KHΠΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΩΔΩΝ
Γ΄ ΩΔΗ
ΩΔΗ Γ´ ΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΙΔΟΣ
ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
Η υπόθεση της παρούσης ωδής στάθηκε αυτή ότι δηλαδή ένας άνθρωπος από την Αρμαθαίμ ονομαζόμενος Ελκανά και πήρε δυο γυναίκες από τις οποίες η μια ονομάζονταν Φεννάνα κι η άλλη Άννα αλλά η μια ήταν στείρα δηλαδή η Άννα κι η άλλη γένναγε παιδιά από το οποίο και αγαπήθηκε από τον άντρα της Ελκανά περισσότερο. Η Άννα λοιπόν επειδή είχε θλίψη μεγάλη στην καρδιά της γιατί δε γένναγε παιδί δεν πρόστρεξε σε γιατρό ούτε και μεταχειρίστηκε βότανα και γιατρικά και τέχνες ανθρώπινες να γεννήσει καθώς το κάνουν σήμερα οι περισσότερες στείρες γυναίκες των χριστιανών αλλά πρόστρεξε στο Θεό και ανέβηκε στη σηλώμ στον οίκο του Κυρίου όπου ήταν η κιβωτός του Θεού κι εκεί έκλαψε και νήστεψε και παρακάλεσε τον Κύριο αν της χαρίσει τέκνο να το αντιχαρίσει πάλι στο Θεό για να βρίσκεται ενώπιόν Του και να Τον υπηρετεί ιερώς έως του θανάτου του.
Κι έτσι ο Θεός επάκουσε της δεήσεώς της και της χάρισε υιό το μέγα Σαμουήλ τον προφήτη που αφού απογαλάκτισε η θεοφιλέστατη μητέρα του ανήγαγε στον οίκο Κυρίου κατά την υπόσχεσή της και η θεία χάρη αφού αυτό μεθερμηνεύεται η λέξη Άννα κι έλαβε τον θεαίτητο –εκ Θεού- αφού αυτό μεθερμηνεύεται το Σαμουήλ και ταγμένο στο Θεό και πάλι αντιχάρισε τον χαρισθέντα στον Χαρίσαντα χάρη χαρισμένη και δώρο ευπρόσδεκτο σε ευχαριστία της χάριτος ανέμελψε τα ρήματα της ωδής αυτής προς τον Κύριο.
Εστερεώθη η καρδία μου εν Κυρίω...
1.Επειδή η καρδιά της Άννας κλονίστηκε περισσότερο και ταράχτηκε πέφτοντας σε διάφορους λογισμούς για τη στείρωση κι ατεκνία κι επειδή χαυνώθηκε μς τις λύπες της ατεκνίας επειδή χαυνώνει η λύπη και παραλύει φυσικώς την καρδιά τούτου χάριν αφού πέτυχε το ποθούμενο και γέννησε υιό λέει τώρα εδώ πως στερεώθηκε δηλαδή δυναμώθηκε η καρδιά μου από Σένα Κύριε για το τέκνο που μου χάρισες και στο εξής δεν ταράζεται ούτε χαυνώνεται και είναι φανερό όσο η Άννα και προτού να γεννήσει παιδί στερεωμένη είχε την καρδιά της στο Θεό με την πίστη γιατί αν δεν είχε πίστη στερεή στο Θεό δε θα ζητούσε παρ’ Αυτού παιδί αλλά ούτε κι ο Θεός θα της το έδινε το παιδί αφού η πίστη είναι το αναγκαίο μέσο δια του οποίου λαβαίνουμε τα αιτήματα που ζητάμε παρά του Θεού καθώς είπε πάντα όσα αν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες λήψεσθε και εξεναντίας η απιστία και ο δισταγμός είναι η αιτία για την οποία δεν απολαμβάνει κανείς παρά Κυρίου τα προς το συμφέρον αιτήματά του ει δέ τις υμών λείπεται σοφίας λέει ο αδελφόθεος αιτείτω παρά του διδόντος Θεού πάσιν απλώς αλλά αιτείτω εν πίστει μηδέν διακρινόμενος μη γαρ οιέσθω ο άνθρωπος εκείνος ότι λήψεταί τι παρά Κυρίου.
Εδώ απορεί ο χρυσορρήμων τι θέλει να πει κέρας; Επειδή συνεχώς μεταχειρίζεται τη λέξη η ΑΓ και υψώθη κέρας λαού Αυτού –ρμη΄/148ος – και λύονντας την απορία αυτή λέει πως το κέρας δηλώνει τη δύναμη και τη δόξα και την περιφάνεια και λήφθηκε η λέξη από μετα φορά των κερασφόρων ζώων, κριών δηλαδή και τράγων και ταύρων και ελάφων και άλλων γιατί σε κείνα έβαλε ο Θεός το κέρατο αντί για άρμα και δόξα και δύναμη και για τούτο όταν τύχει αυτά να βγάλουν το κέρατό τους χάνουν και την περισσότερή τους τη δύναμη και καθώς ο αναρμάτωτος στρατιώτης νικάται ευκόλως έτσι και τα ζώα αυτά όταν βγάλουν το κέρατό τους ευκόλως τότε νικιούνται και υποτάσσονται στους κυνηγούς αλλά εδώ δε λέει η Άννα άλλο τίποτε με το κέρας πάρεξ ότιυψώθηκε η δόξα μου και πώς και με τίνος τη δύναμη υψώθηκε το κέρας κι η δόξα μου; Εν τω Θεώ λέει δηλαδή με τη βοήθεια και τη δύναμη του Θεού χάρισε σε μένα τέκνο και για τούτο και το ύψος της δόξης μου ασφαλές κι αμετακίνητο επειδή έχει τη ρίζα του βέβαιη και στέρεη κι είναι αυτή ο Θεός.
Βλέπε αναγνώστη που δεν είπε μόνο η χαριτωμένη Άννα εστερεώθη η καρδία μου εν Κυρίω αλλά πρόσθεσε και ότι υψώθη κέρας μου εν Θεώ μου και φανερώνει με αυτά της τα λόγια τα διπλά αγαθά τα οποία της χαρίστηκαν κι αυτά δυσκόλως μπορούν μαζί να ακολουθήσουν γιατί λέει ότι όχι μόνο ελευθερώθηκε από την πρότερή της ταραχή και λύπη λογισμών όχι μόνο απέβαλε ατιμία που δοκόμαζε από την ατεκνία αλλά και προς τούτοις απόλαυσα κι ασφάλεια λαβαίνοντας δόξα παρά Θεού και μάλλον ύψος δόξης κι αυτά τα δυο τα αγαθά δυσκόλως θα δει κανείς να ακολουθούν μαζί σε ένα και τον αυτό άνθρωπο.
Προσέχετε αγαπητοί αναγνώστες στην ακρίβεια της λέξεως αυτής σας λέει ο χρυσορρήμων γιατί δεν είπε η θεοχαρίτωτη Άννα πως άνοιξε ή ακονίστηκε το στόμα μου πάνω στους εχθρούς μου επειδή το στόμα της μακαρίας Άννας δε ήταν συνηθισμένο να λαλεί κατηγορίες κι ύβρεις κατά των άλλων ούτε και ονειδισμούς και περιγελάσματα καθώς τέτοιο το στόμα των περισσοτέρων γυναικών του κόσμου του τωρινού καιρού αλλά ήταν συνηθισμένο να λαλεί νουθεσίες και συμβουλές προς διόρθωση κι ωφέλεια του πλησίον και για τούτο και δεν είπε ότι ακονίστηκε η γλώσσα μου εναντίον των εχθρών μου αλλά είπε ότι πλατύνθηκε δηλαδή τώρα απόλαυσα άνεση και τώρα δύναμαι να ελευθεροστομώ επειδή απέβαλα την πρότερή μου την αισχύνη και ντροπή που δοκίμασα για τη στείρωση κι ατεκνία μου που ήταν σαν ένας δεσμός και χαλινάρι που είχα δεμένο στο στόμα μου κι απέβαλα λοιπόν τώρα και παρρησία έχω να πω με πλατύ στόμα αλλά τι να πω; πως δηλαδή δεν είμαι πλέον στείρα και άτεκνη καθώς με ωνείδιζαν οι εχθροί μου δηλαδή η αντίζηλή μου Φεννάνα και οι συγγενείς της και φίλοι της και επειδή προς τούτους αποτείνεται ο λόγος αυτός της Άννας καθώς και τα ακόλουθα τα λόγια της.
Βλέπε λοιπόν αναγνώστη λέει ο χρυσορρήμων πώς η φερώνυμη και θεοχαριτωμένη Άννα φυλάττει τον ίδιο το νόμο και κανόνα σε όλη της τη ωδή γιατί καθώς στην αρχή της είπε εστερεώθη η καρδία μου εν Κυρίω έτσι κι εδώ λέει ευφράνθην εν σωτηρίω σου που γινε δηλαδή σε μένα και δεν είπε απλώς εν σωτηρίω αλλά εν σωτηρίω σου που θέλει να πει πως εγώ Κύριε ευφραίνομαι κι αγάλλομαι όχι γιατί σώθηκα απλώς από την απαιδία κι από τη λύπη της που έμελλα να διαφθαρώ αλλά που σώθηκα δια σου και επειδή τέτοιες οι ψυχές των αγίων ανδρών και γυναικών αφού χαίρονται περισσότερο στο Θεό που δώρησε τα δώρα παρά στα δώρα αυτά καθαυτά κι επειδή δεν αγαπούν το Θεό για τα αγαθά και χάριτες που ο Θεός τους χαρίζει αλλά εξεναντίας τα αγαθά και χάριτες αγαπούν για το Θεό που τις χάριτες χαρίζει εκεί.
Οι περισσότεροι όμως από μας τους χριστιανούς αγαπάμε το Θεό όχι γιατί ο Θεός αυτός καθαυτόν είναι άξιος αγάπης και υπεράξιος πάσης αγάπης αλλά τον αγαπάμε γιατί μας ευεργετεί και χαρίζει σε μας τα αγαθά του και όμως πλην τι ακολουθεί από κάτι τέτοιο; Όταν λοιπόν ο Θεός τύχει καμιά φορά και μας υστερήσει τα αγαθά του για να μας δοκιμάσει το αυτεξούσιό μας αν γνησίως και στ’ αλήθεια τον αγαπάμε τότε και μεις ψυχραίνουμε την αγάπη μας προς το Θεό και γογγύζουμε κι αδημονούμε κιόλας και για τούτο αποδέιχνουμε με τη δοκιμή πως περισσότερο αγαπάμε τα αγαθά του Θεού παρά τον ίδιο το Θεό το οποίο είναι ίδιο όχι των υιών και αληθινών φίλων του Θεού αλλά των μισθωτών και επιπλάστων φίλων περί ων είπε ο Σειράχ έστι φίλος ονόματι μόνον φίλος.
