυπείτε και παραπικραίνετε με την παρακοή και απείθειά σας; Ταύτα Κυρίω ανταποδίδοται; Αυτές είναι οι ευχαριστίες που ανταποδίδετε στον ευεργέτη σας; Εκείνο που σας έπλασε πρότερα κατεικόνα Του και ομοίωση και πάλι σας ανέπλασε ύστερα; Εκείνο που έγινε άνθρωπος για τη σωτηρία σας; Εκείνο που έπαθε τόσα πάθη και πέθανε ως κατάδικος πάνω σε ένα σταυρό για να δώσει ζωή σε σας; Αχ σκληροκάρδιοι και αχάριστοι! Όντως γενεά σκολιά και διεστραμμένη κι όντως τέκνα μωμητά και κατηγορημένα γίνατε και σεις μιμούμενοι εκείονν τον παλαιό λαό των Εβραίων ή μάλλον κι εκείνον ακόμα υπερβήκατε κατά την αχαριστία αφού σεις ευεργετηθήκατε παρά του Θεού πολύ περισσότερο από κείνους μόλο τούτο όμως φαίνεστε από κείνους αχαριστότεροι.

Μωρός κι ασύνετος λαός είστε σεις οι σκληροκάρδιοι κι απειθείς Ιουδαίοι γιατί καμιά ευεργεσία του Θεού δε σας έφερε σε αίσθηση και νόηση του ευεργέτη σας παρά φανήκατε χειρότεροι κι από τα άλογα ζώα αφού εκείνα γνωρίζουν τον ευεργέτη τους ενώ σεις ουδόλως θέλετε να Τον ξέρετε καθώς κι ο Ησαϊας παραπονείται λέγοντας έγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του Κυρίου αυτού Ισραήλ δέ Με ουκ έγνω και ο λαός Μου ου συνήκε...επειδή σεις ούτε με τις παιδείες και τιμωρίες μετανοήσατε στο Θεό Ο οποίος ως υιούς Του σας μαστίγωσε ούτε με τις ευεργεσίες και χάριτές Του γνωρίσατε το Δεσπότη και ευεργέτη σας.

Κι απορεί κι χρυσορρήμων εδώ γιατί ο προφήτης και μόλο που τους κατηγορεί και τους λέει λαό μωρό και όχι σοφό και γενεά σκολιά και διεσρταμμένη κι άλλες τέτοιες κατηγορίες νομοθέτησε όμως να λένε με μέλος ως ωδή τις κατηγορίες τους; λύνοντας λοιπόν την απορία λέει πως το έκανε με σοφία του αγίου Πνεύματος ώστε να προξενήσει στις ψυχές των μελωδούντων την ωδή αυτή κέρδος πολύ και ωφέλεια αφού επειδή κανένα πράγμα δεν είναι τόσο χρήσιμο κι ωφέλιμο στον άνθρωπο όσο το να ενθυμείται παντοτεινά τις αμαρτίες του και κανένα άλλο πάλι δεν προξενεί στέρεη ενθύμηση στην ψυχή όσο η μελωδία και το ψάλσιμο και για τούτο ο θεόπνευστος προφήτης νομοθέτησε να ψάλλουν οι Ιουδαίοι την ωδή αυτή με σκοπό να μη για τις κατηγορίες τους στην ωδή αμελούν να τις ενθυμούνται και για τούτο το μέλος της ωδής αφαιρεί την αισχύνη από την ενθύμηση των αμαρτιών τους και την ανυπόφορη λύπη τους παρηγορώντας κι έτσι έκανε ωδή και άσμα την ενθύμησή τους ώστε κι από πόθο και ηδονή μελωδίας να ελκύσει και να παρακινήσει να λένε συνεχώς την ωδή αυτή και να ενθυμούνται συνεχώς και τα αμαρτήματά τους και να χουν παντοτινή διδασκαλία της αρετής αλλά και ενθύμηση συνεχή των αμαρτημάτων τους.

