Η νυν τελετή παρθενικής λοχείας λέει σα σήμερα ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και ομοτιμία ουρανού και γης κι άνοδος των κάτω προς τα επέκεινα εφάμιλλη στη συγκατάβαση των άνω. Ό,τι ο ουρανός των ουρανών και τα υπερώα που τον στεγάζουν κι όποιος ο υπερκόσμιος τόπος και τάξη να το ξέρουμε καλά τίποτε θαυμασιότερο και τιμιότερο του σπηλαίου και της φάτνης και των βρεφικών εκείνων σπαργάνων τίποτε από όσα έγιναν ανά τους αιώνες από το Θεό και κοινωφελέστερο ή θεϊκότερο από τα γενέθλια του Χριστού που εορτάζουμε σήμερα.

Κι αυτό γιατί ο προαιώνιος κι απερίληπτος και παντοκράτωρ Λόγος γεννάται κατά σάρκα μέσα σε σπήλαιο ανέστιος ολότελα και άστεγος και άοικος βρέφος εν φάτνη ορατός με τους οφθαλμούς και απτός και περιτυλισσόμενος με σειρές σπαργάνων, Θεός και σάρκα εμίχθησαν νοερώς ασυγχύτως εις ύπαρξιν μιας θεανδρικής υποστάσεως σε παρθενική κοιλία όπου γεννάται βρέφος διατηρώντας την παρθενία ευδοκία Πατρός και συνεργία Πνεύματος εις ουσίαν ο υπερούσιος Λόγος ελθών! Γεννιέται απαθώς και απαθώς συλλαμβάνεται και ανωτέρα εμπαθείας ανωτέρα και ωδίνων κατά τη γέννηση! Πριν επ’  αυτήν ελθείν των ωδίνων τον πόνον εκφυγούσα η Παρθένος! Έτεκε εν σαρκί τον προαιώνιο Λόγο ανεξιχνίαστη η θεότητα και ο τρόπος της ενώσεως με τη σάρκα απερινόητος και η συγκατάβαση ανυπέρβλητη κι ασύγκριτη με την κτίση! Κάλλει παρά τους υιούς των ανθρώπων ωραίος κι όχι ωραιότερος άρα και ασύγκριτος ομόθεος στη φύση με απλούς ανθρώπους! Με ιδιότητα θεϊκή να μη μετέχει αλλά να μετέχεται και να έχει μετόχους αγαλλιώμενους κατά το Πνεύμα ο γεννώμενος νυν σε πενιχρό σπήλαιο και από εμάς υμνούμενος ως βρέφος πάνω στη φάτνη!

Αυτός ο εκ μη όντων τα πάντα παραγαγών επίγεια και επουράνια βλέποντας τα πλάσματά Του να αχρειώνονται στο να έχουν έφεση για μείζονα κι έτσι χαρίζεται σε αυτούς τον ίδιο Του τον εαυτό που τίποτε μεγαλύτερό Του ή ίσο ή παραπλήσιό Του και προβάλλεται εφεξής για μέθεξη εφόσον το επιθυμήσουμε! Αν ποθήσουμε να γίνουμε Θεοί να το πετύχουμε! Αυτός καθιστά φύση κατά χάρη ίση με εαυτή και ομότιμη κενώνοντας εαυτόν απορρήτως ο από το Θεό Λόγος Θεός κατεβαίνοντας εδώ στην εσχατιά της ανθρωπότητας στη γη αυτή συνδέοντας άλυτα πια με τον εαυτό Του ταπεινούμενος και πτωχεύοντας για μας σαν κι εμάς κάνοντας πάνω και τα κάτω ή μάλλον συνάγοντας τα δυο σε ένα αναμιγνύοντας ανθρωπότητα με θεότητα υποδεικνύοντας ταπείνωση ως οδό φέρουσα στα άνω γιατί ο ίδιος παρουσιάζει τον εαυτό Του υπόδειγμα και παράδειγμα σε ανθρώπους και αγγέλους! Ταπείνωση κι όχι έπαρση ταπείνωση και οδός ανακλήσεως ταπείνωση και καταισχύνη δαίμονα ταπείνωση κι απόκτηση άρα υπερκόσμιας ύψωσης όπως υπέδειξε με πράξεις ο Σωτήρας μας!

