Εγώ και ο χρόνος - Πορεία με τον χρόνο

Πρωτοπρ. Παχυγιαννάκης Ευάγγελος
Εκτύπωση

γ κα χρόνος - Πορεία μ τν χρόνο

 

Ποτὲ δὲν λύγισα  κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τοῦ χρόνου.

Πάντα σὲ ἐνεστώτα ἡ πορεία μου. Ἀνάλαφρη,

εὐεργετική, συστέλλοντας τὴν ὕπαρξή του

στὸν ἀνθὸ μιᾶς λεμονιᾶς, καὶ  πελεκώντας

ἀκούραστα μὲ τὸ φῶς τὸ σκοτάδι του.

Έτσι τὰ καταφέρνω νὰ εἶμαι  ὁ κλειδοκράτορας

τῆς μοίρας του, στὶς ἐναλλασσόμενες Ἰνδικτιῶνες.

Ἄλλωστε, γιατὶ νὰ λυγίσω;

Σὰν δυὸ καλοὶ φίλοι συμπερπατᾶμε.

Δὲν μὲ ἐχθρεύεται.  Μ’ εὐγνωμονεῖ, μάλιστα,

ποὺ ἀφθαρτίζω τὰ ἴχνη του καί ἄθελά του ἡλιοφορεῖ…

Παίζω μαζί του καὶ χαίρομαι.

Ἂν μπορεῖ ἂς κάμει κι ἀλλιῶς!

Τὸν μυρώνω μὲ τὸν ἱδρώτα μου,

τὸν χλευάζω μὲ τὴ χαρά μου.

Ὁ πόνος και τὸ δάκρυ μὲ ὡριμάζουν!

Οὔτε μὲ φθείρει ὁ χρόνος, οὔτε μὲ φθονεῖ,

ἁπλὰ ζηλεύει τὴ νεότητά μου καὶ προσπαθεῖ

νὰ μοῦ μοιάσει, αὐτός ὁ ακριβοπληρωμένος ἐργάτης

τοῦ μόχθου μου, ποὺ δὲν νιώθει τὰ τιτιβίσματα

τῶν περιστεριῶν στὸ ἀέτωμα τῆς ἀγάπης μου.

Σὰν τὸν κισσὸ σφίγγετ’ ἀπάνω μου

ζηλότυπα, μὴ μὲ χάσει. Τρέμει

στή σκέψη πώς κάποτε θά τόν ἀφήσω.

Ἂν χαθῶ, χάθηκε κι αὐτὸς μαζί μου. Γι’ αὐτὸ

προσπαθεῖ  νὰ κρατηθεῖ, κολακεύοντάς με,

σὰν τὴ σκιὰ τοῦ πλατύφυλλου δέντρου,

καθὼς ὁ ἥλιος πορεύεται στὸ αἰώνιο βασίλεμά του.

Κι εγὼ τὸν σαρκάζω ἐπίμονα,

Μεταβάλλοντας τις τυραννικές του ἀγρύπνιες

σὲ φεγγοβολὴ  αἰωνιότητος!

Πρωτ. Ε.Π.

Τελευταία Ενημέρωση στις Κυριακή, 03 Ιανουάριος 2016 11:13