2.H θεοχαριτωμένη Άννα έλαβε τη χάρη παρά Κυρίου και Τον ευχαριστεί με τα λόγια αυτά και λέει πως άλλος κανείς δεν είναι άγιο και καθαρός καθώς ο Κύριος ούτε κι άλλος κανένας δίκαιος καθώς ο Θεός επειδή κι η κρίση Του είναι καθαρή και η ψήφος κι η απόφασή Του απαραλόγιστη και για τούτο κι ως δίκαιος δεν υπέφερε περισσότερο να ταλαιπωρούμαι εγώ η δούλη του και να κατηγορούμαι ως στείρα από τη Φεννάνα και τους συγγενείς της παρά έκανε κριση δικαία και εισήκουσε της δεήσεώς μου χαρίζοντάς το το παιδί και για τούτο η Άννα λέει πως ο Κύριος είναι Άγιος γιατί οι προσκυνούμενοι παρά των εθνών δαίμονες δεν είναι άγιοι παρά ακάθαρτοι και μιαροί κι ούτε και δίκαιοι παρά άδικοι και αρχηγοί αδικίας και αίτιοί της γιατί προς έλεγχο της πολυθεϊας τα φιλοσόφησε όλα αυτά η φιλοσώφρων Άννα και προς διαφορά των ακαθάρτων και αδίκων πνευμάτων ομολογεί εδώ πως μόνος ο Θεός είναι Άγιος και δίκαιος ως πηγή κι αιτία πάσης αγιοσύνης και δικαιοσύνης και πάντες οι άγγελοι κι άγιοι κατά μετοχή της αγιότητος και δικαιοσύνης του Θεού λέγονται άγιοι και δίκαιοι και από δω και ο απόστολος έλεγε ο Θεός επί το συμφέρον παιδεύει τους ανθρώπους εις το μεταλαβείν της αγιότητος Αυτού και ο προφητάναξ ο Θεός της δικαιοσύνης μου-δ΄/4ος .
3.Επειδή η αντίζηλη της σώφρονος Άννας Φεννάνα κι οι συγγενείς της και φίλοι καυχήθηκαν πως η μια γένναγε τέκνα κι η άλλη ήταν άτεκνη και στείρα για τούτο τώρα η Άννα σα να της λέει μην καυχιέσαι Φεννάνα μαζί με τους συγγενείς σου μήτε και να υπερηφανεύεσαι στα φυσικά σου προτερήματα που σου χάρισε δηλαδή ο Θεός κάνοντάς σε εύτεκνη όχι γιατί όλα τα φυσικά πλεονεκτήματα κι όλα του κόσμου τα αγαθά μεταβάλλονται ευκόλως στο χείρον και μετατρέπονται αλλά και τα ελαττώματα της φύσεως καθώς η στείρωση και όλες οι δυστυχίες του παρόντος βίου και αυτά παρομοίως μεταβάλλονται στο καλύτερο όταν μόνο ο Θεός θελήσει καθώς κι ούτε τα αγαθά ούτε τα κακά στέκονται σε μια και την αυτή κατάσταση αλλά άλλοτε άλλως αλλοιώνονται σαν τις σκιές και τα ρέματα του ποταμού και τα ενύπνια και τα όνειρα.
Και για τούτο πώς δικαίως δε θα λογιστεί άφρων όποιος μεγαλοφρονεί και λέει λόγια μεγάλα και στρογγυλά για τις σκιές και τα ονείρατα; Θεός γνώσεων ο Κύριος καθότι Αυτός έχει τη γνώση των περασμένων και ενεστώτων και μελλόντων και Αυτός διδάσκει τους ανθρώπους τη γνώση κατά τον προφητάνακτα ο διδάσκων άνθρωπον γνώσιν –κόππα γ΄/93ος – κι ομοίως Αυτός είναι που δίνει τη γνώση και στους αγγέλους και για τούτο ο παροιμιαστής Κύριος δίδωσι σοφίαν και από προσώπου Αυτού γνώσις και σύνεσις και ο Σειράχ έγνω ο Κύριος πάσαν είδησιν και ενέβλεψεν εις σημείον αιώνος απαγγέλλων τα παρεληλυθότα και τα εσόμενα και αποκαλύπτων ίχνη αποκρύφων και για τούτο κι ακολούθως επειδή γινώσκει και την καύχηση και υπερηφάνεια της Φεννάνας και την ταπείνωσή μου της δούλης Του έκρινε δικαίως κι εκείνη ως υπερήφανη ταπείνωσε κι εμένα ως ταπεινή ύψωσε και προσθέτει η Άννα ότι ο Θεός ετοιμάζει τα επιτηδεύματά Του δηλαδή ο Θεός δε μεταβάλλεται από το ένα στο άλλο αλλά στερεώνει κι αμετάβλητα φυλάσσει τα έργα και τις αποφάσεις Του και για τούτο λέχθηκε πως ουκ εισί παρ’ Αυτώ προφάσεις επειδή ετοιμάζω θέλει να πει στερέωμα κι έδραση καθώς νοούνται και τα ψαλμικά ετοιμάζων όρη εν τη ισχύι Αυτού –ξδ΄/64ος – και έως του αιώνος ετοιμάσω το σπέρμα σου –πη΄/88ος – και κρέμεται από το παραπάνω επειδή ο Θεός έχει τη γνώση και την είδηση των όντων και πάντα τα μέλλοντα προγινώσκει ακριβώς για τούτο και κανένα πράγμα δεν κάνει εκ μεταμελείας και κατά μεταβολή αλλά πάντα ποιεί κατά την πρόγνωσή Του αμεταβλήτων και στερεώς.