Ο Θεός ο καθήμενος επί των Χερουβίμ βρέφος πάνω στη γη αθέατος από εξαπτέρυγα Σεραφείμ ούτε καν την αίγλη της δόξας Του τώρα οράται αισθητώς και ανθρωπίνως γενόμενος σαρξ… ο πάντα ορίζων και υπ’ ουδενός οριζόμενος περιλαμβάνεται σε αυτοσχέδια και μικρή φάτνη… ο παν κατέχων και συσφίγγων δρακί περιτυλίσσεται σε μικρά σπάργανα και σφίγγεται με απλά άμματα! Ο κατέχων πλούτο ακενώτων θησαυρών τόση φτώχια υφίσταται εκούσια ώστε να μην έχει κανένα τόπο ούτε στο κατάλυμμα! Και γι’  αυτό σπήλαιο βρίσκει και εισέρχεται εκεί την ώρα που τίκτεται ο γεννηθείς εκ Θεού αχρόνως και παθώς και ανάρχως…  και ω του θαύματος ο φύσει του παντός δεσπότης δούλος συντάσσεται και συναπογράφεται τη δουλεία ποιών καθόλου ατιμότερη της δεσποτείας ή μάλλον αποδεικνύοντας τιμιότερους τους δούλους του κάτω δεσπότη τότε εάν ήθελαν να αντιληφθούν και να υπακούσουν στο μεγαλείο της χάριτος. Δεν συγκαταλέγεται μαζί μας ο κυρίαρχος αυτής της γης αλλά ο ουράνιος!

Αι χείρες Σου εποίησάν με και έπλασάν με λέει κι ο θεοπάτωρ ποιητής στου πλάστη μας τα χέρια είναι να παράσχει την κατανόηση συνέτισόν με και μαθήσομαι τας εντολάς Σου! Αντιλαμβανόμαστε τη φιλανθρωπία Του και προστρέχουμε κοντά Του συνετοί και έμφρονες της τιμής που έλαβε η φύση μας από το Θεό με το να πλαστεί από τα χέρια Του κατ’ εικόνα! Και έτσι ακούμε και μαθαίνουμε τις εντολές Του πόσο μάλλον κατανοώντας κατά δύναμη το μέγα μυστήριο της αναπλάσεώς μας και ανακλήσεώς μας! Αναπλάθεται παράδοξα αλλά και κρατείται κοντά Του η φύση μας αφού την ενδύθηκε αφράστως κι αδιαιρέτως συνδέθηκε μαζί της γεννώμενος Θεός και άνθρωπος μαζί από γυναίκα παρθένο για να καταστήσει νέο τον άνθρωπο αγιάζοντάς τον ως πηγή αγιασμού ανεξάντλητη και πλήρωμα άφθαρτης θεότητας! Κι εμείς πάλι έτσι μόνο πλησιάζουμε και χορταίνουμε και μένουμε αήττητοι πια από εχθρό επιτιθέμενο και από ασθένεια έμφυτη και στέρηση. Ουκ άγγελος λοιπόν ουκ άνθρωπος αλλά Αυτός ο Κύριος ήλθε και έσωσε ημάς καθ΄ ημάς δι’ ημάς γενόμενος άνθρωπος και μένων αναλλοίωτος Θεός! Με έμψυχους λίθους ανεγείρων ναό εαυτώ την Εκκλησία συνάγων ιερή και παγκόσμια ενιδρύων με το θεμέλιό της το Χριστό την αέναη πηγή της χάριτος αφού ενώνεται με την αχρεία πια φύση μας η πλήρης ζωή και δεσποτική και αιώνια η πάνσοφη και παντοδύναμη φύση εκεί στον Άδη βρίσκοντας την ταλαίπωρη φύση μας υπόδουλη και ενδεή θείας ζωής ολότελα εξ αβουλίας απατημένη κερδίζοντας δωρεάν σοφία και δύναμη και ελευθερία και ζωή.

Σύμβολα απόρρητης συνάφειας θαυμαστά και ωφέλειας από όλα αυτά και πάνω στους πιο απομακρυσμένους: το αστέρι που συνόδευε τους μάγους κι όταν σταματούσαν σταματούσε κι εκείνο κι όταν ξεκινούσαν ξεκινούσε κι εκείνο και προχωρούσε ή μάλλον τους έσυρε και τους προσκαλούσε στο δρόμο αρχηγός και οδηγός πορείας –κρύφτηκε όταν ήρθαν στα Ιεροσόλυμα και πολύ τους στεναχώρησε για λίγο…κι αυτό για να τους καταστήσει κήρυκες ανύποπτους του γεννηθέντος τότε κατά σάρκα Χριστού αφού άρχισαν να ρωτάνε πού γεννήθηκε ο Χριστός κατά τας Γραφάς τους εγκατέλειψε το αστέρι το θεϊκό διδάσκοντας και μας να μη ζητάμε πια να μάθουμε από τους Ιουδαίους τα σχετικά με το νόμο και τους προφήτες αλλά να ακολουθούμε την ουράνια διδασκαλία και την άνωθεν χάρη και φωτισμό! Κι όταν έφυγαν από κει ξαναφάνηκε ο αστέρας έως ότου έφτασε και στάθηκε πάνω από το σημείο που ήταν το παιδίο προσκυνώντας μαζί τους το επίγειο και ουράνιο βρέφος! Αυτό ήταν γενέθλιο δώρο στον επί γης τεχθέντα Θεό και δι’ αυτών σε ολόκληρο το γένος τους. Πρώτοι αυτοί πεέπιτα η Αίγυπτος –η φυγή εκεί κι η απαλλαγή τους από τους δαίμονες- και τέλος ο Ισραήλ κατά το ειρημένον…