Να ξέρεις λαέ του Ισραήλ πως ο Θεός κι ας σε απόκτησε δούλο αφού πολέμησε τους εχθρούς σου και τους νίκησε κι Αιγύπτιους κι άλλους ειδωλολάτρες και σε λύτρωσε από τα χέρια τους αφού όποιος λυτρώνει κάποιον από τη σκλαβιά δούλο του τον κάνει αλλά ο Θεός από υπερβολική φιλανθρωπία και αγαθότητα που του έδειξε δεν τον μεταχειρίστηκε ως δούλο αλλά τον έκανε υιό Του θετό και Πατέρας του κατά χάρη έγινε μεταποιώντας κι ανακαινίζοντάς τον σε υιοθεσία και για τούτο και δεν παύει να τον ονομάζει υιό Του πρωτότοκο κι ο ουρανοφάντωρ πάλι λέει πως έπλασέ σε εδώ είναι επειδή βάλθηκε μετά το εποίησε διδάσκοντάς μας πως επί βελτιώσεως δηλαδή αναπλάσεως λαμβάνεται το όνομα της πλάσεως όπως ακριβώς και της κτίσεως επί της ανακτίσεως κι έτσι κι ο Δαδίβ έλεγε αι χείρες Σου εποίησάν με και έπλασάν με –ριη΄/118ος .

Και προσθέτοντας αυτό δείχνει κι ότι ο Θεός κατά τη δημιουργία είναι Πατήρ των ανθρώπων και πως οι κατά χάρη υιοί Του χωρίζονται με το λόγο αυτό από τον κατά φύση Υιό και Λόγο του Θεού επειδή των ανθρώπων κατά χάρη Πατήρ ο Θεός ενώ του Υιού και Λόγου Του κατά φύση Πατήρ και για τούτο κι έλεγε πριν Θεόν Τον γεννήσαντά σε εγκατέλιπες ώστε προτάσσοντας το όνομα Θεός κι όχι το Πατήρ να δείξει πως η υιότητα προς το Θεό δηλαδή εκ Θεού γέννηση των ανθρώπων δεν είναι κατά φύση αλλά κατά χάρη και για τούτο κι ο ευαγγελιστής προτού να πεί εγεννήθησαν κατά χάρη έθεσε ώστε μην υποπτεύσει κανείς φυσική τη γέννηση αφού είπε όσοι δε έλαβον Αυτόν έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι οί ουκ εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος ανδρός ουδέ εκ θελήματος σαρκός αλλ’ εκ Θεού εγεννήθησαν ώστε ας μη το σοφίζονται οι αιρετικοί αρειανοί και άλλοι αιρετικοί μήτε να ψευδολογούν νομίζοντας πως η γέννηση του κατά φύση Υιού του Θεού είναι ίση με την κτίση και ποίηση κι ακολούθως φρονώντας κτίσμα τον φύσει Υιό του Θεού.

Ποίηση και κτίση ή πλάση όχι μόνο λέγεται επί της εκ του μη όντος στο είναι υπάρξεως και δημιουργίας αλλά και επί της μεταποιήσεως και ανακτίσεως κατά το ψαλμικό και λαός ο κτιζόμενος δηλαδή ανακαινιζόμενος και αναπλασσόμενος αινέσει τον Κύριον πρα΄/101ος – και πάλι καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί –ν΄/50ός- αλλά κι ο απόστολος ίνα τους δυο κτίση έλεγε εν Εαυτώ εις ένα καινόν άνθρωπον ποιών ειρήνην. Κι είπε κι Ισαάκ στον Ησαύ ιδού Κύριον Αυτόν εποίησά σου καθώς κι ο προφήτης εδώ λέει πως ο λαός του Ισραήλ ήταν απόκτημα Θεού κι έτσι κι εμείς ας είμαστε ολωσδιόλου οικείοι Του κι όχι οικείοι των παθών και της αμαρτίας και του διαβόλου και αυτή την ευχή πρέπει να προσφέρουμε στο Θεό μετά θερμών δακρύων παρακαλώντας να πετύχουμε τέτοιο μέγα αξίωμα να γίνουμε δηλαδή απόκτημα Θεού λέγοντας το προφητικό Κύριε ο Θεός ημών κτήσαι ημάς.

7.ανεβείτε με τη  ενθύμησή σας Ισραηλίτες στις από αιώνος ημέρες δηλαδή στις παλαιές αφού αιών εδώ επί παλαιού λαμβάνεται και σκεφτείτε με το λογισμό σας όλες τις γενεές αφότου έγιναν άνθρωποι στον κόσμο και εννοείστε αν έγινε μια τέτοια μεγάλη ευεργεσία από το Θεό σε κανένα άλλο έθνος έξω από σένα κι αν άλλο κανένα γέονς αξιώθηκε να λάβει τόση πολλή τιμή να γίνει δηλαδή υιός Ενός Θεού αθάνατου και λαός Του και πρόβατα νομής Του καθώς γίνατε σεις οι Ισραηλίτες.

