Ομιλεί εδώ ο απόστολος με ακρίβεια και ασφάλεια γιατί εμείς λέει παρατήσαμε το νόμο όχι ως πονηρό ή κακό αλλά ως ασθενή και αδύνατο να μας δικαιώσει αφού κανένας δε μπορούσε να τα τελειώσει ως δυσκολοκατόρθωτα και βαριά όχι πως ήταν μεγαλειώδη αλλά τουναντίον περισσότερο για τη σμικρολογία τους και την παρατήρηση των μικρών και ευτελών… δεν αγίαζε την ψυχή μας ο νόμος εκείνος και γι’ αυτό τον παρατήσαμε μόνο καθάριζε σωματικούς μολυσμούς κι άρα περιττή και μάταιη η περιτομή… και πιο πάνω λέει κι επικίνδυνη η περιτομή αφού γίνεται και αιτία να χωρίσει ανθρώπους από το Χριστό! (δικαιούσα πίστη είναι πίστη δι’ αγάπης ενεργουμένη…).
Κι εμείς λοιπόν εξ Ιουδαίων χριστιανοί αφήσαμε το νόμο και πιστέψαμε στο Χριστό για να δικαιωθούμε εν Χριστώ κι εσείς πάλι λέτε οι Γαλάτες ότι αμαρτία είναι να αφήσει κανείς το νόμο κι επομένως σε αυτήν την αμαρτία μας γκρέμισε ο Χριστός επειδή γι’ Αυτόν όλα τα αφήσαμε και του νόμου τα έθιμα εκείνα ώστε όχι μόνο δε μας δικαίωσε ο Χριστός όπως εσείς λέτε αλλά και περισσότερες αμαρτίες κατακρίσεως και αιτίες να κατακριθούμε μας έδωσε Εκείνος αφού μας κατέπεισε να αφήσουμε το νόμο και να Τον ακολουθήσουμε –άπαγε της βλασφημίας- είναι ο Χριστός διάκονος της αμαρτίας;
Άτοπο νόημα και δε χρειάζεται λόγια για να ανασκευαστεί το άτοπο αρκεί η άρνηση: μη γένοιτο! Αιτία και πρόξενος αμαρτίας ο Χριστός μη γίνει! Σχήμα λόγου αρνητικό γιατί έτσι συνηθίζει ο απόστολος όταν πρόκειται για πράγματα τελείως εμποδισμένα και φανερά άτοπα. Όποιος λοιπόν λέτε λύσει το νόμο είναι παραβάτης ενώ εγώ σας λέω το άκρως αντίθετο ότι όποιος παρατήσει το νόμο σώζεται και όποιος δεν τον παρατήσει είναι παραβάτης γιατί και τη χριστιανική πίστη παραβαίνει αλλά και τον ίδιο το νόμο που κι εμένα με οδήγησε στο Χριστό και τη χριστιανική πίστη και με έπεισε να αφήσω το νόμο αυτό και να ακολουθήσω το Χριστό. Έπαψε ο νόμος και το ομολογούμε εμείς οι εξ Ιουδαίων πιστοί χριστιανοί αφού καταλύσαμε το νόμο και τον καταργήσαμε και χωριστήκαμε από αυτόν και τον αφήσαμε ολότελα. Επομένως αν φιλονικήσουμε να συστήσουμε πάλι το νόμο και να ενεργούμε τα έθιμά του βέβαια γινόμαστε παραβάτες γιατί συνιστούμε το νόμο που ο Θεός κατέλυσε!
Πώς κατέλυσε το νόμο; Ακούστε: με το νόμο του ευαγγελίου και τη χάριτος εγώ πέθανα για το νόμο τον παλιό εκείνο του Μωυσή… άλλωστε κι αυτός ο ίδιος ο νόμος με οδήγησε στο να μην τον προσέχω αλλά να προσέχω στο Χριστό μέσω του Μωυσή και των προφητών της ΠΔ… έτσι δεν προφήτεψαν όλοι οι προφήτες της ΠΔ για το Χριστό να Τον πιστέψουν; Αν εγώ ακολουθώ το νόμο πάλι το νόμο αυτό παραβαίνω! Και πάλι ας σκεφτείτε και τούτο: ο παλιός νόμος έλεγε ότι όποιος τον παραβεί να τιμωρηθεί και να θανατωθεί… αδύνατος ο νόμος και να τελειωθεί και να φυλαχτεί ανθρωπίνως για τούτο κι εγώ θανατώθηκα από αυτόν εγώ που προσέχω το νόμο αυτό γιατί δε μπορώ να τον φυλάξω. Κι ας μη προστάζει εφεξής ο νόμος εμένα που πέθανα με διπλό θάνατο με ψυχικό αμαρτάνοντας και μη μπορώντας να τελειώσω τα προστάγματά του και σωματικά ως παραβάτη του νόμου που ορίζει να θανατώνεται γι’ αυτό. Επειδή μου προξενεί διπλό θάνατο πώς πια να προσέξω αυτόν που με θανατώνει;
Πώς; Ο νόμος ζωντανό τον θανάτωσε ενώ ο Χριστός νεκρό όντα τον παρέλαβε από το νόμο έτσι και τον ζωοποίησε γιατί νοερά σταυρώθηκε με Αυτόν και πέθανε μαζί Του στο άγιο βάπτισμα αφού τύπος σταυρού και θανάτου και ταφής και αναστάσεώς Του είναι το μυστήριο του αγίου βαπτίσματος. Κι εδώ πια διπλό το θαύμα και ότι ζωοποιούμαστε και ότι ζωοποιούμαστε με το θάνατό Του! Ζω ουκέτι εγώ ζει δε εν εμοί Χριστός! Χριστώ συνεσταύρωμαι σημαίνει βαπτίστηκα εδώ λέει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης και πάλι όταν λέει στη συνέχεια του λόγου του εδώ ο απόστολος ζω ουκέτι εγώ φανερώνει την πολιτεία που χρωστάμε να έχουμε οι χριστιανοί και με την οποία νεκρώνονται τα μέλη μας ώστε να μην ενεργούμε την αμαρτία ή όπως το λέει ο ίδιος και πάλι ζει ο Χριστός εν εμοί και επομένως κανένα κίνημα ψυχοσωματικό δε γίνεται σε μένα από όσα δε θέλει ο Χριστός! Κι ο Χριστός είναι ο πάντα εξουσιάζων και επικρατών σε μένα! Το θέλημά μου είναι νεκρό και το θέλημα του Χριστού ζωντανό σε μένα και μου κυβερνά τη ζωή μου. Αν λοιπόν εγώ ζω άλλη ζωή έξω του κόσμου και αν νεκρώθηκα είναι φανερό ότι δε μπορώ πια να φυλάω τίποτε από το νόμο εκείνο.