Σμύρνα και λίβανος και χρυσός Του προσφέρονται σύμβολα θανάτου και θείας ζωής και θείας λαμπρότητας και βασιλείας του χορηγού της αιώνιας δόξας! Οι ποιμένες χορεύουν με τους αγγέλους και ψάλλουν μαζί τους κοινή μελωδία. Δεν βλέπουμε τους αγγέλους με μουσικά όργανα αλλά τους ποιμένες να περιλάμπονται με το φως των αγγέλων εν μέσω ουρανίας στρατιάς διδασκόμενους από τους αγγέλους το θείο ύμνο ή μάλλον ουράνιο και είγειο μαζί: δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη: τώρα έχει θρόνο πάνω στη γη ο κατοικών στα ύψη και κυριαρχών στα ουράνια και δοξάζεται τώρα πάνω στη γη εξίσου με εκεί από αγίους και αγγέλους Του! Ποιο το αίτιο της κοινής δοξολογίας ανθρώπων και αγγέλων και ποιο το πολυύμνητο ευαγγέλιο από ποιμένες και όλους τους ανθρώπους; Ευαγγελίζομαι χαράν μεγάλην ήτις έσται παντί τω λαώ! Παγκόσμια χαρά προξενεί της ευαγγελικής ωδής τέλος και αυτό δεν είναι άλλο από το ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία! Γεννήθηκε όχι λέει σε μας τους αγγέλους Του κι ας Τον ανυμνούμε τώρα όπως στον ουρανό ορώντας Τον επί της γης σε μας τους ανθρώπους για μας και κατά τον τρόπο μας γεννήθηκε ο Σωτήρας Χριστός Κύριος εν πόλει Δαυίδ!

Και τι είναι αυτό πάλι η ευδοκία άλλο από την λέξη δίπλα στην ειρήνη γιατί ειρήνη και ευδοκία ανάμεσά μας θέλει να πει ειρήνη κι άλλοτε παρουσίασε στην ΠΔ και σύμβολα ειρήνης αλλά όχι κατά ευδοκία που είναι το θεάρεστο και ευάρεστο καθαυτό προπορευόμενο και τέλειο θ. θέλημα αφού τέτοιο δεν είναι προς λίγους ή κάποιους ή προς ένα κι ούτε τέλεια μία ειρήνη και ευδοκία μαζί τώρα δια της ενανθρωπήσεως του Κυρίου Ιησού Χριστού τέλεια και αμετάθετη πια διδόμενη σε όλους εφόσον βέβαια το θελήσουν… αυτή λοιπόν την ειρήνη ας διαφυλάξουμε με όλη μας τη δύναμη αυτή που λάβαμε κληρονομιά από το Σωτήρα μας που ετέχθη τώρα με το Πνεύμα της υιοθεσίας ώστε να γίνουμε και κληρονόμοι Θεού και συγκληρονόμοι Χριστού. Ας ειρηνεύομε με το Θεό εκτελώντας όσα ευάρεστα σ’  Αυτόν σωφρονώντας και λέγοντας την αλήθεια πράττοντας δίκαια με προσευχές και δεήσεις και ψάλλοντας εκ καρδίας κι όχι μόνο με τα χείλη. Κι ας ειρηνεύουμε και με τον εαυτό μας υποτάσσοντας το σώμα στο πνεύμα προτιμώντας συνειδητή διαγωγή με τον κόσμο των λογισμών κόσμιο και σεμνό διαλύοντας εμφύλιες στάσεις μέσα μας. Αλλά κι αναμεταξύ μας ας ειρηνεύουμε ανεχόμενοι αλλήλοις και χαριζόμενοι όπως κι ο Χριστός μας τη χάρισε! Επιδεικνύοντας έλεος αλλήλοις αγαπώντας αλλήλοις όπως κι ο Χριστός μόνο από αγάπη προς εμάς ελέησε και κατέβηκε έως εμάς για χάρη μας! Έτσι γενόμενοι με τη θ. χάρη μετάρσιοι με τις αρετές θα έχουμε πολίτευμα εν ουρανοίς και απόλαυση ουράνια και αιώνια των εκεί αγαθών ως τέκνα του ουρανίου Πατρός ης γένοιτο πάντας ημάς επιτυχείν κατά την μέλλουσαν εν δόξη παρουσίαν και επιφάνειαν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού ω πρέπει πάσα δόξα εις τους αιώνας. Αμήν.

ΠΗΓΗ: ΔΡΑΜ 2013

ΜΙΧΑΗΛ ΤΣΑΚΙΡΑΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