Ώστε αν συ λαέ του Ισραήλ είσαι νέος και χτεσινός και προχθεσινός και σχηματίζεσαι πως δεν ξέρεις τις ευεργεσίες που ενέργησε ο Θεός σε σένα ρώτησε τον πατέρα σου κι αυτός θα σου διδάξει όλα αυτά και ρώτησε ακόμα και τους άλλους τους γεροντότερους από λόγου σου κι αυτοί θα σου τα φανερώσουν επειδή εγώ ο προφήτης πατέρας σας νομίζομαι καθό άρχων και οδηγός σας και για τούτο και δύναμαι να σας διηγηθώ την αλήθεια αφού εγώ αξιώθηκα να λάβω από το Θεό προφητικό χάρισμα κι εγώ έγινα μεσίτης ανάμεσα σε σας και το Θεό και δω σας είπα πώς δημιουργήθηκε όλος αυτός ο κόσμος από την αρχή παρά Θεού κι έτσι για όλα αυτά είμαι αξιόπιστος να σας διδάξω και σεις χρωστάτε να πείθεστε στα λόγια μου.

Το ίδιο μπορεί να λεχτεί και για τους χριστιανούς που χρειάζονται οικοδομή και στερέωση από την ΑΓ και για τούτο λέει κι εμείς οι αρχιερείς και διδάσκαλοι που μας εμπιστεύτηκε ο Θεός τη διακονία του λόγου κι είναι ανάγκη να είμαστε πρόθυμοι σε κάθε καιρό να καταρτίζουμε και να οικοδομούμε με τη διδασκαλία τις ψυχές των χριστιανών που μας ρωτούν κι άλλοτε χρωστάμε να παραγγέλουμε κοινώς στην εκκλησία εκείνα που συμφέρουν κι άλλοτε να δίνουμε άδεια στον καθένα χωριστά και να έρχεται να μας ρωτά ελεύθερα όσα αποβλέπουν τόσο προς οικοδομή κι ορθότητα της πίστεως όσο και προς αλήθεια της πολιτείας των Χριστιανών κατά το ευαγγέλιο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού κι από τα δυο αυτά βεβαίως τελειούται ο άνθρωπος του Θεού δηλαδή κάθε χριστιανός και για τούτο κι εσείς οι χριστιανοί χρωστάτε να μην αμελείτε κι αφήνετε κανένα λόγο της ΑΓ  που ακούτε αργό κι άκαρπο αλλά κοντά σε κείνα που μαθαίνετε κοινώς στην εκκλησία πρέπει κατιδίαν να ρωτάτε τους διδασκάλους για τα συμφέροντα στη σωτηρία σας και να ξοδεύετε όλη σας τη ζωή στα χρήσιμα και ψυχωφελή.

ας ακούσουν λοιπόν τα λόγια αυτά του μεγάλου πατρός οι τωρινοί άγιοι Αρχιερείς και Πνευματικοί και Διδάσκαλοι κι ας είναι πρόθυμοι να διδάσκουν το λαό του Θεού και μάλιστα και εξαιρέτως να μαθητεύουν τους αμαθείς και να διορθώνουν με επιστήμη του Πνεύματος όσους τους ρωτούν αφού αυτοί είναι κείνοι οι πρεσβύτεροι που αφήνει ο Θεός να φτάσουν σε γήρας βαθύ ώστε να μπορούν να διδάσκουν τους νεότερους έτι πληθυνθήσονται εν γήρει πίονι και ευπαθούντες έσονται –κόππα α΄/91ος – τίνος χάριν; Ένεκεν του αναγγείλαι.

8.και πάλι αντί αγγέλους υιούς Ισραήλ αλλά κι απορητικώς μήπως τα έθνη τότε κι οι υιοί Νώε μοιράστηκαν σε δώδεκα καθώς και δώδεκα ήταν οι υιοί Ισραήλ και σε καιρό της Πυργοποιίας έγινε ο μερισμός των εθνών κι επειδή ο κατάλογος των υιών κι εγγόνων του Νώε ήταν εβδομήντα κι ομοίως και οι υιοί Ισραήλ που κατέβηκαν στην Αίγυπτο ήταν εβδομήντα εν εβδομήκοντα ψυχαίς κατέβησαν οι πατέρες σου εις Αίγυπτον κι άρα και τα τότε έθνη σε εβδομήκοντα διαμοιράστηκαν.