4.Με τα λόγια αυτά προφητεύει η προφήτις Άννα τα πράγματα της συναγωγής των Ιουδαίων και της εκκλησίας εξ εθνών αφού δυνατοί οι Ιουδαίοι που ασθένησαν και αδυνάτησαν επειδή δεν πίστεψαν στο Χριστό τον όντα δύναμη του Θεού κατά τον απόστολο και ασθενούντες εξεναντίας οι εθνικοί που επειδή πίστεψαν στο Χριστό ζώστηκαν δύναμη εξ ύψους εκείνη του αγίου Πνεύματος κι έγιναν δυνατοί και νικητές κατά των τριών εχθρών σαρκός και κόσμου και κοσμοκράτορος.
Νοείται κι αναγωγικώς σε μας πως εμείς οι χριστιανοί χρωστάμε να ζητάμε προθύμως τη δύναμη και χάρη του παντοδυνάμου και πανσόφου Πνεύματος επειδή δια της δυνάμεως αυτής του Πνεύματος θα αδυναήσουν το τόξο και οι σαϊτες των δυνατών δαιμόνων που πάντοτε μας σαϊτεύουν με τους αισχρούς και πονηρούς λογισμούς και βλάσφημους σαν να ταν με αναμμένες σαϊτες ενώ εμείς οι ασθενείς κι αδύνατοι κατά την ψυχή στα πάθη ολισθήσαντες μεγάλως θα ενδυναμωθούμε νικώντας τους εναντίους εχθρούς μας δαίμονες και τούτο δηλώνει ο λόγος εδώ που λέει προφητεύοντας η φιλόθεη μητέρα του Σαμουήλ τόξον δυνατών ησθένησε και οι ασθενούντες περιεζώσαντο δύναμιν.
5.Οι Ιουδαίοι χορτασμένοι όντες από πνευματικά αγαθά τα υστερήθηκαν και πτώχευσαν επειδή δε δέχτηκαν το Δεσπότη Χριστό τον όντα πηγή παντός αγαθού κι εκ του εναντίου οι πεινασμένοι εθνικοί που λιμοκτονούσαν από θεογνωσία και από κάθε αρετή αυτοί λοιπόν έγιναν ανενδεείς από κάθε πνευματικό αγαθό όταν πίστεψαν στον Υιό του Θεού Τον ποιητή των αγαθών κι έτσι αντί παρήκαν γην και ανενδεείς εγένοντο κι είναι όμοιο με τα λόγια του προφητάνακτος έπειτα περί Ιουδαίων και εθνικών πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού –λγ΄/33ος .
Τούτο νοείται όμως κι αναγωγικώς γιατί όσοι ορέγονται τη δικαιοσύνη του Θεού με πεινασμένη την ψυχή και την καρδιά δηλαδή προθύμως και θερμώς δε φροντίζουν για γήινα και σωματικά παρά καταφρονούν κιόλας κι αποστρέφονται όλη τη φαινόμενη αυτή τη γη και καταλείπουν τη γη αφού αυτό δηλώνει το παρήκαν και πετούν με τον ευσεβή και μετέωρο λογισμό τους πάνω από τη γη παρατρέχοντας όλα τα ορώμενα του κόσμου πράγματα αιθεροβατώντας και με τους αγγέλους συμανηγυρίζοντας και τούτο το αναγωγικό το νόημα του σοφού Νείλου ομοιάζει με το μακαρισμό του Κυρίου μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην ότι αυτοί χορτασθήσονται.
Και άλλως παρήκαν την γην οι πρώην πεινασμένοι και πτωχοί παρήκαν κι άφησαν τη γη όπου ήταν ταλαίπωροι και δούλοι πρότερα με μισθό καθώς δουλεύουν οι πτωχοί και πλέον δε γεώργησν μόνο γη και χωράφια γιατί έγιναν πλούσιοι κι απόκτησαν δική τους γη και χωράφια κι είχαν πλέον άλλους και τους δούλευαν και κατά συνεκδοχή τούτο το νόημα το αιτιατό αντί του αιτίου και το επόμενο αντί του προηγουμένου εδώ γιατί αντί να πει πως οι πεινώντες και πτωχοί έγιναν πλούσιοι το οποίο είναι αίτιο και προηγούμενο είπε ότι άφησαν τη γη που δούλευαν το οποίο ακριβώς είναι αιτιατό και επόμενο εξ εκείνου προερχόμενο επειδή πρότερα γίνεται κανείς πλούσιος και έπειτα αφήνει να δουλεύει μόνος τη γη.
Λέει ο θείος Χρυσόστομος πως η θεοχαρίτωτη Άννα τόση πολλή πραγματεία και κέρδος έκανε όση ήταν πρέπον να κάνει αυτή που πραγματεύτηκε με ένα πλουσιόδωρο και μεγαλόδωρο Κύριο και για τούτο επειδή αντιχάρισε στο Θεό τον υιό που ο Θεός της χάρισε για τούτο κι ο Θεός πάλι της χάρισε άλλο παιδί κι όχι ένα ή δυο ή τρία ή τέσσερα αλλά πολύ περισσότερα και τούτο φανέρωσε η ίδια λέγοντας ότι στείρα έτεκεν επτά ώστε το διάφορο και κέρδος της να υπερβαίνει το κεφάλαιο αφού τέτοιο είναι το ιδίωμα της πραγματείας που κάνει κανείς με το Θεό δηλαδή να μη δίνει αυτή μόνο το κεφάλαιο αλλά και να γεννά κέρδος πολύ περισσότερο του κεφαλαίου και δεν έδωσε μόνο ο Θεός θηλυκά στην Άννα αλλά και αρσενικά για να βλέπει τον εαυτό της περικυκλωμένο από αρσενικά και θηλυκά παιδία και να χει τέλεια και πληρωμένη την υπερβολική χαρά και το επτά κοντά στους Εβραίους σημαίνει το πολλάκις κι ότι η ιστορία φανερώνει πως γέννησε η Άννα ένα υιό το Σαμουήλ και πολλλά αντάξιο τέκνων.
