KHΠΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ, ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΩΔΩΝ, Δ΄ ΩΔΗ

Τσακιράκης Μιχαήλ
Εκτύπωση

KHΠΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΩΔΩΝ

Δ΄ ΩΔΗ

ΩΔΗ Δ´ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΒΒΑΚΟΥΜ ΠΡΟΦΗΤΟΥ–γ1

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

Ο  Προφήτης Αββακούμ ή Αμβακούμ ήταν από τη φυλή του Συμεών προ της αιχμαλωσίας της Ιερουσαλήμ κι όταν ήρθε ο Ναβουχοδονόσορ στα Ιεροσόλυμα έφυγε στην Οστραγένη και ήταν πάροικος στη γη Ισμαήλ κατά τα συναξάρια κι είναι αυτός που υπό αγγέλου ηρπάγη και το φαγητό που πρόσφερε στους θεριστές το πρόσφερε στον προφήτη Δανιήλ που ταν βλημένος στο λάλλο των λεόντων και το όνομά του σύνθετο αββά πατήρ και κουμ έγερση και επί της φυλακής μου στήσομαι ακούμε στο λόγο περί Πάσχα από δω κι όχι από άλλο προφήτη για την ετυμολογία του ονόματός του επειδή περί εγέρσεως του Χριστού πρόκειται και ως ομώνυμου εγέρσεως προφήτου και έχει τύπο ο προφήτης αυτός του Δεσπότου Χριστού επειδή ερμηνεύεται πατήρ εγέρσεως που δεν είναι άλλος από τον αρχηγό της ζωής μας τον πρωτότοκο εκ των νεκρών και απαρχή των κεκοιμημένων και πατήρ του μέλλοντος αιώνος που του δόθηκε η έγερσή Του και η Ανάσταση κλήρος.

Υπόθεσή της της ωδής εδώ είναι πως αφού ο προφήτης στα πρότερα κεφάλαια της πορφητείας του σχημάτισε λόγο κατά ερώτηση κι απόκριση κι αφού απόρησε ζητώντας γιατί ο Θεός δεν κολάζει τους καταφρονητές και αμαρτωλούς και τελοσπάντων αφού έμαθε πως δε θα τους αφήσει ο Θεός ατιμώρητους μέχρι τέλους παρά τους Ιουδαίους αμαρτωλούς θα τιμωρήσει διαμέσου των Βαβυλωνίων που αιχμαλώτευσαν όλους τους και κείνους πάλι διαμέσου του Κύριου και του στρατεύματος των Περσών που αφίνισαν τη Βαβυλώνα τότε λοιπόν μεταβάλλει το λόγο εδώ σε ύμνο και ωδή και εύχεται ταυτόχρονα και υμνεί θαυμάζοντας κι εκπληττόμενος του Θεού τη δικαιοσύνη και τις απόρρητές Του τις οικονομίες αλλά με το σχήμα της προσευχής και αυτής της ωδής προφητεύει και κείνα που μελλαν να γίνουν επ’ εσχάτων των ημερών δηλαδή περί ενσάρκου οικονομίας του Κυρίου κι άρχεται:

Εκάλυψεν ουρανούς η αρετή Αυτού και της αινέσεως Αυτού πλήρης η γη!

Ο Θεός από Θαιμάν ήξει και ο άγιος εξ όρους κατασκίου δασέως…

1.Εγώ Κύριε άκουσες κείνα που λάλησες μυστικώς δια του Πνεύματος μέσα στην καρδιά μου τόσο για τους Ιουδαίους τους παράνομους πως θα παραδοθούν στην αιχμαλωσία των Βαβυλωνίων όσο και για τους Βαβυλώνιους πως μέλλουν να αφανιστούν από τους Πέρσες κι αυτά άκουσα με τα αυτιά της ψυχής μου και φοβήθηκα πως παραδίνεις σε αφανισμό τους αμαρτωλούς και τίποτε δε γίνεται παρά Σου αδίκως και αλόγως και αυτά και για το μυστήριο της ένσαρκης οικονομίας επειδή ομολογεί πως άκουσε την ακοή τέτοιου μεγάλου μυστηρίου και φοβήθηκε αλλά ποιά ακοή; πως δηλαδή ο εν μορφή και ουσία υπάρχων του Πατρός Υιός και Λόγος ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα τω Θεώ αλλ’ Εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών δηλαδή ουσία και φύση ανθρώπου καθώς ο απόστολος κηρύσσει.

Επειδή παραπάνω ενθυμήθηκε τον αφανισμό που έμελλε να λάβει η Βαβυλών από τον βασιλέα Κύριο των Περσών και την ελευθερία που έμελλαν να απολαύσουν οι Ισραηλίτες δια του Κύρου τούτου χάριν αναβαίνει στην καθολική και μυστική ελευθερία που ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έκανε ελευθερώνοντας όλους τους ανθρώπους από την εξουσία του διαβόλου και της συγχυτικής αμαρτίας και για τούτο λέει προς το Θεό και Πατέρα Κύριε και Πάτερ ουράνιε Εγώ άκουσα μυστικώς να Μου αποκαλύψεις τη σάρκωση του Μονογενούς Σου Υιού και για τέτοιο φρικτό άκουσμα φοβήθηκα και θαύμασα πώς η γη θα χωρήσει τον αχώρητο! πώς ο άναρχος θα λάβει αρχή! πώς ο άχρονος θα γίνει χρονικώς! πώς το πυρ θα ενωθεί με το χορτάρι! Επειδή ακατάληπτο είναι στο νου και άφραστο στη γλώσσα και μπορεί ο λόγος αυτός να λέγεται αμέσως και προς τον Υιό δηλαδή άκουσα παρά του Πατρός τη φρικτή ακοή περί Σου Κύριε Ιησού Χριστέ και φοβήθηκα και μέσα στις φλέβες μου πάγωσε το αίμα μου.

Ποια όμως έργα κατανόησε ο προφήτης εδώ και εξέστη; Κι αποκρίνεται ο ίδιος πως όσα τέλεσε ο Δεσπότης Χριστός με την ένσαρκή Του Επιφάνεια δηλαδή πως κήρυξε στους αιχμαλώτους κατά την ψυχή λύτρωση και στους τυφλούς κατά το νου ανάβλεψη και πως γιάτρεψε τους συντετριμμένους τη καρδία και κατέβηκε στον άδη και ελευθέρωσε τις εκεί πεπεδημένες ψυχές κι αυτά τα έργα εγώ κατανόησα λέει και κατανόησα κι ακριβέστερα όσα μέλλει να κάνεις Πάτερ σώμα διαπλάσσοντας στον Υιό Σου εκ Παρθένου και στοχαζόμενος τα σημεία και τα τέρατα που μέλλει να ποιήσει ο σακρωθείς Υιός Σου εν τω ονόματί Σου κι έγινα εκστατικός και άφωνος και λέγεται ο λόγος αυτός και αμέσως προς Τον σαρκωθέντα Υιό γιατί λέει κατανόησα τα έργα Σου Κύριε Ιησού Χριστέ διαμέσου των οποίων θα κατορθώσεις τη σωτηρία των ανθρώπων δηλαδή στοχάστηκα το Σταυρό και το θάνατο και την Ταφή και την Ανάσταση και την Ανάληψη και τα άλλα θαυμάσια και εξέστην αλλά πώς θα ενωθούν αναμεταξύ τους τα εναντία! πώς το σώμα θα σμίξει με το ασώματο! πώς ο θάνατος με τη ζωή! πώς η ταφή και πτώση με την ανάσταση! πώς το σώμα θα ανέβει στον ουρανό! Επειδή πάντα είναι γεμάτα από θαυμασμό μεγάλο κι έκπληξη.

2.Δυο ζώα είναι τα δυο Χερουβίμ που είχαν σχήμα μόσχου και επισκίαζαν το ιλαστήριο της κιβωτού του μαρτυρίου δηλαδή το πώμα και σκέπασμα της κιβωτού μέσα στα άγια των αγίων και το ένα έστεκε εκ δεξιών και το άλλο εξ αριστερών και εκ μέσου τους έβγαινε θεία φωνή κσι φανέρωνε τη θεία βουλή στον αρχιερέα όταν έμπαινε στα άγια των αγίων και τούτο ήταν αίνιγμα και τύπος του κατά Χριστόν μυστηρίου κι έγινε σάρξ ο Λόγος του Θεού κατά τη φωνή του Ιωάννου κσι χρημάτισε Ιλαστήριο υπέρ ημών επειδή έδωσε την ψυχή Του και μας φίλιωσε με τον Πατέρα Του όν προέθετο ο Θεός Ιλαστήριον δια της πίστεως εν τω Αυτού αίματι πλην κι ας έγινε άνθρωπος έμεινε όμως πάλι ό τι ακριβώς ήταν Θεός δηλαδή με εξουσία και δίξα θεοπρεπή αφού ατρέπτως και αναλλοιώτως έγινε άνθρωπος και για τούτο και σάρκα φόρεσε και επί γης ήρθε και τότε πάλι Τον δορυφορούσαν πάσες οι δυνάμεις των αγγέλων κι αυτά τα χερουβίμ λάτρευαν προσφέροντας δουλική λειτουργία σ’ Αυτόν ως κτίστη και δημιουργό και λέει λοιπόνο  προφήτης εδώ Συ Δέσποτα θα γίνεις αληθώς σε μας ιλαστήριο επειδή και Σένα προτύπωνε το εν μέσω τω Χερουβίμ βρισκόμενο παλαιό εκείνο και νομικό ιλαστήριο.

Αλλά και ζωών περισπωμένας αναγινώσκεται κι όχι ζώων παροξυτόνως δηλώνοντας πως Συ Κύριε θα γνωριστείς ανάμεσα στις δυο ζωές την παρούσα δηλαδή και τη μέλλουσα αφού μέσος τους φαίνεσαι κριτής κι άλλους παιδεύεις ή δοξάζεις στην παρούσα ζωή με πρόσκαιρες παιδείες ή δόξες κι άλλους όμως φυλάς να παιδεύσεις ή να δοξάσεις στην άλλη τη ζωή ή με αιώνιες παιδείες ή με αιώνιες δόξες κι άλλως πάλι δυο ζώα οι άγγελοι κι οι άνθρωποι ή και οι Ιουδαίοι κι οι Βαβυλώνιοι.

Συ Κύριε θα γνωριστείς και αναδειχτείς σε όλους πως είσαι δίκαιος κι αληθής και άλλως νοείται και περί του Σωτήρος Χριστού επειδή το μυστήριό Του προκηρύχτηκε δια νόμου και προφητών αλλά φανερώθηκε επ’ εσχάτων των ημερών και λέει ο προφήτης πως εγγίζουν να ρθουν οι χρόνοι της συντελείας κι ο καιρός που προορίστηκε στην ενανθρώπησή Σου ήδη παρών κι ο καιρός αυτός ήταν όταν η κακία κορυφώθηκε και κανένα κακό κι αμαρτία δεν άφησε ο διάβολος να μην ενεργήσει αλλά πάντες ήμαρτον και υστερούντο της δόξης του Θεού και ουκ ήν δίκαιος ουδέ είς και τότε θα γνωριστείς και αναδειχτείς εν σώματι ο νυν εν τύποις και σκιαίς προκηρυττόμενος.

Οργή εδώ η απόφαση που δωσε ο Θεός κατά του Αδάμ κι όλου του γένους του λέγοντάς του γη εί και εις γην απελεύση κι ο προφήτης λοιπόν εδώ φέρει το πρόσωπο όλης της ανθρωπίνης φύσεως και λέει πως όταν ταραχτεί η ψυχή εκείνου του ανθρώπου που παιδεύεται από την οργή Σου Κύριε τότε Συ που τον παιδεύεις πάλι ενθυμείσαι το έλεός Σου καθώς κι όταν παίδεψες με οργή τους Ισραηλίτες παραδίδοντάς τους στους Βαβυλώνιους κι πάλι ενθυμήθηκες και τους ελέησες επειδή ουδείς άνθρωπος δύναται να υποφέρει την οργή Σου κι άκρατη και άμικτη από έλεος κι επειδή λοιπόν η ανθρώπινη φύση έπαθε ταραχή γιατί οργίστηκε εναντίον της ο Θεός για την παρακοή του προπάτορος κι έγινε θνητή καθώς λέει κι ο προφητάναξ αποστρέψαντός Σου το πρόσωπον ταραχθήσονται αντανελείς το πνεύμα αυτών κι εκλείψουσι κι εις τον χουν αυτών επιστρέψουσι –ργ΄/103ος – και για τούτο μας ελέησε ο Θεός πάλι τη φύση μας και δια της ενσάρκου οικονομίας Του έλυσε την κατ’ αρχή οργή Του ουκ εις τέλος οργισθήσεται ουδέ εις τον αιώνα –ρβ΄/102ος – και της χάρισε αφθαρσία και αθανασία δια αποστολής και ενεργείας αγίου Πνεύματος εξαποστελείς το πνεύμα Σου και κτισθήσονται και ανακαινιείς το πρόσωπον της γης –ργ΄/103ος. Κι άλλως πάλι όταν η ψυχή μου ταράχτηκε από το φόβο γιατί Συ οργίζεσαι κατά των αμαρτωλών τότε και Συ θα με ελεήσεις γιατί κείνος που φοβάται οργιζόμενο Θεό για τις αμαρτίες του αυτός βέβαια και μετανοεί και αυτόν τον μετανοούντα θα ελεήσει ο Θεός ώστε διδάσκει το παρόν πως ο Θεός είναι ευδιάλλακτος και ευκολοφίλιωτος.

Θαιμάν Ν ή λίβας ώστε προφητεύεται πως με το όνομα αυτό από τη Βηθλεέμ θα ρθει ο Χριστός που βρίσκεται στο νότιο και λιβυκό μέρος της Ιερουσαλήμ κι όρος κατάσκιο η Ιερουσαλήμ και δασύ για τα πάμπολλα θεία χαρίσματα που χε και για τις αρετές των αγίων που άκμασαν εκεί δηλαδή των προπατόρων Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ και άλλων δικαίων εξ ων κατά σάρκα γεννήθηκε ο Χριστός και κατάσκιο καθότι η θεία χάρη και η παραδόξως συνισταμένη φωτεινή νεφέλη επισκίασε το ναό στην Ιερουσαλήμ και καθότι η Ιερουσαλήμ αυλίστηκε εν σκέπη του Θεού και όρος κι η Θεοτόκος δασύ και κατάσκιο και δασύ καθότι σίδηρος δεν εισήλθε εκεί δηλαδή λογισμός ρυπαρός μήτε άνθρωπος τη γεώργησε και δεν έφθειρα την παρθενία της και καθότι πυκνωμένη από όλες μαζί τις θείες κι ανθρώπινες χάριτες και αρετές και κατάσκιο γιατί το άγιο Πνεύμα Την επισκίασε όπως Της είπε ο αρχάγγελος Γαβριήλ.

3.Αλλά κι ας έγινε άνθρωπος ο Μονογενής Υιός του Θεού και κατά τούτο φάνηκε πως είναι ελαττωμένος και κατώτερος των αγγέλων αλλά η αρετή Του δηλαδή η δόξα και σεβασμιότητά Του και το θεοπρεπές αξίωμά Του είναι μεγαλύτερο από κάθε αξίωμα των ουρανών δηλαδή των αγγέλων στους ουρανούς επειδή σε κανένα από αυτούς δεν είπε ο Πατήρ Υιός Μου ει Συ κάθου εκ δεξιών Μου κι επειδή Αυτός είναι υπεράνω πάσηξς αρχής και κυριότητος και εξουσίας και δυνάμεως και παντός ονόματος ονομαζομένου ου μόνον εν τω αιώνι τούτω αλλά και εν τω μέλλοντι και αυτό είναι να δει κανείς εκ των πραγμάτων αφού ο Χριστός εμπρέπει στους θρόνους της Θεότητος ως Θεός κι έχει κληρονομιά Του τη δόξα του προ αιώνων γεννήσαντος Αυτόν Πατρός ενώ οι μακάριοι άγγελοι και πάσες οι ουράνιες δυνάμεις ως υπηρέτες και δούλοι παραστέκουν σ’ Αυτόν και εκάλυψεν ουρανούς η αρετή Αυτού δηλώνει πως ο Χριστός λαμπρότερος είναι κι από αυτό το ουράνιο το φως αλλά λέει κι όλη η γη είναι γεμάτη από την αίνεση του Χριστού δηλαδή τη δοξοογία Του επειδή αφού οι άνθρωποι στη γη  γνώρισαν τον σαρκωθέντα Χριστό ως Κύριο και Δεσπότη πλέον δε λατρεύουν τους δαίμονες αλλά δοξολογούν και υμνούν το Σωτήρ Χριστό ως Μονογενή και ομοούσιο Υιό του Πατρός και όταν ο Χριστός αναλήφθηκε μετά σαρκός στους ουρανούς πάνω στη νεφέλη σκέπασε τους ουρανούς και από τότε περισσότερο γνώρισε η γη Αυτόν ως Θεό όπως λέει κι ο προφητάναξ Κύριε ο Κύριος ημών ως θαυμαστόν το όνομά Σου εν οάση τη γη ότι επήρθη η μεγαλοπρέπειά Σου υπεράνω των ουρανών –η΄/8ος – αφού ενανθρώπησε ο Μονογενής του Θεού Λόγος της αγνοίας το ζυγό σκέδασε και με τις ακτίνες της θεογνωσίας τους ανθρώπους φώτισε και πάντες δίδαξε πως είναι ουρανού και γης κι απάντων ποιητής.

4.Το φέγγος δηλαδή η θεία διδασκαλία κι ο ευαγγελικό νόμος που θα δείξει ο Χριστός όταν έρθει οδηγώντας τους ανθρώπους στη θεογνωσία και τη θεάρεστη ζωή κι αυτό θα ναι σαν το φως δηλαδή θα ναι όχι αμυδρό κι αδύνατο καθώς ήταν του μωσαϊκού νόμου επειδή εκείνο ήταν σκιά του ευαγγελικού παρά θα ναι άκρατο και καθαρό χωρίς σμίξη σκότους καθόλου φωτίζου φωτίζου Ιερουσαλήμ ήκει σου το φως και η δόξα Κυρίου επί σε ανατέταλκε και ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα κι άλλως νοούμενο το φέγγος της θεοϋπόστατης Σαρκός του Κυρίου θα ναι σαν το φως της Θεότητος που λαμψε στο όρος το Θαβώρ επειδή με τη σάρκα τότε η Θεότητα εξέλαμψε κι η δόξα της Θεότητος δίξα και του σώματος έγινε και το ως εδώ παρέλκον και περιττό και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος επειδή ουδέν πλέον σημαίνει εδώ το ως επειδή αν ο παλαιός νόμος ως λέγονταν απλώς χωρίς ως λύχνος τοις ποσί μου ο νόμος Σου και φως ταις τρίβοις μου –ριη΄/118ος- πόσω μάλλονο νόμος του ευαγγελίου πρέπει να λε΄γεται φως απλώς απολύτως και χωρίς κανένα κολαστικό και ομοιωματικό μόριο;

κέρατα οι δυνάμεις και βασιλείες και χείρες η εξουσία ώστε κι ας έγινε άνθρωπος ο Μονογενής Υιός του Θεού όμως εν τη εξουσία Του βρίσκεται κάθε δύναμη και βασιλεία και άλλως νοούμενο όχι μόνον με το φως της διδασκαλίας Του έδειξε ο Χριστός τόσο την αλήθεια στα δόγματα όσο και την αρετή στο βίο αλλά και δυνάμεις πολλές και θαυματουργίες έκανε σε όλο το ύστερο και πέθανε και για την αγάπη μας που ναι σημείο μεγαλότατης δυνάμεώς Του δηλαδή να καταργήσει δια του θανάτου το θάνατο και αυτά τα δυο έκανε ο Χριστός για να φανερώσει τη δυνατή και μεγάλη αγάπη που χε σε μας καθώς κι ο ίδιος έλεγε μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει ή ίνα τις θη την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού και εδώ πρέπει να νοούμε κατ’ έλλειψη έξωθεν την δια ώστε να ναι το νόημα πως δια της ισχύος Αυτού ο Πατήρ δηλαδή δια του Υιού Ός εστι δύναμις του Πατρός κι έδειξε τη δυνατή αγάπη που χε σε μας κι όμοιο είναι τούτο με κείνο που πε ο Ιωάννης ούτως ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον ώστε τον Υιόν Αυτού τον Μονογενή έδωκεν.

Αλλά επειδή το κέρας λαμβάνεται και επί Βασιλείας και υψώσει κέρας χριστών Αυτού και επί υπερηφανείας μη επαίρετε εις ύψος το κέρας υμών –οδ΄/74ος – τούτου χάριν λέγεται πως ο προφήτης εδώ εννοεί πως η βασιλεία των δαιμόνων κι η υπερηφάνειά τους βρίσκεται στα χέρια του Χριστού δηλαδή έγιναν υποκάτω στην εξουσία Του καθώς και το ψαλμικό εν ταις χερσί Σου οικ λήροι μου –λ΄/30ός- δηλαδή στην εξουσία Σου κι αληθές το νόημα τούτο γιατί κι ο Κύριος νίκησε και υπέταξε τη βασιλεία του σατανά καθώς έλεγε νυν κρίσις εστιτου κόσμου τούτου και νυν ο άρχων του κόσμου τούτου εκβληθήσεται έξω...κι έβαλε ο Κύριος την ψυχή και τη ζωή Του για λόγου μας δηλαδή πέθανε επί του Σταυρού κι έδειξε την κραταιά και σφοδρή αγάπη που χε προς εμάς και η αγάπη αυτή δεν ήταν ασθενείας σημείο αλλά ισχύος και δυνάμεως δηλαδή ισχυρή και δυνατή κατά περίφραση γιατί κραταιά ως θάνατος αγάπη επειδή δεν έπαθε ο Χριστός ως ασθενής και αδύνατος αλλά έπαθε θεληματικώς και με εξουσία μεγάλη εξουσίαν έχω θείναι την ψυχήν Μου και για τούτο και στο Σταυρό κρεμάμενος έδειξε την παντοδύναμή Του τη δύναμη σκοτίζοντας τον ήλιο και σείοντας τη γη και ανοίγοντας τα μνήματα κι ανασταίνοντας τους νεκρούς και σχίζοντας το καταπέτασμα του ναού.

5.Λόγος εδώ η περί Χριστού πολλή φήμη πρώτα γιατί προ της ελεύσεως του Χριστού άνω κάτω οι προφήτες προκήρυξαν το μυστήριο περί Αυτού και σα να λέει ο προφήτης πως δεν είναι αμαρτύρητη η έλευση του Χριστού αλλά έχει μάρτυρα βέβαιο τον προφητικό λόγο και δεύτερο γιατί κι ο λόγος του Προδρόμου Ιωάννου προ της επιφανείας του Χριστού λαλήθηκε και κήρυττε το Χριστό έρχεται ο ισχυρότερός μου οπίσω μου και όταν πάλι όμως γεννήθηκε ο Κύριος ήρθαν οι μάγοι να Τον προσκυνήσουν και θρύλος και βοή πολλή έγινε γι’ Αυτόν στα Ιεροσόλυμα και μετά ταύτα πάλι η φήμη του εξήλθε σε όλη τη Συρία και τρίτο πάλι γιατί σε όλα όσα έκανε ο Κύριος προπορεύτηκε λόγος δηλαδή αιτία και τέλος και σκοπός υψηλός και μεγάλος και κανένα έργο δεν έγινε παρ’ Αυτού αλόγως και ματαίως κι επειδή πρόσωπο Κυρίου ονομάζεται και η φοβερή Του επιστασία κατά το ψαλμικό πρόσωπον Κυρίου επί ποιούντας κακά –λγ΄/33ος- και για τούτο θα νοήσεις πως ο Κύριος παραγγέλλει τώρα σε μας και μας διδάσκει δια λόγου τι πρέπει να κάνουμε προτού να ρθει με φοβερό πρόσωπο στη συντέλεια του κόσμου κι έπειτα έρχεται να μας κρίνει και να μας αποδώσει εκάστω κατά τα έργα αυτού ει μη ήλθον και ελάλησα αυτοίς αμαρτίαν ουκ είχον…

με τα λόγια αυτά σα να λέει ο προφήτης κανένα τραχύ και δυσκολοκατέργαστο δε θα ναι στο Χριστό επειδή Αυτός θα περπατήσει σε κάθε πράγμα διαμέσου στράτας ίσης κι ευκολοπερπάτητης και άλλως πάλι αφού ο Χριστός καθό Θεός έστειλε πρότερα τον προφητικό λόγο τότε κι αυτός ήρθε κατόπιν του δηλαδή του προφητικού λόγου και αφού μας δίδαξε προ της δευτέρας Του παρουσίας πώς να περπατάμε στη στράτα των εντολών Του τότε αναλήφθηκε στους ουρανούς κι έπειτα ερχόμενος κατά τη Δευτέρα Του παρουσία θα μας παιδέψει αν τώρα παρακούσουμε και δε φυλάξουμε τις εντολές Του και άρα και εξελεύσονται εις πεδία οι πόδες αυτού και το πεδί γράφοντας το πε δια έψιλον και δία δια ιώτα που δηλώνει τους ίσους τους κάμπους και νοούν τούτο πως όλα θα είναι βάσιμα και ευκολοπερπάτητα από τον Σαρκωθέντα σαν κάμποι απλωμένοι στους οποίους τρέχουν οι ίπποι γρήγορα και κανένα πράγμα δε θα είναι αδύνατο σ’ Αυτόν και πεδία και κάμποι τροπολογικώς οι ευθείς και ταπεινοί κατά την καρδιά που δέχονται τον εξ ουρανού σπόρο της πίστεως και καρποφορούν ένα 100 και 60 και 30 για τα οποία είπε κι ο προφητάναξ τα πεδία Σου πλησθήσονται ποιότητος –ξδ΄/64ος – και οι κοιλάδες πληθυνούσι σίτον-όπ- κι έπειτα για να δείξει πως το λέει για λογικούς κάμπους και κοιλάδες ψυχικές κεκράξονται λέει και υμνήσουσι αφού οι άψυχοι κάμποι και οι κοιλάδες ούτε κράζουν ούτε και υμνούν.

6.Το έστη νοείται αντί του τετέλεσται και τι τετέλεσται; το μυστήριο του Χριστού! Αφού εκ τούτου σαλεύτηκε η γη από την πρότερή της στάση που χε δηλαδή από την ασέβεια και κακία πάνω στην οποία ήταν στερεωμένη πρό της σαρκώσεως του Χριστού και πως το έστι αντί τετέλεσται νοείται φανερό είναι και από κείνο που πε προς τον άγγελο η Σεπφώραα γυναίκα Μωυσέως όταν περιέτεμε με την πέτρα τον υιό της έστη το αίμα της περιτομής του παιδίου μου δηλαδή τετέλεσται το πράγμα της περιτομής και με τα λόγια αυτά δείχνει ο προφήτης την παντοδυναμία του Θεού πως δηλαδή είναι ανυπόστατο και ανυπόφορο το κράτος Του επειδή ευθύς που ο Θεός σταθεί ευθύς κι η γη σαλεύεται κι ευθύς που δει ευθύς κατατήκονται σαν το κερί ολόκληρα έθνη και άλλως πάλι νοούμενο ο Χριστός στάθηκε στο Σταυρό και από το φόβο της σαλεύτηκε η γη και γη νοείται και η ανθρώπινη φύση που πλάστηκε εκ της γης και τη γη κατοικώντας η οποία στάθηκε ταυτόχρονα και σαλεύτηκε αφού σαλεύτηκε πρότερα από τη μέθη και κίνηση των παθών και αμαρτίας και στάθηκε ύστερα ώστε να μη σαλεύεται πλέον κα έστη πρότερα πάλι στο κακό και ύστερα σαλεύτηκε από το κακό και μετέβη στο αγαθό και τάκησαν από το φόβο τους και ανέλυσαν τα έθνη δηλαδή τα γένη και τάγματα των δαιμόνων.

7.Ευθύς λοιπόν που γυρίσει ο Θεός και δει ευθύς θρύβονται τα όρη από τη βία και τη δύναμή Του δηλαδή τα εξ αιώνος τουτέστι τα έκπαλαι ονομαστά για το ύψος και το μέγεθός τους και για τη στερεότητά τους και αυτά αναλύουν σαν το κερί και διεθρύβη τα όρη και τα βουνά όταν ο Κύριος έστη επί του Σταυρού επειδή τότε από το φόβο της σείστηκε όλη η γη μαζί με τα όρη και τα βουνά και ποι πέτρες σχίστηκαν και ανοίχτηκαν τα μνήματα κι αλληγορικώς όρη οι δαίμονες για το ύψος της υπερηφάνειας τους και βουνοί οι της ειδωλολατρείας γιατί εκεί στα βουνά ως επί το πλείστον ήταν στημένα τα είδωλα κι από τη βία δηλαδή την άμαχη τη δύναμη του Χριστού συντρίφτηκαν τα όρη δηλαδή οι έξαρχοι των δαιμόνων για το επηρμένο και αλαζονικό τους και ανέλυσαν οι βουνοί δηλαδή οι κατώτεροι κατά την κακία από τους εξάρχους δαίμονες όμως μεγαλύτεροι κατ’ αυτήν από τους άλλους και αιωνίους τους είπε γιατί σε πολλούς χρόνους τυραννούσαν το γένος των ανθρώπων από τον Αδάμ δηλαδή έως του Χριστού και όρη και βουνοί άλλως πάλι νοούνται και τα αξιώματα των αρχόντων Ιουδαίων των Γραμματέων δηλαδή και Φαρισαίων εξ αιώνος ονομαστά κι αυτά όμως κατατσακίστηκαν όλα από την έλευση του Χριστού.

εδώ βάλλει την αιτία για την οποία αναλύθηκαν τα όρη αυτά και τα βουνά κι είναι αυτή γιατί θεώρησαν τις πορείες του Χριστού δηλαδή τις θείες διδασκαλίες και τις εντολές Του με πολύ βάρος και κόπο και για τούτο επειδή είδαν οι Ιουδαίοι άρχοντες πως οι εντολές του Κυρίου ήταν κόπος και μόχθος σε αυτούς για τούτο ανέλυσαν σαν το κερί και μόλο που οι εντολές του Κυρίου είναι ελαφρές καθώς και ο Κύριος έλεγε άρατε τον ζυγόν Μου εφ’ υμάς ο γαρ ζυγός Μου χρηστός και το φορτίον Μου ελαφρόν εστι και δεύτε πρός Με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι από τις σμικρολογίες δηλαδή του παλαιού νόμου του οποίου το ζυγό ούτε κι οι πατέρες τους δυνήθηκαν να βαστάσουν νυν ουν τι περιάζετε τον Θεόν έλεγε κι ο απόστολος επιθείναι ζυγόν επί τον τράχηλον των μαθητών όν ούτε οι πατέρες ημών ούτε ημείς ισχύσαμεν βαστάσαι; και ο ηγαπημένος και αι εντολαί Αυτού βαρείαι ουκ εισι αλλά κι οι δαίμονες τις μακροχρόνιες πορείες τους και τέχνες και μηχανές που μεταχειρίζονται για βλάβη των ανθρώπων και απώλεια τις είδαν ως κόπους δηλαδή όχι μάταιους μόνο κι όχι άλλο τίποτε καθότι ο Χριστός ήρθε και κατέλυσε την τυραννία τους και τις μηχανές τους ανέτρεψε.

Με τα ονόματα των εθνών τώρα που πολεμούσαν πάντοτε τους Ισραηλίτες φανερώνει ο προφήτης τους αντικείμενους στους χριστιανούς δαίμονες και ύστερα από τα σωτήρια πάθη του Χριστού τα σκηνώματα των νοητών Αιθιόπων δηλαδή οι ψυχές εκείνες μέσα στις οποίες σκώνωσαν και κατοικούσαν οι ζοφωμένοι δαίμονες φοβήθηκαν φόβο σωτήριο και έτσι υποτάχτηκαν στο λόγο του ευαγγελίου και πίστεψαν κι ομοίως και οι σκηνές της γης Μαδιάμ δηλαδή οι φιλήδονες και φιλόσαρκες διαθέσεις κι αυτές υποτάχτηκαν και πίστεψαν επειδή οι Ισραηλίτες πόρνευσαν στις γυναίκες των Μαδιανιτών όταν ο Φινεές φόνευσε τον πόρνο Ζαμβρί και την πόρνη Μαδιανίτισσα Χασβί και εξιλέωσε το Θεό κι έτσι έπαψε από το λαό του Ισραήλ ο θάνατος και η θεία οργή και Μαδιηναίος ερμηνέυεται κατακριμένος και καλώς είπε ο πρηφήτης εδώ σκηνώματα και σκηνές κι όχι κατοικίες γιατί πρώτα οι ψυχές προ Χριστού προσωρινές ήταν κατοικίες δαιμόνων κι όχι παντοτινές καθώς τέτοιες κι οι σκηνές και τσαντήρια και δεύτερον γιατί οι εργασίες της σαρκικής ηδονής προσωρινές είναι και ευκολογκρέμιστες σαν τις σκηνές και τρίτον γιατί κι αισθητώς πήγαν οι απόστολοι στην Αιθιοπία και στη χώρα Μαδιάμ όπου και κήρυξαν το ευαγγέλιο και τους έπεισαν δια θαυμάτων να φοβηθούν τον Χριστό και να Τον πιστέψουν κι άλλως πάλι Αιθίοπες οι δαίμονες και σκότος για την έπαρσή τους γενόμενοι και λεγόμενοι και σκηνώματα τα είδωλα όπου κατοικούσαν οι ίδιοι δαίμονες και σκηνές Μαδιάμ οι ναοί των ειδώλων αφού ήταν γεμάτη η γη Μαδιάμ από είδωλα περισσότερο από άλλες πόλεις που γειτόνευσαν με την Ιερουσαλήμ κι αυτοί όμως φοβήθηκαν την έλευση του Χριστού.

8.Επειδή παραπάνω είπε Συ Κύριε επί Σταυρού ιστάμενος τα όρη συνέτριψες και τα βουνά και έτηξες τα έθνη για τούτο εδώ τώρα λέει πως τέτοια τα πάθη και το Σταυρό έπαθες Κύριε όχι γιατί οργίστηκες τους ανθρώπους όχι γιατί θέλησες να τους αφανίσεις αλλά γιατί προνόησες για την κοινή τους σωτηρία επειδή ποταμοί και θάλασσες τα συστήματα των ανθρώπων για το πλήθος και την ταραχή αφού καθώς οι ποταμοί κι η θάλασσα περιέχουν πλήθος πολύ νερού και ταρχαή πολλή κάνουν έτσι κι ο κόσμος πλήθη ανθρώπων περιέχει και όλος είναι ταραγμένος από τους λαούς και για τούτο το ψαλμικό θαυμαστοί οι μετεωρισμοί της θαλάσσης –κόππα β΄/92ος- θάλασσα ερμηνεύεται η πληθύς των εθνών και ποταμοί κροτήσουσι χειρί επί το αυτό τα πλήθη των εθνών γιατί λέει μήπως Κύριε οργίστηκες στους ποταμούς; όχι. Μήπως κατά των ποταμών κινήθηκε ο θυμός Σου; ή κατά της θαλάσσης η ορμή Σου; όχι.

Συ Κύριε παλιά λύτρωσες τον Ισραήλ από την Αίγυπτο και τους ποταμούς των Αιγυπτίων σε αίμα μετέβαλες και την Ερυθρά έσχισες στα δυο και τώρα που θέλησες να λυτρώσεις τα έθνη από την ειδωλολατρεία και αμαρτία δεν τα λύτρωσες με τούτο τον τρόπο γιατί της ΚΔ ανώτερα και θεοπρεπέστερα επειδή αισθητούς ποταμούς εκεί και αισθητή θάλασσα ξέρανε ο Θεός για να λυτρώσει το λαό Του ενώ εδώ λύτρωσε από νοητούς εχθρούς όχι με αυτά αλλά με τον παρακάτω τρόπο.

ΜΙΧΑΗΛ ΤΣΑΚΙΡΑΚΗΣ

ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣ

ΠΗΓΗ: ΔΡΑΜ 2018