Κι αφού μοιράστηκαν όλα τα έθνη στην πυργοποιία όσα έθνη ήταν τόσους αγγέλους διόρισε ο Θεός να τα επιστατούν δηλαδή σε κάθε ένα έθνος ένα άγγελο επέστησε κι ακούμε και τον απόστολο πνεύματα λειτουργικά εις διακονίαν αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν κι αν ο Θεός λοιπόν έδωσε σε κάθε πιστό φύλακα ένα άγγελο καθώς μας είπε ο ίδιος οράτε μη καταφρονήσητε ενός των μικρών τούτων λέγω γαρ υμίν ότι οι άγγελοι αυτών δια παντός βλέπουσι το πρόσωπον του Πατρός Μου Του εν ουρανοίς και άρα αν στον καθένα χριστιανό διόρισε ο Θεός ένα άγγελο πώς δε θα διόριζε ένα άγγελο και σε κάθε έθνος και δήμο και πόλη;

Κατά αριθμόν αγγέλων Θεού νοείται όχι πως ο Θεός έκανε αναρίθμητα τα όριά τους δηλαδή τα έθνη καθώς αναρίθμητοι κι οι άγγελοι αλλά και τον αριθμό των επιστατούντων στα έθνη αγγέλων κι έτσι διόρισε και τα έθνη ισάριθμά τους κι ο χρυσορρήμων λέει το πρώτον κατά αριθμόν εθνών οι άγγελοι και νυν όμως όχι κατά αριθμό εθνών παρά πιστών και κατά το παραπάνω δηλαδή λόγιο του Κυρίου και για τούτο και λέγεται ότι εναλλαγής σχήμα βρίσκεται εδώ δηλαδή έστησεν αγγέλους Θεού κατά αριθμόν ορίων εθνών.

Κι η αιτία; Η επιστασία των αγγέλων δηλαδή για τούτο επιστατούν ώστε τα έθνη διαμέσου των αγγέλων υπερασπίζονται κι οδηγούνται στην επίγνωση του Θεού και λατρεία και οι άγγλεοι προξενούν και στον εαυτό τους μεγαλότατη ωφέλεια και δόξα για την οδηγία αυτή των εθνών.

9.και αν και κατά την αρχή όλα τα έθνη έγιναν ομότιμα καθότι όλα επίσης είχαν αγγέλους φύλακες και καθότι όλα εξίσου απολάμβαναν τη συνεκτική του Θεού πρόνοια όμως το γένος του Ιακώβ δηλαδή οι Ιουδαίοι υπερανέβηκαν τα άλλα έθνη κοντά που είχαν άγγελο φύλακα τον αρχάγγελο Μιχαήλ και προς τούτοις ήταν κι ονομάζονταν μερίς και κληρονομία Κυρίου κι ο άγγελος που μιλούσε με τον Δανιήλ που φαίνεται πως ήταν ο Γαβριήλ έλεγε για το Μιχαήλ Μιχαήλ ο άρχων ημών κι άρχοντα ονομάζοντάς τον καθότι επιστάτης και φύλαξ όχι απλώς έθνους αλλά έθνους που είχε και τούτο το εξαίρετο προνόμιο να είναι μερίς και κληρονομία Θεού.

Κι έγινε λερίς και κληρονομία Κυρίου ο λαός του Ισραήλ όχι γιατί αυτός μετείχε μόνος του από τη δημιουργία του Θεού και πρόνοια ενώ τα άλλα έθνη ήταν στερημένα από τις θείες ευεργεσίες αυτές άπαγε! αλλά γιατί ο λαός του Ισραήλ ήταν καλύτερος από τα άλλα έθνη αλλά πώς ήταν καλύτερος; Επειδή και γνώρισε πρώτος τον αληθή και μόνο Θεό διαμέσου του προοάτορός του Αβραάμ και από τον Αδάμ ως το Νώε πέρασαν δέκα γενεές και χρόνοι δυο χιλιάδες και διακόσιοι τεσσαράκοντα δύο και κανείς δεν έπεσε στην ειδωλολατρεία και πολυθεία αλλά για άλλα αμαρτήματα και μάλιστα για τα σαρκικά απωλέστηκαν οι τότε στον παγκόσμιο εκείνο τον κατακλυσμό.

