ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΕΠΙΣΤΗΘΙΟΥ ΚΑΙ ΕΞΟΧΩΣ ΗΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ (26 Σεπτ. & 8 Μαΐου):

Η αγάπη στο Θεό και τον πλησίον

Σήμερα γιορτή ενός από τους προκρίτους Αποστόλους του Χριστού κι εγκαίνια ως πατέρα όλων των χριστιανών και πατριάρχη των γεννηθέντων από το Χριστό. Όπως οι δώδεκα πατριάρχες διαμορφώθηκαν οι δώδεκα φυλές έτσι κι ο Χριστός πρόβαλε πνευματικά δώδεκα μαθητές Του μύστες με δωδέκατο λόγω του εκπεσόντος τον Παύλο προς τον οποίο διέκυψε εξ ουρανού ο Χριστός ουσιαστικώς –γιατί τυπικά ήταν ο Ματθίας. Ή σαν τις δώδεκα πηγές των υδάτων (Εξ 15,27) όπου στρατοπέδεψαν στην ΠΔ κι έσβησαν τη δίψα τους που πάλι προτύπωναν τους δώδεκα Αποστόλους που μας ξεδιψούν με τα πνευματικά ύδατα. Ή πάλι σαν τους δώδεκα λίθους της ΠΔ (Ιησ Ν 4,1) που προτύπωναν ότι ο αληθινός Ιησούς αναχαιτίζει το ρεύμα της αμαρτίας που κατέκλυζε τον κόσμο όλο κι επιτρέπει στους χριστιανούς να διαβαίνουν αναμάρτητοι την οδό του βίου αβρόχως… αλλά όλα αυτά και η κλήση από το Χριστό είναι κοινά στους Αποστόλους.

Ο σήμερα εορταζόμενος όμως δεν είναι μόνο κλητός αλλά και συναριθμείται με τους εκλεκτούς ως εκλεγμένος όχι απλώς από όλο το ανθρώπινο γένος που ζει κάτω από τον ουρανό αλλά και από τους εκλεγμένους αυτούς εκλεκτός και κορυφαίος του κορυφαίου χορού των άλλων Αποστόλων και ομόστοιχος του Πέτρου και του Ιακώβου. Γι’ αυτό αφού αποχωρίστηκε μαζί τους από τους άλλους Αποστόλους οδηγείται στο Θαβώρ και ακούει την ομιλία των ανδρών της ΠΔ προς το Χριστό βλέπει κατά θείο τρόπο το μεγάλο και υπερφυές θέαμα την αίγλη του φωτός της θεότητος του Υιού που υπερήστραψε απορρήτως και στο τέλος ακούει και την πατρική φωνή: ούτός εστιν ο Υιός Μου ο αγαπητός εν  Ώ ευδόκησα! Κι έτσι καθίσταται όχι μόνο μακάριος του Υιού αλλά και του Πατρός. Κοινό κι αυτό μαζί με τους άλλους δυο και κοινό και το ιδίωμα του Ευαγγελιστού με τους άλλους Ευαγγελιστές αν και στη μεγαλοφωνία και στο ύψος της θεολογίας υπερτερεί κατά πολύ.

 

Αλλά εκεί που υπερτερεί και ευδοκιμεί τι να πρωτοπεί κανείς; Μόνο αυτός καλείται παρθένος γιατί μόνο αυτός φύλαξε και τα δυο ψυχή και σώμα και νου και αίσθηση. Παρθενία βέβαια σώματος λίγοι κράτησαν αλλά όλοι τη γνωρίζουν σχεδόν. Της ψυχής ακριβής παρθενία είναι η ασυμβίβαστη γνώμη προς κάθε κακία και επομένως με το όνομα αυτό είναι σχεδόν αναμάρτητος. Και γι’ αυτό και έγινε αγαπημένος στον μόνο εκ φύσεως αναμάρτητο Χριστό και απέκτησε μόνο αυτός το επώνυμο αυτό. Τι μεγαλύτερο από αυτό; Κι όμως υπάρχει κι άλλο γιατί όχι μόνο αγαπημένος παρθένος είναι αλλά και υιός της Παρθένου και μάλιστα της Μητροπάρθενου και Θεομήτορος Μαρίας αφού έγινε γι’ αυτήν κατά χάρη ό,  τι ο Χριστός μας κατά φύση. Έγινε ο μόνος που απέκτησε την ίδια Μητέρα με το Χριστό και ο μόνος αδελφός Του πάνω από όλους και συγγενής και αφομοιωμένος μαζί Του καθόλα. Υιός αγαπητός εκείνος και αυτός μαθητής αγαπητός. Στον κόλπο του Πατρός Εκείνος και αυτός επιστήθιος φίλος του Ιησού. Παρθένος Εκείνος και αυτός με τη θεία χάρη. Παρθένου Υιός Εκείνος και της ίδιας και αυτός. Βρόντησε εξ ουρανού Εκείνος και βροντή και γιος βροντής κι αυτός και μάλιστα θεολογικότατη που αντηχεί στα πέρατα της γης και θεολογεί τον από τον Πατέρα Λόγο ότι εν αρχή ην ο Λόγος.