Αλλά ποιο το ωφέλιμο νόημα εκ του λόγου μαθαίνουμε; πως και κάθε χριστιανός άνδρας και κάθε χριστιανή γυναίκα που για καμιά περίσταση θα έταζαν στο Θεό τέκνο τους υπεξούσιο και ανήλικο να γίνει καλόγερος χρωστούν να μη παραβαίνουν το τάξιμό τους αλλά να το φυλάνε απαραιτήτως και ενόσω το παιδί είναι ανήλικο οφείλουν να το διδάσκουν πως είναι ταγμένο στο Θεό και πρέπει παιδιόθεν να ζει ζωή παρθενική και καλογερική κι όταν πια φτάσει σε ηλικία και έχει γένια τότε πρέπει να το προσφέρουν σε μοναστήρι καθώς κι η Άννα τον Σαμουήλ στον οίκο Κυρίου κι έτσι να συναριθμούν το νέο με την αδελφότητα εκεί και βεβαιότατα για αυτήν την προσφορά του τέκνου τους ο Θεός θα τους χαρίσει άλλα τέκνα θηλυκά και αρσενικά καθώς τα χάρισε και στην Άννα και απλώς ο Θεός δια προσευχών των υιών Του θα ευλογεί τα αγαθά της οικίας των γονέων του και τα έργα των χειρών τους.
Αν όμως αθετήσουν το τάξιμο εκείνο που έκαναν και παντρέψουν τον υιό εκείνο που έδωσαν στο Θεό αφιέρωμα από τον καρπό της κοιλιάς τους ας ξέρουν αυτοί πως όχι μόνο ο υιός τους που παντρεύτηκε έτσι δε θα δει καμιά προκοπή ούτε κατά το σώμα ούτε κατά την ψυχή παρά κι αυτοί βλέποντας τον υιό τους να δυστυχεί και κακώς να πάσχει θα καίγονται υπό λύπης επειδή αγαθόν το μη εύκασθαί σε ή το εύκασθαι και μη αποδούναι.
Νοείται και άλλως τούτο το ρητό πως το στείτα έτεκεν επτά δηλώνει πολυγονία της εκκλησίας του Χριστού αφού η Άννα νοείται εις τύπον της εξ εθνών εκκλησίας κι η Φεννάνα της συναγωγής των Ιουδαίων ώστε η εξ εθνών εκκλησία γέννησε επτά δηλαδή πολλά επειδή ο αριθμός αυτός παρά τη θεία ΑΓ είναι δηλωτικός πλήθους επειδή καθώς με τις επτά μέρες της βδομάδας όλος ο χρόνος πληρούται έτσι και με τα πνευματικά τέκνα της εξ εθνών εκκλησίας δηλαδή με τους χριστιανούς πληρούται η οικουμένη κι εκ τουναντίου η συναγωγή των Εβραίων πολύτεκνη πριν και πολλούς προφήτες και δικαιους γέννησε αλλά τώρα στείρα έγινε κι έχει ατεκνία και για τούτο πληρούται σ’ αυτήν το ευφράνθητι στείρα η ου τίκτουσα ρήξον και βόησον η ουκ ωδίνουσα ότι πολλά τα τέκνα της ερήμου μάλλον ή της εχούσης τον άνδρα τον παλιό δηλαδή νόμο.
Και άλλως τύπος της Άννης κι η ψυχή που ναι στείρα στα κακά και δε γεννά πάθη κι αμαρτίες επειδή αυτή μόνη γίνεται καλλίτεκνη αφού γεννά τον αριθμό επτά που λαμβάνεται επί αγαθών καλών κι η ψυχή η πολλή εν τέκνοις ξσθένησε γιατί πολλή η ψυχή κι η διάνοια που ναι μοιρασμένη σε πολλούς λογισμούς και σε μύρια βιωτικά πράγματα και για τούτο και για το πλήθος των ταραχών και φροντίδων πέφτει σε πάθη και κακά ανιάτρευτα ενώ στείρα η αγαθή η ψυχή γιατί δε δέχεται στον εαυτό της το θνητό σπόρο των γήινων ανθρώπων παρά αποφεύγει τις συναναστροφές και τις συνομιλίες των πονηρών και μόνη αγαπά και αναγκαλίζεται την εβδόμη δηλαδή την ειρηνική και ήσυχη κι ατάραχη τη ζωή καταπαύοντας κι αυτή από τα σωματικά έργα της δια πράξεως και θεωρίας όπως ακριβώς κι ο Θεός κατέπαυσε από πάντων των έργων Αυτού ων ήρξατο ποιήσαι.
6.Με τα λόγια αυτά προφητεύει η Άννα εδώ και όχι μόνο την κοινή την ανάσταση όλων των νεκρών που μέλλει να γίνει κατά τη συντέλεια του κόσμου αλλά προφητεύει ακόμα και πως ο Χριστός έμελλε να αναστήσει τόσο τη θυγατέρα του αρχισυναγώγου και τον υιό της χήρας και το Λάζαρο όσο κι ότι όλες τις ψυχές των δικαίων έμελλε να αναβιβάσει από τον άδη όταν εκεί κατέβη με τη θεωμένη Του την ψυχή και πως θα αναστήσει μετά την κε νεκρών ανάστασή Του τα σώματα των δικαίων πρόσκαιρα και θα κάνει να φανερωθούν σε πολλούς που βρέθηκαν τότε στα Ιεροσόλυμα καθώς λέει κι ο ευαγγελιστής και πολλά σώματα των κεκοιμημένων αγίων ηγέρθη και εξελθόντες εκ των μνημείων μετά την έρεργιν Αυτού εισήλθον εις την αγίαν πόλιν και ενεφανίσθησαν πολλοίς κι η αιτία για την οποία φανερώθηκαν σε πολλούς οι αναστηθέντες αυτοί δίκαιοι ήταν για να γνωρίσουν ότι οι άγιοι εκείνοι ελευθερώθηκαν από το δεσμωτήριο των ψυχών δηλαδή τον άδη και μετέβησαν σε άλλους τόπους στον ουρανό δηλαδή και στον παράδεισο μετά των αγγέλων.
7.&8.Κι εδώ προφητεύει η Άννα όσα έμελλαν να γίνουν αφού πτωχίζει ο Θεός τους Ιουδαίους και πλουτίζει τους εθνικούς και ταπεινώνει το Σαούλ και υψώνει το Δαβίδ κι ανιστά από τη γη τον πένητα δηλαδή από την ταπεινή κατάσταση και σηκώνει από κοπρία τον πτωχό αλλά γιατί; Για να τον καθίσει μαζί Του με τους άρχοντες του λαού και να τον δείξει κληρονόμο των ενδόξων θρόνων και τέτοιοι στάθηκαν οι δώδεκα μαθητές του Κυρίου και απόστολοι που ήταν πένητες και πτωχοί και από γένος ευτελές και καταγωγή και πατρίδα ποταπή αλλά έλαβαν υπόσχεση παρά του διδασκάλου τους Χριστού να καθίσουν επί δώδεκα θρόνους ενδόξους να κρίνουν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ και οι άλλοι όμως πιστοί και δίκαιοι χριστιανοί μέλλουν να βρίσκονται σε ανάπαυση και δόξα γιατί κι ας είναι ασθενείς και εξουδενημένοι στον κόσμο τούτο θα άμψουν όμως στον αιώνα κείνο σαν τον ήλιο καθώς τους το υποσχέθηκε ο Δεσπότης Χριστός λέγοντας τότε οι δίκαιοι εκλάμψουσι ως ο ήλιος εν τη δόξη του Πατρός Αυτού και ο Θεός ανιστά από το γεώδες και σαρκικό φρόνημα κείνον τον άνθρωπο που ναι πένης από την κακία και απέβαλε τον πλούτο της αμαρτίας αλλά εγείρει από τη δυσωδία των παθών όποιον είναι πτωχός τω πνεύματι και πτώχευσε από την έξη της κακίας.
9.Ο Θεός λοιπόν τελειώνει τις ευχές και δεήσεις των ευχομένων δικαίων επειδή κι αυτοί δίκαιοι όντας δε ζητούν πράγματα που δεν αρέσουν στο Θεό ούτε ασύμφορα και ψυχοβλαβή αλλά πάντοτε τα θεάρεστα και ψυχωφελή και για τούτο κι ο Θεός εισακούει της προσευχής τους και πληροί πάντα τα αιτήματά τους και τελειώνει τις θεάρεστες υποσχέσεις των ανθρώπων δηλαδή αν κανείς υποσχεθεί να νηστέψει ή να καλογερέψει ή να δώσει ελεημοσύνη ή άλλο καλό να κάνει ο Θεός συνεργεί τότε και φέρει σε έκβαση την υπόσχεσή του αυτή αφού ευχές λέγονται όχι μόνο οι προσευχές και δεήσεις αλλά κι οι υποσχέσεις απόδος τω υψίστω τας ευχάς σου –μθ΄/49ος – και εύξασθε δηλαδή υποσχεθείτε και απόδοτε την υπόσχεσή σας Κυρίω τω Θεώ υμών-οε΄/75ος – κι είπα πως ο Θεός τελειώνει τις θεάρεστες υποσχέσεις γιατί αν κανείς αλόγως κινούμενος υποσχεθεί να υβρίσει κάποιον ή να δείρει ή να μη δώσει ελεημοσύνη ή άλλο κακό να κάνει τότε ο Θεός δεν τελειώνει την υπόσχεσή του αυτή γιατί αυτή είναι θεομίσητη και πονηρή και μάλλον ο Θεός την εμποδίζει για να μην έρθει σε τέλος και έκβαση.
Ο Θεός ευλογεί τους χρόνους της ζωής του δικαίου για να γίνει αυτός πολυχρόνιος στη γη και να αυξήσει περισσότερο τις αρετές του και αγαθοεργίες γιατί καθώς ο Θεός κόνει τους χρόνους της ζωής τους των κακών των ανθρώπων άνδρες αιμάτων και δολιότητος ου μη ημισσεύσωσι τας ημέρας αυτών –νδ΄/54ος – έτσι και τουναντίον αυξάνει ο Θεός τους χρόνους των εναρέτων και δικαίων ανθρώπων καθώς αύξησε και τους χρόνους του δικαίου Ιώβ και του Εζεκίου και για τούτο κι ο προφητάναξ έλεγε περί δικαίων και αι ημέραι πλήρεις ευρεθήσονται εν αυτοίς –οβ΄/72ος – και το ουκ ενισχύει ανήρ εν ισχύι αυτού είναι λόγος που διδάσκει να είμαστε ταπεινοί και να μην υπερηφανευόμαστε θαρρώντας στη δύναμή μας γιατί η δύναμη που έχουμε δεν είναι δική μας παρά του Θεού και για τούτο και δεν πρέπει να καυχιούνται στο ξένο πράγμα τι έχεις ό ουκ έλαβες; Ει και έλαβες τι καυχάσαι ως μη λαβών;
10.Αξιεπαίνευτη η ωδή αυτή αληθινά της σώφρονος Άννης γιατί με αυτήν όχι μόνο δοξολογεί κι ευχαριστεί το Θεό για το τέκνο που της χάρισε αλλά έσμιξε προφητεία με την ωδή και κατά τούτο έδειξε πως μέθεξε από το χάρισμα του παιδιού της επειδή προφήτη γέννησε για τούτο κι αυτή προφητεύει μετά τη γέννης καθώς κι η Ελισάβετ μέθεξε από το προφητικό χάρισμα του τέκνου της Ιωάννη Προδρόμου και καθώς η Θεοτόκος Μαρία μέθεξε από τις χάριτες του Υιού Της Ιησού γιατί το Κύριος ασθενή ποιήσει τον αντίδικον Αυτού προφητεύει τη νίκη και αφανισμό που έμελλε να κάνει ο Δεσπότης Χριστός κατα του διαβόλου επειδή αυτός είναι κυρίως ο αντίδικος και πολέμιος και εχθρός του Θεού καθώς τον ονομάζει κι ο προφητάναξ του καταλύσαι εχθρόν και εκδικητήν -8ος .
βλέπε την ακρίβεια των λόγων της θεοσόφου Άννης γιατί δεν είπε πως πρώτα ας καυχιέται κανείς να κάνει κρίμα και δικαιοσύνη δηλαδή να να πράττει δίκαια και αρετές κι ύστερα να γνωρίσει τον Κύριο όχι αλλά πρώτα έθεσε ως θεμέλιο την πίστη και τη γνώση του Θεού πάνω στην πέτρα που ναι ο Χριστός κι έπειτα τη δικαιοσύνη και αρετή γιατί πρώτα πρέπει να πιστεύει κανείς πως ο Θεός είναι Κύριος και ότι Δημιουργός και Σοφός και Παντοδύναμος κι Αγαθός και Δίκαιος κι όσα τέτοια και δεύτερον να εργαστεί τις αρετές και για τούτο είπε ο απόστολος χωρίς πίστεως αδύνατον ευαρεστήσαι αφού πιστεύσαι δει τον προσευχόμενον τω Θεώ ότι εστί και τοις εκζητούσιν Αυτόν μισθαποδότης γίνεται.
Ταπεινοφροσύνη μεγάλη διδάσκουν τα λόγια αυτά της Άννης δηλαδή μη καυχάσθω ο σοφός εν τη σοφία αυτού και τα λοιπά και επειδή τα τρία πράγματα αυτά βρίσκονται στον κόσμο που εξαιρέτως οι άνθρωποι καυχιούνται κι υπερηφανεύονται η σοφία και φρονιμάδα όπως κι η δύναμη κι ανδρεία καθώς και ο πλούτος και τα υπάρχοντα για τούτο εδώ η θεόσοφη Άννα διδάσκει τους ανθρώπους να μην υπερηφανεύονται σε κανένα από αυτά γιατί ο Θεός ευκόλως δύναται να τα μεταβάλλει στα εναντία και δεύτερον γιατί η σοφία και η φρόνηση που χουν είναι χάρισμα και δωρεά του αγίου Θεού όπως λέει κι ο σοφός Σειράχ πάσα σοφία παρά Κυρίου κι ομοίως και η δύναμη κι η ανδρεία παρά Θεού εστι καθώς κι ο προφητάναξ έλεγε Σοι Κύριε η μεγαλοσύνη και δύναμη και καύχημα και ο πλούτος όμως και κείνος που συνάγεται από πόνους και τρόπους δικαίους δε δίνεται χωρίς Θεού και πας άνθρωπος ώ έδωκεν αυτώ ο Θεός πλούτον και υπάρχοντα ώστε ανόητοι και πολλά άφρονες κατά αλήθεια όσοι καυχιούνται σε αγαθά που ναι ξένα και όχι δικά τους.
Εξαιρέτως αμοήτων ανοητότεροι οι πλούσιοι όσοι καυχιούνται στον πλούτο κείνο που αποκτησαν με πλεονεξίες και αδικίες κι αρπαγές και υπάρχοντα ορφανών και χηρών και αίματα πενήτων και πτωχών και μάλλον αυτοί είναι άθλιοι κι ελεεινοί και πολλών δακρύων άξιοι γιατί αντί να δώσουν πίσω τις αδικίες που πήραν και να διασκορπίσουν καλώς σε πτωχούς και πένητες όσα σύναξαν κακώς κι αντί να κλάψουν και να θρηνήσουν που θησαύρισαν πλούτο άδικο άγε νυν οι πλούσιοι καλύσατε ολολύζοντες επί ταις ταλαιπωρίαις υμών ταις επερχομέναις αντί να κλαίνε τέτοιοι άνθρωποι μάλλον χαίρονται σε τέτοιο πλούτο που χουν και καυχιούνται κι υπερηφανεύονται και μπορεί να βρεθεί μεγαλύτερη ανοησία κι αθλιότητα από αυτή; Για τούτο δίκαια ο αδελφόθεος ονομάζει γενικά πονηρή πάσα καύχηση τέτοια νυν καυχάσθε εν ταις αλαζονίαις υμών και πάσα καύχησις τοιαύτη πονηρά εστι και γιατί όμως ονόμασε πονηρή τέτοια καύχηση; Γιατί είναι κι άλλη καύχηση που ναι καλή και αγαθή όταν κανείς καυχιέται στο Θεό και στην αληθινή πίστη του Χριστού όπως εδώ λέει η πορφήτις εν τούτω καυχάσθω ο καυχώμενος εν τω συνιείν και γινώσκειν τον Κύριον κι ο απόστολος ο καυχώμενος εν Κυρίω καυχάσθω και τα λόγια της βεβαιώνει ο ίδιος ο Θεός και με τη βεβαίωση αυτή δείχνει πως την ωδή θεοπνεύστως και προφητικώς εκφώνησε αφού προς τον Ιερεμία τον προφήτη έτσι λέει τάδε λέει Κύριος μη καυχάσθω ο σοφός εν τη σοφία αυτού και μη καυχάσθω ο ισχυρός εν τη ισχύι αυτού και ο πλούσιος επί τω πλούτω αυτού αλλά εν τούτω καυχάσθω ο καυχώμενος συνιείν και γινώσκειν ότι Εγώ ειμι Κύριος ο ποιών έλεος και κρίμα και δικαιοσύνην επί της γης.
Με τα επόμενα προφητεύει η προφήτις και φιλοσώφρων Άννα την εις ουρανούς Ανάληψη του Δεσπότου Χριστού και του παναγίου Πνεύματος επιφοίτηση και μεγαλοφωνία κηρύγματος ιερών αποστόλων αφού βροντή εδώ ονομάζει τον ξαφνικό ήχο και βίαιη πνοή που γινε όταν επιφοίτησε το Πνεύμα το άγιο στους αποστόλους καθώς είναι γραμμένο και εγένετο άφνω εκ του ουρανού ήχος ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας και επλήρωσε τον οίκον ου ήσαν καθήμενοι και περί της βροντής αυτής είπε κι ο προφητάναξ και εβρόντησεν ο Κύριος εξ ουρανού κι ο Ύψιστος έδωκε φωνήν Αυτού –ιζ΄/17ος – και βροντή ονομάζει και το μεγαλόφωνο κήρυγμα των αποστόλων καθότι από τη βροντή αυτή υιοί βροντής ονομάστηκαν ο Ιάκωβος κι ο Ιωάννης και επέθηκεν αυτοίς ονόματα Βοανεργές ό εστιν υιοί βροντής επειδή καθώς από την πύκνωση των νεφών γίνονται βροντές έτσι κι από το κήρυγμα των αποστόλων γέμισαν από τον ήχο όλη την οικουμένη και για τούτο κι ο ουρανοφάντωρ ο θείος ερμηνεύοντας το φωνή της βροντής σου εν τω τροχώ –ος΄/76ος – λέει πως το ευαγγέλιο είναι βροντή που η φωνή της δε γίνεται τυχαία αλλά αν κανείς άξιος γίνει ονομάζεται τροχός.
Προφητεύει προς τούτοις η θεοχαρίτωτη Άννα και τη Δευτέρα παρουσία Χριστού κατά την οποία θα κρίνει όλη την οικουμένη δικαίως Αυτός κρινεί άκρα γης δίκαιος Ών και επειδή δια των άκρων πάσα τη γη φανέρωσε και τους ανθρώπους της και προλέγει και ποιοι θα γίνουν προπάτορες του Χριστού κατά σάρκα που διάρκεσαν από το Δαβίδ έως τη μετοικεσία της Βαβυλώνος και δώσει ισχύν τοις βασιλεύσι ημών αλλά διδάσκει και για ποια αιτία έτυχαν οι βασιλείς κείνοι της θείας χάριτος λέγοντας ακολούθως πως θα υψώσει το κέρας των χριστών του δηλαδή θα δοξάσει τη δύναμή τους και επειδή το κέρας δηλώνει και δόξα και δύναμη και υπερηφάνεια και άλλως πάλι από το έλαιο του χρίσματος που φύλαγαν στο κέρας και έχριαν τους βασιλείς κι ιερείς και προφήτες.
Κι άλλως προφητεύει και για τους αποστόλους και πιστούς χριστιανούς επειδή βασιλείς ονομάζονται οι θείοι απόστολοι για τους οποίους είπε ο προφητάναξ βασιλείς επ’ αυτής χιωνοθήσονται εν Σελμών –ξζ΄/67ος – κι ομοίως κι οι χριστιανοί βασιλείς ονομάζονται που νικούν και βασιλεύουν κατά των παθών και δαιμόνων και εποίησαν ημάς βασιλείς και ιερείς τω Θεώ και Πατρί αυτού και οι χριστιανοί όχι μόνο γιατί είναι χρισμένοι με το άγιο το μύρο αλλά και γιατί από το όνομα του Χριστού ονομάζονται χριστιανοί και για τούτο και το χαλμικό υπερασπιστά ημών ίδε ο Θεός και επιβλεψον εις το πρόσωπον του χριστού σου –πγ΄/83ος – χριστός κάθε χριστιανός λέγεται ως ενδεδυμένος το Χριστό όσοι εις Χριστόν εβαπτίστητε Χριστόν ενεδύσασθε και ως σώμα όντα Χριστού και για τούτο κι ο Αββακούμ λέει του σώσαι τους χριστούς σου ελήλυθας!
ΜΙΧΑΗΛ ΤΣΑΚΙΡΑΚΗΣ
ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ
ΠΗΓΗ: ΔΡΑΜ 2018