Ύστερα πάλι από το Νώε σκορπίστηκαν οι απόγονοι του Νώε στα μέρη της Α μετά 942 έτη και πρώτος ΄Αρβηλος έγινε βασιλεύς των Ασσυρίων άνθρωπος αλαζόνας και υπερήφανος και πρώτος ονομάστηκ θεός και για τούτο και σ’ αυτόν πρόσφεραν θυσίες οι υποκείμενοί του λαοί κι από αυτόν γεννήθηκε ο Νίνος κι από κει κι η πόλη Νινευί επωνομάστηκε και στους χρόνους του χρημάτισε ο Αβραάμ που μίσησε την ασέβεια των Ασσυρίων και πίστεψε στον αληθινό και μόνο Θεό ώστε κι ο Θεός τον άρπαξε από τη χώρα των Ασσυρίων και τον οδήγησε στη γη Χαναάν και τον διάλεξε κι όλο του το γένος κι έτσι τον έκανε μερίδα και κληρονομία δική του.

Σχοίνισμα κληρονομίας είπε εκ μεταφοράς και συνηθείας όσων μετρούσαν τη γη την κληρονομική με σχοινί καθώς μετρήθηκε η γη των Ισραηλιτών στην Παλαιστίνη και για τούτο να χει το γένος του Ιακώβ άγγελο φύλακα ήταν κοινό και στα άλλα τα έθνη επειδή και καθένα τους είχε παρομοίως άγγελο φύλακα ενώ να γίνει μερίς Κυρίου και κλήρος αυτό ήταν ξεχωριστό προνόμιο της αρετής του και για τούτο κι ο απόστολος έλεγε κατά την εκλογήν αγαπητοί δια τους πατέρας και ο Δεσπότης Θεός δια Ωσηέ ως σταφυλήν εν ερήμω εύρον τον Ισραήλ και ως σκοπόν δηλαδή σύκο πρωτοφανήσιμο εν συκή πρώιμο τους πατέρας αυτών για να δείξει με τα λόγια αυτά το τριπόθητο και αγαπητό των ευρεθέντων που ήταν ειδωλολάτρες όλοι οι λοιποί άνθρωποι και μάλιστα στην Ασσυρία πλην ολίγων δηλαδή του Μελχισεδέκ του βασιλέως των Γεράρων και κάποιων άλλων.

Κι αρμόζουν τα λόγια αυτά και στο νέο λαο του Ισραήλ δηλαδή στους χριστιανούς γιατί και κάθε χριστιανός δύναται να γίνει μερίς και κληρονομία και εκλογή του Θεού αν κάνει τον εαυτό του άξιο τέτοιας κληρονομίας και εκλογής του Θεού αλλά πώς; Αν δηλαδή χωρίζει τον εαυτό του από τους ασεβείς και διεφθαρμένους ανθρώπους καθώς κι ο Αβραάμ από τους ασεβείς Ασσυρίους κι αν χωρίζει λοιπόν τον εαυτό του κι από τα πάθη και αμαρτίες και δεν έχει κοινωνία με το διάβολο και αποτάασσεται κι αυτόν κι όλα του τα έργα με όλη του την πομπή και συντάσσεται και συνάπτεται με το Χριστό και όλες τις εντολές του Χριστού καθώς ομολόγησε και έταξε να φυλάει επί του αγίου Βαπτίσματος και τέτοιος χριστιανός γίνεται τότε μερίς του Χριστού και δύναται να λέει κι αυτός με το Δαβίδ μερίς μου εί Κύριε –ριη’/118ος- κι όποιος χριστιανός λοιπόν έτσι εκ τουναντίου έχει συγκοινωνία με το διάβολο αυτός γίνεται μερίς διαβόλου και νοητών αλωπέκων δηλαδή δαιμόνων μερίδες αλωπέκων έσονται –ξβ΄/62ος .

10.Ο Θεός επιμένως αυτάρκεσε το λαό του Ισραήλ δηλαδή προς αυτάρκεια χάρισε σε αυτόν όλα τα χρειώδη της ζωής δηλαδή έδωσε σ’ αυτόν και άρτο του μάννα και κρέατα στην πείνα του και νερό ανέβλυσε στη δίψα του και σε ποιο τόπο του έδωσε τα αγαθά αυτά; Στην εέρημο και άβατο και αφανισμένη και ακατοίκητη στην έρημο τη χερσωμένη και διακεκαυμένη και άνυδρη όπου δεν υπήρχε ελπίδα σωτηρίας κι ευρέσεως ούτε άρτου ούτε ύδατος ούτε άλλου αναγκαίου κανενός παρά ο Θεός παραδόξως και δια θαυματουργίας αυτά πάντα έδωσε σ’ αυτούς τρέφοντάς τους και ποτίζοντάς τους ως αγαθός τροφεύς και Πατήρ φιλόστοργος και για τούτο και μέσα στην έρημο όταν βρέθηκαν οι Ισραηλίτες ήταν τόσο πλουτισμένοι από κάθε αγαθό σα να βρίσκονταν μέσα σε πόλεις πολυάνθρωπες όπου βρίσκονται και όλα της ζωής ευκολότατα τα αναγκαία.

Αναγωγικώς δύνανται να προσαρμοστούν και στους εξ εθνών πιστούς δηλαδή σε μας τους χριστιανούς γιατί κι εμείς πρότερα βρισκόμασταν στην έρημο της θείας επιγνώσεως και αρετής και όταν οι πρόγονοί μας ζούσαν χωρίς Χριστό και χωρίς ελπίδα ζωής και άθεοι και μέσα στον κόσμο πολιτευόμενοι και απαλλοτριωμένοι διαθηκών γιατί κατακαίγονταν από μεγάλη δίψα όχι ύδατος αισθητού παρά πνευματικού και θείου επειδή δεν είχαμε τον ποταμό να μας ευφραίνει την πόλη του Θεού κατά το Δαβίδ ούτε και την πηγή της ζωής ούτε καν το χείμαρρο της τρυφής κι ο Θεός όμως έπεμψε τον Υιό Του και μας πότισε με το ύδωρ της ζωής και αθανασίας που ναι η χάρη του αγίου Πνεύματος και το ποτισθέν ύδωρ αυτό μας έγινε εις ζωήν αιώνιον πηγή ύδατος αλλομένου...επειδή όποιος πίνει εξ αυτού ου διψήσει εις τον αιώνα καθώς είπε ο Κύριος και γιατί τέλος πάντων εμείς οι εξ εθνών χριστιανοί βρισκόμαστε σε ακατοίκητο τόπο δηλαδή δεν κατοικούσε τότε σε μας ο Θεός δια της χάριτός Του ούτε και ήμασταν λαός δικός Του αφού κατά το Σολομώντα εις κακότεχνον ψυχήν ουκ εισελεύσεται σοφία ούτε κατοικήσει εν σώματι κατάχρεω αμαρτίας αφού άγιο Πνεύμα παιδείας φεύξεται δόλον και απαναστήσεται από λογισμών ασυνέτων.

Κι ο Θεός κύκλωσε το λαό Ισραήλ δηλαδή δεν το πήγε κατευθείαν στη γη της επαγγελίας από την Αίγυπτο γιατί άπιστος φάνηκε και αχάριστος σ’ Αυτόν παρά τον έφερε κύκλω και γύρω γύρω από ένα τόπο σ’ άλλο και από το Σινά ώς την Ιερουσαλήμ δώδεκα ημερών διάστημα ο Θεός έκανε τον ισραηλιτικό λαό να το διαπεράσει χρόνους ολόκληρους τεσσαράκοντα και κύκλωσεν αυτόν σημαίνει και δηλώνει πως ο Θεός πρώτα έβγαλε από τη γη των Ασσυρίων τον Αβραάμ τον προπάτορα του λαού τους και τον έφερε στη γη των Χαναναίων κι από κεί πάλι τον κατέβασε στην Αίγυπτο και πάλι από κει στη γη Χαναάν κάνοντας κύκλο σωστότατο!  Κι αφήνουμε την ιστορία του Ιακώβ του προπάτορος που από τη γη Χαναάν έφερε στη Μεσοποταμία την πτρίδα των γονέων του κι αφού τον έκανε εκεί να δουλέψει χρόνους είκοσι πάλι τον γύρισε στη γη Χαναάν κι όχι μόνο έτσι τον κύκλωσε κατά τον τόπο αλλά και σε μύριος πειρασμούς και κινδύνους τον περικύκλωσε και πάντα ταύτα άφησε να πάθουν οι Ισραηλίτες γιατί θέλησε να τους παιδέψει και να τους γυμνάσει με τους πειρασμούς να τους δοκιμάσει δηλαδή αν φύλαγαν τις εντολές Του επειδή κατά το κοινό απόφθεγμα ανήρ απείραστος αδόκιμος ώστε διαμέσου υπομονής και πίστεως στο Θεό κι ελπίδος να κατεργαστούν τη σωτηρία τους και θέλοντας τούτο να τους φανερώσει ο Θεός έλεγε δια Μωυσέως και μνησθήση πάσαν την οδόν ήν ήγαγέ σε Κύριος ο Θεός σου εν τη ερήμω όπως αν κακώση τε και πειράση σε και διαγνωσθή τα εν τη καρδία σου εάν φυλάξη τας εντολάς αυτού ή ού και πάλι και γνώση τη καρδία σου ότι ως είτις άνθρωπος παιδεύση τον υιόν αυτού ούτω και Κύριος ο Θεός σου παιδεύσει σε και φυλάξη τας εντολάς Κυρίου του Θεού σου πορεύεσθαι εν ταις οδοίς Αυτού και φοβείσθαι Αυτόν.