Αυτή η βροντή και από το Θεό μάρτυρα σταλθέντα της επιδημίας Του εδήλωσε σε μας και Αυτόν τον εξ ουρανών κατελθόντα Λόγο μας γνώρισε γενόμενο για χάρη μας και άνθρωπο και περίτρανα μας παρέστησε την ένσαρκη παρουσία Του στη γη με λόγια και έργα και σωτήρια πάθη και την Ανάστασή Του και την Ανάληψή Του στους ουρανούς από όπου και κατέβηκε. Κι όλα αυτά μας τα έγραψε όπως τα είδε για να σωθούμε. Αλλά και επιστολή απευθύνει σε όλους μας προτρεπτική καλώντας μας να συμμετάσχουμε στην αιώνια ζωή και ως όντως και ονομαζόμενος αγαπημένος ιδίως μας μιλά για την αγάπη, την κορυφή των αρετών και λέγοντάς μας ότι ο Θεός είναι αγάπη κι όποιος έχει αγάπη έχει το Θεό κι όποιος μένει στην αγάπη μένει στο Θεό κι ο Θεός μένει σ’ αυτόν που έχει την αγάπη που είναι διπλή στο Θεό και τον πλησίον γιατί μόνο η μια μας βγάζει ψεύτες. Και αγάπη Θεού η τήρηση των εντολών Του όλων και ποια είναι όλη Του η εντολή άλλη από το να αγαπάτε αλλήλους και έτσι είσαστε δικοί Μου εάν έχετε αγάπη μεταξύ σας.

Αχώριστη η αγάπη στο Θεό και η προς αλλήλους αγάπη! Γι’ αυτό μας λέει ο Ηγαπημένος(ΙωΑ΄4,20) εάν κανείς λέει πως αγαπά το Θεό αλλά μισεί τον αδελφό του είναι ψεύτης, γιατί αν τον αδερφό του που δεν τον είδε δεν τον αγαπά πώς αγαπά το Θεό που δεν Τον είδε; Και πάλι όποιος μένει στο Θεό οφείλει όπως βάδισε Εκείνος να βαδίσει κι αυτός. Πώς; Υπάκουσε στον ουράνιο Πατέρα εκπλήρωσε όλα τα νόμιμα ευεργέτησε τη φύση με τις πράξεις θεράπευσε τους ασθενείς δίδαξε τους ευπειθείς έλεγξε απειθείς υπέμεινε για τους ευπειθείς ονείδη και από απειθείς εμπτυσμούς και από αχάριστους ραπίσματα και εμπαιγμούς και μάστιγες και τέλος επονείδιστο θάνατο δίνοντας και τη ζωή Του για χάρη μας μεγαλύτερο έργο αγάπης από το οποίο δεν υπάρχει. Και ο ηγαπημένος βλέπουμε να είναι μαθητής και με τα έργα διερχόμενο από όλα τα διδάγματα και θαύματα και παθήματα του δασκάλου του ευεργετώντας όλους με έργα και λόγια και εξάγοντας από σκότος στο φως και μεταβάλλοντας από ανάξιους σε αξίους και πάσχοντας ο ίδιος γι’ αυτούς και παρέδιδε τον εαυτό του σε θάνατο σε όλη του τη ζωή. Πόσες φορές εμπαίχτηκε και ραπίστηκε και λιθοβολήθηκε και οδηγήθηκε σε τυράννους και άρχοντες για να λογοδοτήσει ως υπόδικος ο διανομέας της ευσέβειας! Εξορίζεται και χαίροντας κηρύσσει παντού τα διδάγματα του καλού Δεσπότη και Διδασκάλου.

Σ’ αυτά πειθόμενοι κι εμείς ας περπατήσουμε κατά δύναμη όπως κι ο Χριστός κι ο ηγαπημένος μαθητής Του υποτασσόμενοι στους ιδιαίτερους Πατέρες μας, όχι μόνο στους κατά σάρκα αλλά περισσότερο στους πνευματικούς και μέσω αυτών στον ύψιστο Πατέρα γιατί αυτή η υπακοή στους πνευματικούς αναφέρεται στο Θεό κι όποιος απειθεί σ’ αυτούς προσκρούσει στον Θεό των πατέρων κα γι’ αυτό ας προθυμοποιηθούμε να εκτελούμε κάθε νόμιμο έργο και αγαθό. Κι ό,  τι παραλείπουμε από την ασθένεια της φύσεώς μας ο Κύρος είναι ίλεως και αναπληρώνει με τη θεά Του χάρη τις ασθένειες και τις ελλείψεις μας και μας προσδέχεται σα να είχαμε ζήσει με τέλεια αγαθοεργία μάλιστα εάν μας δει ταπεινούς και για τις ελλείψεις μας στην αρετή και όχι επαιρόμενους για την άσκησή της. Καθένας ας ευεργετεί τον πλησίον με ό,  τι έχει. Δε μπορείς να θαυματουργήσεις με θαυματοποιό λόγο ασθενείς αλλά μπορείς να θεραπεύσεις με παρηγορητικό λόγο! Εάν υπηρετήσεις τον άλλο κι ο Θεός θα σε υπηρετήσει στο μέλλοντα αιώνα. Κάνε κοινωνό όσων έχεις τον άλλο και θα γίνεις κοινωνός του θείου πλούτου και της βασιλείας του Θεού σα να ένδυσες και υπόδησες και έθρεψες Εκείνον τον ίδιο και θα φορέσεις ένδυμα λαμπρό αφθαρσίας. Δεν έχεις λόγο διδασκαλίας και ελέγχου αποτρεπτική κακίας και προτρεπτική αρετής; Κοίτα να γίνεις δάσκαλος με τα έργα σου αγαθός εργάτης του εαυτού σου και του πλησίον.