Όσα είπα πιο πάνω τα είπα για την νοητή και ψυχική ζωή αλλά και αυτή την αισθητή που ζω τώρα θα βρεις όπως τη ζω ότι ο Χριστός μου την έδωσε κι αυτήν. Γιατί ο νόμος εφόσον δεν φυλάγεται αλλά παραβαίνεται από τους ανθρώπους τους καταδίκασε όλους κάτω από τιμωρία και αμαρτία και τίποτε δεν εμποδίζει να θανατωθούν όλοι και να απωλεστούν οι παραβάτες του νόμου όπως και πριν από το γραπτό νόμο όλοι οι άνθρωποι οι παραβάτες του φυσικού νόμου στον καιρό του κατακλυσμού. Όταν όμως ήρθε ο Χριστός και μας λύτρωσε από την καταδίκη αυτή του νόμου και την απώλεια που έφερνε έφτασε στο σημείο και να μας δικαιώσει κιόλας με το θάνατό Του! Επομένως και αυτό να ζούμε δηλαδή και αισθητώς εν σαρκί το οφείλουμε στη χριστιανική μας πίστη αφού αυτή μας δικαίωσε και μας ελευθέρωσε από την καταδίκη του θανάτου. Και μιλάμε για ποιον; Αυτόν που με αγάπησε και παρέδωσε για μένα τον εαυτό Του…
Γιατί όμως εδώ λέει ο απόστολος ότι μόνο αυτόν αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό Του για την αγάπη Του αυτή ενώ όλους τους ανθρώπους αγαπά ο Χριστός και για όλους παρέδωσε τον εαυτό Του; Σκέφτηκε από ποια κακά μας ελευθέρωσε ο Χριστός και ποια αγαθά μας χάρισε και άναψε από αγάπη και ονόμασε ξεχωριστή και δική του την ανθρώπινη για όλους πάντως αγάπη Του και την ακόλουθη παράδοσή Του όπως κι οι προφήτες κοινό όλων το Θεό δικό τους ονομάζουν όμως ο Θεός ο Θεός πρόσχες μοι… (Ρωμ.1,8/πρώτον ευχαριστώ τω Θεώ μου δια Ιησού Χριστού υπέρ πάντων υμών {δι}ότι η πίστις υμών καταγγέλλεται{: δηλαδή κηρύττεται και εδώ μας επισημαίνει ο απόστολος ότι οφείλουμε να ευχαριστούμε το Θεό για τα αγαθά που χαρίζει όχι μόνο σε μας αλλά και στους άλλους γιατί αυτό είναι το γνώρισμα το χαρακτηριστικό της αγάπης} εν όλω τω κόσμω). Και άλλωστε τόσο πολύ οφείλει κάθε χριστιανός χάρη να ομολογεί ενώπιόν Του όση θα ομολογούσε και αν μόνο γι’ αυτόν πέθαινε ο Χριστός! Αυτήν την ευεργεσία έλαβαν όλοι οι χριστιανοί κυρίως και εξαιρέτως που πίστεψαν στο Χριστό ώστε όποιος χριστιανός μετά το βάπτισμα και έπειτα από τέτοια ευεργεσία του Χριστού προσέχει στο νόμο αυτός δείχνει ότι ο Χριστός δεν πέθανε γι’ αυτόν… ανόητε νομολάτρη χριστιανέ δε φρίττεις παρά ξαναγυρίζεις στο νόμο μετά το βάπτισμά σου; Άχρηστος για σένα ο θάνατός Του; Άσκοπα θανατώθηκε θεληματικά για σένα λοιπόν; Όχι βέβαια… τι ανταποδώσω τω Κυρίω περί πάντων ων ανταπέδωκέ μοι; Θάνατος εστιν η άνευ Χριστού ζωή και Ιησούς εστιν η ζωή των πιστών!!!
ΠΗΓΗ: ΔΡΑΜ 2014
ΜΙΧΑΗΛ ΤΣΑΚΙΡΑΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ
