Δοχείον Θείου Φωτός

Πρωτ. Παχυγιαννάκης Ευάγγελος
Εκτύπωση

Το πρώτο δημιούργημα του Θεού είναι το φως. Ο προστακτικός και δημιουργικός Λόγος του Θεού είπεν: «Γενηθήτω φως και εγένετο φως» (Γεν.1.3), διαβάζομε στο βιβλίο της Γενέσεως. ‘Έτσι είπε και έγινε το αισθητόν φως, που πλημμύρισε την κτήση ολόκληρη και πάνω σ’ αυτό το διακεχυμένο αστρικόν φως, οιονεί ως ένα απέραντο ατλάζι, κέντησε η σοφία του Θεού τους αναρίθμητους γαλαξίες και τις άπειρες ποικιλίες των άστρων.

Αφήνομε ασχολίαστο το γεγονός, για το «Σωματίδιο του θεού», που μόνο βλασφημία, κατά της νοήσεως του λογικού του ανθρώπου, μπορεί να είναι, και θυμηδία, επαναφέροντας στο νου μας αντίστοιχη θριαμβολογία αμερικανών κοσμοναυτών, όταν προσεδαφίσθηκαν στη Σελήνη. Απλά, επειδή διαβάσαμε πρόσφατα στην εφημερίδα «Καθημερινή» σχετικό άρθρο με τίτλο «Σωματίδιο ΄΄ο θεός΄΄»  του Δ.Θ.Α., που με περισσή αυθεντία ή αυθάδεια γράφει: «…και όλα αρχίζουν να παίρνουν χώρο, χρόνο και μορφή», ρωτάμε: πού βρεθήκανε αυτά τα «όλα»; Και γι’ αυτή τη διάσταση που λέγεται «χρόνος» και είναι τόσο συνυφασμένη με τη ζωή μας, μπορεί ο αρθογράφος να μας πει με επιστημονική βεβαιότητα τι είναι; Και το βασικότερο: το «μποζόνιο HIGGS» εκ του μηδενός παρουσιάστηκε; Από πού η προέλευσή του και η μετατροπή του σε μάζα; Αλλά αυτά δεν μας αφορούν, εμείς πιστεύομε «εἰς ἕνα Θεόν Πατέρα, Παντοκράτορα, Ποιητήν οὐρανοῦ καί γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων».

Αν κάναμε αυτή τη στοιχειώδη αναφορά, την κάνομε απλά, για να στερεώσομε την πίστη στις καρδιές των ανθρώπων της Εκκλησίας, να μη παρασέρνονται από τα φληναφήματα ορισμένων που ασελγούν στην ίδια την επιστήμη και προκαλούν τη σεμνότητα ενός Σωκράτη, τη σοβαρότητα ενός Νεύτωνα, την εντιμότητα τόσων και τόσων παλαιών και νέων επιστημόνων, που κλίνουν ευλαβικά το γόνυ στον άπειρο και παντέλειο Θεό, του Οποίου «τήν δόξαν διηγοῦνται οἱ οὐρανοί, ποίησιν δέ χειρῶν Αὐτοῦ άναγγέλλει τό στερέωμα».

Αλλά, ο Απόστολος Παύλος, στο σημερινό αποστολικό του ανάγνωσμα (Β΄Κοριν.4.6-15), αρχίζοντας από αυτό το υλικό φως, μας μεταφέρει σ’ έναν άλλο κόσμο, πνευματικό και αθάνατο, όπου έλαμψε ένα άλλο φως περισσότερο μεγαλειώδες και αυτό είναι το «φῶς τό  ἀληθινόν ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν  κόσμον»( Ιωάν.1.9), είναι ο  νοητός ήλιος της δικαιοσύνης, ο Ιησούς Χριστός.

Στην Αγία Γραφή διάχυτη είναι η πληροφορία, ότι ο Θεός είναι φως. «Φῶς ὁ Πατήρ, Φῶς ὁ Λόγος, Φῶς καί τό Ἅγον Πνεῦμα», ψάλλομε στην αγία του Χριστού Μεταμόρφωση και πρόσφατα στην εορτή των Θεοφανίων ακούσαμε: «Φως εκ Φωτός έλαμψε τῷ κόσμῳ Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν». Ο Ίδιος δε ο Χριστός είπε: «’Εγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου» (Ιωάν.8.12) και η Εκκλησία, γνωρίζοντας αυτή την αλήθεια κατά την εορτή των Θεοφανίων ψάλλει: «Τό ἀληθινόν φῶς ἐπεφάνει καί πᾶσι τόν φωτισμόν δωρεῖται». Και ναι μεν το φως της Τριαδικής χάριτος καταφάσκει σ’ ολόκληρη την ψυχοσωματική ύπαρξη του ανθρώπου, αλλά το φως του Χριστού σελαγίζει και ενοικεί στον ουρανό της καρδιάς του κάθε ανθρώπου.

Η καρδιά, σύμφωνα με την βιβλική έννοια, είναι το κέντρο, που ακτινοβολεί και διαφωτίζει ολόκληρο τον άνθρωπο, ως κατοικητήριο της Αγίας Τριάδος. Συγχρόνως είναι κρυμμένη μέσα στο βάθος της. Τα μυστικά της καρδιάς είναι απρόσιτα. Ο άνθρωπος μπορεί να γίνει «βραδύς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν» (Λουκ.24.25), «δίψυχος  καί ἀκατάστατος» (Ιακ.1.8), φτάνοντας ως την παραφροσύνη: «Εἶπεν ἄφρων ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ, οὐκ ἔστι Θεός».

Για να κατοικήσει ο Χριστός στην καρδιά του ανθρώπου και να γίνει δοχείον φωτός, πρέπει πρώτα να καθαρισθεί, να αδειάσει από κάθε ακαθαρσία, να φύγουν τα σύννεφα των παθών, που μπαίνουν μπροστά και κρύβουν τη θεία Χάρη. «Είναι αδύνατον», γράφει ο Άγιος Κασσιανός, «άνευ καθαρότητος καρδίας να εγκαθιδρυθεί μέσα μας η Βασιλεία του Θεού. Προς αυτόν λοιπόν τον σκοπόν, την καθαρότητα της καρδιάς, ας είναι πάντοτε στραμμένος ο νούς μας και ας φροντίζομε όπως όλες οι σκέψεις, τα λόγια και τα έργα μας ρυθμίζονται από αυτόν τον σκοπόν. Εάν συμβεί κάποτε να απομακρυνθεί η καρδιά μας από τον ίσιο δρόμο, που μας οδηγεί σ’ αυτό τον σκοπό, πρέπει αμέσως να επανορθώσομε την πορεία μας, όπως οι χτίστες χρησιμοποιούν το αλφάδι, το ζύγι και το ράμμα για να φτιάχνουν ίσους τους τοίχους». Για το πώς μπορούμε να δεχθούμε το φως του Χριστού στην καρδιά μας, ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ μας συμβουλεύει: «Για να δεχθείς στην καρδιά σου το φως του Χριστού και ν’ αποκτήσεις τη θεία θεωρία, θα πρέπει όσον το δυνατόν περισσότερο να αποσπάσεις την προσοχή σου από τα ορατά πράγματα. Πρέπει πρώτα να καθαρίσεις την ψυχή σου με μετάνοια και καλά έργα. Μετά, με πίστη στον Εσταυρωμένο, να κλείσεις τα σωματικά μάτια, να βυθίσεις το νου σου μέσα στην καρδιά σου και να κραυγάζεις με την επίκληση του ονόματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού». Έτσι μόνο η καρδιά ελευθερώνεται από τ’ αγκάθια και τα κουρέλια των παθών και γίνεται δοχείον Θείου Φωτός.