Μεγάλη λοιπόν πρόνοια έδειξε ο Θεός να φυλάξει την κόρη του οφθαλμού από τα διάφορα περιστατικά που δύνανται να τη βλάψουν γιατί όχι μόνο την περίφραξε με φρύδια διαμέσου των οποίων σαν από τείχη την προφυλάσσει από ιδρώτες που έρχονται άνωθεν από το μάτωπό μας αλλά ούτε και με βλέφαρα και ματόκλαδα και βλεφαρίδες που σαν άλλες θύρες εμποδίζουν έξωθεν ερχόμενες βλέβες και ζωύφια παρά ακόμα έντυσε με τόσους χιτώνες υδατοειδή και ραγοειδή και αφφιβληστροειδή για να τη φυλάνε αβλαβή κι ανενόχλητη σαν κόρη κατά το όνομά της θαλαμευόμενη σε φυσικούς και μυστικούς θαλάμους και από κει ακριβώς εννούμε πώς κι ο Θεός αβλαβή φυλάσσει δια της προνοίας Του και το λαό του Ισραήλ τότε από κάθε κίνδυνο και περίσταση μαχιμωτάτων εχθρών κι ο Ιακώβ ο πρόγονός του έλεγε ο άγγελος ο ρυόμενός με εκ πάντων των κακών και πάλι ει μη ο Θεός του πατρός μου Αβραάμ και ο φόβος Ισαάκ ήν μοι νυν αν κενόν με εξαπέστειλας.

Κι αρμόζει το ρητό και σε μας τους χριστιανούς τους νέους ισραηλίτες γιατί και μας διαφυλάσσει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός από κάθε πειρασμό και κίνδυνο καθώς διαφυλάσσει κανείς και την κόρη του οφθαλμού του αφού τους δικούς μας πειρασμούς δικούς Του νομίζει και όποιος πάλι διώκει κι ενοχλεί εμάς στον εαυτό Του αναδέχεται το διωγμό και την ενόχληση αυτή ώστε κι ο Παύλος αν και δίωκε όχι τον Ιησού αλλά τους πιστούς στον Ιησού ο Ιησούν όμως του είπε Σαούλ Σαούλ τι με διώκεις; Κι η αιτία που μας αγαπά τόσο πολύ ο Κύριος είναι ότι εμάς τους χριστιανούς σώμα δικό Του λογίζεται κι αυτός Ών κεφαλή μας και φοβερίζει για τούτο δια Ζαχαρίου ότι όποιος μας εγγίζει εγγίζει την ίδια την κόρη του οφθαλμού του και εναντίον του ο ίδιος θα κινηθεί ο απτόμενος υμών ως ο απτόμενος κόρης οφθαλμού αυτού διότι ιδού εγώ επιφέρω την χείρα Μου επ’ αυτούς και λοιπόν επειδή ο Κύριος ως κόρη οφθαλμού μας αγαπά για τούτο και μεις αντιστρόφως ως κόρη οφθαλμού πρέπει να φυλάμε τη χάρη αυτή στην καρδιά μας μέσα και διαπαντός να Τον ευχαριστούμε χάριν ανθρώπω ως κόρην συντηρήσεις!

ΤΣΑΚΙΡΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ  ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ

ΠΗΓΗ ΔΡΑΜ 2017