Κι ας λένε οι άλλοι μας είναι βάρος και να τον βλέπουμε ακόμα γιατί οι οδοί του δεν είναι ίδιες με τις δικές μας ή κι αν σε βρίσουν επειδή δεν σ’ αντέχουν και σε συκοφαντήσουν και σε παγιδεύουν μείνε εσύ ατάραχος και μην αλλάξεις παραφερόμενος αλλά κοίτα το Χριστό και το παράδειγμά Του όπως και του ηγαπημένου Του. Κι έχοντας αυτό ως οδηγό πορείας στην οδό του Κυρίου την ευθεία βάδιζέ την χωρίς επιστροφή γιατί λέει εάν Με δίωξαν θα διώξουν και σας! Έτσι ζώντας θα δείξεις παντού ότι είσαι ενστερνισμένος με τη θεία αγάπη. Κι αν θες να δεις τα σημάδια της πρόσεξέ να τα εννοήσεις: όταν δεις ότι προσευχόμενος στο Θεό δε σε σύρει κάτι κάτω αλλά ξεχνώντας τα πάντα αβίαστα και χωρίς δεύτερη σκέψη χαρούμενος εντρυφάς στη μνήμη του Θεού και στη προσευχή στο Θεό τότε γνώρισες αγγίζοντας το Θεό καθαρά και την αγάπη Του και μετέχεις τόσο πολύ όσο βρίσκεσαι μαζί Του και όσο ενώνεσαι μαζί Του. Όταν προσεύχεσαι κατανυκτικά και με γλυκό καρδιακό πόνο όπως για σένα και για τον καθένα γνωστό-άγνωστο, εχθρό-φίλο τότε αγάπησες από καρδίας τον πλησίον εφόσον έχεις έργα αγάπης. Εάν κάνεις το θέλημά σου και όχι του άλλου πώς θα τον υπομείνεις; Εάν δεν μακροθυμείς στον άλλο πώς θα προσεύχεσαι γι’ αυτούς; Εάν δεν τους δίνεις πώς θα τους πονέσεις; Ή χρήματα ή αγάπη θα έχουμε κ όχι και τα δυο! Γιατί όπου ο θησαυρός σου εκεί και η καρδιά σου! Κι η αγάπη του κόσμου εχθρεύεται τη θεϊκή αγάπη. Ποιοι είναι οι πειρασμοί μας; Μην αγαπάμε χρήματα και σαρκικά και υψηλόφρονα και τα γήινα. Αυτά μας χωρίζουν από το Θεό γιατί δεν είναι από το Θεό όσους τα έχουν, νεκρώνουν ψυχές νικημένες και θάβουν στο χώμα χρυσό και ασήμι χειρότερο κι από το χώμα που θα μας καλύψει σύντομα.

Γι’ αυτό στάλθηκε ο ηγαπημένος να μας διδάξει να αγαπάμε το Σωτήρα μας Ιησού Χριστό με την αλήθεια και για να μας αναστήσει από νεκρά έργα σε έργα φωτός που δείχνουν η αγάπη στο θεό και τον πλησίον. Πώς λοιπόν αγαπάμε και Τον τιμούμε; Ας μη πράττουμε αντίθετα από όσα μας λέει και να συμφωνούν τα λόγια αγάπης με τα έργα αγάπης, όχι ακροατές αλλά και ποιητές αγάπης ώστε να κερδίσουμε την από αυτόν ευαγγελιζόμενη αιώνια ζωή και βασιλεία κατά το βασιλέα των αιώνων Χριστό ώ πρέπει πάσα δόξα αιώνιος εν ουρανώ και επί γης συν τω ανάρχω αυτού Πατρί και τω συναϊδίω Πνεύματι νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

ΠΗΓΗ: ΔΡΑΜ 2013

ΜΙΧΑΗΛ ΤΣΑΚΙΡΑΚΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